Czytając książkę widziałam oczami wyobraźni starą babinkę opowiadającą ze spokojem. Taki obraz profesor Anny Świderkówny utrwalił mi się z czasów studiów i nie mogłam się od niego uwolnić podczas całego czytania rozważań o przypowieściach. Książka pani profesor Anny Świderkówny jest taka jak jej autorka: spokojna, przemyślana, delikatna, stanowcza, systematyczna a do tego przepełniona niesamowitą pokorą przy niesamowitym oczytaniu i zapale do wyjaśniania tego, co każdy w naszym kręgu kulturowym powinien znać. Bogata wiedza autorki na temat „Biblii” została przelana na papier w formie bardzo przystępnej dla czytelnika. Teksty tłumaczone są przez pryzmat kultury starożytnej, wiedzy o ówczesnym życiu i religiach. Profesor Anna Świderkówna dzieli się z czytelnikiem obszerną wiedzą, którą powinien posiadać każdy średnio wykształcony człowiek, chcący zrozumieć kontekst kulturowy, w którym żyje. Na „Biblię” patrzy ona nie z naszej współczesnej perspektywy, ale z perspektywy ludzi, dla których kolejne księgi były współczesnymi tekstami, niosącymi wiele prawd. Autorka wielokrotnie kładzie nacisk na konieczność znajomości starożytnego świata w celu odkrywania bogactwa „Biblii”, która poza prostymi tekstami przekazuje nam zawiłe „przypowieści”.
To, co podobało mi się w wykładach pani profesor to sięganie do judaizmu, by wytłumaczyć coś, co zna większość osób z kazań czy szkoły. Anna Świderkówna odchodzi od tego schematu badając i wyjaśniając historię. Jej powoływanie się na Talmud i judaizm jest bardzo subtelne i jednocześnie dekonstrukcyjne. Próbuje w znanych tekstach pokazać to czego współcześni nie widzą, czyli bohaterów, którzy może nie są pierwszoplanowi, ale ich rola jest ważniejsza od tych głównych. Tak jest ze znana wszystkim przypowieścią o synu marnotrawnym, w której profesor zwraca uwagę na postać kochającego ojca bardziej niż na syna, który wraca po latach błądzenia i wyparcia się rodzica. W części o św. Pawle wskazuje wszechstronne źródła utrwalające założyciela kościoła, jego spryt polityczny oraz psychologiczne wyczucie osób, z którymi prowadził walki słowne.
Wielkim plusem książki jest jej dodatek: płyta. Dzięki niej czytelnik będzie mógł tak jak ja przez całą lekturę wyobrazić sobie wygłaszanie wykładów.
Książkę polecam wszystkim Szczególnie wierzącym. Na pewno powinna być ona lekturą obowiązkową na teologiach w całym kraju.

Czytając książkę widziałam oczami wyobraźni starą babinkę opowiadającą ze spokojem. Taki obraz profesor Anny Świderkówny utrwalił mi się z czasów studiów i nie mogłam się od niego uwolnić podczas całego czytania rozważań o przypowieściach. Książka pani profesor Anny Świderkówny jest taka jak jej autorka: spokojna, przemyślana, delikatna, stanowcza, systematyczna a do tego...

Profesor Annę Świderkówną kojarzą wszyscy studenci historii, nie wiem jak z innymi kierunkami, ale w tym przypadku jestem tego pewna. Pani profesor jest historykiem literatury, biblistką, papirologiem, filologiem klasycznym. Nie sposób wymienić wszystkich tematów, czy zagadnień jakimi się zajmowała i nadal zajmuje, ponieważ jest to dosyć pokaźny zbiór. Pozycja jaką dzisiaj recenzuje jak sugeruje sam tytuł traktuje „O przypowieściach, św. Pawle i apokalipsie”. Muszę przyznać, że podobały mi się już wcześniejsze pozycje autorki, w tym przypadku byłam ciekawa jak zostanie podjęty właśnie ten temat.

Pisarka na początku wyjaśnia czym jest sama przypowieść. Przytacza samo pojęcie i dogłębnie je analizuje. Następnie przechodzi o analizy niektórych przypowieści. Co ciekawe powołuje się wielokrotnie na innych badaczy. Ocenia ich opinie i ustosunkowuje się do nich. Omawiając poszczególne przypowieści dodaje od siebie komentarz i pewne dopiski. Nie są to tylko i wyłącznie suche uwagi. Ujęły mnie wszystkie odwołania do codziennego życia, to jak Bóg ingeruje w nasze życie, jak działa w nim i pomaga nam. Oczywiście, jeśli tego chcemy, bo bez nas nic nie da rady zrobić. Bo „przychodzą na ludzi takie momenty, że są na granicy rozpaczy i wtedy mają tylko dwie możliwości: albo rzucić się w miłosierdzie Boże, albo popełnić samobójstwo”. Wydawać, by się mogło takie pospolite, ale, tak naprawdę niepowtarzalne i życiowe. Podobało mi się odwołanie do modlitwy. Tylko ona jest drogą, która umacnia nas. Jak pisze autorka „najlepsza modlitwa to modlitwa milczeniem, a jeżeli się dwa milczenia, milczenie Boga i milczenie człowieka, spotkają, to jest szczyt modlitwy”.

Pisarka porusza również kwestię św. Pawła i jego działalności apostolskiej. Mówi o tym, że może nie jest to zwyczajna pospolita aktywność, ale niezwykle radosna. Nie ma w niej strachu, jest szczęście i uśmiech. Św. Paweł nawet w chwilach załamania, kiedy był w więzieniu pokładał ufność i wierzył w miłosierdzie Boże. Ostatnim już tematem jest apokalipsa, nie tylko ta św. Jana, ale również Daniela. Mamy mylne wyobrażenie terminu apokalipsa. Autorka rozwiewa te wątpliwości i opisuje prawdziwe znaczenie tego słowa. Muszę przyznać, że byłam nieco zdziwiona tą analizą, gdyż posiadałam nieco inną wiedzę na ten temat ugruntowaną w szkole.

Anna Świderkówna powołuje się wielokrotnie na swoje przeżycia i doświadczenie. Jak sama pisze „Bóg zrobi wszystko, ale nie zrobi tego beze mnie”. Co jest „świętą prawdą”  początkowo miałam nieco inne wyobrażenie samej książki. Oczywiście wiedziałam jaka będzie tematyka, lecz nie podejrzewałam, że autorka w taki sposób podejdzie do tematyki. Czytając tą pozycję niejednokrotnie biegałam i szukałam kartek samoprzylepnych, aby zaznaczyć jakąś myśl. Niektórzy patrzyli na mnie ze zdziwieniem widząc oklejoną książkę. Ale myślę, że ma ona wiele cennych uwag, które należy wykorzystywać w życiu. Nie rozczarowałam się, wręcz zachwyciłam i mam ochotę na więcej książek autorki. Polecam wszystkim bez wyjątku, tym wierzącym i tym niewierzącym, tym wątpiącym i tym pewnym. Bo pewne kwestie są dla nas wszystkich jednakie i należy je zgłębiać.

Profesor Annę Świderkówną kojarzą wszyscy studenci historii, nie wiem jak z innymi kierunkami, ale w tym przypadku jestem tego pewna. Pani profesor jest historykiem literatury, biblistką, papirologiem, filologiem klasycznym. Nie sposób wymienić wszystkich tematów, czy zagadnień jakimi się zajmowała i nadal zajmuje, ponieważ jest to dosyć pokaźny zbiór. Pozycja jaką dzisiaj...