Ostatnimi czasy znów odkrywam starożytność , a zwłaszcza hellenizm. Przerabiam między innymi podręcznik Adama Ziółkowskiego - "Starożytność" - ale muszę przyznać, że wciąż przybywa nowych odkryć, wykopalisk, itd. Książka Anny Świderkówny "Życie codzienne w Egipcie greckich papirusów" - jest kolejną perłą historiograficzną. I nie tylko perłą, lecz świetną lekturą. A lektura jest ułatwiona przez liczne ilustracje. W książce powyższej mamy wiele rozmaitych ciekawostek, - oscyluje treść zwłaszcza wokół życia codziennego. Starożytni mieli wiele trosk i problemów podobnych do naszych. Czyta się z zapartym tchem, a na końcu mamy świetnie ułożoną bibliografię i przypisy. Greko - Egipcjanie to niezwykły temat. Zaś starożytna Aleksandria była miastem nie "egipskim", - lecz - leżącym przy Egipcie. Mieszkańcy procesowali się, zawierali małżeństwa, pracowali, kłócili się, ucztowali i pochłaniała ich też religia. Wspaniała mieszanka ras, kultur, języków i tradycji. Zachęcam do lektury :-) .

Ostatnimi czasy znów odkrywam starożytność , a zwłaszcza hellenizm. Przerabiam między innymi podręcznik Adama Ziółkowskiego - "Starożytność" - ale muszę przyznać, że wciąż przybywa nowych odkryć, wykopalisk, itd. Książka Anny Świderkówny "Życie codzienne w Egipcie greckich papirusów" - jest kolejną perłą historiograficzną. I nie tylko perłą, lecz świetną lekturą. A lektura...

Łooo panie co tu się właśnie .....

Niezwykle rzadko spotyka się książki, które całkowicie zmieniają światopogląd czytelnika. Ta mój zmieniła.
Zacznijmy od rzeczy najmniej istotnych. W książce mamy sporo fotografii w wydaniu, które posiadam są jeszcze czarno-białe ( wydanie z 1983 roku ). Zgromadzone są w kilku blokach co umila czytanie.
Tym co mnie najbardziej poruszyło to temat i jego ujęcie.
Książka skupia się na zachowanych egipskich tekstach.
Nie są to teksty podniosłe a często zwykłe listy czy urzędowe pisma. Czytamy starego żołnierza wykłócającego się o nieruchomość, gratulacje dla wybitnego sportowca od rady miasta czy nawet młodzieńca, który stara się ostrzec ojca przed plotkami, które go oczerniają (rzucił studia ).
Przyzwyczajony do nauki bitew i władców czy rzeczy doniosłych, nie wiedziałem, że takie coś się w ogóle zachowało.
Dzięki Ci autorze. Pani autor ? Autorko ?
Jedyną rzeczą, której mi brakowało by dopełniła się perfekcja to mały dodatek, gdzie czytelnik mógłby zobaczyć zapis oryginalny .

podsumowując książka niemal idealna, treść wybitnie ciekawa polecam. kolekcja klasyki ( w domyśle czyta głos P. Fronczewskiego)
PS. Każdy rozdział opisuje inny typ spraw więc można sobie trochę poskakać.

Łooo panie co tu się właśnie .....

Niezwykle rzadko spotyka się książki, które całkowicie zmieniają światopogląd czytelnika. Ta mój zmieniła.
Zacznijmy od rzeczy najmniej istotnych. W książce mamy sporo fotografii w wydaniu, które posiadam są jeszcze czarno-białe ( wydanie z 1983 roku ). Zgromadzone są w kilku blokach co umila czytanie.
Tym co mnie najbardziej poruszyło...

do str. 254

do str. 254

Być może tytuł tej książki brzmi nietypowo. Czym bowiem jest ów "Egipt greckich papirusów"? Utożsamianie go tylko i wyłącznie z okresem rządów ptolemejskich nad Nilem byłoby niesłuszne, bowiem ramy chronologiczne sięgają o wiele dalej aż po późny okres rzymski albo już nawet bizantyński. Tytuł jest więc bardzo adekwatny do treści, ponieważ obejmuje ona czasy, gdy w Egipcie powstawały papirusy spisane po grecku. To właśnie z tego rodzaju źródeł korzysta Autorka opisując powszedni dzień starożytnych Egipcjan. Cytując wiele różnych papirusów szkicuje panoramę Egiptu w okresie ptolemejsko-rzymskim z perspektywy ludzi prostych. Ukazuje w ten sposób świat przenikania się dwóch kultur egipskiej i greckiej, które wzajemnie na siebie oddziaływały tworząc specyfikę kraju nad Nilem. Książka zaczyna się niejako od "wpłynięcia do Egiptu" razem ze starożytnym geografem Strabonem. Następnie Autorka przedstawia poszczególne elementy składające się na codzienne życie ludzi: dom rodzinny, stosunek do bogów czy sposób świętowania. Na końcu książki załączony jest album składający się z kilkudziesięciu ilustracji, skądinąd bardzo ładnych, z tym że... w większości dotyczących Egiptu faraońskiego, nie greckiego. Jest to jednak jedno z niewielu niedociągnięć, gdyż ogólna ocena tej książki nie może być inna niż bardzo dobra. Pochwalić należy zarówno ciekawy i nienużący język narracji, jak i wysoki poziom merytoryczny wykładu.

Tomasz Babnis

Być może tytuł tej książki brzmi nietypowo. Czym bowiem jest ów "Egipt greckich papirusów"? Utożsamianie go tylko i wyłącznie z okresem rządów ptolemejskich nad Nilem byłoby niesłuszne, bowiem ramy chronologiczne sięgają o wiele dalej aż po późny okres rzymski albo już nawet bizantyński. Tytuł jest więc bardzo adekwatny do treści, ponieważ obejmuje ona czasy, gdy w Egipcie...

Ciekawie opowiedziana, odnosząca się do wielu tekstów źródłowych historia społeczeństwa zamieszkującego Egipt po śmierci Aleksandra Wielkiego. Jest to rozszerzenie wcześniejszej pracy "Kiedy piaski egipskie przemówiły po grecku".

Ciekawie opowiedziana, odnosząca się do wielu tekstów źródłowych historia społeczeństwa zamieszkującego Egipt po śmierci Aleksandra Wielkiego. Jest to rozszerzenie wcześniejszej pracy "Kiedy piaski egipskie przemówiły po grecku".