The Amazing Maurice and his Educated Rodents

Kiedy na miasto spada plaga szczurów trzeba wezwać zaklinacza. Jest to prawda tak stara jak wojna między ludźmi i gryzioniami. Co jednak zrobić, kiedy rzeczone szczury potrafią mówić, tańczyć, a nawet noszą kapelusze?

W dodatku jest z nimi mówiący kot oraz nieco głupkowaty chłopiec, który jest sierotą, a więc na pewno czeka na niego wielkie przeznaczenie! W końcu tak to działa w bajkach czyż nie?

Dodajmy do tego nieco szaloną córkę burmistrza, skorumpowanych rajców miejskich i bardzo pomysłowy gang, a otrzymamy iście wybuchową mieszankę.

"Zadziwiający Maurycy..." to niezwykła opowieść o tym jak ważne są przyjaźń i zaufanie - nawet jeśli jesteś szczurem. To również opowieść o ludziach, o naszych wadach; umiłowaniu przemocy i okrucieństwa; o pysze i chciwości. Na szczęście też o naszych zaletach i nadziei na lepszą przyszłość. To opowieść piękna i ciepła, choć momentami mroczna i brutalna.

Wydawca sugeruje, że jest to powieść dla młodszych czytelników - nie dajcie się zwieść. Jeśli potraficie czytać między wierszami spodoba Wam się niezależnie od wieku.

Kiedy na miasto spada plaga szczurów trzeba wezwać zaklinacza. Jest to prawda tak stara jak wojna między ludźmi i gryzioniami. Co jednak zrobić, kiedy rzeczone szczury potrafią mówić, tańczyć, a nawet noszą kapelusze?

W dodatku jest z nimi mówiący kot oraz nieco głupkowaty chłopiec, który jest sierotą, a więc na pewno czeka na niego wielkie przeznaczenie! W końcu tak to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ponieważ nie znalazłem opinii, na temat tego jak "Zadziwiający Maurycy" sprawdza się jako książka dla dzieci i młodzieży, napiszę o niej z tej perspektywy.

Generalnie każdy czytelnik powyżej 12 r.ż. (to może być płynna granica) powinien być zadowolony. Lektura jest krótka, ale sporo jest w niej humoru, trochę grozy i wartkiej akcji. Kilka fragmentów może wywołać w dziecku pewne pytania (pojawia się miejscami pewna brutalność - postacie umierają, krwawią itp, a gdzieniegdzie i delikatne podteksty seksualne, ale raczej nic, czego nie ma we współczesnych kreskówkach i bajkach).

Zadziwiający Maurycy jest przede wszystkim opowieścią, która dekonstruuje tradycyjne opowieści: bajki, mity, wiekie narracje”. W tym książka przypomina filmowego Shrecka, w którym ogr okazuje się bohaterem, a lord próżnym złoczyńcą. Nie jestem do końca przekonany do niektórych tez, które się w książce pojawiają, w ustach bohaterów (ludzie jako szkodniki i chciwi egoiści, a szczurki jako pierwotni mieszkańcy Dysku), ale ostatecznie ma ona mądre przesłanie.

Bo lektura uczy, że choć piękne opowieści są potrzebne i niosą często mądre wskazówki, to rzeczywistość skrzeczy, jest skomplikowana, trudna w ocenie moralnej. Z książki można wynieść sporo na temat szacunku do życia i przyrody, tworzenia pokojowych kompromisów, odwagi i altruizmu. Można powiedzieć, ze jest tu tez trochę dziecięcej antropologii (przejścia od stadium teologicznego do pozytywnego) i politologii (tworzenia się szczurzego społeczeństwa i umowy społecznej w stylu Tomasza Hobbesa, samorządności, przywództwa i demokracji). W książce jest po prostu zaszyta wizja rozwoju społeczeństwa od pierwotnego do nowoczesnego, liberalnego, charakterystyczna dla Pratchetta. I tak, na początku "Szczur człowiekowi pozostawał wilkiem", co oznacza, że konflikt wszystkich ze wszystkimi i prawo silniejszego pozostawał naturalnym stanem. Z książki płynie jawny wniosek, że dopiero umowa społeczna pozwala od tego odejść, bo zwykła ucieczka od konfliktu na samotną wyspę, nie jest rozwiązaniem. W ramach tej umowy, różne perspektywy i kultury zrównywane są jako tak samo wartościowe, a członkowie społeczności muszą ze sobą rozmawiać, nawet jeśli nie lubią, maja inne potrzeby i poglądy.

Sporo jest w tej książce humoru i ciekawych pomysłów, szczególnie na temat tego, jak zorganizowane jest szczurze społeczeństwo. Sama historia szczurołapa Keitha, kota Maurycego i jego gryzoni jest prosta i trochę szkoda, że w końcówce napięcie siada. Wydaje się ze akcja jest już rozwiązana, a tam czeka nas kolejny punkt kulminacyjny i zakończenie. To zakończenie próbuje nie być naiwne, ale trochę takie się wydaje. Niemniej - nie czułem niedosytu. Zanim się znudzimy, to książka po prostu się kończy.

Myślę, że warto z młodymi czytelnikami pogadać o tej lekturze, bo ma ona ewidentne wartość edukacyjną, ale nie jest ona zawsze jasna.

Ponieważ nie znalazłem opinii, na temat tego jak "Zadziwiający Maurycy" sprawdza się jako książka dla dzieci i młodzieży, napiszę o niej z tej perspektywy.

Generalnie każdy czytelnik powyżej 12 r.ż. (to może być płynna granica) powinien być zadowolony. Lektura jest krótka, ale sporo jest w niej humoru, trochę grozy i wartkiej akcji. Kilka fragmentów może wywołać w dziecku...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fabuła / Zwroty akcji 7/10
Bohaterowie 7/10
Kreacja świata 9/10
Narracja / Styl / Humor 10/10
Morał / Przesłanie 7/10
Klimat/ "To coś" 7/10

PODSUMOWUJĄC 7/10

Fabuła / Zwroty akcji 7/10
Bohaterowie 7/10
Kreacja świata 9/10
Narracja / Styl / Humor 10/10
Morał / Przesłanie 7/10
Klimat/ "To coś" 7/10

PODSUMOWUJĄC 7/10

Pokaż mimo to

Urocza lektura :)

Urocza lektura :)

Pokaż mimo to

Ta książka ewidentnie przeznaczona jest dla dzieci. Czytałem ją będąc dorosłym, więc pewnie dlatego mnie nie zaciekawiła. Nie mówię, że jest zła - jestem przekonany, że młodszemu czytelnikowi przypadłaby do gustu.

Ta książka ewidentnie przeznaczona jest dla dzieci. Czytałem ją będąc dorosłym, więc pewnie dlatego mnie nie zaciekawiła. Nie mówię, że jest zła - jestem przekonany, że młodszemu czytelnikowi przypadłaby do gustu.

Pokaż mimo to

Rozbawiła mnie ta historia wspólnego życia szczurów, kota i ludzi.

Rozbawiła mnie ta historia wspólnego życia szczurów, kota i ludzi.

Pokaż mimo to

Niezależna powieść ze Świata Dysku, w której nie pojawiają się najczęściej spotykani bohaterowie Pratchetta (poza oczywiście ŚMIERCIĄ). Pomysł uczynienie inteligentnych szczurów głównymi postaciami był mocno ryzykowany, bo pomimo skokowego wzrostu IQ niektóre ich zwyczaje pozostały typowo szczurze a czytanie o obszczywaniu czego tylko się da nie było szczególnie atrakcyjne. Szczęśliwie tytułowy bohater, kot Maurycy, wystarczająco godnie, humorystycznie i po kociemu reprezentował świat rozumnych zwierząt. Ludzcy bohaterowie byli nieco mniej wyraziści, ale wnosili sporo humoru do przygodowej fabuły. Powieść jest krótka i skonstruowana z tych samych elementów, które sir Terry wykorzystywał w większości swoich powieści. Wielbicieli cyklu niczym więc nie zaskoczy, ale ostrzegałbym przed zaczynaniem znajomości ze Światem Dysku od tego akurat tomu - co bardziej obślizgłe szczegóły szczurzego życia nie każdemu muszą się spodobać. Pomimo tego, był to całkiem miły powrót do książek T. Pratchetta. Nie schodzą one poniżej pewnego poziomu i zawsze jest się z czego pośmiać.

Niezależna powieść ze Świata Dysku, w której nie pojawiają się najczęściej spotykani bohaterowie Pratchetta (poza oczywiście ŚMIERCIĄ). Pomysł uczynienie inteligentnych szczurów głównymi postaciami był mocno ryzykowany, bo pomimo skokowego wzrostu IQ niektóre ich zwyczaje pozostały typowo szczurze a czytanie o obszczywaniu czego tylko się da nie było szczególnie atrakcyjne....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak dla mnie 10/10. Jest akcja, humor, sympatyczne postacie i wiele więcej. Książka daje do myślenia jednak nie w sposób nachalny. Dobra lektura zarówno dla nieco starszych dzieci, jak i dla dorosłych.

Jak dla mnie 10/10. Jest akcja, humor, sympatyczne postacie i wiele więcej. Książka daje do myślenia jednak nie w sposób nachalny. Dobra lektura zarówno dla nieco starszych dzieci, jak i dla dorosłych.

Pokaż mimo to

Kolejna pozycja ze Świata Dysku Terry'ego Prachetta, będąca osobną historią, która jest zarazem ciekawa, pouczająca oraz zabawna. Autor tym razem wziął na tapet baśń o fleciście z Hameln. Ujawnia jak mogą wyglądać relacje ludzi ze szczurami oraz fakt, że prawda nie zawsze jest taka jaką ludzie byliby skłonni swobodnie zaakceptować. Dodatkowo czytelnik dowiaduje się, że każda reklama jest dźwignią handlu, a oszuści zawsze będą wykorzystywać niewiedzę w celu osiągnięcia korzyści. Nie bez znaczenia jest fakt, że ludzie, którzy więcej podróżują, mogli w swoim życiu więcej zobaczyć i się dowiedzieć, przez co trudniej nimi manipulować i ich oszukać.

Kolejna pozycja ze Świata Dysku Terry'ego Prachetta, będąca osobną historią, która jest zarazem ciekawa, pouczająca oraz zabawna. Autor tym razem wziął na tapet baśń o fleciście z Hameln. Ujawnia jak mogą wyglądać relacje ludzi ze szczurami oraz fakt, że prawda nie zawsze jest taka jaką ludzie byliby skłonni swobodnie zaakceptować. Dodatkowo czytelnik dowiaduje się, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Podejrzewam, że moja ocena byłaby wyższa, gdyby ta powieść nie została zaliczona do cyklu dla młodzieży.
To ewenement, żebym nie piszczała z zachwytu nad Pratchettem. Niby Pratchett i niby dla młodzieży, ale trudny, smutny, mroczny i dosyć brutalny. Trudny także ze względu na koncept, nie tylko tematykę: wątpię, czy przeciętna młodzież zna opowieści o szczurołapach i innych -łapach (poza młodzieżą mieszkającą w miejscowościach wymienianych w tychże) i czy zrozumie ironię, z jaką traktowane są opowieści w ogóle. Życzę młodzieży takiego oczytania i obycia, żeby mogła śmiać się z tej ironii i z odniesień literacko-filmowych.
Gdybym miała polecić tę książkę komuś, kto jeszcze nie zna "Świata Dysku", celowałabym w populację znawców kotów (znawców, niekoniecznie wielbicieli; są tu jak zwykle trafne uwagi dotyczące psychiki kotów). A już na pewno celowałabym w tę część ludzkości, która nie boi się szczurów.

Podejrzewam, że moja ocena byłaby wyższa, gdyby ta powieść nie została zaliczona do cyklu dla młodzieży.
To ewenement, żebym nie piszczała z zachwytu nad Pratchettem. Niby Pratchett i niby dla młodzieży, ale trudny, smutny, mroczny i dosyć brutalny. Trudny także ze względu na koncept, nie tylko tematykę: wątpię, czy przeciętna młodzież zna opowieści o szczurołapach i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to