Śpiączka

Dziwna. Na początku fajna, ciekawa fabuła, wciągnęła mnie, dobrze się czytało, ale rozwiazanie sprawy i zakończenie rozczarowalo.

Dziwna. Na początku fajna, ciekawa fabuła, wciągnęła mnie, dobrze się czytało, ale rozwiazanie sprawy i zakończenie rozczarowalo.

Jak to Masterton - musi być "dziwnie" i muszą być sexy (tu chociaż niby wytłumaczone fabułą). Spodobał mi się opis z tyłu książki, więc stwierdziłam, że spróbuję po latach przeczytać coś tego autora. No cóż, nadal twierdzę, że Mastreton to taki rzemieślnik. Niby można przeczytać, ale są lepsze książki.

Jak to Masterton - musi być "dziwnie" i muszą być sexy (tu chociaż niby wytłumaczone fabułą). Spodobał mi się opis z tyłu książki, więc stwierdziłam, że spróbuję po latach przeczytać coś tego autora. No cóż, nadal twierdzę, że Mastreton to taki rzemieślnik. Niby można przeczytać, ale są lepsze książki.

Moja druga książka Mastertona i ponownie jestem zachwycona.

Na początku ma miejsce poważny wypadek samochodowy, w wyniku którego Michael zapada w śpiączkę i budzi się po niecałych trzech miesiącach z amnezją w dziwnym szpitalu pod górą Shasta. Tamtejsi lekarze, psycholodzy i inni mieszkańcy miasteczka próbują mu wmówić, że ma na imię Gregory i pod pretekstem leczenia tejże amnezji kształtują u niego fałszywe wspomnienia. Oczywiście Michael dość szybko się orientuje, że coś tu nie gra - mieszkańcy pojawiają się znikąd i zaraz znikają, wytykają go palcami, niewiele mówią a jak już mówią to zagadkami, z których on nic nie rozumie.

Sam motyw utraty pamięci wcale nie jest oryginalny, w wielu książkach czy filmach się on pojawia. Fabuła sama w sobie również nie jest szybka ani bardzo rozbudowana, także zakończenie mnie troszeczkę rozczarowało. Natomiast klimat tej książki i budowanie napięcia przez Mastertona jest niesamowite. Czytając tę książkę czułam ciągle niepokój i nie mogłam się oderwać.
Bardzo polecam osobom, które lubią napięcie i mroczną atmosferę.

Moja druga książka Mastertona i ponownie jestem zachwycona.

Na początku ma miejsce poważny wypadek samochodowy, w wyniku którego Michael zapada w śpiączkę i budzi się po niecałych trzech miesiącach z amnezją w dziwnym szpitalu pod górą Shasta. Tamtejsi lekarze, psycholodzy i inni mieszkańcy miasteczka próbują mu wmówić, że ma na imię Gregory i pod pretekstem leczenia...

Ciekawa historia, dosyć wciągająca, trochę thriller trochę fantastyka ale grozy nie budzi. Jak na Mastertona to i tak dosyć lekka pozycja. Może nie jest wybitna ale na pewno do przeczytania.

Ciekawa historia, dosyć wciągająca, trochę thriller trochę fantastyka ale grozy nie budzi. Jak na Mastertona to i tak dosyć lekka pozycja. Może nie jest wybitna ale na pewno do przeczytania.

To moje pierwsze spotkanie z autorem i nie wiedziałam czego się spodziewać. Liczyłam na ciekawy kryminał, dostałam fantastykę.
Zapewne jak większość czytelników szybko zorientowałam się, że z mieszkańcami miasteczka jest coś nie tak. Sam główny bohater jest dość irytujący i niedomyślny.
Książka lekka i szybko się ją czyta, ale nie jest to pozycja, którą koniecznie trzeba przeczytać.

To moje pierwsze spotkanie z autorem i nie wiedziałam czego się spodziewać. Liczyłam na ciekawy kryminał, dostałam fantastykę.
Zapewne jak większość czytelników szybko zorientowałam się, że z mieszkańcami miasteczka jest coś nie tak. Sam główny bohater jest dość irytujący i niedomyślny.
Książka lekka i szybko się ją czyta, ale nie jest to pozycja, którą koniecznie trzeba...

Trochę bajka taka to. Książkę szybko się czyta, ale do samego końca w sumie nie wiesz o co chodzi. Jest wypadek, który jak się ukazuję jest spowodowany specjalnie, by osoba, która przeżyję stała się osobą do towarzystwa dla ducha. Tak. Dla ducha. No i tak sobie główny bohater żyje, dopóki nie ogarnie, że coś jest jednak nie tak. Kupując tą książkę, byłam pewna, że kupuję jakiś kryminał, thriller, ale nie fantastykę, lub też science-fiction. Żebym wiedziała, że to taka książka będzie to raczej bym jej nie kupiła.

Trochę bajka taka to. Książkę szybko się czyta, ale do samego końca w sumie nie wiesz o co chodzi. Jest wypadek, który jak się ukazuję jest spowodowany specjalnie, by osoba, która przeżyję stała się osobą do towarzystwa dla ducha. Tak. Dla ducha. No i tak sobie główny bohater żyje, dopóki nie ogarnie, że coś jest jednak nie tak. Kupując tą książkę, byłam pewna, że kupuję...

Szczerze mówiąc, wyjątkowo dziwna pozycja. Momentami zastanawiałam się, co autor brał jak pisał. Jednak mimo wszystko miło mi się ją czytało. Polecam.

Szczerze mówiąc, wyjątkowo dziwna pozycja. Momentami zastanawiałam się, co autor brał jak pisał. Jednak mimo wszystko miło mi się ją czytało. Polecam.

Przyznaje, ze to moje pierwsze zetkniecie z tworczoscia pana Mastertona. Z ksiazkami nowych, dla nas, pisarzy jest tak, ze nigdy nie wiadomo czego sie spodziewac? Czy styl nowego autora nam podpasuje czy raczej znudzi?
Ksiazka jak i styl pisarza idealnie wpisuja sie w moj gust. NIe ma tutaj zbednych opisow , sporo sie dzieje. Bohater wydaje sie dociekliwa osoba z krwi i kosci, nie lamaga ani nie bohater. Taki normalny dociekliwy czlowiek, ktory ma dosc klamstw w okol siebie. Choc gdzies w 2/3 objetosci ksiazki bohater slyszy prawde i wydac sie moze czytelnikowi, ze dowiedzial sie juz wszystkiego to ksiazka nie jednym jeszcze czytelnika zaskoczy. Czyta sie niezwykle milo i szybko bo nie sposob sie oderwac. Jednoczescie to historia z niewiadoma/ zagadka do rozwiazania i powiesc odrobine paranormalna/ magiczna? Przygoda i sledztwo, niezwykle zjawiska i ludzkie dylematy. Zakonczenie tez ciekawie poprowadzone. NIezwykle przyjemnie mi sie te powiesc czytalo, jest dobrym zakonczeniem mojego czytelniczego roku 2020. Zdecydowanie siegne rowniez po inne ksiazki pisarza. Jego styl to dokladnie to co lubie. I szybko sie z Mastertona ksiazkami nie rozstane.

Jest ciekawie, przejmujaco, zaskakujaco i zagadkowo. NIe sposob sie oderwac. Polecam

Przyznaje, ze to moje pierwsze zetkniecie z tworczoscia pana Mastertona. Z ksiazkami nowych, dla nas, pisarzy jest tak, ze nigdy nie wiadomo czego sie spodziewac? Czy styl nowego autora nam podpasuje czy raczej znudzi?
Ksiazka jak i styl pisarza idealnie wpisuja sie w moj gust. NIe ma tutaj zbednych opisow , sporo sie dzieje. Bohater wydaje sie dociekliwa osoba z krwi i...

Wydaje mi się, iż Grahama Mastertona nikomu nie trzeba przedstawiać. Jest to pisarz tak płodny literacko i tak długo obecny na polskim rynku czytelniczym, że nawet jak ktoś nie jest wielbicielem gatunku, w którym ten autor pisze, to na pewno jego nazwisko gdzieś kiedyś o uszy się większości czytelnikom obiło. Zwłaszcza że ów pan pisze również poradniki z dziedziny seksu, więc jakby coś zupełnie z innej bajki niż horrory. 

Ja sięgam po Mastertona dość sporadycznie, aczkolwiek kilka jego książek już przeczytałam. Właśnie kończy się czas świąteczny, więc by nie przemęczać szarych komórek, postanowiłam przeczytać coś lekkiego, niewymagającego zbytniego zaangażowania mózgowia, coś tak po prostu dla rozrywki. Wybór mój padł na książkę pt. "Śpiączka". Ciekawy był opis z tyłu książki, oraz dość wysokie oceny i dobre opinie osób, z którymi mam gust literacki dość kompatybilny. A więc co my tu mamy ?

Michael i Natasha podczas podróży samochodem zostają zepchnięci z drogi i ulegają wypadkowi. Mężczyzna budzi się po ponad dwumiesięcznej śpiączce w jakiejś wypasionej klinice i niczego nie pamięta...zdawałoby się temat dość ograny i wyobracany w różnych publikacjach, różnych autorów wielokrotnie. Jednak to mnie nie zniechęciło do czytania, bo jak nadmieniłam wcześniej, życzyłam sobie w miarę lekkiej literatury rozrywkowej. 

Oczywiście wszyscy dookoła i personel owej lecznicy mieszczącej się u stóp owianej legendą Góry Shasta i ludzie mieszkający w miasteczku przyległym do niej starają się na wszystkie sposoby pomóc Michaelowi odzyskać pamięć i wrócić na łono pełnoprawnych zdrowych obywateli.
Niestety z czasem młody mężczyzna, będący światkiem dość dziwnych wydarzeń, zaczyna podejrzewać, że coś w tym wszystkim nie do końca jest takie,  jak być powinno. Jego prywatne śledztwo jednak przynosi jedynie fiasko, odpowiedzi na zadawane pytania są enigmatyczne, albo żadne, a nawet te enigmatyczne rodzą kolejne pytania i kolejne zagadki.

Czytając tę książkę, czułam się usatysfakcjonowana, dostałam w niej to, czego się spodziewałam, rozrywkę bez ogarniającej mnie nudy, lekkie podniesienie poziomu adrenaliny i ogólne zadowolenie z lektury.  Nawet gdybym się chciała pokusić o poszukanie jakiegoś przesłania, mogę powiedzieć, że i takie znalazłam. Nie jakieś odkrywcze i nowatorskie, jednak potrzebne gwoli przypomnienia. Nasi drodzy zmarli ''żyją'', dopóki ''mają towarzystwo''. Dopóki o nich pamiętamy, myślimy, nosimy ich w naszych głowach sercach i duszach. Jedyne co mi się nie za bardzo spodobało to zakończenie. To był horror i takim powinien był pozostać do końca, a zakończenie ocierało się o tanie romansidło. Ale reszta była bez zarzutu.

Chciałabym mieć na tyle czasu, by częściej sięgać po powieści Grahama Mastertona, ponieważ wydaje się on też być ciekawym człowiekiem, który zresztą bardzo sobie upodobał nasz kraj, często go odwiedza i wręcz w wywiadach deklaruje, że sam jest w 1/16 Polakiem, ponieważ któryś z jego pra, pra, pra  przodków, był naszym rodakiem, miał też przecież piękną Polkę za żonę, która będąc jeszcze panną,  nazywała się Wiesława Wałach. Książka powinna zadowolić sympatyków tego pisarza, typu literatury,  jaką on uprawia i kogoś,  kto tak jak ja, potrzebuje wytchnienia od szarej rzeczywistości i niespokojnych czasów, w jakich przyszło nam obecnie funkcjonować.

Wydaje mi się, iż Grahama Mastertona nikomu nie trzeba przedstawiać. Jest to pisarz tak płodny literacko i tak długo obecny na polskim rynku czytelniczym, że nawet jak ktoś nie jest wielbicielem gatunku, w którym ten autor pisze, to na pewno jego nazwisko gdzieś kiedyś o uszy się większości czytelnikom obiło. Zwłaszcza że ów pan pisze również poradniki z dziedziny seksu,...

Z twórczością Mastertona przeżyłam, swego czasu, wiele ciekawych i mrocznych chwil. „Drapieżcy”, czy „Walhalla” do dnia dzisiejszego zajmują w moim sercu specjalne miejsce. I choć „Wyklęty”, którego czytałam rok temu więcej wzbudził we mnie śmiechu, niż strachu, to i tak postanowiłam sięgnąć po wydaną w 2013r. „Śpiączkę” (swoją drogą tłumacz trochę poszalał, bo oryginał to „Community”).

𝐖𝐢𝐭𝐚𝐣 𝐰 𝐓𝐫𝐢𝐧𝐢𝐭𝐲
Od razu na wstępie dam dobrą radę każdemu zainteresowanemu tą pozycją – trzymajcie się z daleka od opisu! Zdradza zdecydowanie zbyt dużo! Jeżeli chcecie mieć fun z czytania, to nie czytajcie go!
„Śpiączka” to ciekawa historia, którą czyta się niesamowicie szybko. Wypadek Michaela i Tashy w pobliżu tajemniczej Góry Shasta (która istnieje naprawdę i owiana jest ciekawymi legendami) wrzuca czytelnika w wir dziwnych wydarzeń. Nieustannie ma się wrażenie, że wszystko jest jedynie ułudą, która runie lada chwila. Michael lecząc swoją amnezję wraz z czytającym odrywa własne ja i prawdę o maleńkiej osadzie Trinity. Przy okazji natknie się na Indiańskie wierzenia i dziwne, tajemnicze wydarzenia, które nieustannie towarzyszą mieszkańcom. Sama akcja jest spokojna, bez większych wybuchów, choć i tutaj można wskazać kilka momentów, które nadają prędkości historii. Michael, choć jest jak tabula rasa, to nie należy do nudziarzy, jest uparty i dociekliwy, a co najważniejsze napędza całość.
I chociaż „Śpiączka” to dość ciekawa historia, to w gruncie rzeczy jest bardzo przewidywalna i nie zaskakuje zbytnio czytelnika. Nie warto też nastawiać się na dużą grozę, bo mrocznego klimatu jest tutaj naprawdę niewiele. Autor nie oddał tej niesamowitości małej, odciętej od świata mieściny, nad którą swe szpony rozciąga Góra Shasta. Wiele wątków w książce potraktowanych zostało „na szybko”, przez co nie budują klimatu, znanego z dawniejszych dzieł autora. Doczepię się także do scen sexu, bo choć wiem, że są tak typowo mastertonowe, to dla mnie były nieciekawe, a powtarzane co kilka stron całkowicie się nudziły. Niektóre zachowania bohaterów (szczególnie tych pobocznych) też czasami dawały popis w swej irracjonalności.

𝐏𝐨𝐝𝐬𝐮𝐦𝐨𝐰𝐚𝐧𝐢𝐞
„Śpiączka” jest książką przeciętną o ciekawym pomyśle i dość przewidywanym wykonaniu. Choć przyznam, że samo zamkniecie historii zaskoczyło mnie, bo nie sądziłam, że tak akcja się rozegra w ostatnich kilku stronach. Masterton pisze lekko, dzięki czemu książki się nie męczy, a strony szybko uciekają. To taka niezobowiązująca lektura, subtelne ghost story, którego się nie porzuca, a czyta do końca. Ma w sobie coś takiego, że pomimo przewidywalności, chce się razem z Michaelem odkryć jego przeszłość. Wydaje mi się, że już wyrosłam z twórczości Grahama Mastertona.

Z twórczością Mastertona przeżyłam, swego czasu, wiele ciekawych i mrocznych chwil. „Drapieżcy”, czy „Walhalla” do dnia dzisiejszego zajmują w moim sercu specjalne miejsce. I choć „Wyklęty”, którego czytałam rok temu więcej wzbudził we mnie śmiechu, niż strachu, to i tak postanowiłam sięgnąć po wydaną w 2013r. „Śpiączkę” (swoją drogą tłumacz trochę poszalał, bo oryginał to...