Coś pięknego,ta książka.Taka realna możliwość odbioru osobistego.Trzy różne bohaterki.Kazda inna.Nawet były kuropatwy.Duxo tu kobiety mówią o cyckach.

Coś pięknego,ta książka.Taka realna możliwość odbioru osobistego.Trzy różne bohaterki.Kazda inna.Nawet były kuropatwy.Duxo tu kobiety mówią o cyckach.

To była pasjonująca podróż z wyjątkowymi bohaterami. Bardzo żałuję, że trwała tak krótko bowiem dawno - od jakiegoś roku - w takiej nie uczestniczyłam. Zaczęło się popularnie a potem tylko zaskakiwało. Pani Trzeciak po prostu zaczarowala mnie tą opowieścią. Na uwagę zaslugiwałby opis każdej postaci, bo były 'nie z tej ziemi' i przyciągały czytelnika ale co się będę rozpisywać jak trzeba przeczytać samemu. To obowiązkowa pozycja dla wrażliwych dusz które lubuja się w nurcie realizmu magicznego.

To była pasjonująca podróż z wyjątkowymi bohaterami. Bardzo żałuję, że trwała tak krótko bowiem dawno - od jakiegoś roku - w takiej nie uczestniczyłam. Zaczęło się popularnie a potem tylko zaskakiwało. Pani Trzeciak po prostu zaczarowala mnie tą opowieścią. Na uwagę zaslugiwałby opis każdej postaci, bo były 'nie z tej ziemi' i przyciągały czytelnika ale co się będę...

Jestem pod ogromnym wrażeniem czytając tą książkę bardzo mnie zachwyciła, ujęła za serce wzruszyła do łez...zarwałam nockę, żeby ją przeczytać...wzruszająca, wspaniała książka:))

Jestem pod ogromnym wrażeniem czytając tą książkę bardzo mnie zachwyciła, ujęła za serce wzruszyła do łez...zarwałam nockę, żeby ją przeczytać...wzruszająca, wspaniała książka:))

Wow
Spodziewalam sie zupelnie czegos innego...
Historii lekkiej,rodzinnej ,cieplej i spotkaniu siostr..
A tu boom od pierwszych stron-slownictwo takie ,ze sie sie zachlysnelam pijac soczek,a dalsze losy bohaterek byly tak nakrecane,ze ciezko bylo sie oderwac.
Historia inna niz wszystkie-to zdecydowanie najwiekszy atut oraz zaskoczenie czytelnika !

Wow
Spodziewalam sie zupelnie czegos innego...
Historii lekkiej,rodzinnej ,cieplej i spotkaniu siostr..
A tu boom od pierwszych stron-slownictwo takie ,ze sie sie zachlysnelam pijac soczek,a dalsze losy bohaterek byly tak nakrecane,ze ciezko bylo sie oderwac.
Historia inna niz wszystkie-to zdecydowanie najwiekszy atut oraz zaskoczenie czytelnika !

To książka dziwna. Skomplikowana. Długo z nią mi zeszło. Ale mam wrażenie, że nie da się tej książki przeczytać naraz. Nie powinno się. Na granicy oniryzmu. Książka, która kupuje mnie fabułą, postaciami i nawet samym sposobem prowadzenia narracji. Rzecz wspaniała i póki co dla mnie bardzo wyjątkowa.

To książka dziwna. Skomplikowana. Długo z nią mi zeszło. Ale mam wrażenie, że nie da się tej książki przeczytać naraz. Nie powinno się. Na granicy oniryzmu. Książka, która kupuje mnie fabułą, postaciami i nawet samym sposobem prowadzenia narracji. Rzecz wspaniała i póki co dla mnie bardzo wyjątkowa.

Koleżanka zachęcała... że tez mnie podkusiło. Dopiero po skończeniu lektury przyszło mi do głowy, że chyba miałam tu do czynienia z tzw. realizmem magicznym. Realizmu tu tyle co kot napłakał, a magii jakoś nie było mi dane dostąpić. Oczywiście pisze to teraz jako sfrustrowana czytelnicza, gdyż omijam ten nurt literacki najdalej jak można, znając dobrze swoje czytelnicze gusta.

Tematycznie dotyka sfery związków rodzinnych. Dość skomplikowanych, biorąc pod uwagę poczynania mężczyzny, który tak kochał kobiety, że nie potrafił być przy jednej tylko wyrywał te kwiatki na swej drodze. Siostry z jednego ojca, ale każda innej matki spotykają sie znów po długiej przerwie by pożegnać człowieka w ostatniej jego drodze. Następuje ponowny proces poznawania się i oddawania wspomnieniom.
Taka treść byłaby dla mnie przyswajalna, gdyby nie fakt, iż w tego typu literaturze pojawiają się, a to jakieś przeczucia, proroctwa, a to szeroko rozbudowana duchowość, cudowne moce itp. Az się pogubić można. Być może jestem zbyt przyziemna, mocno zakotwiczona w realistycznym tu i teraz, żeby popłynąć swobodnie z tym nurtem. Do tego drażnił mnie sposób wyrażania się bohaterek, momentami czułam bijącą z treści infantylność, znużenie magią, a wręcz niedorzecznością sytuacji.
Wyruszając tą drogą, czytelnik będzie zmuszony poruszać się na pograniczu jawy i snu, a sny będą obfitować w znaki. Będzie również odpływał we wspomnienia razem z siostrami, więc jeśli ktoś lubi tego typu klimaty to książka wręcz stworzona dla niego.
Dla mnie jeszcze znośny jest ten rodzaj magii, który zaprezentowała Monika Rebizant-Siwiło we "Wrzosowiskach". Natomiast plątanie się w omamach wraz z bohaterkami "Bliżej Dalej" i odgadywanie czy to działo się we śnie, czy można brać za realne zdarzenie, już mi zupełnie nie odpowiada. To na pewno nie jest moja estetyka.

Koleżanka zachęcała... że tez mnie podkusiło. Dopiero po skończeniu lektury przyszło mi do głowy, że chyba miałam tu do czynienia z tzw. realizmem magicznym. Realizmu tu tyle co kot napłakał, a magii jakoś nie było mi dane dostąpić. Oczywiście pisze to teraz jako sfrustrowana czytelnicza, gdyż omijam ten nurt literacki najdalej jak można, znając dobrze swoje czytelnicze...

http://all-you-need-is-book.blogspot.com/2014/11/realizm-magiczny-w-polskim-wydaniu.html

http://all-you-need-is-book.blogspot.com/2014/11/realizm-magiczny-w-polskim-wydaniu.html

Ci, którzy stronią od literatury polskiej są głupcami. Cudze chwalicie, swego nie znacie i inne takie bajery. Nigdy nie zależało mi specjalnie na tym, co czytają inni, nawet specjalnie nie drażnił mnie fakt, że omijają polską literaturę. Tyle tylko, że książkę, o której chcę Wam napisać, musi usłyszeć jak najwięcej ludzi. Dlaczego? Bo jest świetna, łączy jawę ze snem, autorka zręcznie wplata elementy świata fantastycznego do tego rzeczywistego, a do tego fabuła jest tak dobrze skonstruowana, że nie chce się przerywać jej czytania. Do tego kilka przesłań i literatura robi się nam naprawdę wartościowa. Takiej pozycji nie może nikt przegapić, gwarantuję.

Poznajemy trzy odmienne kobiety - Ritę, perkusistkę z charakterem i do tego uzależnieniem od papierosów i alkoholu, Matyldę - wegankę, która próbuje dać dobry przykład i udziela się społecznie oraz Stellę - kobietę o chłopięcej sylwetce, która od dłuższego czasu zmaga się z bezsennością. Wszystkie trzy dzieli wiele, łączy jedno - wspólny ojciec. Spotykają się w domu swojej ciotki, gdzie spędziły dzieciństwo i z którym mają wiele wspomnień. Okazuje się, że nie będzie to takie zwyczajne spotkanie, w końcu bez ważnego powodu nie zostałyby ściągane z różnych zakątków świata do domu Adaleny. Dziewczyny zjawiają się na pogrzeb swojego ojca, który nie będzie należał do zwyczajnych i najłatwiejszych...

Choć mój opis brzmi dość... mało zachęcająco to wiedzcie, że tylko dlatego, by nie zdradzić Wam całej historii. A byłoby co zdradzać, bo dzieje się wiele i to rzeczy, których nie jesteście w stanie przewidzieć. Już na samym początku można wiele razy wybuchnąć śmiechem za sprawą Rity, która nie dość, że jest specyficzną bohaterką to z dużym poczuciem humoru (nierzadko czarnego, ironicznego). Jest to też chyba najwyraźniejsza postać w całej powieści, która napędza akcję, ale też trzyma ją w ryzach. Choć nie świeci przykładem w dobrych manierach (w tym zdecydowanie lepsza bywa Matylda) to jednak wydaje mi się być najbardziej odpowiedzialną osobą. Co innego Stella, która nie raz i nie dwa pakowała się w kłopoty z powodu jedynej i idealnej miłości. Nie mogę powiedzieć, by którakolwiek z bohaterek była po prostu zwyczajna. I nie mam na myśli drzemiącego w nich daru, który Adalena planuje rozbudzić. Siostry dzieli pochodzenie, miejsce zamieszkania, wygląd, zainteresowania, sposób życia, charakter, łączy natomiast ojciec, który od zawsze lubił skakać z kwiatka na kwiatek. Nie jest tajemnicą, że Adalena, jego żona, przygarniała do siebie każdą z kochanek męża, a na dodatek pocieszała je! Macie rację, dziwna z niej kobieta, na pewno bardzo tajemnicza, odważna. Jest postacią, którą albo się lubi albo nienawidzi. Podobała mi się tajemniczość osnuta wokół niej i jej towarzyszek, natomiast odkrywanie przez nią kart niekiedy działo się zbyt wolno i potęgowało moją irytację.

Autorka napisała powieść w nurcie realizmu magicznego, który coraz bardziej zaczynam doceniać. To tu ścierają się dwa światy, tak bardzo od siebie odmienne - jawa i sen. Czytając "Bliżej Dalej" miałam problem, by w niektórych momentach określić, czy wydarzenia, które mają miejsce można zaliczyć do świata realnego, czy jest to już ingerencja świata fantastycznego. I dwa, kiedy została przekroczona ta granica. To udowadnia, że Marta Trzeciak ma talent do budowania akcji, tworzenia intrygującej fabuły, a do tego potrafi wszystko ładnie ze sobą połączyć, by tworzyło spójną i nierozerwalną całość. Naprawdę trudno byłoby rozdzielić pojedyncze wydarzenia, bo granica między światami została zatarta. Do tego zostało poruszonych wiele kwestii - rodzina, dom, relacje międzyludzkie (wszelakie, począwszy od tej między kobietą a mężczyzną, żoną a mężem, siostrami, przyjaciółmi...),marzenia, dążenia do celu, poświęcenie i wiele, wiele innych. Tej książce nie można na pewno zarzucić tego, że została przesadzona, czy zbyt wiele treści w niej zostało zawartych. Może w ogólnym odczuciu tak, ale to wszystko tak dobrze ze sobą współgra, ładnie się komponuje, że ogrom wątków, poruszonych kwestii nie dziwi i nie zaburza samej historii.

W powyższej książce odnalazłam wiele, dużo sobie uświadomiłam, sporo refleksji mnie naszło. Dzięki historii trzech przyrodnich sióstr można wiele docenić w swoim życiu. Nie wiem, czy właśnie o to chodziło Marcie Trzeciak, jednak książka spełniła swoje zadanie - książka umiliła mi czas, zaszokowała, rozbawiła, uświadomiła pewne sprawy i pozwoliła uwierzyć jeszcze bardziej w siebie. Jestem pewna, że każdy z czytelników odnajdzie w niej coś zupełnie innego, tak bardzo intymnego, że słowa są zbędne. Mam tylko nadzieję, że "Bliżej Dalej" nie zostanie zapomniane w gąszczu pozycji, które zasypują nasz rynek czytelniczy i ludzie będą coraz chętniej i tłumniej po nią sięgać. Jest tego naprawdę warta.

Ci, którzy stronią od literatury polskiej są głupcami. Cudze chwalicie, swego nie znacie i inne takie bajery. Nigdy nie zależało mi specjalnie na tym, co czytają inni, nawet specjalnie nie drażnił mnie fakt, że omijają polską literaturę. Tyle tylko, że książkę, o której chcę Wam napisać, musi usłyszeć jak najwięcej ludzi. Dlaczego? Bo jest świetna, łączy jawę ze snem,...

"Bliżej, dalej" to książka głęboko zanurzająca się w psychologii człowieka. Opowiada o samotności, braku stabilności i wyobcowaniu, które odczuwają trzy wydawałoby się niezwykle rodzinne, otoczone opieką siostry przyrodnie. Są to Rita, Matylda i Stella. Wszystkie wychowały się w dużej rodzinie, z rodzicami, którzy sami sobie nie potrafili ułożyć życia, a co dopiero zadbać o dzieci. Ojciec jawnie spotykał się z licznymi kochankami i miał niezliczoną ilość poza ślubnych dzieci, natomiast matka tolerowała jego charakter, a nawet próbowała zaprzyjaźnić jego "pozostałe rodziny" ze swoją. Taka sytuacja była chora i rzutowała na wychowanie sióstr w dużym stopniu. W dorosłym życiu żadna z nich nie jest spełniona lub szczęśliwa, trudno im ułożyć sobie spokojną przyszłość, bo wciąż w środku są skrzywdzonymi i niestabilnymi dziewczynkami, które by ruszyć dalej muszą w końcu stawić czoła przeszłości. Nie jest to łatwe, zwłaszcza biorąc pod uwagi okoliczności, w jakich w końcu dogania je ich dzieciństwo. Wszystko rozpoczyna się, gdy umiera ich ojciec i siostry ponownie spotykają się w rodzinnym domu. Każda z nich jest inna i inaczej patrzy na dawne czasy. Rita to alkoholiczka i perkusistka, Matylda to aktywna działaczka społeczna, ciągle w ruchu i zaabsorbowana kolejnymi akcjami, a Stella to niestabilna uczuciowo, zagubiona kobieta szukająca ukojenia w kolejnych związkach. Ich problemy mają te same źródło-wspólna przeszłość. Teraz nadszedł czas, by mimo wielu wciąż niezagojonych ran spróbować zmierzyć się z uczuciami i żalami, oraz na nowo, z czystą kartą, zacząć żyć.
W powieści jest dużo akcji, ale głównie chodzi o emocjonalną stronę życia sióstr. Autorka bardzo dokładnie zanalizowała każdą z nich, przedstawiła ich dzieciństwo, ukazała teraźniejsze próby radzenia sobie i przede wszystkim wyjaśniła motywy ich działań. Można wręcz powiedzieć, że każdą z postaci zna się od podszewki już w połowie książki. Najbardziej dziwiła i intrygowała mnie matka, która żyła w dosyć spokojny sposób, mimo, że jej codzienność z mężem nie była sielanką. Kolejne kochanki sprowadzane do domu i liczne dzieci, do tego brak miłości i wsparcia z jego strony wcale nie załamały jej, a wręcz przeciwnie. W miarę coraz gorszej sytuacji rodzinnej, ona coraz bardziej starała się utrzymać model rodziny i zapewnić stabilizację dzieciom. Nie do końca jej się to udało, a jednak wykazywała się siłą i odwagą. Dla mnie jednak był to także brak szacunku i rezygnacja z samej siebie. Z kolei same siostry choć każda inna, nie przekonały mnie do siebie. Z drugiej jednak strony trudno mi oceniać kogokolwiek biorąc pod uwagę to, że każda postać przeszła naprawdę straszne chwile żyjąc na co dzień w tak fatalnej atmosferze.
"Bliżej, dalej" to mimo wszystko powieść piękna, ukazująca ludzkie uczucia, życie i codzienność, od tej trudniejszej strony. To wspaniały obraz zagubienia i rozdarcia między miłością do rodziny, a żalem i gniewem. Jedna z lepszych tego typu dla wielbicieli mocniejszych tematów.

"Bliżej, dalej" to książka głęboko zanurzająca się w psychologii człowieka. Opowiada o samotności, braku stabilności i wyobcowaniu, które odczuwają trzy wydawałoby się niezwykle rodzinne, otoczone opieką siostry przyrodnie. Są to Rita, Matylda i Stella. Wszystkie wychowały się w dużej rodzinie, z rodzicami, którzy sami sobie nie potrafili ułożyć życia, a co dopiero zadbać...

"Historie się kończą, opowieść trwa wiecznie".


Większość czytelników będzie odbierać tę książkę zgodnie z jej dwuznacznym tytułem – jednym będzie do niej bliżej, a innym z kolei dalej – w zależności od indywidualnych preferencji. W moim przypadku, przykuwająca uwagę i pełna tajemnicy okładka, pozwoliła przewidzieć, że będzie mi do niej jednak bliżej. I tym razem moje przeczucie mnie nie zawiodło, gdyż okładka kryła równie tajemniczą fabułę.

Marta A. Trzeciak to pisarka, naukowiec i refleksyjny żartowniś. W swoim życiu wykonywała już wiele zawodów – pracowała w fastfoodzie, leczyła zwierzęta w zoo, sprzedawała gazety oraz badała mięso w rzeźni. W 2013 r. została stypendystką Kulturalnego Miasta Gdańsk, obecnie zaś prowadzi warsztaty kreatywnego pisania i myślenia, oraz robi doktorat na międzywydziałowych studiach. Jej debiutancka powieść nosi tytuł "Inframundo".

Do Matyldy, wychowującej samotnie nastoletnią córkę Ofelię, niespodziewanie przyjeżdża dawno nie widziana siostra Rita z wiadomością o śmierci ich ojca. Matylda, która dawno temu zaniechała kontaktu z rodziną, postanawia pojechać na pogrzeb. Na miejscu czekają na nią: trzecia siostra Stella oraz wdowa po zmarłym – Adalena. Na trzy przyrodnie siostry, tak różne od siebie czeka niespodziewane zadanie, dzięki któremu odkryją tajemnice przeszłości i niezwykłą więź jaka pomimo wszelkich przeciwieństw je łączy.

"Bliżej Dalej" to historia osadzona w jednym z moich ulubionych nurtów w literaturze, czyli realizmie magicznym. Autorka przedstawia rzeczywistość jako połączenie realizmu i elementów przeczących logice – tworzących razem zamkniętą całość. Świat przedstawiony w powieści jawi się czytelnikowi jako po części sen, a po części jawa, w którym bardzo istotną rolę odgrywają takie elementy jak uczucia, emocje, intuicja, wspomnienia i podświadomość. Marta A. Trzeciak pokusiła się również o wykorzystanie motywów często widocznych w tym nurcie, a mianowicie życia rodzinnego i śmierci. Konstrukcja jej książki to także częste przeczucia, omeny i cudowne moce. Wszystko to tworzy niezaprzeczalnie dziwaczny i na swój sposób wciągający klimat utworu. Warto jednak zaznaczyć, że nie jest to historia, która urzeknie każdego – nie każdy bowiem jest miłośnikiem przedstawiania rzeczywistości w połączeniu z nadnaturalnością. Taki zabieg literacki trzeba po prostu lubić.

Marta A. Trzeciak wykreowała interesujący poczet trzech głównych bohaterek, przyrodnich sióstr – córek człowieka, który kochał i uwielbiał kobiety - a z których każda reprezentuje zupełnie odmienny system światopoglądowy. Matylda, odseparowała się od rodziny, pragnąc zapewnić swojej córce normalne i spokojne życie. Rita, to wyzwolona perkusistka, która nie stroni od alkoholu i seksu. A Stella kocha niebezpieczne związki z psychopatami, co w rezultacie doprowadza ją do wielkiego niebezpieczeństwa. Zderzenie trzech, tak różnych charakterów tworzy dość wybuchową mieszankę, w której we wzajemnych relacjach aż iskrzy. Widać to bardzo dokładnie w wielu dialogach pomiędzy trzema bohaterkami. Dialogach pełnych dowcipu, sarkazmu, ale również bezwarunkowej siostrzanej miłości i troski.

Chcielibyście wiedzieć pewnie o czym jest ta książka? To trudne pytanie, gdyż sądzę, że każdy czytelnik może znaleźć w niej coś innego. Wiele płaszczyzn dotykających takich tematów, jak wartość rodziny, poświęcenie, psychopatyczne skłonności, czy także choroba umysłowa i strach przed zaangażowaniem uczuciowym - to tylko niektóre wątki, jakie zauważyłam podczas lektury. Wszystko to okraszone realizmem magicznym, daje ciekawy efekt - który co podkreślam - nie każdemu przypadnie do gustu.

"Bliżej Dalej" to historia trzech sióstr, która poprzez wplecenie elementów realizmu magicznego nabrała iście surrealistycznego wydźwięku, pozwalającego na własne daleko idące interpretacje tego utworu. Dzieło M. A. Trzeciak polecam wyłącznie czytelnikom lubiącym historie osadzone pomiędzy realizmem a nadnaturalnością.

http://www.subiektywnieoksiazkach.pl

"Historie się kończą, opowieść trwa wiecznie".


Większość czytelników będzie odbierać tę książkę zgodnie z jej dwuznacznym tytułem – jednym będzie do niej bliżej, a innym z kolei dalej – w zależności od indywidualnych preferencji. W moim przypadku, przykuwająca uwagę i pełna tajemnicy okładka, pozwoliła przewidzieć, że będzie mi do niej jednak bliżej. I tym razem moje...