Karakuliambro - Mistrz Słowa, Poeta nad Poetami, tym razem w odsłonie epistolograficznej. Listy pisane do "Przekroju", których adresatem był Marian Eile, przypominają trochę "Zieloną Gęś". Spotykamy się z Hermenegildą Kociubińską (jest z nią nawet wywiad!),prof. Bączyńskim i psem Fafikiem.
Gałczyński jest mistrzem absurdu i autoironii. Zdecydowanie wyprzedził swoją epokę inteligencją i dystansem do siebie i świata. Stworzył formę ponadczasową. Dla miłośników KIG-a pozycja obowiązkowa. Dla tych, którzy jeszcze Go nie znają - świetny start. Wspaniały kawał genialnego humoru w najpiękniejszej formie!

Karakuliambro - Mistrz Słowa, Poeta nad Poetami, tym razem w odsłonie epistolograficznej. Listy pisane do "Przekroju", których adresatem był Marian Eile, przypominają trochę "Zieloną Gęś". Spotykamy się z Hermenegildą Kociubińską (jest z nią nawet wywiad!),prof. Bączyńskim i psem Fafikiem.
Gałczyński jest mistrzem absurdu i autoironii. Zdecydowanie wyprzedził swoją epokę...

Wszystkie cztery gwiazdki za list z 14 sierpnia 1946 roku.

Wszystkie cztery gwiazdki za list z 14 sierpnia 1946 roku.

Gałczyński (1905 – 53) – moja miłość od wczesnego dzieciństwa, bo gdy miałem trzy latka, szalał Teatrzyk Zielona Gęś z Osiołkiem Porfirionem, a frazę kwitującą ułudę mknącego świata: „A piecyk stoi i dymi” wypowiadam często i dziś.
W tym zbiorze gatunkowych hybryd, Osiołka Porfiriona i Hermenegildę Kociubińską zastąpił Karakuliambro, a teksty pochodzą z okresu działania wspomnianego teatrzyku (1946 – 1950)
Gałczyńskiego czuję, i to tak silnie, że nie potrafię o nim pisać, bo powtarzam w kółko: „zaczarowana dorożka, zaczarowany dorożkarz, zaczarowany koń”.
W związku z tym znalazłem dla Państwa dwie znakomite wypowiedzi na temat tego zbioru:
Stanisława Gębali
http://www.kigalczynski.pl/prace/konferencje/krakow2003/referaty/gebala.pdf
oraz Doroty Blednickiej
http://galczynski.klp.pl/a-9320.html
Gwarantuję świetną zabawę jak i zauroczenie.

Gałczyński (1905 – 53) – moja miłość od wczesnego dzieciństwa, bo gdy miałem trzy latka, szalał Teatrzyk Zielona Gęś z Osiołkiem Porfirionem, a frazę kwitującą ułudę mknącego świata: „A piecyk stoi i dymi” wypowiadam często i dziś.
W tym zbiorze gatunkowych hybryd, Osiołka Porfiriona i Hermenegildę Kociubińską zastąpił...

Ilustrowane, zabawne lsty do Redaktora. Nie jest to najwyższa forma Gałczyńskiego, ale dla jego wielbicieli - też gratka.

Poeta w dość przewrotny sposób ukazuje szarość niektórych umysłów.

Chwilami czuć czającą się Zieloną Gęś.

Ilustrowane, zabawne lsty do Redaktora. Nie jest to najwyższa forma Gałczyńskiego, ale dla jego wielbicieli - też gratka.

Poeta w dość przewrotny sposób ukazuje szarość niektórych umysłów.

Chwilami czuć czającą się Zieloną Gęś.

"Listy z fiołkiem" to klasa sama w sobie.

Na książę składa się około stu dość przewrotnych felietonów, ujętych w formę listów do redakcji pewnego bliżej nieokreślonego czaspisma. Autor wciela się zarówno w rolę pełnego pretensji czytelnika - Karakuliambro, jak i spokojnego redaktora, który nie szczędząc humoru na te listy odpowiada.

Tak jak i w poprzednich książkach tego autora mamy tu zabawne komentarze dotyczące otaczającego nas świata, jednak tym razem Gałczyński dużo bardziej skupia się na wyśmiewaniu bylejakości, pseudointeligencji czy też upolitycznianiu kultury.

Książkę czyta się lekko i przyjemnie, jednak na pewno nie można jej zaliczyć do banalnych czytadeł.

"Listy z fiołkiem" to klasa sama w sobie.

Na książę składa się około stu dość przewrotnych felietonów, ujętych w formę listów do redakcji pewnego bliżej nieokreślonego czaspisma. Autor wciela się zarówno w rolę pełnego pretensji czytelnika - Karakuliambro, jak i spokojnego redaktora, który nie szczędząc humoru na te listy odpowiada.

Tak jak i w poprzednich książkach tego...