Świetna książka. Gorąco polecam miłośnikom romansów historycznych. Na pewno jeszcze nie raz po nią sięgnę ;)

Świetna książka. Gorąco polecam miłośnikom romansów historycznych. Na pewno jeszcze nie raz po nią sięgnę ;)

O ile pierwsza część była oryginalna, o tyle druga wpisuje się w schemat.
Charlotte da się lubić, ale Rohan nie wykazuje się niczym specjalnym. Gdy dziewczyna ubiera mnisi habit i udaje się na zebranie Zastępów Niebieskich, on ratuje ją z opresji i tak zaczyna się ich romans.
Ciekawszy był dla mnie wątek drugoplanowy wielebnego Pagetta i pięknej wdowy Evangeliny.
Książkę można czytać niezależnie od serii, choć pojawia się znany wcześniej Etienne.
Było kilka śmiesznych momentów i doza cierpienia, mix optymalny służący relaksacji.

O ile pierwsza część była oryginalna, o tyle druga wpisuje się w schemat.
Charlotte da się lubić, ale Rohan nie wykazuje się niczym specjalnym. Gdy dziewczyna ubiera mnisi habit i udaje się na zebranie Zastępów Niebieskich, on ratuje ją z opresji i tak zaczyna się ich romans.
Ciekawszy był dla mnie wątek drugoplanowy wielebnego Pagetta i pięknej wdowy Evangeliny.
Książkę...

Mała ilość gwiazdek niech nikogo nie zmyli, bo to tylko takie sobie czytadełko, o znanym schemacie. Lektura bezproblemowa. Daje zajęcie, za bardzo nie odmóżdża, wzruszyć się pozwoli, ma pozytywne zakończenie no i nie trzeba pamiętać, gdzie się skończyło (w mojej pracy ma to duże znaczenie).
Dodatkowym walorem jest układanie tych opowiastek w cykl - dziś ten bohater, w kolejnym tomie któraś z postaci drugoplanowych. Lubię takie rzeczy czytać.
No i te kobitki, wiotkie jak trzcina, a jednak głębiej takie monolityczno - feministyczne (w rozumieniu p. Alutki z popularnego rodzinnego serialu:))

Mała ilość gwiazdek niech nikogo nie zmyli, bo to tylko takie sobie czytadełko, o znanym schemacie. Lektura bezproblemowa. Daje zajęcie, za bardzo nie odmóżdża, wzruszyć się pozwoli, ma pozytywne zakończenie no i nie trzeba pamiętać, gdzie się skończyło (w mojej pracy ma to duże znaczenie).
Dodatkowym walorem jest układanie tych opowiastek w cykl - dziś ten bohater, w...

Charlotte Spenser,stara panna o wybuchowym charakterze nie jest uosobieniem piękna:wysoka,o ogniście rudych włosach,nie umiejąca tańczyć i unikająca mężczyzn na każdym kroku.Jednak panna Spenser od kilku lat kocha się w wicehrabim Adrianie Rohanie,synu hrabiego Francisa Rohana i Elinor poznanych w poprzedniej książce.Charlotte mieszka wraz z kuzynką Evangeliną-potocznie zwaną Liną;piękna kobieta o delikatnej urodzie jest wdową-po burzliwym i brutalnym małżeństwie z dużo starszym od niej mężem,który ją bił i doprowadził do poronienia a następnie zmarł na zawał-prowadzi dość rozwiązłe życie,jest kobietą upadłą,w seksualnych igraszkach znajdującą tylko cielesną uciechę,a nie duchową.Lina zabiera Charlotte na coroczny festiwal Niebieskich Zastępów organizowany w posiadłości przyjaciela Thomasa Montague'a-Monty'ego,gdzie odbywają się orgie,hazard i inne grzeszne uciechy.Dziwnym zbiegiem okoliczności Adrian Rohan zostaje wraz z panną Spenser zamknięty na dwa dni w ustronnym miejscu,gdzie oboje doznają wielokrotnej rozkoszy.Wydaje się,że zblazowany i zmieniający kobiety jak rękawiczki hrabia szybko zapomni o niepozornej Charlotte,ale ku swojemu zdumieniu wspomnienie rudowłosej kochanki prześladuje go i skutecznie odrywa jego myśli od innych kobiet i używek.Również Lina zmienia swoje nastawienie do życia,gdy poznaje pastora Simona Pagetta,będącego jak się później okaże przyrodnim bratem Monty'ego.Linę i Simona dopada miłość,jak również Adriana i Charlottę.Gdy okazuje się,że Charlotte jest w ciąży,hrabia postanawia się z nią ożenić.Przewrotny los niestety stawia na drodze do ich szczęścia zawistnego kuzyna Etienne'a de Giverney'a,który usiłuje zabić zarówno Charlotte jak i Adriana...
Pełna zaskakujących wątków książka,będąca kontynuacją poprzedniej o losach Francisa i Elinor,ale której akcja toczy się 28 lat później."Ryzykantka" pełna jest humorystycznych potyczek słownych,niedomówień i intryg,efektem których jest świetna zabawa podczas lektury.Zatwardziały kobieciarz,hulaka i utracjusz napotyka na swej drodze cnotliwą i twardo stąpającą po ziemi starą pannę,dzięki której poznaje na nowo rozkosze łóżka jak również wplątuje się w niezbyt komfortowy dla jego stylu prowadzenia się związek miłosny.Ciągła pogoń za przysłowiowym króliczkiem,którym jest Charlotta sprawia,że Adrian kroczy tą samą ścieżką zakochanego do szaleństwa mężczyzny co przed laty jego ojciec.Lina natomiast powszechnie znana jako kobieta upadła,biorąca coraz to nowszych kochanków wpada w sidła miłości do pobożnego,ale mającego za sobą buntownicze i obfitujące w rozkosze i pijaństwo życie pastora Simona,który sam sobie narzucił wstrzemięźliwość seksualną.Jednakże dla pięknej Liny łamie swoje zasady,a ona rzuca się w jego ramiona mając nadzieję,że nie zazna ponownie bólu i cierpienia co w pierwszym małżeństwie.Znakomita komedia omyłek zwłaszcza pod koniec,humorystycznie prowadzone dialogi i wiszące w powietrzu pożądanie zmieszane z diabelską intrygą sprawiają,że jest to wyśmienita lektura na szare,zimowe popołudnie.Gorąco polecam!!!

Charlotte Spenser,stara panna o wybuchowym charakterze nie jest uosobieniem piękna:wysoka,o ogniście rudych włosach,nie umiejąca tańczyć i unikająca mężczyzn na każdym kroku.Jednak panna Spenser od kilku lat kocha się w wicehrabim Adrianie Rohanie,synu hrabiego Francisa Rohana i Elinor poznanych w poprzedniej książce.Charlotte mieszka wraz z kuzynką Evangeliną-potocznie...

Bardzo lubię i polecam

Bardzo lubię i polecam

Jak to w romansach zawsze bywa końcówka kończy się happy endem.Lecz najpierw jest nienawiść do drugiej osoby po pewnym czasie zaczynają się znosić. Oczywiście nie może zabraknąć scenki miłosnej no bo w końcu to " romans " i po tak burzliwych ich nocach zaczyna rodzić się miłość. On nie może o niej zapomnieć a ona jest szaleńczo w nim zakochana. Ale żeby nie było tak pięknie ktoś z ich otoczenia próbuje im w tym przeszkodzić, bo nie podoba mu się ich związek, ponieważ zniszczy wszystkie jego plany związane z przyszłością. Najczęściej jest tak że ją porwą a on ( rycerz na białym koniu) wręcz leci żeby swoją ukochaną uratować i zawsze mu się to uda. A po tych wszystkich ich przeżyciach będą dochodzić do siebie w swych ramionach i żyć długo i szczęśliwie. Jeśli ktoś uwielbia takie książki w których schematy się ciągle powtarzają to polecam. Miłość zawsze zwycięży z przeciwnościami losu w takich książkach, szkoda że w życiu codziennym nie bardzo to się sprawdza.

Jak to w romansach zawsze bywa końcówka kończy się happy endem.Lecz najpierw jest nienawiść do drugiej osoby po pewnym czasie zaczynają się znosić. Oczywiście nie może zabraknąć scenki miłosnej no bo w końcu to " romans " i po tak burzliwych ich nocach zaczyna rodzić się miłość. On nie może o niej zapomnieć a ona jest szaleńczo w nim zakochana. Ale żeby nie było tak pięknie...

Typowy, raczej przeciętny romans epokowy, wpisujący się w schemat: ona biedna i (w oczach socjety) niezbyt atrakcyjna, on zblazowany hulaka. Ona, choć akceptuje swoje staropanieństwo i nie interesuje się mężczyznami, wpada (nie do końca przypadkowo) w ramiona przystojnego uwodziciela, on nieoczekiwanie traci dla niej głowę (pomimo iż do rozmowy z nią nie miał zbyt wielu okazji). Pojawia się też oczywiście paskudny złoczyńca, wszyscy wiedzą, że on jest podły, ale nikt w porę mu nie przeszkodzi. Ot, coś lekkiego na leniwy wieczór. Część 1 i 3 cyklu bardziej mi się podobały.

Typowy, raczej przeciętny romans epokowy, wpisujący się w schemat: ona biedna i (w oczach socjety) niezbyt atrakcyjna, on zblazowany hulaka. Ona, choć akceptuje swoje staropanieństwo i nie interesuje się mężczyznami, wpada (nie do końca przypadkowo) w ramiona przystojnego uwodziciela, on nieoczekiwanie traci dla niej głowę (pomimo iż do rozmowy z nią nie miał zbyt wielu...

Rewelacyjna, jak cała seria "House of Rohan", Charlotte polubiłam od początku, a i Adrian nie taki zblazowany za jakiego chciał uchodzić.

Rewelacyjna, jak cała seria "House of Rohan", Charlotte polubiłam od początku, a i Adrian nie taki zblazowany za jakiego chciał uchodzić.

opis pachniał mi tym samym schematem, który wystąpił w Księciu ciemności. I o ile do niego zapałałam sympatią bezgraniczną sama nie wiem czemu, tak w Ryzykantce... czegoś po prostu było brak. Książka nie jest zła, jednak poprzednia była o niebo lepsza. Negatywnie zadziałał tu po prostu brak nowego, większego pomysłu. A szkoda, bo lubię tą autorkę i wierzę, że stać ją na więcej.
Pozostaje mi tylko czekać na Bez tchu z nadzieją, że będzie to nowa, odmienna historia.

opis pachniał mi tym samym schematem, który wystąpił w Księciu ciemności. I o ile do niego zapałałam sympatią bezgraniczną sama nie wiem czemu, tak w Ryzykantce... czegoś po prostu było brak. Książka nie jest zła, jednak poprzednia była o niebo lepsza. Negatywnie zadziałał tu po prostu brak nowego, większego pomysłu. A szkoda, bo lubię tą autorkę i wierzę, że stać ją na...

Książka dobra, ale są lepsze ! Jest jeden główny plus dla tej książki, otóż wyróżnia się na tle innych romansów. Ona wcale nie jest piękna, jest starą panną (30 lat),ale na tym odmienność się niestety kończy. On młodszy od niej(28 lat),kobieciarz, kawaler, kobiety zmienia co noc i żadna nie umie mu się oprzeć. Ona zaufała sercu i zaryzykowała, od tej pory ich losy nieustannie się przeplatają i na zawsze zmienią ich życie. Czyli narzucony schemat romansów historycznych jest, ale przynajmniej tylko w połowie. Miła odmiana, chociaż tyle. Mimo wszystko polecam ;)

Książka dobra, ale są lepsze ! Jest jeden główny plus dla tej książki, otóż wyróżnia się na tle innych romansów. Ona wcale nie jest piękna, jest starą panną (30 lat),ale na tym odmienność się niestety kończy. On młodszy od niej(28 lat),kobieciarz, kawaler, kobiety zmienia co noc i żadna nie umie mu się oprzeć. Ona zaufała sercu i zaryzykowała, od tej pory ich losy...