„Łowca szpiegów” to subiektywna historia brytyjskiego wywiadu i jego stosunków z bliźniaczymi służbami w innych krajach anglosaskich, w której spodziewany aspekt autobiograficzny sprowadza się głównie do autoreklamy i narastających osobistych uraz pracownika odstawionego z czasem na boczny tor. Początkowo czyta się ją ciekawie ze względu na przykłady inwencji związanej z techniczną stroną pracy wywiadu; niestety, odkąd przeradza się ona w obraz instytucjonalnych sporów i polowań na czarownice, brnie się przez nią z coraz większym trudem. Ostatecznie zatem można sięgnąć po tę książkę, ale jej pominięcie nie spowoduje większej straty w sferze doświadczeń czytelniczych.

„Łowca szpiegów” to subiektywna historia brytyjskiego wywiadu i jego stosunków z bliźniaczymi służbami w innych krajach anglosaskich, w której spodziewany aspekt autobiograficzny sprowadza się głównie do autoreklamy i narastających osobistych uraz pracownika odstawionego z czasem na boczny tor. Początkowo czyta się ją ciekawie ze względu na przykłady inwencji związanej z...

Sam fakt, że książka nie była wznawiana ani razu od pierwszego polskiego wydania, świadczy sam za siebie. Afera, polega na tym, że White w osobistym śledztwie postawił zarzut szpiegostwa na rzecz ZSRR...... szefowi MI-5 czyli kontrwywiadu GB. Jeszcze raz podkreślę, ten brak wznowień TEJ książki, jest dla mnie krańcowo niezrozumiały. Tak, jak niezrozumiałe jest określenie "subiektywna" w odniesieniu do tej książki... Być może, niuase techniczne powodują pewne niezrozumienie niektórych wątków. Dla mie ta książka jest OBIEKTYWNA w 100%.

Sam fakt, że książka nie była wznawiana ani razu od pierwszego polskiego wydania, świadczy sam za siebie. Afera, polega na tym, że White w osobistym śledztwie postawił zarzut szpiegostwa na rzecz ZSRR...... szefowi MI-5 czyli kontrwywiadu GB. Jeszcze raz podkreślę, ten brak wznowień TEJ książki, jest dla mnie krańcowo niezrozumiały. Tak, jak niezrozumiałe jest określenie...

Peter Wright - autor tej książki - to ni mniej ni więcej tylko emerytowany agent brytyjskiej MI5, czyli służby kontrwywiadowczej (później także MI6). Jego historia, choć data wydania jest w miarę bliska, przedstawia dość odległe czasy, a mianowicie lata po II wojnie światowej, kiedy to jeszcze, jako młody inżynier pracował w zakładach Marconi Corporation. Współpraca Wrighta z wywiadem rozpoczęła się w roku 1953, gdy był zewnętrznym doradcą MI5 i pomagał Centralnej Agencji Wywiadowczej w rozpracowaniu wysoce zaawansowanej (jak na tamte czasy) pluskwy zamontowanej w amerykańskiej ambasadzie w Moskwie. W roku 1955 pracował już jako oficer zajmujący się obsługą techniczną MI5. W 1958 awansował na głównego doradcę naukowego i technicznego Wydziału D. W swojej karierze piastował jeszcze wiele innych, często bardzo wysokich stanowisk w szeregach MI5 i MI6 (świadczyć o tym mogą spotkania m.in. z Hooverem, ówczesnym szefem FBI) jednak o tym możecie sobie przeczytać na wikipedii. Ja natomiast chciałbym się podzielić kilkoma przemyśleniami na temat samej książki, która jest bardzo ciekawym zapisem interesującego życia. Najbardziej fascynujące było w niej ukazanie jak wyglądała walka wywiadowcza ponad pół wieku temu. Jak wyglądały metody inwigilacji, na co pozwalał rozwój techniczny, jakie były sposoby wykrywania i "odwracania" szpiegów. Wszystko to, a także wiele więcej, znajdziecie właśnie w "Łowcy szpiegów", książce napisanej z dużym rozmachem i prezentującej masę interesujących faktów. Oczywiście już na wstępie autor zaznacza, że nie może w niej podać wszystkich szczegółów z racji troski o bezpieczeństwo kraju, a także to co pisze jest wyłowione z archiwów jego pamięci, ponieważ nie miał możliwości ponownego wglądu do wcześniej czytanych i posiadanych dokumentów, z którymi rozstał się w 1976, kiedy to przeszedł na emeryturę, to jednak to co nam prezentuje powinno zadowolić każdego pasjonata historii wywiadów, a także opowieści szpiegowskich.

Peter Wright - autor tej książki - to ni mniej ni więcej tylko emerytowany agent brytyjskiej MI5, czyli służby kontrwywiadowczej (później także MI6). Jego historia, choć data wydania jest w miarę bliska, przedstawia dość odległe czasy, a mianowicie lata po II wojnie światowej, kiedy to jeszcze, jako młody inżynier pracował w zakładach Marconi Corporation. Współpraca Wrighta...

Powiedzieć, że tę książkę przeczytałem - to nic nie powiedzieć. Ja ją "wyczytałem" kilkukrotnie, a w poszukiwaniu szczegółów zaglądałem do niej pewnie kilkaset razy. Znakomita rzecz, zupełnie kluczowa dla poznania działań tajnych służb brytyjskich w okresie zimnej wojny. Najbardziej pikantne fragmenty dotyczą podejrzeń o współpracę z sowietami - samego szefa MI5 (w latach 1956-1965) Rogera Hollisa!!!

Uwaga marginalna: następcą Hollisa na stanowisku Dyrektora Generalnego MI5 był Martin Furnival Jones, który w paszporcie w rubryce zawód miał wpisane... "dżentelmen". Urocze :).

Powiedzieć, że tę książkę przeczytałem - to nic nie powiedzieć. Ja ją "wyczytałem" kilkukrotnie, a w poszukiwaniu szczegółów zaglądałem do niej pewnie kilkaset razy. Znakomita rzecz, zupełnie kluczowa dla poznania działań tajnych służb brytyjskich w okresie zimnej wojny. Najbardziej pikantne fragmenty dotyczą podejrzeń o współpracę z sowietami - samego szefa MI5 (w latach...

Łowca szpiegów to ksiązka bardzo nierówna. O ile stanowi ciekawy obraz funkcjonowania służb (kontr)wywiadowczych Wielkiej Brytanii w latach 1950-1960, o tyle pozostawia niesmak z kilku powodów.

1) Peter Wright dosyć mocno promuje swoje osiągnięcia. Po kilkudziesięciu stronach można dostrzec schemat: "Dostrzegałem problem wcześniej, ale nikt nie chciał mi pomóc go rozwiązać", który powtarza się dosyć często.

2) Autor łatwo i często odchodzi od tematu, aby opisać historie osób z którymi pracował albo które sprawdzał. Często główna akcja jest przerwana na kilka stron, tylko po to aby wypisać gdzie dana osoba się uczyła, kogo poślubiła i kto pił z nią kawę. Łatwo się zgubić.

3) Chronologia, a właściwie jej brak. O ile w pierwszej części książki wydarzenia są w miarę poukładane po kolei, o tyle w dalszej częsci skoki do przodu i tyłu zniechęcają do lektury.

4) Osobiste żale odnośnie utraconych lat nie wliczonych do emerytury. Żeby było ciekawiej autor cytuje rozmowę w której poruszył ten temat gdy rozpoczynał pracę w MI5: Odpowiedz brzmiał "Nie jesteśmy oficjalną służbą państwową i musisz nam po prostu zaufać.". Jak na pracownika który ma pracować w wywiadzie takie podejscie jet jak najbardziej naiwne. Dlatego użalanie sie nad tym pod koniec książki wpływa na moją negatywną ocenę autora.


Nie można jednak ukryć, że w ksiązce zawarto sporo ciekawostek dotyczących działania MI 5 i dla osób interesujących się tą tematyką może być źródłem wiedzy. Nie jest to książka, którą jakoś sczególnie bym polecał, ale też nie zamierzam nikogo do niej zniechęcać.

Łowca szpiegów to ksiązka bardzo nierówna. O ile stanowi ciekawy obraz funkcjonowania służb (kontr)wywiadowczych Wielkiej Brytanii w latach 1950-1960, o tyle pozostawia niesmak z kilku powodów.

1) Peter Wright dosyć mocno promuje swoje osiągnięcia. Po kilkudziesięciu stronach można dostrzec schemat: "Dostrzegałem problem wcześniej, ale nikt nie chciał mi pomóc go...

Książka ukazała się dość dawno, ale warto przeczytać. Pisana z pozycji człowieka, który łapał sowieckich agentów.

Książka ukazała się dość dawno, ale warto przeczytać. Pisana z pozycji człowieka, który łapał sowieckich agentów.

Wymęczyłem to. Nie ma Bonda jest praca w dziele technologicznym, instalacja podsłuchów i analiza faktów. Książka jest pisana dość monotonnym stylem, który utrudnia jej odbiór. Sporo jest wątków polskich, a brak wywiadu RFN i NRD.

Wymęczyłem to. Nie ma Bonda jest praca w dziele technologicznym, instalacja podsłuchów i analiza faktów. Książka jest pisana dość monotonnym stylem, który utrudnia jej odbiór. Sporo jest wątków polskich, a brak wywiadu RFN i NRD.