Masakra, masakra, masakra. Jeśli ktoś oglądał serial to niech tego gniota nie czyta. O Teresie nie dowie się nic ale za to o jej pierwszym i drugim facecie, o silnikach do łodzi, w co się ubierała, jak jej woda włosy zmoczyła, o drogach przemytu, o zbieraniu materiału przez autora, o planowaniu jednego przemytu na kilku kartkach itd. Przenudne opisy nie wiadomo czego na kilkanaście kartek. Jestem zła, wściekła, że pod takim tytułem kryje się tak słaba i nudna opowieść. Chciałam poznać Teresę, niestety.

Masakra, masakra, masakra. Jeśli ktoś oglądał serial to niech tego gniota nie czyta. O Teresie nie dowie się nic ale za to o jej pierwszym i drugim facecie, o silnikach do łodzi, w co się ubierała, jak jej woda włosy zmoczyła, o drogach przemytu, o zbieraniu materiału przez autora, o planowaniu jednego przemytu na kilku kartkach itd. Przenudne opisy nie wiadomo czego na...

Najpierw obejrzałam serial a potem przeczytałam książkę, to był błąd… nie mniej jednak książkowa Teresa wciągnęła mnie w swój świat tak samo jak ta z małego ekranu…

Najpierw obejrzałam serial a potem przeczytałam książkę, to był błąd… nie mniej jednak książkowa Teresa wciągnęła mnie w swój świat tak samo jak ta z małego ekranu…

Kolejny raz zwróciłam się w stronę łacinojęzycznej literatury. Nie mogłam się wciągnąć na początku. Historia przemytniczki narkotyków nie bardzo mnie zainteresowała. W książce dokładnie opisany jest świat karteli narkotykowych, to jak działają i jakimi prawami się rządzą i to już było ciekawe. Z drugiej strony przeczytałam historię silnej kobiety, która dzięki swojej inteligencji i kobiecemu zmysłowi posłała wiele grup przemytniczych na bezrobocie, obejmując monopol na Morzu Śródziemnym jako Królowa Południa. POLECAM

Kolejny raz zwróciłam się w stronę łacinojęzycznej literatury. Nie mogłam się wciągnąć na początku. Historia przemytniczki narkotyków nie bardzo mnie zainteresowała. W książce dokładnie opisany jest świat karteli narkotykowych, to jak działają i jakimi prawami się rządzą i to już było ciekawe. Z drugiej strony przeczytałam historię silnej kobiety, która dzięki swojej...

Poprawnie, ale jednak nic godnego powrotu po latach, a i w pamięć nie bardzo zapada. Średnio.

Poprawnie, ale jednak nic godnego powrotu po latach, a i w pamięć nie bardzo zapada. Średnio.

Teresa Mendoza to swoiste alter ego Tony'ego Montany z Człowieka z blizną (oczywiście nie mam na myśli jego końca „kariery”). Tak samo doświadczona przez życie, bystra, niezależna, zdecydowana, odważna, o nieprzeciętnym sprycie, umiejętności przewidywania i odgadywania ludzkich zachowań. Jest w pełni świadoma swoich zalet, ale i swoich braków. A przy tym wszystkim najbardziej „ludzka” z bohaterów stworzonych przez Pereza i najbardziej prawdziwa. To kawał świetnej, dopracowanej pod względem technicznym literatury.

Teresa Mendoza to swoiste alter ego Tony'ego Montany z Człowieka z blizną (oczywiście nie mam na myśli jego końca „kariery”). Tak samo doświadczona przez życie, bystra, niezależna, zdecydowana, odważna, o nieprzeciętnym sprycie, umiejętności przewidywania i odgadywania ludzkich zachowań. Jest w pełni świadoma swoich zalet, ale i swoich braków. A przy tym wszystkim...

Świetna, prawdziwa historia.
Wciąga, opanowuje myśli i nie pozwala o sobie zapomnieć.
Królowa Południa (zarówno powieść jak i główna bohaterka) ma to coś co wciąga nas i każe czytać bez wytchnienia a kiedy się opowieść skończy zostaje żal że już jest po…..
Takich opowieści się nie zapomina. Tak jak i Teresy.
Teraz oglądam serial ale to zupełnie inna opowieść …..

Świetna, prawdziwa historia.
Wciąga, opanowuje myśli i nie pozwala o sobie zapomnieć.
Królowa Południa (zarówno powieść jak i główna bohaterka) ma to coś co wciąga nas i każe czytać bez wytchnienia a kiedy się opowieść skończy zostaje żal że już jest po…..
Takich opowieści się nie zapomina. Tak jak i Teresy.
Teraz oglądam serial ale to zupełnie inna opowieść …..

Uwielbiam wszystkie książki autora. Jego styl jest nie do podrobienia. Polecam

Uwielbiam wszystkie książki autora. Jego styl jest nie do podrobienia. Polecam

Jeśli ktoś obejrzał słynny serial "Królowa Południa", niech chwyta za książkę, bez obawy, że przecież zna fabułę. Początek może i podobny, ale wkrótce potem historie opowiadane w serialu i książce w sposób istotny się rozjeżdżają. Bardzo dużym zaskoczeniem jest sama postać książkowej Teresy, znacznie bardziej złożona i wielowymiarowa niż w serialu. Telewizyjna adaptacja oferuje nam mnóstwo wrażeń w postaci nagłych zwrotów akcji, nieprawdopodobnych ucieczek i brutalności, zaś w książce znajdziemy nieoczekiwaną głębię postaci oraz bardziej realistyczną i bezkompromisową historię.

Jeśli ktoś obejrzał słynny serial "Królowa Południa", niech chwyta za książkę, bez obawy, że przecież zna fabułę. Początek może i podobny, ale wkrótce potem historie opowiadane w serialu i książce w sposób istotny się rozjeżdżają. Bardzo dużym zaskoczeniem jest sama postać książkowej Teresy, znacznie bardziej złożona i wielowymiarowa niż w serialu. Telewizyjna adaptacja...

Całkiem fajna pozycja. Ma wady ale po przeczytaniu myślę że warto było. Niefortunnie pierwsze oglądałem amerykański serial i trochę mi się nie zgodziła fabuła 🤣. Pisana jest w formie reportażu co na początku trochę mnie denerwowało. Z racji że mieszkałem w Maladze to akcja dziejąca się głównie w Andaluzyjskich miasteczkach była powrotem do tamtych czasów.

Całkiem fajna pozycja. Ma wady ale po przeczytaniu myślę że warto było. Niefortunnie pierwsze oglądałem amerykański serial i trochę mi się nie zgodziła fabuła 🤣. Pisana jest w formie reportażu co na początku trochę mnie denerwowało. Z racji że mieszkałem w Maladze to akcja dziejąca się głównie w Andaluzyjskich miasteczkach była powrotem do tamtych czasów.

Arturo Perez-Reverte to gwarancja najwyższej jakości literackiej. A „Królowa Południa”, sensacyjna opowieść o Teresie Mendozie, biednej dziewczynie z Meksyku która stała się w Hiszpanii królową przemytu narkotyków, przez długie miesiące okupowała najwyższe miejsca na listach bestsellerów książkowych, nie tylko w Hiszpanii. Naturalnie, że pisząc o takiej książce można jedynie stopniować pochwały i zachwyty. Nad precyzyjnie, co do milimetra i co do sceny ułożonej intrydze książki, nad nieszablonową narracją (o Teresie Mendozie opowiada pisarza, który zbiera materiały do książki o niej),o wręcz doskonałym – barwnym, bogatym, obrazowym – języku Pereza-Reverte….


A ja chciałbym zakończoną lekturę tego arcydzieła powieści sensacyjnej, bo tym niewątpliwie „Królowa Południa” jest, wykorzystać jako pretekst do pytania: Dlaczego takich powieści nie ma w polskiej literaturze rozrywkowej (chociaż, od razu zastrzeżenie: „Królowa Południa” jest powieścią, która znacznie wyrasta ponad pop-literaturę)? Dlaczego dominuje w niej banał, kulturowe ubóstwo autorów, prymitywny język (zdarzają się nawet błędy ortograficzne, bo o stylistycznych już nie wspominam)? I tak myślę, że stało się z naszą powieścią sensacyjną coś podobnego, co zaszło w naszej muzyce rozrywkowej. Tandetne disco-polo i przaśne pieśni a la weselne – a la cygańskie wyparły bardziej ambitną muzykę rozrywkową, a telewizja-sponsorzy-wydawcy bez wstydu klepią te disco polo i pseudo-powieści, byłe by tylko grosz więcej zarobić. Gdy zaś od czasu do czasu pojawi się coś na kształt Perez-Reverte, to niknie przygniecione masą badziewia.

Arturo Perez-Reverte to gwarancja najwyższej jakości literackiej. A „Królowa Południa”, sensacyjna opowieść o Teresie Mendozie, biednej dziewczynie z Meksyku która stała się w Hiszpanii królową przemytu narkotyków, przez długie miesiące okupowała najwyższe miejsca na listach bestsellerów książkowych, nie tylko w Hiszpanii. Naturalnie, że pisząc o takiej książce można...