(...) The burning desire to live and roam free
It shines in the dark
And it grows within me
You're holding my hand but you don't understand
So where I am going, you won't be in the end

I'm dreaming in colours of getting the chance
Dreaming of tryn'a the perfect romance
In search of the door, to open your mind
In search of the cure of mankind... (...)

Cześć!!!

Usiadłem przy Oknie. Tuż po pracy, z kawą w dłoni. Miałem czas, swoje małe minutki, aby odpocząć i zrelaksować się. Jednakże lektura tej małej książeczki przeniosła mnie gdzieś dalek. Przeniosła w inny świat. Dzięki Marice Krajniewskiej poczułem wiele smaków, zobaczyłem to, co niewidoczne, byłem tam, gdzie nigdy wcześniej. I odkryłem wiele skrywanych, malutkich aspektów życia codziennego, które w szaleństwie szybkich dni są prawie niezauważalne... Wręcz ulotne.

OKNO ( Wydawnictwo Papierowy motyl )

Każdy z nas ma swoje okno, poprzez które ogląda świat, prowadzi rozmowy, cierpi, uśmiecha się... Po prostu żyje. Okno zwyczajne, lecz niezwyczajne, bo każdy widzi coś innego, coś czego nikt inny nie może zobaczyć. Taki też jest zbiór króciutkich opowiadań spod dłoni Mariki Krajniewskiej. Każde opowiadanie uzewnętrznia cząstkę ludzkiej duszy, ból istnienia, radość, tęsknotę, skryte pragnienia, rozdarcie.

Przeczytałem ten tomik na jednym wdechu, kawa dawno wystygła, mój świat na te trzydzieści minut intensywnego czytania, zniknął. Wiecie co? Zamurowało mnie. Jak zawsze mam dużo do powiedzenia, tak teraz mogę tylko rzec... ech... Po skończeniu ostatniego opowiadania (mówiąc szczerze BLISKO to najlepsze opko z całego tomiku) spojrzałem przed siebie, na okno i zatraciłem się w rozmyśleniach. Próbowałem zobaczyć swoje ja, swój wiatr, cząsteczki skrytych esensji duszy.


(...) Bo wraz ze zmianami przychodziła nadzieja, że i w ludziach, którzy mnie otaczają, również nastąpi przemiana. (...)


OKNO zabiera nas w podróż po kruchych krawędziach, popękanych ścianach naszych marzeń i pragnień. Każde opowiadanie opowiada historię człowieka patrzącego przez swoje okno. Kalejdoskop smaków, krajobraz uczcić... Niczego tutaj nie zabrakło.

Czuję melancholię. Czasami ( rzadko bo rzadko) popadam w taki stan, kiedy ciężar świata przyciska mnie do ziemi. Po lekturze OKNA, miałem tak samo.

Czy było warto ponownie wpaść w stan zawieszenia? Z całą pewnością, tak. Czasami potrzeba oderwać się od ustalonego nurtu, zadumać nad swoim życiem, spróbować czegoś wielkiego, dręczącego, czegoś co wchodzi w kość i nie chce wyjść.

OKNO to wymagająca lektura. Nie ma tutaj miejsca na obowiązki domowe między jednym a drugim opowiadaniem. Nie można odłożyć tego tomiku "na potem". Trzeba go chłonąć, sycić się wartościami, dumać. Po prostu być.

Nie będę i nie chcę pisać o każdym z opowiadań. Musicie sami, na własnej skórze przekonać się o wyjątkowości każdego z nich. Chciałbym jednak powiedzieć kilka słów o BLISKO (ostatnie opowiadanie). Jaki pierwiastek samotności jest w każdym człowieku? Jak mocno ten pierwiastek oddziaływuje na nasze życie? Co zrobić, żeby puste dni, brak akceptacji, brak bliskości w jakiś sposób zapełnić? Bohaterce tego opowiadania udało się. Znalazła zamiennik, coś co ja uszczęśliwia. Po tym opowiadaniu dopadła mnie właśnie melancholia. Bo, czy rzeczy które robimy, a nie są zgodne z jakimiś standardami życia, muszą być dobrze widziane przez innych? Czy nasze własne pragnienie uśmiechu, bliskości musi zależeć od ogółu?

Marika Krajniewska pokazała swój niezaprzeczalny talent. Jej styl, energia, warsztat kuszą i zapraszają. Ponownie zostałem porwany przez jej niezaprzeczalny gust i postrzeganie świata.

Dziękuję autorce za egzemplarz OKNA do recenzji. To była przyjemność.

(...) Miłość - mówił - zawsze musi iść w parze z wiarą. Bez wiary miłość umiera. (...)

I jeszcze coś. Czytając OKNO z tyłu głowy słyszałem pewną piosenkę. Znałem ją, ale nie mogłem przypomnieć sobie zespołu ani wokalistki. Udało mi się. Ta piosenka jest kwintesencją OKNA. Tak czuję, tak myślę... Miłego słuchania.
Within Temptation - Utopia

Miłego dnia.

(...) The burning desire to live and roam free
It shines in the dark
And it grows within me
You're holding my hand but you don't understand
So where I am going, you won't be in the end

I'm dreaming in colours of getting the chance
Dreaming of tryn'a the perfect romance
In search of the door, to open your mind
In search of the cure of mankind... (...)

Cześć!!!

Usiadłem...

Właściwie to nawet nie wiem skąd mam tę książkę, potrzebowałam czegoś cienkiego, bo tylko na coś takiego miałam czas . Wyszperałam ją na półkach swojej biblioteczki. Prawdopodobnie dostałam ją jao gratis przy jakimś większym zamówieniu z internetowej ksiegarnii wysyłkowej. Książka jest cieniutka (106 stron) mieści w sobie dwanaście opowiadań również niewielkich objętościowo . Mają po kilka stron, czasami tylko dwie lub trzy . Najdłuższe opowiadanie mające około 30 stron nosi tytuł '' Miłość '', zresztą tytuły opowiadań są tak krótkie jak i one same, głównie jednosłowne : '' Grzech '', '' Kolekcja '', '' Ogłoszenie '' itp. To co najpierw poczułam czytając te krótkie formy, to smutek . Głęboki przepełniający mnie w całości smutek . Ani jedno z tych opowiadań nie ma w sobie grama radości czy chociażby bladego uśmiechu . Wszystkie opowiadają o tragedii, złych uczynkach , poszukiwaniu siebie , wyrządzaniu krzywdy, samotności .

W opisie sygnowanym przez Janusz L. Wiśniewskiego czytam " Niektóre (okna) chce się otworzyć na oścież, aby jej piękny świat za nimi zobaczyć dokładniej, niektóre chciałoby się szczelnie okleić najczarniejszą folią, a przez niektóre chciałoby się natychmiast w desperacji wyskoczyć ''

Niestety ja żadnego z tych okien nie chciałabym '' otworzyć ma oścież '' Wręcz chciałam od każdego z nich uciec jak najdalej . Jeśli miałabym coś radzić . Nie czytajcie tego zbioru opowiadań w czasie tego co psychologowie nazywają '' obniżonym nastrojem '' , bo stąd już niedaleka droga do depresji, albo co najmniej, jeszcze gorszego obniżenia nastroju . Opowiadania są dobre jednak nie na każdy czas i nie dla każdego.

Właściwie to nawet nie wiem skąd mam tę książkę, potrzebowałam czegoś cienkiego, bo tylko na coś takiego miałam czas . Wyszperałam ją na półkach swojej biblioteczki. Prawdopodobnie dostałam ją jao gratis przy jakimś większym zamówieniu z internetowej ksiegarnii wysyłkowej. Książka jest cieniutka (106 stron) mieści w sobie dwanaście opowiadań również niewielkich...

Autorka w swoich opowiadaniach prowadzi nas po zakamarkach duszy, serca, emocji i skrywanych życiowych sentencji. W każdym jednym opowiadaniu otwiera nam zupełnie inne okno, ukazując to, o czym często zapominamy, a te sytuacje mogą się przytrafić każdemu z nas. Bardzo ciekawe, wielopłaszczyznowe, dające do myślenia i głębszej refleksji.
Zapraszam na całą recenzję na:
http://nietypowerecenzje.blox.pl/2016/03/8222Okno8221-Marika-Krajniewska.html

Autorka w swoich opowiadaniach prowadzi nas po zakamarkach duszy, serca, emocji i skrywanych życiowych sentencji. W każdym jednym opowiadaniu otwiera nam zupełnie inne okno, ukazując to, o czym często zapominamy, a te sytuacje mogą się przytrafić każdemu z nas. Bardzo ciekawe, wielopłaszczyznowe, dające do myślenia i głębszej refleksji.
Zapraszam na całą recenzję...

Autorka nie wykłada wszystkiego na wierzch, nie podaje wszystkiego na tacy – zmusza czytelnika do własnych przemyśleń, do zastanowienia się i – co ciekawe i rzadkie wśród psiarzy – nie wymusza na nas jednoznacznych odczuć.

Jak? W sposób subtelny. I tego nam brakuje w dzisiejszej literatury: subtelności, która paradoksalnie serwuje nam mocniejsze doznania, niż te książki, które uderzają dosłownością. Jest krótko i konkretnie.

http://zadna-kolejna-milostka.pl/2014/06/okno-recenzja/

Autorka nie wykłada wszystkiego na wierzch, nie podaje wszystkiego na tacy – zmusza czytelnika do własnych przemyśleń, do zastanowienia się i – co ciekawe i rzadkie wśród psiarzy – nie wymusza na nas jednoznacznych odczuć.

Jak? W sposób subtelny. I tego nam brakuje w dzisiejszej literatury: subtelności, która paradoksalnie serwuje nam mocniejsze doznania, niż te książki,...

W październiku 2013 roku nakładem wydawnictwa Papierowy Motyl ukazała się niepozorna książka Mariki Krajniewskiej „Okno” - niewielki format, nieco ponad sto stron, a w środku opowiadania mieszczące się niekiedy na trzech stronach.

Czy można zaciekawić, wzbudzić emocje, przekazać jakieś ważne prawdy w tak krótkich formach prozatorskich? Otóż okazuje się, że tak…ba, można wywołać prawdziwy huragan emocji! Autorka zrobiła to znakomicie, czym całkowicie mnie zaskoczyła i zachwyciła!

„Okno” to historie ludzkich tragedii, tajemnic, życiowych niespodzianek, które na co dzień mogą spotkać każdego z nas. Dlaczego więc nie podejmujemy trudu zainteresowania się tym, co dzieje się za ścianą naszego mieszkania? Bo zaglądanie komuś w okno jest perfidnym wścibstwem…Bo kto chciałby, aby całe osiedle dowiedziało się, że ma się ojca, który wcale nie jest tym, za kogo się podawał? Albo, że zdradza się kochającą żonę, która cierpliwie czuwa przy poważnie chorym dziecku? Albo że opowieści o awansie w pracy to fikcja? Nasze sekrety są „nasze” i instynktownie robimy wszystko, aby tak pozostało.

Kłamstwa, tajemnice, grzechy, nadzieje, złość, wstręt do siebie, niespełnienie, strach…to wszystko czai się blisko nas…może w naszym domu, a może dotknęło to osobę, którą codziennie mijamy na ulicy? Otwórz oczy, rozejrzyj się, zastanów! Może jednak ktoś potrzebuje Twojej pomocy, może stoi w oknie, błagając w myślach o spojrzenie i Twój uśmiech.

Gorąco polecam tomik opowiadań Mariki Krajniewskiej! Myślę, że każdego zaciekawi i skłoni do refleksji. Nie każdy bowiem potrafi z taką wnikliwością obserwować świat i z takim wyczuciem ubrać w słowa, to co widzi. Czy zastanawialiście się na przykład, co dobrego niesie wiatr?

„Lubiłem wiatr, potrafił swą zachłannością i niewinnością jednocześnie sprawić, że świat zmieniał się niepostrzeżenie. […] Dlaczego to było dla mnie istotne? Bo wraz ze zmianami przychodziła nadzieja, że i w ludziach, którzy mnie otaczają, również nastąpi przemiana.”

W październiku 2013 roku nakładem wydawnictwa Papierowy Motyl ukazała się niepozorna książka Mariki Krajniewskiej „Okno” - niewielki format, nieco ponad sto stron, a w środku opowiadania mieszczące się niekiedy na trzech stronach.

Czy można zaciekawić, wzbudzić emocje, przekazać jakieś ważne prawdy w tak krótkich formach prozatorskich? Otóż okazuje się, że tak…ba, można...

Zbiór krótkich opowiadań Mariki Krajniewskiej to twór absolutnie uniwersalny. Narratorami są kobiety i mężczyźni, osoby w różnym wieku i z odmiennymi doświadczeniami. Jednym z nich możesz być ty, twój sąsiad, a może ekspedientka w ulubionym sklepie…

Autorka dotyka spraw bardzo intymnych: opisuje te najskrytsze, wyryte w duszy każdego z nas pragnienia, strachy, marzenia, fobie i wyciąga na światło dzienne uczucie głęboko skrywane, a nawet i takie, o obecność których byśmy siebie nie podejrzewali. „Okno” to własne (autorki, czytelnika, bohatera) widzenie świata i jego odbicie w oczach innych, pisarka pokazała tu niezwykłą wrażliwość na drugiego człowieka, znajomość ludzkiego wnętrza i empatię.

Charakterystyczną cechą tego zbioru jest wybór głównych bohaterów – są to bowiem m.in. Tęsknota, Pragnienie, Nadzieja, Wstyd, Wiara itp. Właściwie można pokusić się o stwierdzenie, że „Okno” to odbicie ludzkiej duszy – każda cząstka zbioru to inne uczucie, z którym się człowiek zmaga lub to, które pobudza do działania, nadaje sens, prowadzi za rękę. Wielu może się wydawać, że akurat te tematy są najbardziej wyeksploatowane w literaturze, że autor biorąc je na warsztat nic odkrywczego nie zaserwuje. Krajniewska nie jest oryginalna w swoich przesłaniach, ale z całą pewnością zaskakuje sposobem obrazowania i wyobraźnią. Wszystkie ukazane postaci są bardzo złożonymi osobowościami, każdy z nich nosi w sobie ogromny ciężar. To właśnie te historie wywołują dreszcze, brzmią niezwykle, wciągają czytelnika i kumulują w nim wszelkie uczucia w momencie, gdy zdaje on sobie sprawę, że te opowieści brzmią niepokojąco znajomo, w dodatku są tak realne, że zamykasz oczy, analizujesz, porównujesz, wreszcie potakująco kiwasz głową.

Mimo iż każda historyjka mieści się na kilku zaledwie karteczkach tego kieszonkowego wydania, to jednak autorce udało się między wersy upchnąć całą gamę emocji. „Okno” czyta się na jednym wdechu, a potem długo, długo pozostaje się na sążnistym wydechu.

Zbiór krótkich opowiadań Mariki Krajniewskiej to twór absolutnie uniwersalny. Narratorami są kobiety i mężczyźni, osoby w różnym wieku i z odmiennymi doświadczeniami. Jednym z nich możesz być ty, twój sąsiad, a może ekspedientka w ulubionym sklepie…

Autorka dotyka spraw bardzo intymnych: opisuje te najskrytsze, wyryte w duszy każdego z nas pragnienia, strachy, marzenia,...