Niesamowita opowieść w starym stylu! Historia jakże pociągająca, wykwintna i ciesząca literackie serce.

Niesamowita opowieść w starym stylu! Historia jakże pociągająca, wykwintna i ciesząca literackie serce.

Więzi rodzinne i zakazane uczucie na australijskiej ziemi…

Colleen McCullought swoimi „Ptakami ciernistych krzewów” zachwyciła mnie dokładnie 11 lat temu. Szmat czasu. Jednak nadal pamiętam emocje, które wtedy towarzyszyły mi podczas lektury. Ostatnio postanowiłam przekonać się jaki aktualnie będzie mój odbiór tej powieści… Czy ponownie mnie zachwyciła?

Pierwsza połowa XX w. wielodzietna rodzina Cleary’ch przyjeżdża do Droghedy – ogromnego australijskiego gospodarstwa. To tu poznają księdza Ralpha de Bricassart, który staje się przyjacielem rodziny. Między nim a córką Paddy’ego i Fee – Maggie rodzi się silna więź. Więź przyjacielsko-braterska, która z czasem przeradza się w głębsze uczucie… Wśród skąpanych w ukropie suchych australijskich pastwisk, spędów owiec i obawy o to, co przyniosą kolejne lata rozgrywa się saga rodzinna z zakazanym uczuciem w tle.

„Ptaki ciernistych krzewów” to napisana z rozmachem historia rodziny Cleary’ch. Rodziny biednej, ale ciężko pracującej, której los po latach odmienia się za sprawą siostry Paddy’ego. Niewątpliwą siłą powieści są relacje między bohaterami, które pozostawiają ciepło na sercu. W rodzinie Cleary’ch wszyscy odnoszą się do siebie z szacunkiem i choć nie okazują sobie jawnie miłości to czuć, że ta miłość, ogromna miłość rodzinna, jest tam obecna. I jak to w życiu bywa tak i w rodzinie Cleary’ch nie brak zarówno szczęśliwych jak i tragicznych momentów...

Do tego dochodzą liczne, plastyczne opisy, które mnie urzekły. Australijskiej przyrody, realii życia w pierwszej połowie XX w., pracy w gospodarstwie. Autorka posiadała niezwykły talent do kreowania świata przedstawionego. Bowiem zagłębiając się w tą opowieść czuć, że zostajemy przeniesieni na XX-wieczną australijską prowincję…

Nie sposób nie wspomnieć również o motywie przewodnim, czyli miłości tlącej się między, początkowo młodą dziewczyną, a później dorosłą kobietą – Maggie, a starszym od niej księdzem Ralphem. Motywy zakazanego uczucia i różnicy wieku autorka ujęła w niezwykle wyważony, wręcz eteryczny, sposób. Powolne narastanie uczucia, gonitwę myśli, co począć w tej sytuacji, rozdarcie emocjonalne, zarówno Ralpha i jego rozważania czy wybrać Maggie czy wybrać Kościół, jak i samej Maggie, szczególnie już jako dojrzałej kobiety. Tragizm bohaterów i uczucia między nimi niejednokrotnie rozdarły mi serce...

Reasumując, „Ptaki ciernistych krzewów” to osadzona na XX-wiecznych bezkresnych połaciach australijskich pastwisk niesamowita saga trzech pokoleń rodziny Cleary’ch z zakazanym uczuciem jako motywem przewodnim. Cała paleta emocji podczas lektury gwarantowana!

Ja jestem nią po raz drugi zachwycona!

Gorąco polecam!

Moja ocena: 9,5/10

https://www.instagram.com/w_otchlani_wyobrazni

Więzi rodzinne i zakazane uczucie na australijskiej ziemi…

Colleen McCullought swoimi „Ptakami ciernistych krzewów” zachwyciła mnie dokładnie 11 lat temu. Szmat czasu. Jednak nadal pamiętam emocje, które wtedy towarzyszyły mi podczas lektury. Ostatnio postanowiłam przekonać się jaki aktualnie będzie mój odbiór tej powieści… Czy ponownie mnie zachwyciła?

Pierwsza połowa XX...

Książkę zamierzałam przeczytać już dawno temu ale za każdym razem odkładałam ją na później. Powód? Bo to romans, którego w książkach wręcz nie trawię i od takich zwykle trzymam się z daleka. Zwykle...bo od czasu do czasu zdarza mi się łamać w tym względzie swoje żelazne zasady ale tylko w wyjątkowych przypadkach i jestem zdania, że "Ptaki ciernistych krzewów" właśnie do takich wyjątków należą...

Nie jest to jednak rozmemłana i klasyczna opowiastka o zakazanej miłości, niosącej posmak tajemnicy czego najbardziej się obawiałam. Takie wyobrażenie o książce wyniosłam z tak chętnie kiedyś oglądanego, słynnego serialu, z którego najbardziej zapamiętałam właśnie ten wątek romansowy między Maggie Cleary, a charyzmatycznym i inteligentnym Ralphem de Bricassart. Sięgnęłam po książkę i....zdumiałam się. Powieść nie koncentruje się bowiem tylko i wyłącznie na skomplikowanych relacjach uczuciowych wspomnianej wyżej pary bohaterów, które są tutaj - na szczęście- tylko tłem dla całości historii. Zmagania całej gamy postaci z przeciwnościami losu, trudnościami z którymi muszą się mierzyć, oraz tajemnicami które układają się w skomplikowaną i przejmującą historię trzech pokoleń rodziny Clearych, to jedno. Tuż obok dramatycznych losów Maggie i jej bliskich autorka kreśli także bogatą historię oraz zamiany społeczne, polityczne i kulturowe zachodzące na przestrzeni lat w Nowej Zelandii i Australii, opisuje malownicze ale często bardzo surowe pejzaże tych miejsc oraz ciężka pracę miejscowej ludności, której sukces lub porażka są nierozerwalnie związane z kaprysami pogody. Sporą rolę odgrywa tutaj też religia, uzupełniając tło obyczajowe o zwyczaje katolickie i ich wpływ na ludzkie wybory. I to właśnie ta wielowątkowość sprawia, że powieść jest nie tylko romansującą historią miłości nie do spełnienia, ale także wielowarstwowym przekrojem społeczeństwa i epoki tamtych czasów.

Powieść, choć należy już do klasyki literatury pięknej jest nadal oryginalna i nowatorska. Nic dziwnego, że tak szybko ją zekranizowano...

Książkę zamierzałam przeczytać już dawno temu ale za każdym razem odkładałam ją na później. Powód? Bo to romans, którego w książkach wręcz nie trawię i od takich zwykle trzymam się z daleka. Zwykle...bo od czasu do czasu zdarza mi się łamać w tym względzie swoje żelazne zasady ale tylko w wyjątkowych przypadkach i jestem zdania, że "Ptaki ciernistych krzewów" właśnie...

"Ptaki ciernistych krzewów" to nostalgiczny powrót do czasów dzieciństwa, kiedy to całą rodziną oglądaliśmy serial, inspirowany tą książką, w telewizji. Możliwe, że było to moje pierwsze zetknięcie z tak trudnym tematem. Bowiem książka opowiada o uczuciu między kobietą a księdzem.
▪️
I choć to zakazane uczucie jest głównym wątkiem powieści, to jest to saga rodzinna. Poznajemy zatem historię wielodzietnej rodziny, która osiedla się w Australii. Meggie, będąca wówczas jeszcze dzieckiem, stanie się obiektem szczególnego zainteresowania ze strony miejscowego księdza. Zainteresowania, która będzie później rzutowało na resztę ich życia.
▪️
Oprócz obserwowania relacji między dwójką ludzi, czytelnik staje się również świadkiem rodzinnych trudności. Utraty bliskich osób, walki z potęgą przyrody, braterskich waśni.
▪️
Książka liczy ponad 600 stron, ale ani przez chwilę nie pozwala się nudzić. Jest bardzo dobrze napisana. Doskonale opisuje otoczenie, w którym dzieje się akcja - a jest ono wyjątkowe, bowiem zlokalizowane na pustkowiu, wśród odgłosów dzikiej przyrody. Dodaje to uroku powieści.
▪️
Bardzo polecam!


Mój bookstagram: my.books.shelf

"Ptaki ciernistych krzewów" to nostalgiczny powrót do czasów dzieciństwa, kiedy to całą rodziną oglądaliśmy serial, inspirowany tą książką, w telewizji. Możliwe, że było to moje pierwsze zetknięcie z tak trudnym tematem. Bowiem książka opowiada o uczuciu między kobietą a księdzem.
▪️
I choć to zakazane uczucie jest głównym wątkiem powieści, to jest to saga rodzinna....

Wersja papierowa


Wspaniała, monumentalna, prosta w odbiorze, a jednocześnie głęboko wartościowa powieść.

Powieść jest mistrzostwem balansu między tym co jest romansem, la tym co jest literaturą klasyczną. Bardzo dobra formą zachowuje jej prostotę przy jednoczesnej głębokiej analizie bohaterów - nie ma tu takich, którzy byliby potraktowani po macoszemu, każdy dostaje głos i los każdego z nich jest osobną historią, która przeplata się z historiami i losami innych. Pod względem budowy bohaterów jest to jedna z najlepszych książek jakie czytałam i mimo pozornej prostoty nareacyjnej, to autorka bije na głowę w tym temacie wielu bardziej znanych autorów. Książka łączy w sobie i romans i literaturę obyczajową i piękną i trochę rozrywkową i wszystko to robi w najlepszym możliwym dla gatunków stylu.

Spodziewałam się czegoś co będzie kiepskim romansidłem (z całym szacunkiem dla romansideł, bo nie wszystkie romansidła są przecież kiepskie) i trochę tu takiego jest, ale tak podane romansidła, to ja mogę czytać😁 Ta historia była czymś co mnie bardzo wciągnęło, akcja nie gnała na złamanie karku, mogłam pobyć w pięknej i surowej Australii, mogłam bohaterów polubić lub przestać ich lubić więcej niż raz na przestrzeni książki. Mogłam się zrelaksować, mogłam odpocząć, ale jednocześnie była we mnie refleksja.

Polecam!

Wersja papierowa


Wspaniała, monumentalna, prosta w odbiorze, a jednocześnie głęboko wartościowa powieść.

Powieść jest mistrzostwem balansu między tym co jest romansem, la tym co jest literaturą klasyczną. Bardzo dobra formą zachowuje jej prostotę przy jednoczesnej głębokiej analizie bohaterów - nie ma tu takich, którzy byliby potraktowani po macoszemu, każdy dostaje głos...

Powieść w formie romansu o wielkiej , niespełnionej , skrywanej ,zakazanej, cierpiętniczej, wyjątkowej, kontrowersyjnej, tajemniczej, pełnej uniesień miłości.


Ten fragment mówi sam za siebie.
,,Pewna legenda opowiada o ptaku, który śpiewa jedynie raz w życiu, piękniej niż jakiekolwiek stworzenie na Ziemi. Z chwilą, gdy opuści rodzinne gniazdo, zaczyna szukać ciernistego drzewa i nie spocznie, dopóki go nie znajdzie. A wtedy, wyśpiewując pośród okrutnych gałęzi, nadziewa się na najdłuższy, najostrzejszy cierń. Konając wznosi się ponad swój ból, żeby prześcignąć w radosnym trelu słowika i skowronka. Jedną najświetniejszą pieśnią za cenę życia. Cały świat zamiera, aby go wysłuchać, uśmiecha się nawet Bóg w Niebie. Bo to, co najlepsze, trzeba okupić ogromnym cierpieniem.’’

Powyższą legendę opowiedział Meggie, ksiądz Ralph w Australii, gdy była jeszcze małą dziewczynką.

Czy jej początkowa przyjaźń z młodym Ralphem, która przerodziła się w wielką miłość jest zgodna z tą legendą i miała rację bytu? Czy była na starcie skazana na porażkę?

Przeczytajcie ,a wszystkiego się dowiecie.
Piękna książka, wielowątkowa. Moc cudownych opisów przyrody.

Polecam! Wywołuje niezwykłe emocje, wzruszająca. Czyta się szybko , nie ma żadnej monotonii.

Powieść w formie romansu o wielkiej , niespełnionej , skrywanej ,zakazanej, cierpiętniczej, wyjątkowej, kontrowersyjnej, tajemniczej, pełnej uniesień miłości.


Ten fragment mówi sam za siebie.
,,Pewna legenda opowiada o ptaku, który śpiewa jedynie raz w życiu, piękniej niż jakiekolwiek stworzenie na Ziemi. Z chwilą, gdy opuści rodzinne gniazdo, zaczyna szukać ciernistego...

Bardzo dobra powieść o życiu w Australii zwykłych i nie zwykłych ludzi. Proza życia, którą przeplatają niespodziewane, często tragiczne, zdarzenia. Oczywiście najbardziej intrygujący i wciągający wątek do uczucie do księdza...

Bardzo dobra powieść o życiu w Australii zwykłych i nie zwykłych ludzi. Proza życia, którą przeplatają niespodziewane, często tragiczne, zdarzenia. Oczywiście najbardziej intrygujący i wciągający wątek do uczucie do księdza...

Piękna książka. Kilka razy słyszałam o serialu Ptaki ciernistych krzewów, że był fajny. Jeszcze go nie oglądałam najpierw chciałam przeczytać książkę. Książka bardzo mi się podobała, te wszystkie uczucia które bohaterowie zamknęli i zdusili w sobie, teraz mnie przepełniają. To z jednej strony smutna historia. No nic, teraz jestem tylko ciekawa tego serialu. Pozdrawiam i polecam tym kto jeszcze nie czytał.

Piękna książka. Kilka razy słyszałam o serialu Ptaki ciernistych krzewów, że był fajny. Jeszcze go nie oglądałam najpierw chciałam przeczytać książkę. Książka bardzo mi się podobała, te wszystkie uczucia które bohaterowie zamknęli i zdusili w sobie, teraz mnie przepełniają. To z jednej strony smutna historia. No nic, teraz jestem tylko ciekawa tego serialu. Pozdrawiam i...

Trochę się momentami męczyłam,ale da się przeczytać.

Trochę się momentami męczyłam,ale da się przeczytać.

Z początku historia pochłania. Odległa Nowa Zelandia, obrazowe opisy przeżyć małej dziewczynki, poznawanie relacji między bohaterami. Etap australijski również ujmuje wielkością natury, jednak bohaterowie zaczynają niknąć. Główny wątek wcale nie okazuje się taki główny, często brakuje szczegółowego przedstawienia uczuć, motywów. Do połowy książki powieść pochłaniałam, klimat, jaki mi się udzielał w trakcie czytania ośmieliłam się porównać do lektury Przeminęło z wiatrem. Niestety, druga część książki stopniowo pogarsza i marnuje potencjał historii, akcja przyspiesza, nowe wątki i postaci pojawiają się nagle, znani bohaterowie się starzeją, zanim czytelnik się obejrzy — już nie wiemy co czują i przeżywają, zostają zepchnięci na dalszy plan. Koniec końców, powieść dość nierówna. Coś, co zapowiadało się jako przede wszystkim opowieść o Meggie, przerodziło się w opowieść wielopokoleniową i nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie zaburzone proporcje: nowe postacie poznaliśmy w pośpiechu, co równocześnie odbywało się kosztem wcześniejszych, które straciły uwagę autorki. Pozostaje niedosyt i lekkie rozczarowanie, bo z niektórymi bohaterami udało się zżyć,a opowieść o życiu na dalekim pustkowiu wspaniale odrywała od spraw codziennych.

Z początku historia pochłania. Odległa Nowa Zelandia, obrazowe opisy przeżyć małej dziewczynki, poznawanie relacji między bohaterami. Etap australijski również ujmuje wielkością natury, jednak bohaterowie zaczynają niknąć. Główny wątek wcale nie okazuje się taki główny, często brakuje szczegółowego przedstawienia uczuć, motywów. Do połowy książki powieść pochłaniałam,...