Kolejna, ciepła opowiastka obyczajowa. W zasadzie nic się w niej nie dzieje. Menolly trafia do Cechu Harfiarzy i konsekwentnie jest najbardziej utalentowaną i najlepszą we wszystkim czego się dotknie uczennicą w historii. Przez tydzień trwania książki większość ludzi ją podziwia, początkowo niedowierzając, a tylko co poniektóre postacie poboczne sporadycznie zawistnie złorzeczą. I byłby to najnieznośniejszy przykład mary sue w historii literatury gdyby nie towarzyszył mu ten specyficzny urok. No bo Menolly jest tutaj wciąż nieporadnie urocza podobnie jak jej przyjaciele, zwierzchnicy i oczywiście jaszczurki. Urocza jest też siedziba Cechu Harfiarzy, a nawet tych paru bezradnych złośliwców. I tylko tyle. Jakakolwiek inna fabuła tutaj nie występuje. Za cholerę nie wiem po co ta książka powstała ale dała radę przenieść mnie do jakiejś utopijnej sielanki na dwa wieczory. Mimo uśmiechu na mojej twarzy przestrzegam jednak przed nią, zwłaszcza poszukiwaczy ciekawych fabuł albo, o zgrozo, entuzjastów wartkiej akcji.

Kolejna, ciepła opowiastka obyczajowa. W zasadzie nic się w niej nie dzieje. Menolly trafia do Cechu Harfiarzy i konsekwentnie jest najbardziej utalentowaną i najlepszą we wszystkim czego się dotknie uczennicą w historii. Przez tydzień trwania książki większość ludzi ją podziwia, początkowo niedowierzając, a tylko co poniektóre postacie poboczne sporadycznie zawistnie...

...i kolejny tom za mną... przyjemnie minął czas.

...i kolejny tom za mną... przyjemnie minął czas.

Marzenia się spełniają, tylko trzeba mocno w nie wierzyć... także marzenie Menolly by zostać harfiarzem... harfiarką... uczniem/uczennicą Harfiarza...
Trafiając z Fortu Benden do Cechu Harfiarskiego Menolly będzie musiała przezwyciężyć przeciwności losu... musi nauczyć się tolerować zachowania innych osób... ich sposób bycia... jej introwersja nie służy jej dobrze...
Poza tym pozna kilka osób jej życzliwych... a gdy zacznie w końcu czerpać radość ze swej sytuacji zauważy że nawet Ci którzy na początku wydawali się wrogo nastawieni mogą się zmienić... wszystko będzie zależało od tego jak im się dokładnie przyjrzymy...
I pamiętajcie że marzenia to w 90 procentach ciężka praca...

Marzenia się spełniają, tylko trzeba mocno w nie wierzyć... także marzenie Menolly by zostać harfiarzem... harfiarką... uczniem/uczennicą Harfiarza...
Trafiając z Fortu Benden do Cechu Harfiarskiego Menolly będzie musiała przezwyciężyć przeciwności losu... musi nauczyć się tolerować zachowania innych osób... ich sposób bycia... jej introwersja nie służy jej dobrze...
Poza...

Połknęłam ,, Smoczego Śpiewaka " w niecałe dwa dni. Jestem już pewna, że ,, Jeźdźcy smoków" zostaną moją ukochaną serią. Piąty tom cyklu jest kontynuacją poprzedniej części. Opowiada o Menolly - dziewczynie, która mimo wielkiego talentu była bita i karana za komponowanie własnych piosenek. W ,, Smoczym Śpiewaku" wbrew przeciwnościom udaje jej się trafić do Cechu Harfiarzy i rozpocząć naukę. Jest to póki co mój ulubiony tom serii, mimo, że brakuje mi smoków. Następna część opowiada o moim ukochanym Piemurze, więc nie czekam, tylko zabieram się do czytania!

Połknęłam ,, Smoczego Śpiewaka " w niecałe dwa dni. Jestem już pewna, że ,, Jeźdźcy smoków" zostaną moją ukochaną serią. Piąty tom cyklu jest kontynuacją poprzedniej części. Opowiada o Menolly - dziewczynie, która mimo wielkiego talentu była bita i karana za komponowanie własnych piosenek. W ,, Smoczym Śpiewaku" wbrew przeciwnościom udaje jej się trafić do Cechu Harfiarzy i...

I... znów przeskok o dwa tomy - niestety, Białego Smoka i Śpiewu smoków nie posiadam (jeszcze). Nie wadziło mi to jednak w żadnej mierze sięgnąć po "Smoczego śpiewaka", i przyjemnie się odprężyć.

"Menolly, córka Yanisa pana Morskiej warowni, zjawiła się w siedzibie Cechu harfiarzy z paradą, na grzbiecie spiżowego smoka. Był to rodzaj triumfu dla dziewczyny, której od dziecka wmawiano, że kobieta nie może zostać harfiarzem i która nie mogąc żyć bez muzyki, uciekła od ludzi i żyła samotnie. Pośród harfiarzy znalazła swoje miejsce, zwłaszcza że przybyła z dziewięcioma jaszczurkami ognistymi, podczas gdy każdy mieszkaniec Pernu dałby sobie uciąć prawą rękę, aby mieć chociaż jedną. Teraz trapi ją pytanie: jakie plany żywi w związku z nią Robinton, Mistrz Harfiarzy? " oto opis na okładce. I właśnie to dostajemy w środku. Nie ma tu smoków, nie ma wielkiej polityki i problemów, jest za to przyjemna, lekka "młodzieżowa" część, poświęcona Menolly, która z kart powieści wyłania się jako przerażona, zahukana dziewczyna, której zabroniono mieć cokolwiek wspólnego z muzyką... oraz jaszczurki ogniste, które są dalekimi krewnymi smoków.

Fabuła jest spokojna, zrównoważona, nie gna do przodu, a jednocześnie świetnie odpowiada wydarzeniom znanym z "W pogoni za smokiem". Nie ma tu też żadnych wątków miłosnych, co w moim odczuciu zagrało bardzo na plus tej części. Możemy skupić się na poznaniu Cechu Harfiarzy, na mistrzu Robintonie, na Piemurze.... Odpocząć, odsapnąć, złapać oddech. Po prostu. No i są jagodowe ciasteczka, o których wspominałam w poprzednim poście! Co więcej, wiele jest tu powiedziane o jaszczurkach ognistych, wyjaśnione są pewne sprawy i niuanse, które rozwiewają wiele wątpliwości i pytań. Warto więc się poświęcić i przeczytać te luźne i lekkie tomy.

Sami bohaterowie? Nie byli źli. Choć oczywiście, znajdzie się kilka postaci, które po prostu mnie drażniły, albo autorka nie wiedziała, jak z nimi sobie poradzić. Przykładem mogą być choćby dziewczęta z domu Dunki (i sama Dunka) - niby są, niby przeszkadzają Menolly, ale tak po prawdzie... równie dobrze mogłoby ich nie być. Przynajmniej w moim odczuciu. Podobał mi się jednak wątek z Camo - autorka pokazała, że osoba niepełnosprawna umysłowo może pojawiać się na stronach powieści i wnieść trochę pozytywnych emocji. Sceny z karmieniem jaszczurek sprawiły, że po prostu uśmiechałam się do książki. Anne McCaffrey ma talent do pisania, do ożywiania postaci i pisania o prostych, zwykłych sprawach zupełnie bez niepotrzebnego oprawiania słów w niepotrzebne otoczki wyrafinowania i nadmiernego upiększania. prosty, łatwy i przyjemny styl - oto coś, co da się lubić bez względu na wiek, płeć czy zainteresowania.

//Ta sama opinia z oceną do przeczytania również tu: http://kaginbox.blox.pl/2016/06/Smoczy-spiewak.html

I... znów przeskok o dwa tomy - niestety, Białego Smoka i Śpiewu smoków nie posiadam (jeszcze). Nie wadziło mi to jednak w żadnej mierze sięgnąć po "Smoczego śpiewaka", i przyjemnie się odprężyć.

"Menolly, córka Yanisa pana Morskiej warowni, zjawiła się w siedzibie Cechu harfiarzy z paradą, na grzbiecie spiżowego smoka. Był to rodzaj triumfu dla dziewczyny, której od...

Książka ciekawa. Czyta się przyjemnie. Myślę, że poziom porównywalny do części wcześniejszej. Historia dzieje się mniej więcej w tym okresie kiedy F'nor razem z Canthem decydują się polecieć na Czerwoną Gwiazdę. Poznajemy coraz bliżej znanych z poprzednich część harfiarzy. Poza Menelloy, także Piemura, Sebella czy Mistrza Harfiarzy. Dowiadujemy się jak Menelloy otrzymała tytuł czeladnika w Cechu Harfiarzy. Mamy okazję przyglądać się jakie zamieszanie mogą wywołać jaszczurki ogniste. Książka momentami jest śmieszna, bawią utarczki Menelloy z Mistrzami, którzy ją uczą. Wzrusza Camo, niepełnosprawny służący, który pomaga Menneloy karmić jaszczurki. Denerwuje Dunca, tchórzliwa i zarozumiała gospodyni domu dla dziewcząt. Anne McCaffrey ma niebywały talent, jej postacie są tak niesamowicie realne, pełne zycia - jakby pisała o ludziach, których zna a nie o stworzonych przez siebie bohaterach.

Książka ciekawa. Czyta się przyjemnie. Myślę, że poziom porównywalny do części wcześniejszej. Historia dzieje się mniej więcej w tym okresie kiedy F'nor razem z Canthem decydują się polecieć na Czerwoną Gwiazdę. Poznajemy coraz bliżej znanych z poprzednich część harfiarzy. Poza Menelloy, także Piemura, Sebella czy Mistrza Harfiarzy. Dowiadujemy się jak Menelloy otrzymała...

Kolejny tom serii jest bezpośrednio powiązany z poprzednim - "Śpiewem smoków". Jest jego kontynuacją, a więc bohaterką ponownie jest Menolly. Mistrz Harfiarzy, Robinton, zabrał dziewczynę do siedziby Harfiarzy, aby ta podjęła naukę. Akcja dzieje się w ciągu jednego siedmiodnia (czyli tygodnia),i w tym czasie obserwujemy jak dziewczyna przystosowuje się do życia całkiem odmiennego jakie prowadziła do tej pory.

Spotyka się z życzliwością, ale też wrogością osób uprzedzonych do dziewczyn (dotąd harfiarzami byli sami mężczyźni). Niektórych może irytować ciągłe przepraszanie Menolly wszystkich dookoła i jej brak wiary w swoje możliwości. Jednak dziewczyna powoli się zmienia, a całkowicie to widać w kolejnych tomach.

Ten i poprzedni (a także następny) tom różnią się od pozostałych. Są utrzymane w tonacji obecnych młodzieżówek, zawierają mniej informacji o polityce Warowni i Weyrów, pojawia się mniej bohaterów. Są prostsze w czytaniu, takie na jeden odprężający wieczór. Jednak autorka dostarcza też w nich ważnych informacji na temat jaszczurek ognistych co sprawia, że lepiej nie omijać tych tomów.

Kolejny tom serii jest bezpośrednio powiązany z poprzednim - "Śpiewem smoków". Jest jego kontynuacją, a więc bohaterką ponownie jest Menolly. Mistrz Harfiarzy, Robinton, zabrał dziewczynę do siedziby Harfiarzy, aby ta podjęła naukę. Akcja dzieje się w ciągu jednego siedmiodnia (czyli tygodnia),i w tym czasie obserwujemy jak dziewczyna przystosowuje się do życia całkiem...

Zawsze lubiłam Menolly, ciekawa postać wzbudzająca sympatię.

Zawsze lubiłam Menolly, ciekawa postać wzbudzająca sympatię.

Takie sobie czytadełko. Lubię taki styl a poza tym także z sentymentu dla serii przeczytałam. Dobry warsztat. Akcja też jest. Czyta się łatwo i przyjemnie. Nie rozczarowuje.

Takie sobie czytadełko. Lubię taki styl a poza tym także z sentymentu dla serii przeczytałam. Dobry warsztat. Akcja też jest. Czyta się łatwo i przyjemnie. Nie rozczarowuje.

Fantastycznie się czyta, a historia Menolly trafia prosto do serca.

Fantastycznie się czyta, a historia Menolly trafia prosto do serca.