Tak, jak już ktoś pisał - początek nie porywa, potem książka zaczyna się rozkręcać. Nie przekonało mnie wplecenie w książkę opowiadania pisanego przez Agnes. Fragmenty tego opowiadania były zbyt długie i osobiście miałam ochotę na przekartkowanie do ich końca. Historia sama w sobie dosyć ciekawa. :)

Tak, jak już ktoś pisał - początek nie porywa, potem książka zaczyna się rozkręcać. Nie przekonało mnie wplecenie w książkę opowiadania pisanego przez Agnes. Fragmenty tego opowiadania były zbyt długie i osobiście miałam ochotę na przekartkowanie do ich końca. Historia sama w sobie dosyć ciekawa. :)

Tytuł książki może już wiele sugerować czytelnikowi. Bohater po perypetiach budzi się do życia, aby na nowo móc się zakochać..
Przyznaję, pierwszy raz czytając powieść musiałam sięgnąć po długopis, aby wykonać chociażby pobieżne notatki. Nie chciałam się pogubić w losach każdego bohatera, A jak dobrze naliczyłam jest ich ośmiu. Wszystko po kolei. Na początek omówię pokrótce każdego z bohaterów zderzając go z wydarzeniami przeszłości oraz faktami obejmującymi teraźniejszość.

Harrison Branch - żonaty z Evelyn (prawniczką),ma dwójkę nastoletkich synów; całą rodziną mieszkają w Toronto, gdzie też Harrison poznał swoją przyszłą żonę na studiach; z zawodu jest dobrze prosperującym wydawcą książkowym. W latach młodości, uczęszczajac do liceum w Kidd był myślicielem, marzycielem a także nieszczęśliwie zakochanym młodzieńcem w Norze, wtedy koleżance z klasy,
Stephan - najlepszy przyjaciel Harrisona z czasów szkolnych; był jednym jak nie najlepszym rozgrywającym na boisku, był bliski otrzymania stypendium sportowego - świetnie radził sobie grając w baseball; rozchwytywany, podziwiany, przystojny, ale to on związał się z Norą; podczas zajęć szkolnych był niezwykle przekonujący, w przedstawianych przez niego poglądach świetnie argumentował mimo, że ledwo prześlizgiwał się z roku na rok, ale udawało mu się to dzięki osobistemu urokowi; w latach późniejszych stronił do alkoholu, często wynajdywał pretekst do zorganizowania większej imprezy, jedna z nich zakończyła się dla niego tragicznie - utonął w oceanie. (tego wydarzenia szczególnie nie potrafił wymazać z pamięci Harrison),
Jerry Leyeden - związany obecnie z Julią, ale wydawać by się mogło, że niespecjalnie mu na niej zależy, a ona jest dobrze reprezentującą się obok maskotką; w przeszłości ze wszystkimi rywalizował, za to był doskonałym miotaczem na boisku; często się chwalił, lubił być w centrum uwagi; był zawsze przygotowany na lekcje; jeśli coś nie szło po jego myśli to uciekał się do ataków na "całą ludzkość",
Agnes O'Connor - romansuje z byłym nauczycielem Jimem (żonatym) przez dobre 26 lat; bezdzietna; staroświecka i pozbawiona gustu; obecnie nieszczęśliwa czekając na korenspondencję od kochanka, w międzyczasie pisze powieść o Innesie Finchu i jego miłości do Hazel - mając wrażenie, że swoje uczucia i rozterki wplata w losy jej powieściowych bohaterów; z zawodu jest nauczycielką i jako jedyna pozostała w Maine,
Nora - właścicielka odrestaurowanego pensjonatu; wdowa po sławnym pisarzu Carlu Laskim (sporo od niej starszym); na lekcjach na prośby wykładowców odczytywała swoje wypracowania; obecnie zarządza w spółce pensjonatem, jest główną organizatorką wesel i różnych przyjęć; nie do końca świadoma wielkiego uczucia jakim darzył ją przez całe życie Harrison,
Bill i Bridget - para nowożeńców, która spotyka się po 22 latach rozłąki przed "ołtarzem". W czasach licealnych zakochani na zabój w sobie, los ich rozdziela, aby mogli ponownie się spotkać. On w przeszłości był spokojnym, zrównoważonym chłopakiem, przyjaźnił się z Harrisonem oraz Jerrym i Stephanem. Bridget Kennedy rozwiedziona, ma piętnastoletniego syna Matta - obawia się, że nastolatek nie będzie w stanie zaakceptować ślubu, tego, że odbiła żonatego; obecnie chora na raka piersi, jest na chemioterapii a mimo obaw mówi sakramentalne tak..,
Rob Zoar - w przeszłości kościsty, o dobrym sercu chłopak, artysta - muzyk, związał się z Joanem tworząc szczęśliwy homoseksualny związek.

Powieść podzielona jest na 3 części, a dokładniej oscyluje w obrębie trzech dni - piątku, soboty i niedzieli. Powodem zebrania się paczki przyjaciół z dawnych lat jest ślub Billa oraz Bridget zorganizowany w pensjonacie Nory w górzystym Berkshires. Poszczególne fragmenty można rzec są głosami przeszłości (niczym pamiętnik) każdego bohatera; przedstawione są ich myśli teraźniejsze, które dotyczą obecnego życia, ale to przeszłość odgrywa priorytetową rolę. Wszyscy pamiętają ten jeden wieczór, katastofę a raczej tragedię Stephana. Nikt jednak nie chce o niej mówić, każdy stara się zachować spokój i nie roztrząsać tego co było. Jednakże nie jest to łatwe do ukrycia, kiedy w rozmowach pada imię młodego chłopaka, który nie dożył tej przyjemności, chociażby po to, aby spotkać sie po latach na ślubie swoich przyjaciół.
Książka jest niewdzięcznym gdybaniem, co by było, gdybym zrobił/zrobiła tamto, to może byłoby tak i tak...
Ogólnie rzecz mówiąc, książkę chłonęłam, czytałam jednym zapartym tchem. Niezwykle wciągające były poszczególne wątki. Każdy myślę jest dociekliwy i zafascynowany losami przeszłości, które odgrywają nieodzowną rolę tego kim stajemy się w przyszłości i jakie też podejmujemy decyzje. Jednakże w moim mniemaniu pewne jednostki tej powieści zachowały się w sposób niedojrzały. Przykładowo Agnes, która przez tyle lat kontynuowała romans z mężczyzną żonatym i dzietnym. Kogo chciała oszukać? Siebie, że ma szansę na prawdziwe, długie i szczęśliwe zakończenie swojej bajki? Może dlatego uciekała się do świata swoich powieściowych bohaterów, to na nich zlewała całą swoją gorycz i cierpienia, jakich doświadczała. Postać Harrisona odebrałam jako statecznego, poukładanego i przede wszystkim szczęśliwego i doceniającego to co ma wokół siebie mężczyznę, który zadowolony jest ze swojego życiowego i zawodowego dorobku. Zaskoczyła mnie jego zdrada. Byłam w stanie zrozumieć. Nieszczęśliwa miłość, pierwsze i wyjatkowe zakochanie, które mocno i niezmiennie żyło w jego sercu przez ponad 30 lat.. ale zdrada? To mnie oburzyło. Wybrał chwilowe spełnienie, szczęście, którego nie mógł nigdy w pełni zaznać będąc choćby u boku swojej Ukochanej, którą jak z listów wynikało szanował i kochał.. Jedna chwila. Sądził, że to uczucie będzie podtrzymywało go do końca dni? Czy liczył się z uczuciami Nory, swojej żony? Kim się okazał? Zwykłym dupkiem? Ciężko powiedzieć.

"Druga miłość" to powieść o straconej miłości i szczęściu przeplatającym się z cierpieniem. Jako, że nie mogłam przeboleć niepogodzenia się z przeszłością, decyzją tej dwójki bohaterów oraz braku kompletnego rozsądku z ich strony (zdecydowanie im tego zabrakło),to niepodważalnie zadecydowało o przeciętnej ocenie książki. Nie mam specjalnych roszczeń. Jak wspomniałam, lekko i przyjemnie przebrnęłam przez wartką akcję. Wydawałoby się, że życie jest takie proste, że jesteśmy w stanie nad nim panować i swobodną rękę ponosić jego konsekwencje. Bynajmniej..

Może nie powinnam przekreślać owej powieści w taki sposób?
Może.. Przecież życie nie jest łatwe, uwikłane jest w różnorodne historie, przypadki. Zdarzają się i błędy, jakich nikt nie uniknie. Życie nie jest idealne, możemy jedynie dokonać wszelkich starań, aby było lepszym.
Bowiem "brzemię przeszłośći" może czyhać tuż za rogiem. W każdej chwili może dać nam o sobie znać. Nie znamy dnia ani godziny.

Tytuł książki może już wiele sugerować czytelnikowi. Bohater po perypetiach budzi się do życia, aby na nowo móc się zakochać..
Przyznaję, pierwszy raz czytając powieść musiałam sięgnąć po długopis, aby wykonać chociażby pobieżne notatki. Nie chciałam się pogubić w losach każdego bohatera, A jak dobrze naliczyłam jest ich ośmiu. Wszystko po kolei. Na początek omówię pokrótce...

Wyobrażam sobie, że można na tę powieść popatrzeć jak na leniwie opowiedzianą nudną historię pewnego ślubu, który odbywa się w pensjonacie w obecności kolegów i koleżanek sprzed lat. On, Pan Młody, zostawił żonę, ona, Panna Młoda, ma raka i może ze dwa lata życia przed sobą. Blisko 30 lat temu omal nie ślubowali sobie miłości. Wtedy nie wyszło. Potem każde miało swoje życie, które doprowadziło ich do szkolnego zjazdu. Wróciły wspomnienia, pojawił się żal o stracone lata, a także – brawura, naiwność, odwaga? - by zmienić decyzję sprzed lat i niebycie razem zamienić na bycie.

Nieprzypadkowo napisałam "naiwność". Jeden z bohaterów wypowiedział następujące zdanie: "Nigdy nie poznamy tego, co się nam nie zdarzyło". Zatem nowe razem nie jest wcale powrotem do tamtego czasu, niczego nie naprawi, nie wykreśli przecież zdarzeń pomiędzy spotkaniami.Pewnie też nie mogłoby się zdarzyć z miliona powodów, gdyby coś kiedyś przypadkiem o mały włos...

Ktoś, kogo nigdy nie zaskoczyło zadane sobie pytanie o swoje młodzieńcze wybory, także te podjęte nieświadomie i wtedy nieprzemyślane, podjęte pod wpływem impulsu, z przekory lub fałszywej dumy czy mylnych wyobrażeń, tego ta książka znudzi, nie zrozumie jej, nie doceni. Zapewne nazwie ją banalną, bo w sumie to oczywiste, że każdy nasz krok ma znaczenie dla kierunku, w jakim idziemy. Powroty są możliwe, chociaż każde doświadczenie zmienia nas na tyle, że wracamy nie ci sami i nie dokładnie do tego, co było.

A może to też tylko pozór? Czy naprawdę się zmieniamy? Może nasze wewnętrzne "ja", niezmienne w swej istocie, konstytuujące nas, obrasta tylko zdarzeniami, minionymi latami dokładnie tak, jak drzewu przybywa słojów, wyrastają mu nowe gałęzie, ubywają konary, obumierają korzenie, ziemia się wyjaławia. Lecz jeśli ktoś zna mnie, moją wewnętrzną niezmienność, za młodu nieznacznie przecież obrosłą życiem, i potrafi pominąć wszystkie późniejsze naddatki, może powrót do miejsca podjęcia w przeszłości decyzji jest możliwy, może nie jest wykluczone, by spróbować zacząć budować alternatywną naszą historię?

Powieść nie udziela odpowiedzi, opowiada kilka różnych historii, bohaterowie opowiadają sobie je sami. Ale ważniejsze, że w powieści jest przestrzeń do snucia własnych rozważań. Fabuła, perypetie bohaterów to tylko pretekst - właściwa opowieść toczy się poza nią.
"Tylko jedno życie jest możliwe, drugie trzeba sobie wyobrazić".

Wyobrażam sobie, że można na tę powieść popatrzeć jak na leniwie opowiedzianą nudną historię pewnego ślubu, który odbywa się w pensjonacie w obecności kolegów i koleżanek sprzed lat. On, Pan Młody, zostawił żonę, ona, Panna Młoda, ma raka i może ze dwa lata życia przed sobą. Blisko 30 lat temu omal nie ślubowali sobie miłości. Wtedy nie wyszło. Potem każde miało swoje...

„Druga miłość” Anity Shreve to ciepła i subtelna opowieść o życiu, dokonanych wyborach i utraconych szansach umiejscowiona w Nowej Anglii, w malowniczym otoczeniu gór Berkshires.

W nastrojowym pensjonacie Nory ma odbyć się ślub dwójki jej licealnych przyjaciół. Na tę okazję przyjeżdżają także inni koledzy, którzy przed laty tworzyli szkolną paczkę.
Bill i Brigide byli parą w liceum, ale potem ich drogi się rozeszły, każde miało swoje życie, swoje sprawy. Spotkanie na szkolnym zjeździe po dwudziestu kilku latach od zakończenia szkoły pozwoliło odnaleźć im się na nowo i uświadomić sobie, że młodzieńcza miłość, którą darzyli się przed laty przekształciła się w dojrzałe uczucie, o które będą walczyć. Sytuacja jest dużo bardziej skomplikowana, gdyż Brigide walczy z nowotworem i jej szanse na długie, szczęśliwe życie stoją pod znakiem zapytania.

Wśród zaproszonych gości są przede wszystkim szkolni przyjaciele: Nora – właścicielka pensjonatu,wdowa po sławnym poecie, Rob - znany pianista koncertujący na całym świecie, Agnes - nauczycielka historii nadal związana z ich wspólną szkołą, Jerry – bogaty biznesmen oraz Harrison - wydawca ambitnych książek. Odżywają dawne fascynacje, budzą się uśpione uczucia, dają o sobie znać niespełnione marzenia. Każdy z bohaterów dźwiga bagaż własnych doświadczeń i wspominając dawne czasy zastanawia się co by było gdyby?... Tych znaków zapytania powstaje naraz bardzo wiele i dotyczą zarówno spraw osobistych, jak i niewyjaśnionych zagadek i tajemnic sprzed lat. Skrywane głęboko w sercach pretensje, bolesne słowa prawdy i trudne kompromisy, w które obfitowało ich życie nagle zostają wypowiedziane. a gra pozorów starannie utrzymywana przez tych wiele lat kończy się.

Pojawiają się trudne i ważne pytania: Czy powinno się budować własne szczęście na cierpieniu innych? Czy w obliczu śmiertelnej choroby powinno się wiązać z drugim człowiekiem? Czy wykorzystać drugą szansę jaka daje nam los?

Bardzo trafnym zabiegiem zastosowanym przez autorkę jest wprowadzenie równoległej opowieści konstruowanej przez Agnes, która w ten sposób daje ujście własnym rozterkom, niespełnionym oczekiwaniom i nieszczęśliwej miłości. W tworzonym opowiadaniu opisuje losy młodego lekarza ściśle powiązane z tragedią, jaka wydarzyła się w 1917 roku w Halifaxie w Nowej Szkocji. Nastąpiło wówczas zderzenie dwóch statków, z których jeden przewoził mnóstwo materiałów wybuchowych. W wyniku potężnej eksplozji zginęło mnóstwo ludzi, tysiące zostało rannych, a znaczna część miasta obróciła się w gruzy.

Postacie nakreślone przez Anitę Shreve są bardzo wyraziste, prezentują całkowicie różne charaktery, odmienne temperamenty, mają inne marzenia, odrębne oczekiwania i różne losy.

Pozostaję pod dużym wrażeniem tej powieści, która tak trafnie wpisuje się w dzisiejszą rzeczywistość. Internet, portale społecznościowe, organizowanie zlotów i spotkań po latach – jakie to dziś popularne i znajome… Każdy, nawet najbardziej „dorosły” człowiek w głębi serca marzy, aby choć na chwilę powrócić do młodzieńczych lat, tamtych marzeń, dawnych pragnień, które po latach wydają się być beztroskie i bajkowe. Lektura „Drugiej miłości” Anity Shreve wspaniale pomoże spełnić to oczekiwanie.

„Druga miłość” Anity Shreve to ciepła i subtelna opowieść o życiu, dokonanych wyborach i utraconych szansach umiejscowiona w Nowej Anglii, w malowniczym otoczeniu gór Berkshires.

W nastrojowym pensjonacie Nory ma odbyć się ślub dwójki jej licealnych przyjaciół. Na tę okazję przyjeżdżają także inni koledzy, którzy przed laty tworzyli szkolną paczkę.
Bill i Brigide byli...

Przyjemnie się czyta ale po przeczytaniu mogą się pojawić myśli nieprzyjemne (kwestia pierwszej miłości, spotkań 'po latach', wierności, szczęścia, które nagle okazuje się niewystarczające, nieokiełznanie ludzkich uczuć...)

Przyjemnie się czyta ale po przeczytaniu mogą się pojawić myśli nieprzyjemne (kwestia pierwszej miłości, spotkań 'po latach', wierności, szczęścia, które nagle okazuje się niewystarczające, nieokiełznanie ludzkich uczuć...)

Jest to niestracony czas z tą lekturą.Książka o decyzjach i przemyśleniach.Polecam

Jest to niestracony czas z tą lekturą.Książka o decyzjach i przemyśleniach.Polecam

Zupełnie mnie nie zachwyciła. Jak dla mnie bardzo typowa.

Zupełnie mnie nie zachwyciła. Jak dla mnie bardzo typowa.

Bardzo fajna książka.Ciekawi, ludzie ich problemy.Można się we nie wczuć i im kibicować.Fajne zakończenie.

Bardzo fajna książka.Ciekawi, ludzie ich problemy.Można się we nie wczuć i im kibicować.Fajne zakończenie.

Pierwsze 200 stron nudne, dopiero później rozkręca się, by na końcu wszystko stało się jasne. Trochę się umęczyłam.

Pierwsze 200 stron nudne, dopiero później rozkręca się, by na końcu wszystko stało się jasne. Trochę się umęczyłam.

Powieść powinna mieć tytuł "Co by było, gdyby...". Wiele postaci, ich zawiłe losy, roztrząsanie przeszłości. A pomimo to wieje nudą. Ja się przy tej książce wymęczyłam, więc nie polecam.

Powieść powinna mieć tytuł "Co by było, gdyby...". Wiele postaci, ich zawiłe losy, roztrząsanie przeszłości. A pomimo to wieje nudą. Ja się przy tej książce wymęczyłam, więc nie polecam.