Ostatni tom tej serii i ostatnie spotkanie z Anką Duszkowską( Obrycką),jej córeczką Walentynką oraz wojenną rzeczywistoscią. Ania musi sama zmagać się z trudami wojny, bo Aleksander został powołany do wojska. Okupanci zmuszają ją także do zmiany miejsca zamieszkania. Panie wynajmują skromne mieszkanie w budynku przy stacji kolejowej. Zbieg okoliczności stawia na drodze Ani Dominika. pracownika kolei. Mężczyzna odegra niebagatelną rolę w życiu kobiety.
W powieści mamy całą relację z codzienności lat 40 tych XX wieku. Zdobywanie pożywienia, ciągły lęk przed aresztowaniami, niepewnośc jutra, to chleb powszedni dla ludności. Choć w przypadku Ani jest trochę łatwiej, bo wciaż ma możliwość powrotu do wspołczesności, a tym samym oraganizowania towarów reglamentowanych. Oczywiscie nawet takie ułatwienie wymaga pomysłowości, bo przecież nie można przyniesc mleka w butelce z plastiku lub krówek w kolorowych papierkach.
W tym tomie zobaczymy także, jak to jest zobaczyć świat z perspektywy ludzi z czasów wojny, przeniesionych do wspołczesności. I tu rodzi się taka reflekscja: my jesteśmy przyzwyczajeni do udogodnień wszelakich i nawet ich nie zauważamy. Dla poprzednich pokoleń stają się one niepojęte, a wręcz śmieszne. Ciekawe zderzenie poglądów i spojrzenia na świat.
Choć doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że seria ta mocno trącila bajkowością, to jednak żyłam razem z bohaterami zarówno w rzeczywistości wojennej, jak i wojennej. I zupełnie nie przeszkadzała mi świadomość, że Anka zawsze może wrócić do teraz, gdy sprawy zajdą za daleko.

Ostatni tom tej serii i ostatnie spotkanie z Anką Duszkowską( Obrycką),jej córeczką Walentynką oraz wojenną rzeczywistoscią. Ania musi sama zmagać się z trudami wojny, bo Aleksander został powołany do wojska. Okupanci zmuszają ją także do zmiany miejsca zamieszkania. Panie wynajmują skromne mieszkanie w budynku przy stacji kolejowej. Zbieg okoliczności stawia na drodze Ani...

Przychodzę do Was już z ostatnią książką z tryologii Wacławy Bancarzewskiej "Noc nad Samborzewem". Dla mnie osobiście jest to najlepsza część💛 Szczęśliwe życie Ani i Aleksandra przerywa wybuch II wojny światowej. Całe życie dworu w Annopolu jak też ich znajomych przewraca się do góry nogami. Aleksander wyrusza na wojnę. Majątek przechodzi w ręce bogatego Niemca, który zatrudnia Annę jako swoją sekretarkę, musi ona jednak opuścić dwór z Walentynką i wynajmuje pokoik w Samborzewie. Tam poznaje pozostałych lokatorów kamienicy i dzięki podróży w czasie pomaga im przeżyć ten trudny czas. Jednym z lokatorów jest Dominik, który przeżył masakrę więźniów Zakładu Karnego w Innowroclawiu, która na kartkach historii zapisała się jako "Krwawa niedziela w Innowrocławiu". Między nim a Anią nawiązuje się prawdziwa przyjaźń, która z czasem od strony mężczyzny przeradza się w "coś" więcej... Czy głowni bohaterowie przeżyją wojnę? Czy rodzina Obrockich odnajdzie się po wojnie i odnajdzie swoje co z Anią, czy będzie musiała na zawsze opuścić współczesny świat i tym samym utracić swoją prawdziwą tożsamość a może przeciwnie, może powróci do rzeczywistości a wszystko co się jej wydarzyło okaże się tylko pięknym snem?
Stworzona przez Panią Bancarzewską seria książek jest dla mnie fenomenalna❤ sam pomysł na fabułę książki jest oryginalny i sprawia, że trudno się od niej oderwać....Wszystkim bardzo polecam przygodę z tą książka i przede wszystkim z autorką💚

Przychodzę do Was już z ostatnią książką z tryologii Wacławy Bancarzewskiej "Noc nad Samborzewem". Dla mnie osobiście jest to najlepsza część💛 Szczęśliwe życie Ani i Aleksandra przerywa wybuch II wojny światowej. Całe życie dworu w Annopolu jak też ich znajomych przewraca się do góry nogami. Aleksander wyrusza na wojnę. Majątek przechodzi w ręce bogatego Niemca, który...

Niestety najsłabsza część serii.

W poprzednich dwóch książkach pani Bancarzewska stworzyła miłą i lekką opowiastkę o marzeniach życia w przedwojennym świecie. Aż tu nagle ups!, do przedwojennego świata przyszła wojna. I teoretycznie przestaje być przyjemnie i bezpiecznie, ale w rzeczywistości... wcale nie. Niby gdzieś tam są Niemcy, ktoś strzela, ktoś umiera, ale nasza bohaterka żyje sobie bez żadnych trudów i zmartwień. Chłód, bród i ubóstwo? Co z tego, za modrzewiem XXI wiek, gdzie można się najeść i wykąpać! Dziecko nie radzi sobie z wojenną rzeczywistością? Wystarczy opowiedzieć mu bajkę i zaraz pójdzie się bawić. Mąż wyjechał daleko za granicę? Nie szkodzi, zaraz zjawia się nowy adorator, który nie pozwala zapomnieć, jak cudowna jest Anna Duszkowska-Obrycka.

Anna, którą w pierwszej części naprawdę polubiłam, a w tej miałam jej serdecznie dość. Podobnie jak wiecznych szczęśliwych zbiegów okoliczności i całej cukierkowej atmosfery, w której wszyscy są dobrzy, kochający i odważni. JAKAKOLWIEK scena, w której bohaterce coś się nie udaje albo popełnia jakiś błąd, byłaby zbawienna. Ale żadnej takiej sceny nie ma, więc... jest jak jest.

Gdybym miała polecać: 1 część bardzo, 2 średnio, a 3... tylko wytrwałym.

Niestety najsłabsza część serii.

W poprzednich dwóch książkach pani Bancarzewska stworzyła miłą i lekką opowiastkę o marzeniach życia w przedwojennym świecie. Aż tu nagle ups!, do przedwojennego świata przyszła wojna. I teoretycznie przestaje być przyjemnie i bezpiecznie, ale w rzeczywistości... wcale nie. Niby gdzieś tam są Niemcy, ktoś strzela, ktoś umiera, ale nasza...

(...)
W ostatniej części cyklu "Noc nad Samoborzewem" romantyzm schodzi na dalszy plan, bo rozgrywające się działania mają związek z drugą wojną światową. W takich warunkach sentymenty nie mogą przesłonić tragedii. Sama należę do tego pokolenia, gdzie w dzieciństwie jeszcze słuchało się opowieści dziadków o tamtym czasie i przyznam, że później myślałam o tym, coby było gdybym mogła na chwilę w jakiś magiczny sposób przejść tę granice i znaleźć się w okupowanej Polsce. Dość dziwne życzenie, jak na dziesięcio- dwunastolatkę, ale zawsze czułam się mocno związana z historią, przeszłością, choćby swoich bliskich. Zasadniczo żaden człowiek nie istnieje bez historycznego kontekstu, a separując się o przeszłości przodków jedynie pozbawiamy się korzeni, tożsamości, przynależności.
Wiesława Bancarzewska mogła mieć podobnie. W tym wypadku z tęsknoty za bliskimi, którzy dawno odeszli postanowiła stworzyć rzeczywistość po dwóch stronach lustra, czy raczej modrzewia, który stał się wspaniałym symbolem domu rodzinnego. Z uwagi na czasy, w jakich przychodzi żyć bohaterce pożegnamy się z nutą ckliwości, która gościła jeszcze na kartach drugiej części. Rozkosze pożycia małżeńskiego państwo Duszkowscy muszą zamienić na kilkuletni czas rozłąki. Aleksander walczy o wolną Polskę oraz przeżycie na zesłaniu, a Anna wraz z córeczką wkracza w nowy wymiar swej egzystencji za modrzewiem. Tyle że bohaterka ma praktycznie we wszystkim przewagę nad mieszkańcami zarówno Annopola, jak i Samoborzewa. Mamy bajkę o tym, jak nierealne może być życie, gdy zna się reguły gry, a jednocześnie czuje się pewną ekscytację, że można manipulować drobnymi zdarzeniami posiłkując się wiedzą historyczną odkrytą na stronach internetu. Z zastrzeżeniem by pokusa nie doprowadziła w przyszłości do chaosu w kartach narodu.

(...)
Nie uważam, by powieść była przekombinowana, mimo iż wydaje się, że bohaterka nagina, a momentami nawet i przegina z przechodzeniem z przeszłości w przyszłość. Jednak nie mamy do czynienia z powieścią historyczną, a ze specyficznym potraktowaniem stanu rzeczywistego. To jak zagięcie czasoprzestrzeni. Można, a nawet trzeba wybaczyć Autorce pewne pofolgowanie swojej wyobraźni.
Podoba mi się sposób, w jaki pani Wiesława opisuje poczynania Anny oraz podejście wbrew pozorom historyczne do przytaczanych miejsc i zdarzeń (przypisy do realnych zdarzeń). Bancarzewska stworzyła niepowtarzalny, otulający czytelnika klimat w "Powrocie do Nałęczowa" (cykl) i po słabszej(?),bardziej rozleniwiającej z uwagi na tok wydarzeń części drugiej "Zapiski z Annopola", zakończyła całość solidnie. Przy tym powołała do życia bohaterkę, nie żeby idealną, ale taką której nie zapomnę.

Całość:https://nakanapie.pl/recenzje/zakonczenie-sentymentalnej-podrozy-do-naleczowa-noc-nad-samborzewem

(...)
W ostatniej części cyklu "Noc nad Samoborzewem" romantyzm schodzi na dalszy plan, bo rozgrywające się działania mają związek z drugą wojną światową. W takich warunkach sentymenty nie mogą przesłonić tragedii. Sama należę do tego pokolenia, gdzie w dzieciństwie jeszcze słuchało się opowieści dziadków o tamtym czasie i przyznam, że później myślałam o tym, coby było...

Ostatnia książka z cyklu "Powrót do Nałęczowa". Opowieść pełna optymizmu i radości życia, fantastycznie przeczytana przez Joannę Gajór,

Ostatnia książka z cyklu "Powrót do Nałęczowa". Opowieść pełna optymizmu i radości życia, fantastycznie przeczytana przez Joannę Gajór,

Ostatnia i najlepsza część o przygodach Anny Duszkowskiej- Obryckiej.
Tym razem razem z Anią, jej rodziną i przyjaciółmi przeżywamy ciężkie wojenne czasy. Dzięki magicznej tajemnicy wszystkim wokół Anki jest ciut lżej.
Tak bardzo zżyłam się z bohaterami, że już za nimi tęsknię.Gdy zobaczyłam słowo "koniec" ogarnął mnie smutek, iż ciąg dalszy już nie nastąpi 😔

Ostatnia i najlepsza część o przygodach Anny Duszkowskiej- Obryckiej.
Tym razem razem z Anią, jej rodziną i przyjaciółmi przeżywamy ciężkie wojenne czasy. Dzięki magicznej tajemnicy wszystkim wokół Anki jest ciut lżej.
Tak bardzo zżyłam się z bohaterami, że już za nimi tęsknię.Gdy zobaczyłam słowo "koniec" ogarnął mnie smutek, iż ciąg dalszy już nie nastąpi 😔

Dla mnie najlepsza i najpiękniejsza książka z cyklu " Powrót do Nałęczowa"

Dla mnie najlepsza i najpiękniejsza książka z cyklu " Powrót do Nałęczowa"

3 ostatnia część sagi W.B. Losy Ani w ogarniętym wojną świecie. No i rozwiązanie->w jaki sposób autorka zakończyła podwójne życie bohaterki? Polecam Noc nad Samborzewem!

3 ostatnia część sagi W.B. Losy Ani w ogarniętym wojną świecie. No i rozwiązanie->w jaki sposób autorka zakończyła podwójne życie bohaterki? Polecam Noc nad Samborzewem!

Ostatnia cześć także super tylko szkoda że ostatnia bardzo fajna tak jak pozostałe. Polecam

Ostatnia cześć także super tylko szkoda że ostatnia bardzo fajna tak jak pozostałe. Polecam

+

+