Wydanie drugie poprawione i poszerzone 2017
Jest to kompletnie różna książka od pierwszego wydania z 2008 roku, o czym świadczy również ilość stron -- 300 wobec 152. Chciałem ją wprowadzić na LC jako nowość, ale nie umiałem.

Jan Gołębiowski (ur. 1976) jest psychologiem kryminalnym, biegłym sądowym, wykładowcą oraz autorem licznych publikacji na temat profilowania nieznanych sprawców przestępstw.

Fakt, że jest moim stryjecznym bratankiem nie ma żadnego wpływu na niniejszą opinię, a ujawniam to z własnej próżności.
Zacząłem oczywiście od „Prologu - Wywiadu z Wampirem”, a że autor zagrał ze mną w ciuciubabkę i wiedział, a nie powiedział, jaki „wampir” był, zajrzałem do „Epilogu” (ha! ha! - dedukcja) i dowiedziałem się, że moje zastrzeżenia były częściowo słuszne. Autor, przewyższający o epokę Sherlocka Holmesa, popadł według mnie w drobną sprzeczność. Otóż na stronie 12 wnioskuje, że „Wampir” ma „zdolności.. ..językowe.. co najmniej na poziomie skończonej szkoły średniej,,”, a na stronie 13 przytacza „...Braci arabów”. W pierwszym momencie pomyślałem, że różne nasze zapatrywania na ortografię, wynikają z różnicy pokoleniowej, czytaj obniżonych obecnie wymagań wobec maturzystów, lecz epilog usunął moje zastrzeżenia, bo Gołębiowski wyjaśnił (s. 275):
„...miał pozycję inżyniera przypominającą Karwowskiego z „Czterdziestolatka”. Obecnie wykonywał częściej obowiązki typowe dla pracownika fizycznego..”
Mimo, że jestem inżynierem muszę przyznać rację bratankowi, że durniów w mojej profesji nie brakuje.
Koniec z fabułami i przechodzimy do teorii. A tu kiepsko, bo profesjonalista G. zamknął mnie dziób. Czuję się identycznie jak przy „Ontologii” Stróżewskiego, do której zaglądam czasem, ale nigdy nie komentuję, bo w obu przypadkach mam do czynienia z podręcznikami ., a z podręcznikami się nie dyskutuje; można sięgnąć po inne, lecz dyskutować nie przystoi.
Co ja w tej sytuacji mogę powiedzieć ? Że ta praca jest ciekawa, rzetelna, solidna i wymagała dużo pracy, bo samych przypisów jest 582, a w bibliografii 148 pozycji. Ponadto wyraźnie wyczuwa się emocjonalne zaangażowanie autora w swoją pracę. O fachowości nie mówię, bo to „widać, słychać i czuć”.
Temat ciekawy, wykonanie świetne, lecz przeciętny czytelnik nie czytuje podręczników i dlatego dla zachęty wynotowałem strony „sensacyjne”: 9-17; 37-38, 41-42, 67-68, 81, 87-88, przypis 218 na s. 96, przypis 220 na s.97, s.104-105, 107, 120-123, 127-128, 184-187, 195, 201, 207, 209, 217, 246, 251-264.
Może i dużo tego wyszło, lecz Gołębiowski nawiązuje do wszystkich najstraszniejszych zbrodni na świecie, więc jest to również zestaw ciekawostek kryminalnych. Lektura okazała się fascynująca, skończyłem ją z wypiekami na twarzy i pytaniem: jak taki miły człowiek, jak mój bratanek godzi życie prywatne z takimi makabrami w życiu zawodowym?
Żebym nie został posądzony o kumoterstwo stawiam tylko 8 gwiazdek. I gorąco polecam !

Wydanie drugie poprawione i poszerzone 2017
Jest to kompletnie różna książka od pierwszego wydania z 2008 roku, o czym świadczy również ilość stron -- 300 wobec 152. Chciałem ją wprowadzić na LC jako nowość, ale nie umiałem.

Jan Gołębiowski (ur. 1976) jest psychologiem kryminalnym, biegłym sądowym, wykładowcą oraz autorem ...

Bardzo ciekawa i przede wszystkim konkretna pozycja dotycząca profilowania kryminalnego, choć nie wyczerpująca tematu (co wynika ze stosunkowo niewielkiej popularności tej metody w działaniach praktycznych). Autor po trosze rozprawia się z mitami powstałymi wskutek hollywoodzkich zniekształconych wyobrażeń dotyczących profilera i jego pracy, a które możemy często spotkać w zalewających nas filmach kryminalnych i thrillerach. Gołębiowski analizuje różne typy przestępców, wskazuje na jakie ślady behawioralne należy zwracać uwagę, podkreśla, że podczas typowania nieznanego sprawcy przestępstwa przydatna jest i statystyka i "doświadczenie uliczne" oraz wiedza z zakresu psychologii, seksuologii, psychiatrii. Ponadto zwraca uwagę na ciągle wysokie prawdopodobieństwo popełnienia jakiegoś błędu, przestrzega przed uleganiem skrótom myślowym wynikającym z naszych własnych uprzedzeń i skojarzeń. Kawał dobrej roboty. Jedyny minus dotyczy korekty - w książce po prostu roi się od literówek.

Bardzo ciekawa i przede wszystkim konkretna pozycja dotycząca profilowania kryminalnego, choć nie wyczerpująca tematu (co wynika ze stosunkowo niewielkiej popularności tej metody w działaniach praktycznych). Autor po trosze rozprawia się z mitami powstałymi wskutek hollywoodzkich zniekształconych wyobrażeń dotyczących profilera i jego pracy, a które możemy często spotkać w...

Bardzo dobra książka wprowadzająca w świat profilowania psychologicznego. Ciekawie jest porównać rzeczywistą wiedzę na ten temat od fikcji prezentowanej nam w filmach.

Bardzo dobra książka wprowadzająca w świat profilowania psychologicznego. Ciekawie jest porównać rzeczywistą wiedzę na ten temat od fikcji prezentowanej nam w filmach.

Krótko, zwięźle i na temat profilowania

Krótko, zwięźle i na temat profilowania

Dobre wprowadzenie do tematu, jednak bardzo ogólne. Przydatne mogą być modele opinii, podstawowe zasady i elementy które należy uwzględnić robiąc profil.

Dobre wprowadzenie do tematu, jednak bardzo ogólne. Przydatne mogą być modele opinii, podstawowe zasady i elementy które należy uwzględnić robiąc profil.

Dobra pozycja wprowadzająca czytelnika w tajniki profilowania nieznanych sprawców przestępstw.

Dobra pozycja wprowadzająca czytelnika w tajniki profilowania nieznanych sprawców przestępstw.

Mnóstwo wartościowej wiedzy, konkretnie i na temat.

Mnóstwo wartościowej wiedzy, konkretnie i na temat.