Druga część opowieści o Annie Duszkowskiej, która poprzez magiczny obraz z modrzewiem przechodzi ze świata współczesnego do okresu przedwojnia. Po ślubie z Aleksandrem Obryckim przenosi się do Annopola, gdzie wychowuje 5-letnią córkę Walentynkę i z niepokojem patrzy na rok 1939.

Druga część opowieści o Annie Duszkowskiej, która poprzez magiczny obraz z modrzewiem przechodzi ze świata współczesnego do okresu przedwojnia. Po ślubie z Aleksandrem Obryckim przenosi się do Annopola, gdzie wychowuje 5-letnią córkę Walentynkę i z niepokojem patrzy na rok 1939.

Ona wie,że idzie wojna. A pańska skórka nie znam.

Ona wie,że idzie wojna. A pańska skórka nie znam.

Każdy chyba ma w swoim życiu moment, w którym chciałby podejrzeć jak potoczy się jego życie. To są najczęściej albo trudne chwile, albo właśnie te bardzo szczęśliwe.
Druga część cyklu Powrót do Nałęczowa, opowiada historię Anny Obryckiej, która przenosi się w czasie do lat 30 ubiegłego wieku, do rodzinnych stron jej babci i mamy. Anka początkowo jest zaskoczona i trochę przerażona tym faktem, ale ciekawość bierze górę i porzuca swoje dotych czasowe życie, aby pozostać w Nałęczowie.
Czasy są trudne, bo wszyscy przeczuwają co się wydarzy, ale tylko głowna bohaterka ma informacje, jak wielkie nieszczęscie się zbliża.
Ale historia ta, to nie tylko czas dramatu, to także piękna historia rodziny, to tradycje z tamtych czasów, obyczaje, relacje międzyludzkie tak inne niż te obecne.

Każdy chyba ma w swoim życiu moment, w którym chciałby podejrzeć jak potoczy się jego życie. To są najczęściej albo trudne chwile, albo właśnie te bardzo szczęśliwe.
Druga część cyklu Powrót do Nałęczowa, opowiada historię Anny Obryckiej, która przenosi się w czasie do lat 30 ubiegłego wieku, do rodzinnych stron jej babci i mamy. Anka początkowo jest zaskoczona i trochę...

+

+

Wacława Bancarzewska w książce "Zapiski z Annopola" ponownie zabiera nas do świata Anny, którą przedstawiłam Wam w książce "Powrót do Nałęczowa". Wybierając miłość swojego życia, Ania decyduje się pozostać w latach trzydziestych dwudziestego wieku. Młode małżeństwo osiada na dworze w Annopolu, gdzie wspólnie wychowują córeczkę Walentynkę. Ania utrzymuje stałe kontakty ze swoją babcią Zofią z Nałęczowa, mamą i jej siostrami, które w dalszym ciągu nie znają jej prawdziwej tożsamości, uważając ją za zaprzyjaźnioną letniczkę. Los na jej drodze stawia również rodzinę jej taty....ukochaną babcię Helenę, matkę chrzestna Marysię oraz Józefa- jej ukochanego tatę. Tym razem poddając się za nieślubną wnuczkę swojego dziadka kobieta nawiązuje przyjacielskie kontakty z resztą rodziny. Poznaje młodość swojego ojca, jego pasje, pierwszą miłość....mogłoby się wydawać, że Ania odnalazła drogę do szczęścia. Jednak duży problem stanowi dla niej fakt, że w przeciwieństwie do innych nie starzeje się, co zaczynają również dostrzegać osoby z jej najbliższego otoczenia. Do tego wizja zbliżającej się wojny a także wiedza o tragicznych losach jej przyjaciół nie pozwala jej cieszyć się pełnią swojego szczęścia....
Jeśli jeszcze nie czytaliście tej serii książek z całego serducha polecam!💙 Choc fabuła na początku wydawała mi się za bardzo oderwana od rzeczywistości, wciągnęła mnie na maska i przez cały dzień myślę, co przyniosą kolejne rozdziały 🙈

Wacława Bancarzewska w książce "Zapiski z Annopola" ponownie zabiera nas do świata Anny, którą przedstawiłam Wam w książce "Powrót do Nałęczowa". Wybierając miłość swojego życia, Ania decyduje się pozostać w latach trzydziestych dwudziestego wieku. Młode małżeństwo osiada na dworze w Annopolu, gdzie wspólnie wychowują córeczkę Walentynkę. Ania utrzymuje stałe kontakty ze...

Pierwsza część tej serii miała różne wady, ale polubiłam ją za nastrój i ujmujące poczucie humoru. Niestety, w drugiej części już mi to nie wystarczyło.
Scenki z życia bohaterów są za krótkie, zbyt anegdotyczne i w zasadzie do niczego nie prowadzą.
Idealność głównej bohaterki zaczyna męczyć, bezustanna sielanka małżeńskiego życia - śmieszyć, a ciągłe szczęśliwe zbiegi okoliczności - irytować. Fakt, że autorka z takim lekceważeniem potraktowała tematykę skoków w czasie ciągle mnie boli.

Ale najbardziej doskwiera chyba to, że na tym etapie, ta historia się zupełnie nie klei psychologicznie. W pierwszej części mieliśmy sentymentalną i trochę szaloną 40-latkę, która dostała możliwość pobycia w przedwojennych czasach, co bardzo ją zafascynowało. Spoko.
Natomiast w tej części autorka próbuje nam wmówić że:
- ponad 40-latka notorycznie zachowująca się jak niezrównoważona emocjonalnie nastolatka, cieszy się powszechnym szacunkiem otoczenia
- pewna siebie, świadoma i wyemancypowana kobieta nie odczuwa żadnych niedogodności w czasach, w których kobieta była uważana za gorszy sort człowieka
- facet wychowany przed wojną magicznie staje się feministą i wychowuje córkę w oderwaniu od kulturowych stereotypów
O wiele lepiej by to zagrało, gdyby Anna przenosząc się w czasie stwierdziła, że w sumie ta niezależność to była tylko poza w której nigdy nie była sobą, a jej powołaniem jest prowadzenie domu, służba mężowi i wychowanie dzieci. No, z wiadomych względów by się ta książka nie spodobała, ale przynajmniej by miała więcej logiki.

Żeby nie było tylko narzekania: to wciąż się dobrze czyta, wciąż są zabawne i sympatyczne fragmenty, wciąż można poczuć rodzinne ciepło. Podsumowując: to miła książka, chociaż mocno wadliwa.

Pierwsza część tej serii miała różne wady, ale polubiłam ją za nastrój i ujmujące poczucie humoru. Niestety, w drugiej części już mi to nie wystarczyło.
Scenki z życia bohaterów są za krótkie, zbyt anegdotyczne i w zasadzie do niczego nie prowadzą.
Idealność głównej bohaterki zaczyna męczyć, bezustanna sielanka małżeńskiego życia - śmieszyć, a ciągłe szczęśliwe zbiegi...

Nieco umęczyłam się czytając tę powieść. Trzeciego tomu przeczytam. Mało akcji, bohaterowie mało opisani. Tło akcji także słabe, a lata 30ste to pole do popisu.

Nieco umęczyłam się czytając tę powieść. Trzeciego tomu przeczytam. Mało akcji, bohaterowie mało opisani. Tło akcji także słabe, a lata 30ste to pole do popisu.

Z niekłamaną przyjemnością powróciłam do kontynuacji dalszych losów Anny Duszkowskiej - Obryckiej.
Wraz z mężem i córeczką Walentynką Anka zajmuje się domem oraz pisze książki dla dzieci, odwiedza przyjaciół i służy im pomocą, zbliża się też do rodziny od strony ojca. Poznajemy ich problemy, smutki i radości a wszystko to w cieniu zbliżającej się drugiej wojny światowej.
"Zapiski z Annopola" to opowieść przede wszystkim o codziennym życiu w przedwojennej Polsce.

Z niekłamaną przyjemnością powróciłam do kontynuacji dalszych losów Anny Duszkowskiej - Obryckiej.
Wraz z mężem i córeczką Walentynką Anka zajmuje się domem oraz pisze książki dla dzieci, odwiedza przyjaciół i służy im pomocą, zbliża się też do rodziny od strony ojca. Poznajemy ich problemy, smutki i radości a wszystko to w cieniu zbliżającej się drugiej wojny...

Kontynuacja "Powrotu do Nałęczowa". Druga część również przypadła mi do gustu. Obserwujemy życie rodziny Obryckich w Annopolu. Wiele ciekawych wydarzeń, nie ma nudy. Cała książka jest utrzymana w klimacie oczekiwania na wojnę, o której Anna już wie, a inni tylko przypuszczają. Bardzo ciekawy jest też wątek przenoszenia się w czasie - o ile w pierwszej części irytował mnie, tak tutaj Anna przenosząc się do swoich czasów próbuje znaleźć informację o ich rodzinie, czy przeżyją wojnę, zwiedza dworki. Każda taka wyprawa rodzi ciekawość, co uda jej się znaleźć tym razem. Książkę jak najbardziej polecam.

Kontynuacja "Powrotu do Nałęczowa". Druga część również przypadła mi do gustu. Obserwujemy życie rodziny Obryckich w Annopolu. Wiele ciekawych wydarzeń, nie ma nudy. Cała książka jest utrzymana w klimacie oczekiwania na wojnę, o której Anna już wie, a inni tylko przypuszczają. Bardzo ciekawy jest też wątek przenoszenia się w czasie - o ile w pierwszej części irytował mnie,...

Dalszy ciąg historii Anny Obryckiej de domo Duszkowskiej, uroczy i równie, a może nawet, bardziej wciągający niż pierwsza część. I choć wiemy, że Anna przeżyje wojnę, to pozostaje ciekawość, co też jej i jej bliskim przytrafiło się w tym trudnym, wojennym okresie. Książka pozwala oderwać się od rzeczywistości i pomarzyć o rzeczach niemożliwych.

Dalszy ciąg historii Anny Obryckiej de domo Duszkowskiej, uroczy i równie, a może nawet, bardziej wciągający niż pierwsza część. I choć wiemy, że Anna przeżyje wojnę, to pozostaje ciekawość, co też jej i jej bliskim przytrafiło się w tym trudnym, wojennym okresie. Książka pozwala oderwać się od rzeczywistości i pomarzyć o rzeczach niemożliwych.