Powiedz, że się boisz

Wojna w Wietnamie widziana z kokpitu UH-1 "Huey". Mason na początku (dość krótko) przedstawia powody wstąpienia do wojska i sprawy prywatne. Sporo miejsca zajmuje budowa śmigłowca i zasady jego pilotażu, które nabywał podczas szkolenia, co procentuje podczas czytania, można sobie wyobrazić, co robił pilot podczas opisywanych manewrów. Ogólnie, przez całą książkę przewija się motyw tłumaczenia, tego co autor widzi/robi (np. maszyna do kostek lodu). Tak też jest podczas dość licznych misji w Kawalerii, podczas wożenia "piechociarzy", lądowania pod ogniem, wykonywania misji SAR. Mason opisuje też "życie" na przepustkach (burdele, itp.), Nie określa się jako bohater wojenny, tylko jako szczęściarz, któremu po odejściu z wojska z racji PTSD wiedzie się coraz gorzej.

Wojna w Wietnamie widziana z kokpitu UH-1 "Huey". Mason na początku (dość krótko) przedstawia powody wstąpienia do wojska i sprawy prywatne. Sporo miejsca zajmuje budowa śmigłowca i zasady jego pilotażu, które nabywał podczas szkolenia, co procentuje podczas czytania, można sobie wyobrazić, co robił pilot podczas opisywanych manewrów. Ogólnie, przez całą książkę przewija...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka w mocny sposób opisuje wojnę z kokpitu śmigłowca. Znajdują się tutaj różne relacje z wsparcia bitew które toczyły się w Wietnamie oraz opisy niebezpiecznych akcji, których musieli się podjąć piloci. Znajdziemy tutaj również zwykłe opisy zaspakajania swoich potrzeb będąc daleko od domu oraz przyjaźni zwykłych osób w realiach wojny.
Uważam że książki obowiązkowa dla osob które chcą poznać tamte czasy w Wietnamie z perspektywy zwykłego żołnierza.

Książka w mocny sposób opisuje wojnę z kokpitu śmigłowca. Znajdują się tutaj różne relacje z wsparcia bitew które toczyły się w Wietnamie oraz opisy niebezpiecznych akcji, których musieli się podjąć piloci. Znajdziemy tutaj również zwykłe opisy zaspakajania swoich potrzeb będąc daleko od domu oraz przyjaźni zwykłych osób w realiach wojny.
Uważam że książki obowiązkowa dla...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka bardzo ciekawa, Wspomnienia pilota od szkoły latania poprzez pobyt w Wietnamie. Bardzo klimatyczna Mason nie unika żadnych tematów czytelnik może się poczuć jak sam byś był na miejscu. Polecam

Książka bardzo ciekawa, Wspomnienia pilota od szkoły latania poprzez pobyt w Wietnamie. Bardzo klimatyczna Mason nie unika żadnych tematów czytelnik może się poczuć jak sam byś był na miejscu. Polecam

Pokaż mimo to

Robert Mason był pilotem helikoptera i w latach 1965-1966 odbył swoją służbę w Wietnamie. Autor opisuje swoje szkolenie w Ameryce, podróż do Wietnamu, akcje do których należał przewóz rannych czy transport amunicji, życie w bazie, pracę po powrocie z wojny. I trzeba przyznać, że wspomnienia Masona są niezwykle interesujące. Jako pilot helikoptera dysponuje on dużą wiedzą techniczną, więc sporo miejsca w książce poświęcono właśnie lataniu - jak radzić sobie helikopterem w dżungli, jak lądować w określonych warunkach. Być może na przeciętnym czytelniku w dzisiejszych czasach (do których się zaliczam) nie robi to już aż takiego wrażenia, ale z informacji zawartych na końcu pozycji, można się dowiedzieć, że swego czasu wspomnienia Masona była biblią dla pilotów helikopterów. Poza tym lektura Masona obfituje we wszystko to, za co przynajmniej ja lubię literaturę dotyczącą Wietnamu. Jest więc dużo śmiechu, dużo ironii, trochę przerażających opisów, trochę alkoholu, generalnie śmiech spotyka się ze smutkiem. Mason dużo miejsca poświęca także na to, aby ukazać życie w bazie czy na urlopie, co trochę obnaża obraz armii amerykańskiej w oczach czytelnika. Autor wspomina o różnych przekrętach - fałszowaniu dzienników, kradzieży wyposażenia, kiepskich warunkach w bazach, lewych interesach, wypożyczanych helikopterach czy prostytutkach przywożonych wojskową karetką. Myślę, że dla osób zainteresowanych wojną w Wietnamie jest to pozycja obowiązkowa, ja się z pewnością nie rozczarowałem i książkę Masona mogę polecić z czystym sumieniem.

Robert Mason był pilotem helikoptera i w latach 1965-1966 odbył swoją służbę w Wietnamie. Autor opisuje swoje szkolenie w Ameryce, podróż do Wietnamu, akcje do których należał przewóz rannych czy transport amunicji, życie w bazie, pracę po powrocie z wojny. I trzeba przyznać, że wspomnienia Masona są niezwykle interesujące. Jako pilot helikoptera dysponuje on dużą wiedzą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

7,5

7,5

Pokaż mimo to

Wojna w Wietnamie, tym razem pokazana z perspektywy nieba, a dokładniej pilota śmigłowca. Konkretnie najsłynniejszej maszyny, która już na zawsze będzie kojarzona z tym konfliktem, czyli Bell-a UH1 "Iroqez", popularnie zwanym - "Huey". Inne spojrzenie na wojnę, bo nie bezpośrednio na ziemi z okopów, wiecznych patroli, odpierania ataków na bazy i kontrataków z karabinem w ręku. Jedna rzecz była wspólna, dla tych na ziemi i w powietrzu, niepewność dnia następnego.

Autor opisuje etapy jakie przeszedł aby zostać pilotem, a następnie wspomnienia z samego Wietnamu. Transport zaopatrzenia dla walczących kolegów w dżungli, dowóz rannych z pola bitew do szpitali, a także stosy ciał poległych w walce. Wszechogarniająca śmierć oraz jej zapach, który wciskał się wszędzie. Krew lejąca się z ciał tak, że niejednokrotnie przelewała się z podłogi kabiny, a ściany były nią umazane po sufit.

Ciągły ostrzał z ziemi, kule przebijające pancerz i przelatujące obok głowy. Strach przed zestrzeleniem z dala, od swoich na terytorium wroga. Autor nie ukrywa i koloryzuje niczego, pokazuje wojnę w anatomiczny sposób... Tak, że nieomal oglądamy ją jego oczami, tak jak byśmy siedzieli na jego miejscu, za sterami śmigłowca. Mocna lektura, która pozostaje w pamięci.

Wojna w Wietnamie, tym razem pokazana z perspektywy nieba, a dokładniej pilota śmigłowca. Konkretnie najsłynniejszej maszyny, która już na zawsze będzie kojarzona z tym konfliktem, czyli Bell-a UH1 "Iroqez", popularnie zwanym - "Huey". Inne spojrzenie na wojnę, bo nie bezpośrednio na ziemi z okopów, wiecznych patroli, odpierania ataków na bazy i kontrataków z karabinem w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Interesująca lektura. Po obejrzeniu Full Metal Jacket i Jarheada czytanie tej książki przyprawia o lekkie deja vu, ale taka widać specyfika konfliktów zbrojnych.
Dla kogoś zainteresowanego lotnictwem, a w szczególności wiropłatami - pozycja obowiązkowa.

Interesująca lektura. Po obejrzeniu Full Metal Jacket i Jarheada czytanie tej książki przyprawia o lekkie deja vu, ale taka widać specyfika konfliktów zbrojnych.
Dla kogoś zainteresowanego lotnictwem, a w szczególności wiropłatami - pozycja obowiązkowa.

Pokaż mimo to

Znakomita!

Znakomita!

Pokaż mimo to

Zaczyna się podobnie jak wiele wspomnień, to znaczy od krótkiego wprowadzenia typu, "kim ja jestem" i opisu szkolenia. Tutaj bardzo mi do gustu przypadł opis różnych czynności przy pilotażu wraz z wytłumaczeniem, dlaczego należy robić tak, a nie inaczej. Sam bardzie "siedzę" w stałopłatach, ale jest to napisane takim językiem, że nawet słabo zorientowana osoba połapie się, o co chodzi, zwłaszcza że książka zawiera rysunek kokpitu UH-1 wraz z opisem.

Książkę czyta się szybko. Język jest przystępny, ani nie za bardzo nadęty, ani prostacki, chociaż czasem polskie tłumaczenie wydaje się niezbyt dobre (literówki, błędna klasyfikacja samolotów, dobór słownictwa). Autor barwnie opisuje kolejne zadania, głównie desanty (może nie aż tak barwnie, jak Guy Sajer w "Zapomnianym Żołnierzu"). Opisuje też typowe życie pilotów poza walką, w tym wypady na przepustkach, które są okazją do ulżenia sobie i "wyszumienia się". Mimo tego, że tak naprawdę przez długi czas zadania Masona się niewiele zmieniają, opisy nie nudzą się.

Trochę mniej podobała mi się trzecia część, w której autor zmienia jednostkę, w której służy. Może to dlatego, że częściej opisuje tam częściej życie obozowe niż loty bojowe.

Książkę polecam, ponieważ według mnie są to jedne z bardziej wciągających wspomnień wojennych (obok "Zapomnianego Żołnierza" i "Poza Kompanią Braci") i zdecydowanie pozwalają się wczuć w klimat wojny wietnamskiej. Pod tym względem trochę przypominają wspomnienia Kafira "Kontakt: Polskie specsłużby w Afganistanie". Konflikty różne, a atmosfera podobna.

Zaczyna się podobnie jak wiele wspomnień, to znaczy od krótkiego wprowadzenia typu, "kim ja jestem" i opisu szkolenia. Tutaj bardzo mi do gustu przypadł opis różnych czynności przy pilotażu wraz z wytłumaczeniem, dlaczego należy robić tak, a nie inaczej. Sam bardzie "siedzę" w stałopłatach, ale jest to napisane takim językiem, że nawet słabo zorientowana osoba połapie się,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zmęczyła mnie ta książka. Tytuł spoko. W oryginale - Chickenhawk. Niech każdy sobie sprawdzi co to znaczy w kontekście nie dosłownym. To co mi się podobało to fenomenalne opisy pilotażu. Autor, który jest pilotem pisze tak jakby uczył czytelnika pilotowania śmigłowców i to mi się bardzo podobało ! Reszta to standardowy tekst napisany przez młodego człowieka, którego wysłano na wojnę wbrew jego woli. Nie interesuje go to, nie chce tam być. Wietnam ma gdzieś. Komunistów nienawidzi, ale jak chcą to niech sobie Wietnam biorą. Po prostu chce przejść przez życie po jak najmniejszej linii oporu, przy okazji nieźle się bawiąc. Czyli jak 90 % społeczeństwa. Dla odmiany dla chickenhawk można go nazwać UUUU. Jest trochę opisów walki, ale większość to opis życia obozowego. Prozaiczne historie jak zestrzelenie w trakcie lotu z piwem :). Opisuje też swój głupi "wyczyn" … Załogi robią nielegalne, acz skuteczne przeróbki w maszynach. Zrobienie sobie miejsca na polanie, żeby wylądować przy pomocy "kosiarki" - czyli wirnika. To jeden z lepszych numerów. Mimochodem wspomina o obdartym ze skóry przez Vietcong amerykańskim pilocie. O kolosalnych stratach Wietnamczyków z Północy. Vietniksem nie jest ale do Air America mu się nie pili etc. Dobrze, że przynajmniej napisał o wysokim morale jednostek z Korei Południowej, które wiedziały czym jest komunizm. Friendly fire. ARV/N nie chce walczyć. Chińscy najemnicy z Sajgonu. 40, 50, 80, 100 śmigłowców w szyku … Bajer. Opisy pilotażu zasługują na co najmniej 8 gwiazdek.

Zmęczyła mnie ta książka. Tytuł spoko. W oryginale - Chickenhawk. Niech każdy sobie sprawdzi co to znaczy w kontekście nie dosłownym. To co mi się podobało to fenomenalne opisy pilotażu. Autor, który jest pilotem pisze tak jakby uczył czytelnika pilotowania śmigłowców i to mi się bardzo podobało ! Reszta to standardowy tekst napisany przez młodego człowieka, którego wysłano...

więcej

mniej

Pokaż mimo to