Książkę pokochałam, kilka cytatów sobie zapisałam. Kazimierz odwiedziłam kilka lat temu jako majowa turystka. Teraz tam wrócę. W innym terminie i w innym celu. Pani Ewo, dziękuję :)

Książkę pokochałam, kilka cytatów sobie zapisałam. Kazimierz odwiedziłam kilka lat temu jako majowa turystka. Teraz tam wrócę. W innym terminie i w innym celu. Pani Ewo, dziękuję :)

Dwa brzegi ponad tecza, Ewa Pisula - Dabrowska. Kazimierz Dolny znany jest tylko z tego, ze jest ...maly. Teraz *warszawka*tam urzaduje i z festiwalu filmowego Dwa Brzegi. Nie bede nowa i dodam, ze miasteczko z festiwalem filmowym w ktorym nie ma kina. Powyzsze zdanie wypowiedziala Grazyna Torbicka. Honorowy obywatel Kazimierza i tworczyni wspomnianego festiwalu.
Dwa brzegi to wspomnienia. To spotkania. To rodzina i zycie wspolnoty. Jak to w malych miescinach, kazdy jest tu bohaterem i kazdy zasluguje na osobny rozdzial. Tak jest i w tym przypadku a trafne podsumowania zycia malomiasteczkowego zasluguje na ciepla recenzje. Przedmowy i cytaty to osobny rozdzial. Dobrane tak, ze czasem smiejemy sie do rozpuku.

Dwa brzegi ponad tecza, Ewa Pisula - Dabrowska. Kazimierz Dolny znany jest tylko z tego, ze jest ...maly. Teraz *warszawka*tam urzaduje i z festiwalu filmowego Dwa Brzegi. Nie bede nowa i dodam, ze miasteczko z festiwalem filmowym w ktorym nie ma kina. Powyzsze zdanie wypowiedziala Grazyna Torbicka. Honorowy obywatel Kazimierza i tworczyni wspomnianego festiwalu.
Dwa...

Bardzo piękna, klimatyczna opowieść o Kazimierzu Dolnym. O Kazimierzu tym teraźniejszym, ale i o tym przedwojennym. Autorka przedstawia nam świat swojego dzieciństwa, świat, którego nie sposób gdzie indziej doświadczyć :) Opowiada o realnych ludziach i realnych miejscach i to chyba najbardziej urzeka w tej książce.

Bardzo piękna, klimatyczna opowieść o Kazimierzu Dolnym. O Kazimierzu tym teraźniejszym, ale i o tym przedwojennym. Autorka przedstawia nam świat swojego dzieciństwa, świat, którego nie sposób gdzie indziej doświadczyć :) Opowiada o realnych ludziach i realnych miejscach i to chyba najbardziej urzeka w tej książce.

Od zawsze chciałam pojechać do Kazimierza Dolnego i nadal chcę,ale niestety nie zakochałam się bardziej w tym miejscu po przeczytaniu książki Ewy Pisuli - Dąbrowskiej. "Dwa brzegi ponad tęczą" czyta się przyjemnie, ale nie jest to lektura, która na długo pozostaje w pamięci czytelnika. Dla mnie była zbyt przeciętna i momentami za bardzo mdła.

Od zawsze chciałam pojechać do Kazimierza Dolnego i nadal chcę,ale niestety nie zakochałam się bardziej w tym miejscu po przeczytaniu książki Ewy Pisuli - Dąbrowskiej. "Dwa brzegi ponad tęczą" czyta się przyjemnie, ale nie jest to lektura, która na długo pozostaje w pamięci czytelnika. Dla mnie była zbyt przeciętna i momentami za bardzo mdła.

Ta książka to wołanie o zwolnienie w życiu, refleksję; powrót do dzieciństwa, odkrywanie korzeni, historii rodzinnej. Przypomina o wartości życia, jakże krótkiego.

Ta książka to wołanie o zwolnienie w życiu, refleksję; powrót do dzieciństwa, odkrywanie korzeni, historii rodzinnej. Przypomina o wartości życia, jakże krótkiego.

Ewa Pisuła - Dąbrowska pisze o Kazimierzu nad Wisłą, o urokach małych miasteczek, życia na łonie natury, tradycjach, własnych przodkach. Często cofa się myślami do czasów wojennych, przedwojennych, powstańczych... Siedem pokoleń wstecz. Snuje rozważania o podstawowych wartościach. Jest piewczynią powolności i smakowania życia. To książka zdecydowanie w stylu i klimacie opowieści o Toskanii Frances Mayes, choć więcej w niej typowo słowiańskiej nostalgii i melancholii, niż radości życia. To taka bardzo leniwa lektura, do delektowania się w gorące letnie popołudnie, lub też zimowy wieczór, przy trzaskającym kominku.
Wydaje mi się, że autorka jednak nie oddała klimatu Kazimierza, bardziej jest to książka osobista o niej samej i jej wspomnieniach związanych z tym miastem. Nie ma w "Dwóch brzegach" właściwie opowieści o historii Kazimierza, jego architekturze, zabytkach, czy ciekawych historii o jego mieszkańcach. Ja nadal nie wiem na czym polega jego genius loci, bo przecież miejsc, gdzie czas płynie jakby wolniej, ptaki śpiewają, a architektura czaruje jest więcej. Były momenty, że myślałam sobie, że właściwie nie wiem o czym czytam, że nie podążam za luźnym tokiem myśli pisarki, że odpływa ona za daleko w abstrakcję, zrozumiałą tylko dla niej samej. Niektóre z felietonów, z których składa się książka były – jak dla mnie – pozbawione wyraźnego tematu i puenty. Jako czytelnik, czułam się w tych momentach zwiedziona na manowce... Podsumowując lektura niezbyt oryginalna, a przy trzaskającym kominku, "Dwa brzegi" mogą czytelnika z powodzeniem uśpić.

Ewa Pisuła - Dąbrowska pisze o Kazimierzu nad Wisłą, o urokach małych miasteczek, życia na łonie natury, tradycjach, własnych przodkach. Często cofa się myślami do czasów wojennych, przedwojennych, powstańczych... Siedem pokoleń wstecz. Snuje rozważania o podstawowych wartościach. Jest piewczynią powolności i smakowania życia. To książka zdecydowanie w stylu i klimacie...

Kazimierz Dolny, jak dla mnie,jest jednym z najciekawszych, najpiękniejszych i najromantyczniejszych miast w Polsce. Ma w sobie urok malutkich włoskich miasteczek, gdzie życie toczy się bardzo leniwie i powoli. Kiedy rozmawiam ze znajomymi, to mało kto zna to miejsce i wyraźnie ożywia się na moje wspomnienie o nim (dotychczas byłam w nim 3 razy). Tylu zabytków w jednym miejscu nie spotkałam dotąd nigdzie. Kazimierz Dolny od jakiegoś już czasu przyciąga niezliczoną ilość turystów, miłośników sztuki i kultury filmowej. Tutaj odbywa się słynny festiwal filmowy "Dwa brzegi".


Okładka książka jest strzałem w dziesiątkę. Idealnie oddaje klimat tego niewielkiego miasteczka. To właśnie z tym kojarzy mi się Kazimierz Dolny. Z długim czytaniem, który umila filiżanka kawy lub herbaty na Rynku Głównym.

Książka "Dwa brzegi ponad tęczą" to olbrzymi zbiór (ponad 400 stron) opowiadań o życiu, które tętni w Kazimierzu Dolnym. Bohaterami opowiadań są zwyczajni mieszkańcy tego urokliwego miasta, którzy przeżywają tutaj swoje wzloty i upadki. Mimo, że są różnym wieku i mają czasem zupełnie inne priorytety łączy ich jedno - miejsce zamieszkania i nierozerwalna, emocjonalna z nim więź. Krótkie historie dostarczają nam niezapomnianych emocji, snując wywody nie tylko na tematy międzyludzkie, ale z nie mniejszą atencją porusza tematykę zwierząt, a nawet roślin!

Jest to jedna z najbardziej czarujących i urokliwych książek, jakie przeczytałam. Czyta się ją bardzo powoli po to, aby nie stracić nawet słowa, aby jak najdłuższej cieszyć się urokiem Kazimierza Dolnego. Jest zabawna ale i momentami zmusza do refleksji. Jest jak ciepła herbata i koc w zimowy dzień. Dla mnie nabrała jeszcze innego znaczenia. Czytając książkę poczułam jak bardzo tęsknie za swoją ojczyzną i jak okrutnie brakuje mi znajomych widoków. Łąk i lasów w okolicznych wsiach, zapachu palonych liści, długich spacerów wzdłuż znajomych brzóz, miałczenia kotów, denerwującego szczekania mojego psa, wydarzeń kulturalnych, a przede wszystkim ludzi, którzy nadają temu wszystkiemu sens. Cudownie było przypomnieć sobie te chwile.

Kazimierz Dolny, jak dla mnie,jest jednym z najciekawszych, najpiękniejszych i najromantyczniejszych miast w Polsce. Ma w sobie urok malutkich włoskich miasteczek, gdzie życie toczy się bardzo leniwie i powoli. Kiedy rozmawiam ze znajomymi, to mało kto zna to miejsce i wyraźnie ożywia się na moje wspomnienie o nim (dotychczas byłam w nim 3 razy). Tylu zabytków w jednym...