Czytelnicy rozmiłowani w urokliwej, nastrojowej prozie Tadeusza Zubińskiego, osławionego w kręgu literackim jako pisarza, któremu zależy na pięknym pisaniu, z pewnością potwierdzą opinie krytyków literackich, że najnowsza jego powieść "Ogień przy drodze", należy do beletrystyki najwyższej próby.
Akcja powieści rozpoczyna się w sierpniu 1939 roku, niemal w przededniu wybuchu II wojny światowej. Autor podjął się przedstawienia losów rodziny polsko-ukraińskiej, zamieszkałej na terenach, którym lekcja historii nie oszczędziła najbardziej krwawych zdarzeń; w tym miejscu, „gdzie schodzi się Wołyń z Podolem i spala się w jedno ciało ziemi, na której każda sprzeczka, nawet grymas, burknięcie może przerodzić się w rzeź, każdy płomyczek niepokoju w pożogę nienawiści, a klątwa długiej i dobrej pamięci jest zarzewiem pożaru”. Malowniczo piękne Kresy z powieści Zubińskiego będące świadkiem rzezi Polaków dokonanej przez nacjonalistów ukraińskich oraz wojny z III Rzeszą znalazły miejsce na kartach Ognia przy drodze”. Zubiński jako kreator ówczesnych zdarzeń w doskonały, ale też przerażający przekonujący sposób, oddaje nastrój tamtych dni.
Najnowszy tekst autora „Odlotu dzikich gęsi” potwierdza, że wypracowaną, jedną z najsilniejszych literackich stron i przewodnią cechą twórczości pisarza jest detal. Zubiński w zajmujący sposób skupia uwagę czytelnika na opisie szczegółu, jakby właśnie z niego miał on wyczytać odpowiedzi na wszystkie dojmująco ważne i wielkie pytania. Przy tym pojawiają się fascynujące opisy przyrody, które tworzą poetycko-malarską atmosferę. Inspiracja malarstwem jest również widoczna w wybornej plastyczności krajobrazów i opisywanych wydarzeń, uzupełnianych niebanalną psychologiczną analizą przeżyć bohaterów. Obok tego w powieści odnaleźć można, jak przystało na dzieło kronikarza polskiej prowincji, niezmienne w twórczości Zubińskiego miejsca zdarzeń, dalekie od wielkomiejskiego zgiełku.
Autor kształtuje niemogące zapadnąć w zapomnienie kreacje bohaterów. Oto bowiem przedstawia postać Łukasza Winnickiego - „nasłańca rodem z Gór Świętokrzyskich”. Jest on nauczycielem historii i języka polskiego w szkole powszechnej w Rudawce. Towarzyszy mu żona Aleksandra - Ukrainka, której portret Zubiński maluje jakże pięknymi słowy: „bujna i wyniosła, dumnej urody, w której miesza się ciepły, wiecznie aromatyczny oddech Czarnomorza i siność rozległych pól, sytego, tuż za miedzą, złotopszenicznego Wołynia”. I równie złożona postać syna, Wiktora, który stanął przed koniecznością dokonania narodowościowego wyboru, kim ma być – Polakiem, czy Ukraińcem?
Autor nie łechce czytelnika uśmiechniętym życiem. Zagadnienia, które zajmują go najwięcej, niemal zawsze dotykają spraw trudnych. Daleki jest od kreowania czarno-białych sytuacji i sztampowych postaci. Również historia Polski, którą w tak wnikliwy sposób przedstawia, jest rozdarta, bolesna i wydaje się, że nierozwiązywalna. Zubiński jednak udaje się w tę odległą podróż, by przybliżyć czytelnikowi racje ludzi, o których sądzić moglibyśmy, że stali po przeciwległej stronie barykady. Najnowsza rzecz Zubińskiego niezawodnie ujmuje pięknem i zachwyca.

Czytelnicy rozmiłowani w urokliwej, nastrojowej prozie Tadeusza Zubińskiego, osławionego w kręgu literackim jako pisarza, któremu zależy na pięknym pisaniu, z pewnością potwierdzą opinie krytyków literackich, że najnowsza jego powieść "Ogień przy drodze", należy do beletrystyki najwyższej próby.
Akcja powieści rozpoczyna się w sierpniu 1939 roku, niemal w przededniu wybuchu...

Nie rozumiem - jak ta książka może mieć tak niską ocenę? To jest jakieś nieporozumienie.
Historia opisana przepięknym językiem. Rzeczywiście. Takiego języka mało kto dziś używa. Ale właśnie on mnie oczarował. Dzięki niemu, czytanie było przyjemnością.
Polecam

Nie rozumiem - jak ta książka może mieć tak niską ocenę? To jest jakieś nieporozumienie.
Historia opisana przepięknym językiem. Rzeczywiście. Takiego języka mało kto dziś używa. Ale właśnie on mnie oczarował. Dzięki niemu, czytanie było przyjemnością.
Polecam

Nie do końca wiem jak ocenić tę książkę. Z jednej strony doceniam kunszt, barwny język, wnikliwość oraz sposób pokazania wojny z punktu widzenia cywila, a nie tylko - jak to zwykle bywa - przez pryzmat bezpośrednich walk. Kilka momentóœ naprawdę było nieprzewidywalnych i naprawdę zaskakiwało. W dodatku region i czasy, w których osadzona jest akcja dają wielki potencjał - nie da się zaprzeczyć, że historia Kresów jest pasjonująca. Z drugiej strony: książka niestety mnie nie wciągnęła, chociaż tego od niej oczekiwałam. Niestety. Jednak to tylko moje subiektywne odczucie.

Nie do końca wiem jak ocenić tę książkę. Z jednej strony doceniam kunszt, barwny język, wnikliwość oraz sposób pokazania wojny z punktu widzenia cywila, a nie tylko - jak to zwykle bywa - przez pryzmat bezpośrednich walk. Kilka momentóœ naprawdę było nieprzewidywalnych i naprawdę zaskakiwało. W dodatku region i czasy, w których osadzona jest akcja dają wielki potencjał -...

„Ogień przy drodze” był dla mnie niezwykle poetycką podróżą do świata utraconego. Akcja powieści osadzona jest na kresach wschodnich w latach 20tych i okresie II Wojny Światowej.
Poetycka dlatego, że autor przepięknie i barwnie opisuje tamten świat od przyrody po zróżnicowanie żyjących tam ludzi. Przez pryzmat losów jednej rodziny ukazuje wszystko to co w kresach było piękne i swojskie oraz mroczne i okrutne. Mamy tutaj wszystkiego po trochu. Jest wojna, zbrodnia, miłość, zdrada, niepewność jutra oraz lojalności.
Książkę czytałem powoli delektując się jej klimatem.
Jest ona dla mnie pozytywnym zaskoczeniem i miłym literackim odkryciem.

„Ogień przy drodze” był dla mnie niezwykle poetycką podróżą do świata utraconego. Akcja powieści osadzona jest na kresach wschodnich w latach 20tych i okresie II Wojny Światowej.
Poetycka dlatego, że autor przepięknie i barwnie opisuje tamten świat od przyrody po zróżnicowanie żyjących tam ludzi. Przez pryzmat losów jednej rodziny ukazuje wszystko to co w kresach było...