Brak w książce pozytywnych działań kilku z opisywanych postaci. Szzkoda!

Brak w książce pozytywnych działań kilku z opisywanych postaci. Szzkoda!

Celem autora jest ukazanie głównej roli Kościoła (lub przynajmniej znaczącej jego inspiracji) w różnych przykładach ludobójstwa w dziejach chrześcijańskich części świata. Zbrodni tuszowanych zręczną propagandą, postulującą konieczność krzewienia wiary,nawracania grzeszników, niesienia zbawienia. Staffa opisuje też niechlubną rolę najważniejszych postaci w historii kościoła, których pycha i żądza władzy i majątku czy nawet zaburzenia psychiczne stały się przyczyną tragedii milionów bezimiennych najczęściej ofiar.
Niestety, niedbałe tłumaczenie, niedokładna korekta oraz wynikające stąd błędy gramatyczne i językowe znacznie uszczuplają ocenę tej pozycji.

Celem autora jest ukazanie głównej roli Kościoła (lub przynajmniej znaczącej jego inspiracji) w różnych przykładach ludobójstwa w dziejach chrześcijańskich części świata. Zbrodni tuszowanych zręczną propagandą, postulującą konieczność krzewienia wiary,nawracania grzeszników, niesienia zbawienia. Staffa opisuje też niechlubną rolę najważniejszych postaci w historii...

Nie zabrakło wpisów o plemionach Tutsi , Hutu. Wybuchu nienawiści pomiędzy nimi i co wspólnego z tym mieli księża i JPII . Książka Wart przeczytania

Nie zabrakło wpisów o plemionach Tutsi , Hutu. Wybuchu nienawiści pomiędzy nimi i co wspólnego z tym mieli księża i JPII . Książka Wart przeczytania

Ufff...... !!!!!!! Przeczytałem ale strasznie się namęczyłem. Myślałem że nie dotrwam. Generalnie nie polecam !!! Staram się zawsze książkę przeczytać do końca bo mam nadzieję że nagle się coś zmieni - ale nie tym razem. Pozycja trudna męcząca , faktograficzna z różnymi teoriami, czasami zaskakującymi ale raczej dla fanów historii kościoła otwartych na nie zawsze przyjemne fakty.

Ufff...... !!!!!!! Przeczytałem ale strasznie się namęczyłem. Myślałem że nie dotrwam. Generalnie nie polecam !!! Staram się zawsze książkę przeczytać do końca bo mam nadzieję że nagle się coś zmieni - ale nie tym razem. Pozycja trudna męcząca , faktograficzna z różnymi teoriami, czasami zaskakującymi ale raczej dla fanów historii...

Tę książkę w Empiku wybrała mama. Gdy była młodą dziewczyną i pracowała jeszcze w bibliotece, to dość często czytała książki, które pokazywały grzechy osób duchownych. Sama od tej pozycji oczekiwałam pewnych wstrząsów. Tylko czy je dostałam?
Książka liczy prawie 550 stron. Autor wybrał 24 postaci z historii Kościoła i przekazał ich życie i to jak zdeprawowani oni byli. Problem z tą książką jest taki: za dużo osób do opisania, co powoduje, że autor wypisał tylko główne punkty z danej historii. Dla czytelnika, który nie do końca jest w temacie powoduje to, że czyta się ciężko i szuka dodatkowych informacji w Internecie. Będąc w połowie czułam się znudzona, bo każdy z opisanych mężczyzn był żądny władzy, krwi i pieniędzy, a to wszystko w imię Boga. Nie to, że to było dla mnie zaskoczeniem, bo to wiedziałam, ale chodzi mi o to, że jeśli przy pięciu osobach wiem to samo, to, co może mnie zaskoczyć przy kolejnych dwudziestu? Oczywiście wstrząsały mną opisy krucjat, morderstw i przede wszystkim liczby osób, które zginęły w imię szerzenia nauk Jezusa Chrystusa.
Często bywa tak, że umykają mi literówki, ale w tej książce było ich tak dużo, że nawet ja w końcu musiałam je zauważyć. Na dodatek zdania były przetłumaczone tak topornie, że czasami czytałam po dwa czy trzy razy, żeby je zrozumieć. To spowodowało, że tę książkę czytałam dwa tygodnie, bo była dla mnie naprawdę ciężkim materiałem do przebrnięcia.
Tak się zastanawiam, czy autorzy biografii zbiorowych, kiedyś nauczą się, że mniej znaczy więcej? Wolałabym, żeby w tej pozycji było mniej bohaterów, ale więcej informacji, które pomogłyby mi zrozumieć sytuację polityczną w danym okresie. Autorzy takich książek muszą się liczyć z tym, że ich pozycje będą czytali również ci, którzy nie mają historii Włoch w małym palcu, a czytanie i jednoczesne szukanie dodatkowych informacji jest po prostu męczące. Ta pozycja również nie zadowoli osób, które mają ogromną wiedzę historyczną, bo biografie są po prostu napisane bardzo ogólnikowo, więc ktoś zorientowany w temacie będzie znudzony, że nie dowiedział się czegoś nowego (tak jak ja w przypadku czytania biografii braci Kliczko). Nie wiem nawet, dla jakich osób ta książka jest. Nie umiem jej określić.
Na podsumowanie napiszę tylko to, że jestem rozczarowana, bo spodziewałam się czegoś więcej. Poszerzyłam swoją wiedzę w pewien sposób, zbrodnie, które opisuje autor są straszne, ale też jest to pozycja dość specyficzna. Nie umiem jej dopasować do konkretnego rodzaju czytelnika.

"Strach jednak ma to do siebie, że odciska się traumatycznym śladem na wszystkich, którzy w jakiś sposób dotyka. I to niezależnie od tego, czy chodzi o ofiary czy o katów." ~ Giuseppe Staffa, Zbrodnie Kościoła, Warszawa 2014, s. 439-440.

Tę książkę w Empiku wybrała mama. Gdy była młodą dziewczyną i pracowała jeszcze w bibliotece, to dość często czytała książki, które pokazywały grzechy osób duchownych. Sama od tej pozycji oczekiwałam pewnych wstrząsów. Tylko czy je dostałam?
Książka liczy prawie 550 stron. Autor wybrał 24 postaci z historii Kościoła i przekazał ich życie i to jak zdeprawowani oni byli....

We wstępie do tej książki znajdują się zdania, które pozwolę sobie teraz zacytować.
„… Kościół narodził się zatem na gruncie przemocy i z niej czerpał siły do własnego rozwoju. Jednocześnie potrafił ukazać się światu jako głosiciel pokoju, miłości i nadziei. Prawdziwą ludzką naturę skrywał za atrakcyjną maską…”
Raczej nie mam w zwyczaju przepisywać cudzych zdań, ale te w/w idealnie i dobitnie oddają to, o czym rzeczona książka opowiada, i sam lepiej bym tego nie ujął.
Autor przedstawia tu sylwetki osób reprezentujących rkk na przestrzeni dziejów, które zapisały się w historii świata niebywałym wręcz okrucieństwem.
Polecam przeczytać zwłaszcza tym Czytelnikom, którzy nie znali tej instytucji od tej strony.

We wstępie do tej książki znajdują się zdania, które pozwolę sobie teraz zacytować.
„… Kościół narodził się zatem na gruncie przemocy i z niej czerpał siły do własnego rozwoju. Jednocześnie potrafił ukazać się światu jako głosiciel pokoju, miłości i nadziei. Prawdziwą ludzką naturę skrywał za atrakcyjną maską…”
Raczej nie mam w zwyczaju przepisywać cudzych zdań, ale te w/w...

Kupując tę książkę spodziewałem się czegoś troszkę innego.."Zbrodnie kościoła" nie jest złą książką i zawsze można się czegoś nowego dowiedzieć ale momentami czytało się zdecydowanie na siłe.

Kupując tę książkę spodziewałem się czegoś troszkę innego.."Zbrodnie kościoła" nie jest złą książką i zawsze można się czegoś nowego dowiedzieć ale momentami czytało się zdecydowanie na siłe.

Ktoś kiedyś powiedział ,,Napisz coś źle o Kościele" - A masz gwarantowany sukces", jeśli dobrze pamiętam to cytat jest z ,,Ciemne Postacie Historii Kościoła". Książka jest jednostronna, bardzo... Wystarczy przeczytać w niej o Stepinacu, a następnie wejść na wikipedie, by zobaczyć że autor troszkę milczał. W skrócie, dobre dla antyklerykała, dla reszty odpada

Ktoś kiedyś powiedział ,,Napisz coś źle o Kościele" - A masz gwarantowany sukces", jeśli dobrze pamiętam to cytat jest z ,,Ciemne Postacie Historii Kościoła". Książka jest jednostronna, bardzo... Wystarczy przeczytać w niej o Stepinacu, a następnie wejść na wikipedie, by zobaczyć że autor troszkę milczał. W skrócie, dobre dla antyklerykała, dla reszty odpada

Ta książka może być wstrząsająca (przede wszystkim dla poprawnych Katolików),lecz okazuje się równie wciągająca. Giuseppe Staffa postarał się o to, by możliwie najdokładniej opisać dzieje Kościoła Katolickiego pod względem jego błędów, o których wielu często nie ma zielonego pojęcia. Świątobliwy charakter, który jest oficjalnie ukazywany przez kościelnych hierarchów, często zupełnie nie zgadza się z obiektywną rzeczywistością. A już na pewno nie było tak w jego burzliwej historii.

Ta książka może być wstrząsająca (przede wszystkim dla poprawnych Katolików),lecz okazuje się równie wciągająca. Giuseppe Staffa postarał się o to, by możliwie najdokładniej opisać dzieje Kościoła Katolickiego pod względem jego błędów, o których wielu często nie ma zielonego pojęcia. Świątobliwy charakter, który jest oficjalnie ukazywany przez kościelnych hierarchów,...

Książka zawiera 24 życiorysy postaci, które wpisały się krwią w historię Europy. Książkę otwiera rozdział, pt. ,,Ojcowie kościoła", w którym zostało opisane panowanie trzech żądnych władzy biskupów Aleksandrii: Atanazego, Teofila i Cyryla (Atanazy i Cyryl zostali kanonizowani i obaj mogą poszczycić się tytułem Doktora Kościoła).
Następny rozdział poświęcony jest papieżom. Mamy tu pełną gamę grzechów i okrucieństw. Jest tam opisana żądna władzy bestia, którą dzisiaj znamy jako Innocentego III, a także godne pożałowania osoby pokroju Jana XII, który na pierwszym miejscu stawiał uciechy cielesne.
Rozdział trzeci jest o inkwizytorach i tu chyba nie trzeba nic wyjaśniać.
Czwarty jest o ewangelizatorach: założycielu zakonu Kawalerów Mieczowych, którego wściekłe psy dopuściły się strasznych czynów i o Arnaudzie z Citeaux, który zasłynął powiedzeniem: ,,Wyrżnijcie ich wszystkich. Bóg rozpozna swoich".
Piąty rozdział opowiada o dwóch konkwistadorach dość skromnie i całe szczęście, bo w krótkich fragmentach zostało wspomniane wbijanie ciężarnych na pal (szczerze mówiąc, ciężej mi wyobrazić sobie straszliwszą rzecz),karmienie psów dziećmi na oczach matek, a także (wydające się przy wymienionych rzeczach igraszką) spalenie całej wiedzy i kultury Majów przez jednego zakonnika.
Potem następuje chwila oddechu w postaci opowieści o podłości Templariusza, by po chwili przejść do kronik o mordowaniu Prusów przez Zakon Krzyżacki.
Następnie mamy do czynienia z żarliwym hierarchą, który doprowadził do zapłonięcia stosów na niespotykaną skalę.
I wreszcie, niczym wisienka na torcie ,,Zbrodnie XX wieku", a w nim:
-duchowny, który stał się zagorzałym nazistą,
-arcybiskup, który był twarzą okrutnej dyktatury, który wielbił morderców, nawoływał do mordów i przekonywał ,,Papieża Hitlera", że w interesie kościoła jest mordowanie prawosławnych (jest to kolejne miejsce z mrożącymi opisami),
-wojna między plemionami Tutsi i Hutu była wynikiem polityki kościoła, a duchowni odpowiadający za śmierć ludzi szukali schronienia w Watykanie. Jeden z nich w tej chwili odsiaduje dożywocie, jednak sprawa mogła mieć inny finał, ze względy na naciski, jakie Jan Paweł II wywierał na sądzie.
Książka jest bez wątpienia warta uwagi. Nie sądzę, żebym miał coś więcej do dodania.

Książka zawiera 24 życiorysy postaci, które wpisały się krwią w historię Europy. Książkę otwiera rozdział, pt. ,,Ojcowie kościoła", w którym zostało opisane panowanie trzech żądnych władzy biskupów Aleksandrii: Atanazego, Teofila i Cyryla (Atanazy i Cyryl zostali kanonizowani i obaj mogą poszczycić się tytułem Doktora Kościoła).
Następny rozdział poświęcony jest papieżom....