Jest to bardzo smutna książka pomimo tytułu. Dunia dawno temu straciła mamę, a teraz martwi się o tatę, który miał wypadek i leży w szpitalu. Żałuję, że nie ma o tym wzmianki nigdzie. Mój synek, który już nie ma taty, zaczął się niepotrzebnie martwic, że i mama może umrzeć. Z tego powodu żałuję, że ją kupiłam i przeczytaliśmy. Może mieć terapeutyczne znaczenie dla tych dzieci, które już utraciły oboje rodziców. Przesłanie końcowe mówi, że można być jeszcze szczęśliwym.

Jest to bardzo smutna książka pomimo tytułu. Dunia dawno temu straciła mamę, a teraz martwi się o tatę, który miał wypadek i leży w szpitalu. Żałuję, że nie ma o tym wzmianki nigdzie. Mój synek, który już nie ma taty, zaczął się niepotrzebnie martwic, że i mama może umrzeć. Z tego powodu żałuję, że ją kupiłam i przeczytaliśmy. Może mieć terapeutyczne znaczenie dla tych...

Ksiazka podoba się mojej córce. Nie chce abym przestawała czytac... Przeczytałysmy cała serię. Porusza też trudne dla dzieci tematy

Ksiazka podoba się mojej córce. Nie chce abym przestawała czytac... Przeczytałysmy cała serię. Porusza też trudne dla dzieci tematy

Nie, nie zapomnieliśmy o Duni, ani trochę ;-) O Duni nie da się zapomnieć tak łatwo, więc dzisiaj o kolejnej, trzeciej już części przygód naszej bohaterki.
Dunia kończy pierwszą klasę i jest bardzo, bardzo szczęśliwa, tak szczęśliwa, że bardziej już być nie można, gdy...dowiaduje się, że tato miał wypadek. Bardzo poważny, więc maleńki, bezpieczny i szczęśliwy świat dziewczynki rozpada się na milion kawałeczków. Tym bardziej, że Dunia nie ma mamy, a tata jest jej najbliższą osobą. Poruszony zostaje temat nieprzewidywalności losu i tego, jak sobie radzić w takich sytuacjach. Jak zapanować nad strachem i rozpaczą. Jak w tym wszystkim ważna jest rodzina i przyjaciele; ktoś, na kogo można liczyć. Na szczęście wszystko kończy się dobrze, a Dunię na czas rehabilitacji taty - czeka niespodzianka...
Moja córeczka podchodzi do takich tematów bardzo emocjonalnie i kiedy tylko przeczytałyśmy o wypadku - od razu zaczęły się pytania w stylu "a co będzie, gdy....a nas to nie spotka?...a co ja mam wtedy robić..." trudne, poważne rozmowy, które jednak trzeba odbyć z dzieckiem. Dla jego własnego dobra, dla uświadomienia. Bo nikt z nas nie zna dnia ani godziny.

Nie, nie zapomnieliśmy o Duni, ani trochę ;-) O Duni nie da się zapomnieć tak łatwo, więc dzisiaj o kolejnej, trzeciej już części przygód naszej bohaterki.
Dunia kończy pierwszą klasę i jest bardzo, bardzo szczęśliwa, tak szczęśliwa, że bardziej już być nie można, gdy...dowiaduje się, że tato miał wypadek. Bardzo poważny, więc maleńki, bezpieczny i szczęśliwy świat...

Katastrofa w życiu Duni! W przededniu rozpoczęcia upragnionych wakacji tata dziewczynki ma poważny wypadek - Dunia dowiaduje się, że jest w szpitalu, nieprzytomny. Bohaterka jest przerażona i zrozpaczona. Czy jej tata już nigdy się nie obudzi? Co teraz będzie?

W życiu dzieci niestety zdarzają się katastrofy i nieszczęścia, duże i małe - nie musi to być od razu poważny wypadek rodzica, może umrzeć chomik albo zaginąć na zawsze ulubiona zabawka. Książka o Duni pokazuje, że katastrofę można przetrwać, że zawsze w takiej sytuacji pomoże rodzina i przyjaciele, a za jakiś czas wszystko wróci do normalności. I znowu będzie można cieszyć się życiem - jak Dunia.

Katastrofa w życiu Duni! W przededniu rozpoczęcia upragnionych wakacji tata dziewczynki ma poważny wypadek - Dunia dowiaduje się, że jest w szpitalu, nieprzytomny. Bohaterka jest przerażona i zrozpaczona. Czy jej tata już nigdy się nie obudzi? Co teraz będzie?

W życiu dzieci niestety zdarzają się katastrofy i nieszczęścia, duże i małe - nie musi to być od razu poważny...

Trzecia książka z serii o historii Duni.

W tej historii Dunia jest przedostatni dzień w pierwszej klasie. Przygotowuje się do zakończenia roku, babcia zakupiła jej sukienkę i sandałki. Klasa została udekorowana rysunkami dzieci. Dunia przypomina sobie wydarzenia z tego kończącego się właśnie roku: uderzenie w nos, udawanie krowy do kalamburu, opowieść o Mojżeszu, własny dekalog. W tym roku przebiła też sobie uszy, co cały czas bardzo ją cieszy.

To myślenie o szczęśliwych chwilach przerywa Pani, która informuje ją, że dzisiaj odbierze ją babcia, bo tata miał wypadek, potrącił go samochód i jest w szpitalu. Dunia boi się, ma dreszcze, myślę sobie, że dla dziewczynki, której zmarła mama, to musi być wyjątkowo straszna wiadomość. Dostaje wsparcie od Pani wychowawczyni i Pani sekretarki. Przyjeżdża babcia, po czym jada do jej mieszkania po zwierzęta Duni. Dlaczego nie jadą do taty, bo śpi i nie należy mu przeszkadzać. Duni to jednak nie odpowiada, niepokoi się, chce zobaczyć tatę. Nikt nie jest jej w stanie pocieszyć nawet zabawny kuzyn Svante. Napięcie jest tak duże, że Dunia wybucha, chce zobaczyć tatę. Swoim niepokojem i uporem przekonuje dziadka do odwiedzenia taty. Rokowania dla taty są pozytywne, ale wracanie do zdrowia zajmie mu całe wakacje.
Wizyta w szpitalu nieco uspokoiła Dunię, dała jej nadzieję, że tata nie umrze.
Ale co dalej, przed nią wakacje, bez taty...

Trzecia książka z serii o historii Duni.

W tej historii Dunia jest przedostatni dzień w pierwszej klasie. Przygotowuje się do zakończenia roku, babcia zakupiła jej sukienkę i sandałki. Klasa została udekorowana rysunkami dzieci. Dunia przypomina sobie wydarzenia z tego kończącego się właśnie roku: uderzenie w nos, udawanie krowy do kalamburu, opowieść o Mojżeszu, własny...

Okej. Dunia zawsze szczęśliwa ma przeżyć teraz coś tak strasznego, jak wypadek taty, i to nie byle jaki wypadek. Dobry pomysł, dobry materiał, który mógł pokazać, jak radzić sobie z takimi sytuacjami, gdyby komuś się rzeczywiście w życiu zdarzyły. Ale nie. Dunia dowiaduje się, że tata jest w szpitalu, oczywiście płacze, już nie jest taka szczęśliwa, jednakże trwa to bardzo krótko. Okazuje się bowiem, że spędzi wakacje z Fridą. I znów jest szczęśliwa. Zostawi tatę samego na dwa miesiące. Co z tego. Kto by się przejmował, przecież stary i tak leży w szpitalu, co mu po małej Duni...
Dobrze, może jestem trochę uszczypliwa, ale nie rozumiem sensu tej opowieści.
Cała recenzja na:
http://literalna-czytaczka.blogspot.com/2017/01/kiedy-ostatnio-byam-szczesliwa-r.html

Okej. Dunia zawsze szczęśliwa ma przeżyć teraz coś tak strasznego, jak wypadek taty, i to nie byle jaki wypadek. Dobry pomysł, dobry materiał, który mógł pokazać, jak radzić sobie z takimi sytuacjami, gdyby komuś się rzeczywiście w życiu zdarzyły. Ale nie. Dunia dowiaduje się, że tata jest w szpitalu, oczywiście płacze, już nie jest taka szczęśliwa, jednakże trwa to bardzo...

Podoba mi się ta książka,bo jest życiowa.

Podoba mi się ta książka,bo jest życiowa.

To jedna z pierwszych książek, którą samodzielnie przeczytała moja ośmioletnia córka. Czytała na głos, nawet podczas jedzenia obiadu,bo nie potrafiła się oderwać :) Książka piękna, napisana prostym językiem i niezwykle (!) wzruszjaca. Julka czytała i płakała, ja z mężem też...

To jedna z pierwszych książek, którą samodzielnie przeczytała moja ośmioletnia córka. Czytała na głos, nawet podczas jedzenia obiadu,bo nie potrafiła się oderwać :) Książka piękna, napisana prostym językiem i niezwykle (!) wzruszjaca. Julka czytała i płakała, ja z mężem też...

Na tej części jak i na 2 poprzednich nie zawiodłam się. Warta polecenia młodym czytelnikom jak i mamom. Ciepła i piękna książeczka we wspaniałej oprawie graficznej

Na tej części jak i na 2 poprzednich nie zawiodłam się. Warta polecenia młodym czytelnikom jak i mamom. Ciepła i piękna książeczka we wspaniałej oprawie graficznej