Pierwszy akt - emocjonujący i szybki. Drugi akt - coraz bardziej stresujący i nieprzyjemny. Trzeci akt - niepowtarzalny przebłysk mrocznego geniuszu. Nigdy nie widziałem zakończenia wymyślonego i napisanego tak, jak ostatnie kilkanaście stron "Ucieczki gangstera". Jest to najlepszy możliwy rodzaj zwrotu akcji - taki, który sprawia, że chce się książkę przeczytać drugi raz od nowa. Pozornie jest to narracyjne przestępstwo, zresztą nie wątpię, że wielu czytelników - zwłaszcza tych, którzy chcieli cieszyć się tylko dosłowną warstwą fabularną - taki finał rozczaruje. Jednak jest on spójny z resztą powieści pod względem tematycznym i ma sens jako dopełnienie alegorii. Jest też tak mroczny i nihilistyczny, że jest mi prawie przykro na myśl o czytelnikach, którzy wzięli się za tę książkę nie znając dorobku autora. To moja trzecia powieść Thompsona - i trzeci raz, kiedy niepozorny autor kryminałów przezywany "groszowym Dostojewskim" dokumentnie skopał mi tyłek. Imponująca robota.

Pierwszy akt - emocjonujący i szybki. Drugi akt - coraz bardziej stresujący i nieprzyjemny. Trzeci akt - niepowtarzalny przebłysk mrocznego geniuszu. Nigdy nie widziałem zakończenia wymyślonego i napisanego tak, jak ostatnie kilkanaście stron "Ucieczki gangstera". Jest to najlepszy możliwy rodzaj zwrotu akcji - taki, który sprawia, że chce się książkę przeczytać drugi raz...