Mikołaj z Kuzy oczarował mnie w "Laik o umyśle". Nastawiałem się na coś podobnego.
Niestety mocno się zawiodłem. Pierwsza księga, w której przeważa abstrakcyjna geometria i matematyka, tak mnie zmęczyła, że przez dwie kolejne księgi już tylko myślałem o końcu. Czułem się, jakbym czytał "Parmenidesa" Platona połączonego z Jakubem Bohmem. Rozkładasz ramiona na boki, kręcisz się w kółko i patrzysz jak postępuje kołowacenie umysłu.

Zupełnie nieprzystępna dla szarego czytelnika.

Jeszcze kilka takich dzieł, a chyba znienawidzę niemiecką filozofię.

Mikołaj z Kuzy oczarował mnie w "Laik o umyśle". Nastawiałem się na coś podobnego.
Niestety mocno się zawiodłem. Pierwsza księga, w której przeważa abstrakcyjna geometria i matematyka, tak mnie zmęczyła, że przez dwie kolejne księgi już tylko myślałem o końcu. Czułem się, jakbym czytał "Parmenidesa" Platona połączonego z Jakubem Bohmem. Rozkładasz ramiona na boki, kręcisz...

Śledząc rozważania autora dochodzi się do granicy słów aby zasiąść przy wspólnym stole z każdym kto zrozumiał niedostatek wiedzy opartej na pojęciach. Autor wyprzedził swoje czasy, zdawał się wniknąć w sens przekraczający dogmatyczne ujęcia rzeczywistości.

Śledząc rozważania autora dochodzi się do granicy słów aby zasiąść przy wspólnym stole z każdym kto zrozumiał niedostatek wiedzy opartej na pojęciach. Autor wyprzedził swoje czasy, zdawał się wniknąć w sens przekraczający dogmatyczne ujęcia rzeczywistości.

Teologia XV wieku zwątpiła w moc intelektu i jego zdolność do poznania prawdy o Bogu. Najpełniejszy wyraz ten sceptycyzm (inspirowany przez późnośredniowieczny mistycyzm Eckharta) przyjął w uczonej niewiedzy Mikołaja z Kuzy. Niepojętość Boga była u niego na tyle radykalna, że nie wahał się on pisać, że Bóg nie jest ani Czymś, ani Niczym, ani negacją Czegoś i Niczego. Intelekt, jego zdaniem, powinien zostać zastąpiony przez miłość, a pragnienie poznania Boga przez pragnienie zjednoczenia się z Nim.

Jak każda teologia negatywna, również i uczona niewiedza Kuzańczyka stanęła przed problemem: jak czcić tego, którego nie można poznać; jak miłować tego, o którym niczego się nie wie? Odpowiedź Mikołaja była prosta - Bóg jest godzien naszej chwały, właśnie dlatego, że jest nieuchwytny przez ludzki rozum. Niekoniecznie jednak ta odpowiedź musi zadowolić współczesnych poszukujących.

Teologia XV wieku zwątpiła w moc intelektu i jego zdolność do poznania prawdy o Bogu. Najpełniejszy wyraz ten sceptycyzm (inspirowany przez późnośredniowieczny mistycyzm Eckharta) przyjął w uczonej niewiedzy Mikołaja z Kuzy. Niepojętość Boga była u niego na tyle radykalna, że nie wahał się on pisać, że Bóg nie jest ani Czymś, ani Niczym, ani negacją Czegoś i Niczego....