Po wielu latach
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tytuł oryginału:
- After Many a Summer Dies the Swan (1939)
- Wydawnictwo:
- Pomorze
- Data wydania:
- 1993-01-01
- Data 1. wyd. pol.:
- 1993-01-01
- Liczba stron:
- 171
- Czas czytania
- 2 godz. 51 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 8370035000
- Tłumacz:
- Barbara Czerwijowska
- Tagi:
- science fiction
Centralną postacią jest sześćdziesięcioletni amerykański miliarder Jo Stoyte (wzorowany do pewnego stopnia na osobie magnata prasowego Williama Randolpha Hearsta) - niewykształcony, chciwy prostak, filantrop na pokaz. Stoyte przeszedł udar i żyje w ciągłym lęku przed śmiercią.
Akcja powieści rozpoczyna się z chwilą przybycia do Los Angeles Anglika o nazwisku Pordage, badacza starych dokumentów zatrudnionego przez Stoyte’a do skatalogowania archiwum angielskiej rodziny arystokratycznej, które ten kupił od spadkobierczyń arystokratów.
W drodze z Los Angeles do posiadłości pracodawcy, Jeremy Pordage dowiaduje się, że Stoyte jest właścicielem koncernu naftowego, stacji benzynowych, wszystkich firm w pobliskim miasteczku, plantacji pomarańczy, jak również cmentarza w okolicach Beverly Hills - dziwnej nekropolii o nazwie Beverly Panteon z nagrobkami-replikami sławnych budowli z całego świata, takich jak Taj Mahal, wieża w Pizie (tutaj niepochylona),czy kościół Holy Trinity w Stratford-on-Avon z grobem Szekspira.
Prawdziwego szoku Anglik doznaje na widok rezydencji Stoyte’a, będącej wieżowcem stylizowanym na gotycki zamek, “bardziej średniowieczny, niż jakakolwiek średniowieczna budowla”, z fosą i mostem zwodzonym do kompletu. W tym architektonicznym monstrum wypełnionym chaotycznie cennymi dziełami sztuki (obrazy znanych malarzy wiszą nawet w łazienkach i windach) mieszka ze Stoyte’em niebieskooka blondynka, Wirginia Maunciple oraz “nadworny” lekarz miliardera, Sigmunt Obispo. Wirginia ma utrzymywać Stoyte’a w przekonaniu, że się nie starzeje i mimo tuszy jest pociągającym mężczyzną, zaś do zadań doktora Obispo należy czuwanie nad zdrowiem pracodawcy cierpiącego na nadciśnienie, jak również poszukiwanie sposobu przedłużenia mu życia w nieskończoność.
Obispo dysponuje nowocześnie wyposażonym laboratorium w podziemiach zamku, a także zwierzętami (myszy i pawiany),na których testuje swoje wynalazki. Pomaga mu jego asystent Pete Boone, weteran hiszpańskiej wojny domowej, w której nie mógł dalej walczyć z powodów zdrowotnych.
Strach Stoyte’a przed śmiercią daje lekarzowi nieograniczoną władzę nad miliarderem. Obispo cynicznie szpikuje go środkami nasennymi, by móc bez przeszkód uwodzić Wirginię. Wirginia wprawdzie czuje się winna, że zdradza Stoyte'a, ale nie potrafi oprzeć się Obispo.
Na terenie posiadłości miliardera, w letnim domku, mieszka także William Propter, niegdyś kolega szkolny Stoyte’a. Propter przez pewien czas trudnił się filozofią, a obecnie swój czas i umiejętności manualne poświęca na poprawę warunków życia robotników rolnych i ich rodzin, którzy w poszukiwaniu pracy trafiają na plantację pomarańczy Stoyte’a. Pracują tu ponad siły, mieszkając w obskurnych barakach. Propter w rozmowach z Anglikiem i z Petem snuje filozoficzne rozważania na temat dobra i zła, wypowiada sądy pełne sceptycyzmu odnośnie cywilizacji współczesnej i jej przyszłości.
Katalogując archiwum angielskich arystokratów, Pordage trafia na zapiski Piątego Lorda Gonister, który szukając sposobu na przedłużenie życia, zaczął się żywić zawartością wnętrzności karpia, ryby znanej z długowieczności. W efekcie poczuł się znacznie młodszy i sprawniejszy seksualnie. Pordage pokazuje dziennik lorda lekarzowi. Choć wszystko wskazuje na to, że arystokrata w późnym wieku trafił do szpitala dla wariatów i tam zmarł, Obispo przypuszcza, że lord żyje nadal gdzieś w ukryciu.
Tymczasem Wirginia, aby ukryć romans z Obispo, udaje zainteresowanie nieśmiałym Petem. Machinacje Wirginii niewinny laborant przypłaca życiem, zastrzelony przez zazdrosnego Stoyte’a. Dzieje się to w dniu upadku bliskiej sercu Pete’a Barcelony.
Po zatuszowaniu zabójstwa i pochowaniu Pete'a na cmentarzu Beverly Panteon, Stoyte, Wirginia i Obispo płyną do Anglii, by sprawdzić na miejscu, co ostatecznie stało się z Piątym Lordem Gonister.
Przypuszczenia Obispo okazują się trafne: 201-letni lord żyje uwięziony w piwnicy rodzinnej posiadłości wraz ze swą dawną gospodynią-kochanką. Tyle że oboje nie przypominają już ludzi, lecz małpy, z których jedna - lord - traktuje drugą nader brutalnie. Ich odrażający wygląd i zwierzęce zachowanie nie zniechęcają jednak Stoyte’a do marzenia o nieśmiertelności.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Książka na półkach
- 161
- 55
- 20
- 2
- 2
- 2
- 2
- 1
- 1
- 1
Cytaty
Bogacze podlegają olbrzymiemu naciskowi społeczeństwa, co zmusza ich do tego, że zostają mecenasami nauki. Popycha ich do tego zarówno wstyd,jak tęsknota za przekonaniem, że są dobroczyńcami ludzkości.
OPINIE i DYSKUSJE
"Po wielu latach" jest książką subiektywnie nierówną, ale ma parę naprawdę dobrych elementów. Mocne są postaci, niektóre monologi pana Proptera, i zwłaszcza zakończenie: ostatni akapit to majstersztyk złośliwej satyry. Dobry jest motyw przewodni i jego metaforyczne ilustracje (patrz: wprowadzony w pierwszym rozdziale cmentarz). Kuleje natomiast struktura fabularna: powieść składa się w co najmniej 3/4 z monologów, które przyjmują postać esejów filozoficznych. Pan Propter jest bez wątpienia awatarem Huxleya, i tym samym moralnym sercem powieści; inne osoby pełnią więc często rolę fikcyjnych rozmówców, od których Huxley może odbijać swoje spostrzeżenia, i których filozofię może krytykować. Ponieważ podoba mi się autorski cynizm, jedyne na co mam ochotę narzekać, to właśnie dysproporcja między akcją a gadaniem. Spierałbym się, że zaletą powieści jako formy literackiej jest możliwość dowolnego ilustrowania omawianego problemu wydarzeniami fabularnymi, scenami i postaciami. Huxley tego potencjału nie wykorzystuje. Mieszanie formy eseju i powieści nie jest błędem sztuki, ale mnie osobiście nie podchodzi.
"Po wielu latach" jest książką subiektywnie nierówną, ale ma parę naprawdę dobrych elementów. Mocne są postaci, niektóre monologi pana Proptera, i zwłaszcza zakończenie: ostatni akapit to majstersztyk złośliwej satyry. Dobry jest motyw przewodni i jego metaforyczne ilustracje (patrz: wprowadzony w pierwszym rozdziale cmentarz). Kuleje natomiast struktura fabularna: powieść...
więcej Pokaż mimo toAutor lubi wpływać w meandry filozofii - trzeba mieć tego świadomość sięgając po tę satyrę. Jest tu obecna swego rodzaju analiza społeczeństwa i przegląd jego kondycji moralnej.
I ja sobie tak żeglowałam niespiesznie przez fale literek i powiem Wam, że ta powieść mi się podoba. Jest się nad czym zastanowić, nad czym zatrzymać. Jak macie ochotę na mały overthinking to polecam.
Autor lubi wpływać w meandry filozofii - trzeba mieć tego świadomość sięgając po tę satyrę. Jest tu obecna swego rodzaju analiza społeczeństwa i przegląd jego kondycji moralnej.
więcej Pokaż mimo toI ja sobie tak żeglowałam niespiesznie przez fale literek i powiem Wam, że ta powieść mi się podoba. Jest się nad czym zastanowić, nad czym zatrzymać. Jak macie ochotę na mały overthinking to polecam.
To było moje pierwsze spotkanie z Huxley’em i cóż, muszę przyznać, że niezbyt udane.
„Po wielu latach” to satyra amerykańskiego społeczeństwa. Autor porusza kwestie dążenia do bogacenia się, obsesji na punkcie młodości ale także nie pomija problemów społecznych jak bieda i problemów etycznych.
Ten tytuł był chwilami wciągający, czyli wtedy kiedy śledziliśmy losy bohaterów, kiedy była akcja. Pojawiało się wiele rozważań filozoficznych, przy których co jakiś czas odkładałam lekturę. Było ich po prostu za dużo, łatwo było zgubić wątek. Niekiedy były ciekawe, innych razem nudne i chaotyczne. Co nie zmienia faktu, że książka daje do myślenia.
Te rozważania trochę mnie męczyły i z tego powodu topornie szło mi czytanie. Filozofia to nie moja dziedzina, nie nie lubimy się, jednak mimo wszystko nasze stosunki określiłabym jako chłodne.
Książka była niekiedy dziwna i niepokojąca. Szczególnie na koniec, który pokazywał, że niektórzy zrobią wszystko aby uciec od konsekwencji swoich czynów, a także że niektórzy potrafią zatracić się w człowieczeństwie, upaść, byle tylko uniknąć śmierci.
Tytuł, choć chwilami trudny, jest warty uwagi.
To było moje pierwsze spotkanie z Huxley’em i cóż, muszę przyznać, że niezbyt udane.
więcej Pokaż mimo to„Po wielu latach” to satyra amerykańskiego społeczeństwa. Autor porusza kwestie dążenia do bogacenia się, obsesji na punkcie młodości ale także nie pomija problemów społecznych jak bieda i problemów etycznych.
Ten tytuł był chwilami wciągający, czyli wtedy kiedy śledziliśmy losy...
"Po wielu latach"..
Już sam tytuł sugerował, że będzie refleksyjnie, może nawet trochę filozoficznie.
I zdecydowanie tak jest. Jesteśmy momentami wręcz zarzucani przemyśleniami, teoriami i dysputami bohaterów.
Lubię satyrę. To przerysowanie, wyolbrzymienie do granic możliwości wad społeczeństwa po to, by samemu móc wysnuć wnioski. Lubię jej dosłowność, a tak naprawdę ogromną metaforyczność.
Stąd książkę zaliczam do udanych historii. Jest się do czego przyczepić. Momentami jest za dużo wszystkiego, ale ja rozumiem, że na tym właśnie to ma polegać.
Ukazanie różnych grup społecznych, postaw, różnych poglądów i wartości - wrzucenie tego wszystkiego do jednego wora, wymieszanie, a następnie "walka na argumenty".
Dla jednego będzie to ciekawa przygoda, innego wynudzą wywody bohaterów.
Mnie ta forma przekonuje i chętnie poznam inne dzieła autora, gdyż czytałam o nich wiele dobrego!
"Po wielu latach"..
więcej Pokaż mimo toJuż sam tytuł sugerował, że będzie refleksyjnie, może nawet trochę filozoficznie.
I zdecydowanie tak jest. Jesteśmy momentami wręcz zarzucani przemyśleniami, teoriami i dysputami bohaterów.
Lubię satyrę. To przerysowanie, wyolbrzymienie do granic możliwości wad społeczeństwa po to, by samemu móc wysnuć wnioski. Lubię jej dosłowność, a tak naprawdę...
Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora i byłam bardzo ciekawa jak mi się ta książka spodoba. Przyznam szczerze, że z początku byłam lekko rozczarowana, bo mniej więcej do połowy nie wiedziałam do końca co myśleć.
Później jednak zaczęłam coraz bardziej doceniać tę powieść, ze względu na przedstawienie pewnych problemów społecznych za pomocą bohaterów oraz ogromną ilość ciekawych filozoficznych przemyśleń.
Jeśli chodzi o fabułę, to jej najmocniejszą stroną było zakończenie powieści, w którym pojawiły się zdarzenia i motywy, których kompletnie się nie spodziewałam, ale bardzo mile mnie zaskoczyły i zaintrygowały.
Na uznanie zasługuje również "Słowo od tłumacza", które pozwoliło mi lepiej zrozumieć tę pozycję i pomogło rozjaśnić pewne kwestie.
Podsumowując, jest to ciekawa i warta przeczytania książka, skłaniająca do refleksji i pozostająca w pamięci. Myślę, że z wielką chęcią przeczytam jeszcze inne powieści autora, szczególnie "Nowy wspaniały świat", który mam w planach od dłuższego czasu 😄.
Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora i byłam bardzo ciekawa jak mi się ta książka spodoba. Przyznam szczerze, że z początku byłam lekko rozczarowana, bo mniej więcej do połowy nie wiedziałam do końca co myśleć.
więcej Pokaż mimo toPóźniej jednak zaczęłam coraz bardziej doceniać tę powieść, ze względu na przedstawienie pewnych problemów społecznych za pomocą bohaterów oraz...
Powieść jest moim zdaniem trochę zbyt przesycona filozoficznymi rozważaniami pana Proptera. Wiele z nich jest odkrywczych i dających do myślenia, jednakże musiałem się bardzo mocno pilnować, aby nie stracić wątku.
Powieść jest moim zdaniem trochę zbyt przesycona filozoficznymi rozważaniami pana Proptera. Wiele z nich jest odkrywczych i dających do myślenia, jednakże musiałem się bardzo mocno pilnować, aby nie stracić wątku.
Pokaż mimo toDługo można pisać, ale serdecznie męczyłem się czytając to. Ani śmieszne, ani pouczające, ani straszne, ani zgrabnie napisane. Huxley potrafił dużo więcej.
Długo można pisać, ale serdecznie męczyłem się czytając to. Ani śmieszne, ani pouczające, ani straszne, ani zgrabnie napisane. Huxley potrafił dużo więcej.
Pokaż mimo to"Po wielu latach" jest jedną z tych książek, w której Aldous Huxley osadza bohaterów i całą fabułę w rzeczywistości, realnym świecie. Tak samo jak w książce "Niewidomy w Gazie" autor przedstawia nam postacie żyjące w latach po I Wojnie Światowej. We wspomnianej przez mnie pozycji, czyli "Po wielu latach" pojawia się wątek miłosny, dramatyczny oraz dyskusje różnych osób, co stanowi o głównym atucie w tym utworze. Jest to bardzo ciekawe rozwiązanie - przedstawić osoby o różnych poglądach, w różnych etapach życiowych, o zupełnie odmiennej mentalności, a później zaprezentować ich dyskusje na temat spraw egzystencjalnych. Przyznam, że było to dla mnie niezwykle interesujące, kiedy jeden uczony rozmawia z drugim ,również wielce wyedukowanym osobnikiem i udowadnia mu w sensowny sposób swoje racje na tematy dosyć abstrakcyjne. Według mnie niektóre wywody były nużące w zbyt naukowej ekspertyzie pewnych zagadnień, ale ogółem czytałem wszystkie dysputy z zainteresowaniem. Podsumowując, książka podobała mi się, ale to nie jest to samo, co dzieła Huxley'a, w których puszcza on swoją wodzę fantazji i przedstawia rzeczywistość w "realnej-fikcji" (np. "Nowy Wspaniały Świat" lub "Małpa i Duch").
"Po wielu latach" jest jedną z tych książek, w której Aldous Huxley osadza bohaterów i całą fabułę w rzeczywistości, realnym świecie. Tak samo jak w książce "Niewidomy w Gazie" autor przedstawia nam postacie żyjące w latach po I Wojnie Światowej. We wspomnianej przez mnie pozycji, czyli "Po wielu latach" pojawia się wątek miłosny, dramatyczny oraz dyskusje różnych osób, co...
więcej Pokaż mimo to