Gdybym tylko mogła dać więcej to bym dała. Była to chyba najlepsza książka w moim życiu. Nie byłam się w stanie od niej oderwać, a każdy opis relacji bohaterów doprowadzał do tego że miałam łzy w oczach. Z tą książką śmiałam się w głos i płakałam. To jest książka która w tym momencie stała się top 1 w moim życiu.

Gdybym tylko mogła dać więcej to bym dała. Była to chyba najlepsza książka w moim życiu. Nie byłam się w stanie od niej oderwać, a każdy opis relacji bohaterów doprowadzał do tego że miałam łzy w oczach. Z tą książką śmiałam się w głos i płakałam. To jest książka która w tym momencie stała się top 1 w moim życiu.

Podoba mi się to, że książka rozpoczyna się praktycznie w tym samym miejscu, w którym zakończyła się pierwsza część. Znowu jest ciekawie, zabawnie i uroczo, ale tym razem trochę mniej pyskato, nad czym lekko ubolewam. Biorąc jednak pod uwagę fabułę, mniejsza ilość ironicznego poczucia humoru jest zrozumiała. Role się odwracają i teraz to Emely ugania się za Elyasem, co skutkuje wieloma nieprzewidywalnymi i śmiesznymi sytuacjami. Dzieje się moim zdaniem nieco więcej niż w poprzednim tomie, ale i nastrój tej książki jest inny. Wiele osób mówi, że ta część jest melancholijna i ja również tak sądzę. Nie ma już tyle radości, pojawia się za to smutek, niezrozumienie, bezradność, bezsilność. Ale występują również pozytywy, takie jak namiętność czy ulga.

Nie będę zdradzać za wiele, ale powiem Wam, że widać liczne zmiany - w bohaterach, ich relacji, uczuciach i w ogóle wszystkim, co z nimi związane. O ile Elyas, jako osoba, podobał mi się w tej części bardziej, tak Emely była dla mnie chyba największym mankamentem "Zimy koloru turkusu". Pamiętacie tę pyskatą dziewczynę, stanowczą i zaradną w każdej sytuacji? Ja też, ale to już przeszłość. Teraz Emely częściej bywa niepewna, zagubiona, zraniona, czasem myśli jedno, a robi drugie. I przez to też jest trochę irytująca. Jej postępowanie miejscami jest dziecinne. Na szczęście w porę się ogarnia i mniej więcej w drugiej połowie książki, znowu zaczyna być "starą" Emely.

Historia ta nie jest idealna, nie należy również do najoryginalniejszych opowieści, ale uważam ją za bardzo dobrą kontynuację. "Zima koloru turkusu" to rollercoaster emocji i ogromnie podoba mi się moment, w którym wszystkie karty zostają odkryte, bo Elyas pokazuje swój punkt widzenia. Lata wzajemnej nienawiści nabierają sensu i wszystkie elementy układanki wskakują na swoje miejsce. Polecam, z chęcią sięgnę po kolejną część.

Podoba mi się to, że książka rozpoczyna się praktycznie w tym samym miejscu, w którym zakończyła się pierwsza część. Znowu jest ciekawie, zabawnie i uroczo, ale tym razem trochę mniej pyskato, nad czym lekko ubolewam. Biorąc jednak pod uwagę fabułę, mniejsza ilość ironicznego poczucia humoru jest zrozumiała. Role się odwracają i teraz to Emely ugania się za Elyasem, co...

Przeczytałam drugi tom o Elyasie i Emely. Nie mogę właściwie nic powiedzieć o wydarzeniach z tej części, ponieważ są one ściśle związane z tym co działo się w pierwszym tomie. Czytało się to tak szybko, że aż sama jestem w szoku jak sprawnie udało mi się przeczytać całą książkę. Jest to lekka lektura, choć tym razem główna bohaterka była naprawdę irytująca w pewnym momencie. Jej zachowanie tak bardzo zaczęło mnie frustrować... Nie lubię, gdy bohaterki zachowują się w tak infantylny sposób... Nic mnie tak nie denerwuje jak to. Więc ta część była mniej przyjemna właśnie przez główną bohaterkę, ale bardzo byłam ciekawa jak zakończy się historia tej dwójki. Przyjemny romans ☺️ nie jest to coś, co zostanie w mojej pamięci na lata, ale jest to fajna odskocznia i świetna rozrywka ☺️

Przeczytałam drugi tom o Elyasie i Emely. Nie mogę właściwie nic powiedzieć o wydarzeniach z tej części, ponieważ są one ściśle związane z tym co działo się w pierwszym tomie. Czytało się to tak szybko, że aż sama jestem w szoku jak sprawnie udało mi się przeczytać całą książkę. Jest to lekka lektura, choć tym razem główna bohaterka była naprawdę irytująca w pewnym...

"Zima koloru turkusu”

Recenzja:

Jest to drugi tom historii Emely i Elyasa. Nie będę opisywać fabuły, aby nie spolerować, ta historia to po prostu ich dalsze losy. Ta książka była taka dobra, uwielbiam ją! Była zupełnie inna niż poprzednia część, dużo poważniejsza. To historia wielkiej miłości i dawaniu ukochanej osobie drugiej szansy, naprawiania związku. Myślę, że jest zupełnie inna niż romanse, które dotychczas czytałam. Zazwyczaj skupiają się na szczęściu dwóch przeznaczonych sobie ludzi i wyłącznie szczęśliwych aspektach. Tutaj tak nie jest, są kłótnie, ciche dni, nieodzywanie się do drugiej połówki. Tworzy to obraz prawdziwego związku i pokazuje, że pary nie tylko mają te dobre momenty, na których skupiają się kultura jak choćby komedie romantyczne. Czytało się to jednak niezwykle lekko i przyjemnie. Znikałam w świecie Emely i Elyasa nie mogąc się oderwać. To jedna z najlepszych par książkowych o jakich czytałam i na chwilę obecną moja ulubiona. Nie brakowało oczywiście zabawnych momentów i sytuacji przez, które uśmiechałam się do kartki papieru. Bardzo polubiłam głównych bohaterów, ale na uwagę zasługują również postacie poboczne na przykład przyjaciółka Emely, Alex oraz znajomi Elyasa. Zostali dobrze przedstawieni i chociaż nie są tak ważni dla fabuły to mają moją sympatię. Ta historia jest takim starszym romansem, skupia się na uczuciach a nie czynach. Obraz miłości w tej książce jest po prostu przepiękny. Ubóstwiam te trylogię i bardzo boli mnie fakt, że został mi ostatni tom. Podpisuję się pod wszystkimi zachwytami nad tymi książkami. Z bólem mojego literackiego serca idę czytać „Wiosnę koloru słońca” a wam polecam bardzo, bardzo mocno poprzednie części czyli „Lato koloru wiśni” i „Zima koloru turkusu”. 9 / 10 ⭐ lub 5 / 5 ⭐

"Zima koloru turkusu”

Recenzja:

Jest to drugi tom historii Emely i Elyasa. Nie będę opisywać fabuły, aby nie spolerować, ta historia to po prostu ich dalsze losy. Ta książka była taka dobra, uwielbiam ją! Była zupełnie inna niż poprzednia część, dużo poważniejsza. To historia wielkiej miłości i dawaniu ukochanej osobie drugiej szansy, naprawiania związku. Myślę, że jest...

W tej części strasznie irytowała mnie Emely. Ludzie, nie mogłam wczuć się w jej emocje i zrozumieć jej zachowania. Ok, była zrozpaczona, ale chwilami naprawdę zachowywała się irracjonalnie.
Jednak to nie powstrzymało mnie przed uwielbianiem tej historii. Końcówka rozbroiła mnie emocjonalnie (Elyas, jesteś cudowny). Zdecydowanie sięgnę po ostatni tom trylogii.

W tej części strasznie irytowała mnie Emely. Ludzie, nie mogłam wczuć się w jej emocje i zrozumieć jej zachowania. Ok, była zrozpaczona, ale chwilami naprawdę zachowywała się irracjonalnie.
Jednak to nie powstrzymało mnie przed uwielbianiem tej historii. Końcówka rozbroiła mnie emocjonalnie (Elyas, jesteś cudowny). Zdecydowanie sięgnę po ostatni tom trylogii.

Pierwszą część połknęłam w jeden dzień. Wyobraźcie sobie moje zdziwienie kiedy przez chyba dwa miesiące brnęłam przez drugą część. Od jakiegoś czasu zmuszałam się do przeczytania chociaż kilku stron, żeby dokończyć i zapomnieć.
I nagle ostatnie 30% połknęłam na raz. Coś się wreszcie podziało. Nie wiem skąd u mnie taka rozbieżność w tych dwóch tomach.
Nie wiem, czy sięgnę po trzeci tom. Mam bardzo mieszane uczucia co do tej serii.

Pierwszą część połknęłam w jeden dzień. Wyobraźcie sobie moje zdziwienie kiedy przez chyba dwa miesiące brnęłam przez drugą część. Od jakiegoś czasu zmuszałam się do przeczytania chociaż kilku stron, żeby dokończyć i zapomnieć.
I nagle ostatnie 30% połknęłam na raz. Coś się wreszcie podziało. Nie wiem skąd u mnie taka rozbieżność w tych dwóch tomach.
Nie wiem, czy sięgnę po...

Pełna ciepła, niekonwencjonalna historia o miłości, miłości pięknej, czystej, silnej, która rozkwita na przestrzeni stron. Bardzo rozbudowana psychologia bohaterów, niezwykle zróżnicowane charaktery postaci, ukazane powolne przełamywanie barier wewnętrznych, pokonywanie trudności.

Wizerunek wewnętrzny i zewnętrzny bohaterów wykreowany mistrzowsko - ich obraz jest wyjątkowo żywy w moich myślach.

Sam styl pisania autorki jest przepiękny, bardzo dojrzały. Książki przepełnione są humorem, a liczne poważne rozmowy i udzielane sobie nawzajem przez bohaterów rady wielokrotnie skłaniają do refleksji.

Jest to najlepsza książka o miłości, jaką kiedykolwiek przeczytałam.

Pełna ciepła, niekonwencjonalna historia o miłości, miłości pięknej, czystej, silnej, która rozkwita na przestrzeni stron. Bardzo rozbudowana psychologia bohaterów, niezwykle zróżnicowane charaktery postaci, ukazane powolne przełamywanie barier wewnętrznych, pokonywanie trudności.

Wizerunek wewnętrzny i zewnętrzny bohaterów wykreowany mistrzowsko - ich obraz jest...

Myślę że to będzie jedna z moich ulubionych serii. Cudownie jest patrzeć jak związek Emely i Elyasa się rozwija. Przysięgam, że ten chłopak to miód na moje serce❤️ smutek mnie ogarnia, że jeszcze tylko jedna część tej historii przedemną. Boję się tylko, że z tomu na tom coraz bardziej nie rozumiem Emely i jej zachowania. No i jest jeszcze Alex, której w dalszym ciągu nie mogę znieść...

Myślę że to będzie jedna z moich ulubionych serii. Cudownie jest patrzeć jak związek Emely i Elyasa się rozwija. Przysięgam, że ten chłopak to miód na moje serce❤️ smutek mnie ogarnia, że jeszcze tylko jedna część tej historii przedemną. Boję się tylko, że z tomu na tom coraz bardziej nie rozumiem Emely i jej zachowania. No i jest jeszcze Alex, której w dalszym ciągu nie...

W „Zimie koloru turkusu” poznajemy dalsze losy Emely oraz Elyasa. Te dwójkę zdecydowanie coś łączy, jednak ich zawziętość, ale też i źle przemyślane decyzje sprawiają, że to nie może zakończyć się dobrze. Mogłabym się skusić nawet na stwierdzenie, że przeszli oni oraz przejdą każdy możliwy rodzaj relacji, i nie, nie, nie przesadzam. Musicie się przekonać o tym sami, bo ich zawirowania w relacjach, można wręcz porównać do tych słynnych tureckich seriali!
❄️
Przyznaję się, ta seria to nic odkrywczego i ponadprzeciętnego, ale czy przypadkiem każdy z nas nie potrzebuje czasami czegoś lekkiego, co mimo swej objętości, czyta się niezwykle szybko? A przy okazji potrafi zapewnić tak odmienne wrażenia w trakcie czytania, od wzruszenia, aż po złość na głównych bohaterów? To właśnie może Wam zagwarantować ta trylogia. Przede mną jeszcze ostatnia część, ale póki co robię sobie małą przerwę od tej dwójki, na rzecz nieco bardziej złożonych historii.

W „Zimie koloru turkusu” poznajemy dalsze losy Emely oraz Elyasa. Te dwójkę zdecydowanie coś łączy, jednak ich zawziętość, ale też i źle przemyślane decyzje sprawiają, że to nie może zakończyć się dobrze. Mogłabym się skusić nawet na stwierdzenie, że przeszli oni oraz przejdą każdy możliwy rodzaj relacji, i nie, nie, nie przesadzam. Musicie się przekonać o tym sami, bo ich...

DNF

DNF