Mądrość psychopatów

Ta książka to zawracanie gitary. Wszystko to jakieś grubymi nićmi szyte, naciągane, rozmyte i niespójne logicznie.
Przede wszystkim mam brzydkie wrażenie, że obecność psychopatów w tych rozważaniach (i to na tytułowej pozycji) służy wyłącznie celom marketingowym. Autor pisze o cechach takich jak nieustraszoność, dążenie do mocnych wrażeń czy charyzma, nazywając je cechami psychopatycznymi, przy czym radośnie przeskakuje między pojedynczymi cechami a psychopatią, jakby to były synonimy. Efekt jest taki, że człowiek kończy lekturę z przeświadczeniem, że nie ma czegoś takiego jak psychopatia, są po prostu wyjątkowo utalentowani ludzie. I że wszyscy, którzy lubią mocne wrażenia to po części psychopaci. No nie. Całość jest przy tym utrzymana w takim jakimś "skandalizującym" tonie jakiegoś brukowca, który wielkimi literami informuje nas z okładki, że psychopatia nas uratuje. Trochę na podobnej zasadzie, jakbyśmy mieli uczyć się wyobraźni od schizofreników paranoików.
Po drugie przytaczane badania są często przeprowadzane na bardzo małą skalę, niektóre wręcz wadliwie zaprojektowane, a wnioski z nich płynące wydają się mocno naciągane. Autor pisze na przykład że wśród służb specjalnych jak również policji czy wojskowych jest wielu psychopatów (bądź ludzi z cechami psychopatycznymi, ale to przecież to samo), za logiczny uważa więc wniosek że psychopaci to bohaterowie i mogą skoczyć za innymi w ogień. Nie sądzę, żeby R. Hare (o wiele bardziej rzetelny autorytet) się z tym zgodził. Psychopaci nie potrafią kochać, nie znają lojalności i mają rozbuchane ego, którego nie narażą dla innych. Po co mieli by skakać? Podobnie z tymi świętymi, którzy mają ponoć tyle cech psychopatycznych. Dutton przytacza cytaty z Biblii jako dowód, że święty Paweł musiał być niezłym krejzolem, ale jak się traktuje Biblię dosłownie, to kto tam był normalny? Nawet buddyjskim mnichom się oberwało, bo wykazują podobny do psychopatów poziom uważności. To wszystko moim zdaniem wskazuje wyłącznie na fakt, że psychopatia jest złożoną dysfunkcją i nie można jej rozebrać na pojedyncze punkty i dalej twierdzić że są nierozerwalnie z psychopatią związane.
Innymi słowy: ta książka to w większości próba wywarzania drzwi otwartych na oścież - kiedy autor przekonuje nas o oczywistym fakcie że czasem dobrze jest być bezwzględnym. W innych fragmentach to po prostu podciąganie wszystkiego pod temat psychopatii, tak ostatnio modny. Dutton tak się nagrał na ten temat, że zapomniał że nie mówi niczego odkrywczego. A do tego okropny z niego bufon.

Ta książka to zawracanie gitary. Wszystko to jakieś grubymi nićmi szyte, naciągane, rozmyte i niespójne logicznie.
Przede wszystkim mam brzydkie wrażenie, że obecność psychopatów w tych rozważaniach (i to na tytułowej pozycji) służy wyłącznie celom marketingowym. Autor pisze o cechach takich jak nieustraszoność, dążenie do mocnych wrażeń czy charyzma, nazywając je cechami...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

na prawde bardzo dobra, pokazuje wiele badan, roznepunkty widzenia, teorie i roznice miedzy psychopatami a "normalnymi". i co ciekawe bardzo malo mowi o typowych mordercach

na prawde bardzo dobra, pokazuje wiele badan, roznepunkty widzenia, teorie i roznice miedzy psychopatami a "normalnymi". i co ciekawe bardzo malo mowi o typowych mordercach

Pokaż mimo to

To książka o mnie, niestety. Choć biorąc ją do ręki, sądziłem, że opowiada o jakichś konkretnych psychopatach, nie wiem np. o Ryszardzie Kaczynskim, to trochę się zawiodłem. Autor ma zdecydowanie na myśli psychopatów, którzy żyją obok nas, jako nasi szefowie, politycy (fuj!) czy przywódcy religijni. Ksiązka w zasadzie ciekawa, ale zdecydowanie w niej za dużo powtórzeń, co trochę denerwuje, gdyż czasem czułem się jak idiota, który nie zapamiętał tego, co wcześniej wyczytał.

To książka o mnie, niestety. Choć biorąc ją do ręki, sądziłem, że opowiada o jakichś konkretnych psychopatach, nie wiem np. o Ryszardzie Kaczynskim, to trochę się zawiodłem. Autor ma zdecydowanie na myśli psychopatów, którzy żyją obok nas, jako nasi szefowie, politycy (fuj!) czy przywódcy religijni. Ksiązka w zasadzie ciekawa, ale zdecydowanie w niej za dużo powtórzeń, co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka napisana w bardzo przystępny sposób. Przywołuje wiele badań naukowych, co jest jej dużym atutem i dodatkowo uwiarygadnia, to co zostało w niej napisane. Minimalnie przeszkadzało mi, że czasami autor odnosił się do jakiegoś wątku, który poruszył na przykład w pierwszym rozdziale i musiałam kartkować książkę, aby sobie przypomnieć o co dokładnie chodziło, ale nie było dużo takich sytuacji, więc nie warto z tego powodu zrażać się do lektury. Wystawiłabym ocenę 6 z dużym plusem, ale niestety nie ma tutaj takiej możliwości :)

Książka napisana w bardzo przystępny sposób. Przywołuje wiele badań naukowych, co jest jej dużym atutem i dodatkowo uwiarygadnia, to co zostało w niej napisane. Minimalnie przeszkadzało mi, że czasami autor odnosił się do jakiegoś wątku, który poruszył na przykład w pierwszym rozdziale i musiałam kartkować książkę, aby sobie przypomnieć o co dokładnie chodziło, ale nie było...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wiele badań, źródeł, schematów, wyjaśnień, eksperymentów i ich objaśnień. Autor w rzetelny sposób opisuje zagadnienie natury psychopaty. Niestety czasem pojawiało się zbyt dużo dygresji, powtórzeń i poruszania tego samego tematu w innych słowach, bądź na innych przykładach. Uważam, że całość powinna zostać zmniejszona o połowę przy czym książka w żaden sposób nie straciłaby na wartości.
W każdym razie książkę czyta się szybko i przyjemnie; dla osób nie mającego bladego pojęcia o tej osobowości lektura na pewno przypadnie do gustu.

Wiele badań, źródeł, schematów, wyjaśnień, eksperymentów i ich objaśnień. Autor w rzetelny sposób opisuje zagadnienie natury psychopaty. Niestety czasem pojawiało się zbyt dużo dygresji, powtórzeń i poruszania tego samego tematu w innych słowach, bądź na innych przykładach. Uważam, że całość powinna zostać zmniejszona o połowę przy czym książka w żaden sposób nie straciłaby...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przewrotny, ale bardzo trafiony tytuł. To nie jest książka o seryjnych mordercach i wstrętnych zwyrodnialcach (oczywiście przewijają się). Dużo lepsza niż "Psychopaci są wśród nas". Bardziej zaawansowana w temacie. Mnóstwo badań, tabelek, wykresów i eksperymentów, co na początku może zrazić. Ale efekt końcowy jest wart przemyślenia.
W dzisiejszych "psychopatycznych" czasach pewne psychopatyczne cechy bardzo się przydają, żeby przetrwać i osiągnąć sukces. W niektórych zawodach (polityk, żołnierz, businessman, chirurg, prawnik, przywódca duchowy itp.) - te cechy i sposób myślenia są wręcz bezcenne! Ale dla przeciętnej osoby jest to też ciekawy temat do przemyśleń. Jak żyć chwilą teraźniejszą, nie bać się, nie być obciążonym przeszłością i nie obciążać się przyszłością. Okazuje się, że mądrość psychopatów jest bardzo zbliżona do mądrości wielu przywódców duchowych i "świętych'.
Kilka ciekawych cytatów od psychopatów:
"Oczywiście życie w przeszłości to tylko jedna strona. Życie w przyszłości, wybieganie naprzód, dopuszczanie, by nasza wyobraźnia zaczęła mącić, może działać równie destrukcyjnie. Wyobrażona rzeczywistość jest znacznie gorsza od prawdziwej".
"Problem ze strachem polega głównie na tym, że zwykle jest nieuzasadniony. 99% tego, czego się boją ludzie, nigdy się nie ziszcza. Jaki więc w tym sens?"
"Ludzie tyle czasu poświęcają na martwienie się, co będzie, że kompletnie tracą z oczu teraźniejszość. Całkiem umyka im fakt, że w tej chwili wszystko jest w zupełnym porządku".
No i wisienka na torcie autorstwa Hunter S. Thompson'a:
"Życie nie powinno być podróżą do grobu z zamiarem przybycia na miejsce bezpiecznie i w ładnym, dobrze zachowanym ciele. Chodzi raczej o to, by dać się wystrzelić z okrętowego działa i przylecieć w chmarze dymu, zużyty i zniszczony, krzycząc na całe gardło: Łał, ale jazda!" ;)
Takie to psychopatyczne mądrości mogą się czasem przydać nie-psychopacie.
Pesymistyczna konkluzja z tej książki jest taka, że wszystko zależy od reakcji elektromagnetycznych w mózgu. Okazuje się, że to, czy jesteś dobry albo zły, nie zależy od Ciebie. Eksperymenty na ten temat opisane w książce są wstrząsające. Wystarczy podłączyć Cię do odpowiedniej aparatury, żeby ciało migdałowate przestało działać, jak trzeba i tracisz sumienie, a w każdym razie tak zwane wyrzuty sumienia. Świetnie opisany eksperyment.
Bardzo ciekawa pozycja dla wnikliwych, interesujących się psychologią i ludzką naturą. Bez taniej sensacji. Czyste fakty.

Przewrotny, ale bardzo trafiony tytuł. To nie jest książka o seryjnych mordercach i wstrętnych zwyrodnialcach (oczywiście przewijają się). Dużo lepsza niż "Psychopaci są wśród nas". Bardziej zaawansowana w temacie. Mnóstwo badań, tabelek, wykresów i eksperymentów, co na początku może zrazić. Ale efekt końcowy jest wart przemyślenia.
W dzisiejszych "psychopatycznych"...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka nie do końca spełniła moje oczekiwania, a nawet powiedziałbym, że zrobiła to w znikomym stopniu. Trudno książkę uznać za poradnik typu "self help" (co może sugerować marketing i ogólny klimat tworzony wokół książki, także tytułu) czy też za książkę popularnonaukową (dziwny styl i wplatane opowieści, anegdotki). Przyznam jednak, że trochę informacji, przemyśleń i badań naukowych znajduje się na łamach książki, czego nie można ukryć, jednak są to rzeczy dość oczywiste, takie, na które wpadnie ktoś nawet mocno niezwiązany z tematem, a już ktoś na pewno parający się przynajmniej powierzchownie zagadnieniem psychopatów czy samą psychologią. Styl też pozostawia wiele do życzenia - jest dość niewyszukany, czasem groteskowy i stricte humorystyczny (co czasem się autorowi udaje), ale mam wrażenie, jakbym jednak czytał książkę pisaną piórem niewprawionego autora, który nie do końca wie, co chce przekazać. Jeśli chodzi o te "opowiastki", to muszę przyznać, że końcówka mi się podobała - przedstawia sylwetki niektórych psychopatów, pokazuje ich sposób myślenia, komunikowania się, czy można nawet wśród tego odnaleźć jakieś rady dla nas samych, pozwala zrozumieć nam pewne uniwersalne zasady. Końcówka jest tym, czym próbuje być cała książka.

Książka nie do końca spełniła moje oczekiwania, a nawet powiedziałbym, że zrobiła to w znikomym stopniu. Trudno książkę uznać za poradnik typu "self help" (co może sugerować marketing i ogólny klimat tworzony wokół książki, także tytułu) czy też za książkę popularnonaukową (dziwny styl i wplatane opowieści, anegdotki). Przyznam jednak, że trochę informacji, przemyśleń i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę męczyłem bardzo długo. Jest w niej sporo ciekawych wątków, ale jednocześnie mnóstwo nużących historyjek, przez które ledwo przebrnąłem. Dla osób niezaznajomionych z tematyką może być ciekawa, dla reszty raczej męcząca.

Książkę męczyłem bardzo długo. Jest w niej sporo ciekawych wątków, ale jednocześnie mnóstwo nużących historyjek, przez które ledwo przebrnąłem. Dla osób niezaznajomionych z tematyką może być ciekawa, dla reszty raczej męcząca.

Pokaż mimo to

Dogłębna analiza głów psychopatów. Chcesz zrozumieć ten dziwny wzrok bez mrugnięcia, który straszy w kazdym filmie? W tej książce znajdziesz odpowiedź, i więcej ciekawostek z życia psycholi ;)

Dogłębna analiza głów psychopatów. Chcesz zrozumieć ten dziwny wzrok bez mrugnięcia, który straszy w kazdym filmie? W tej książce znajdziesz odpowiedź, i więcej ciekawostek z życia psycholi ;)

Pokaż mimo to

Z perspektywy totalnego laika w sprawach psychologii mogę zagwarantować, że Dutton napisał tą książkę językiem zrozumiałym dla przeciętnego zjadacza chleba. Wszystkie fachowe określenia oraz badania są ciekawie i przystępnie wyjaśnione. Polecam dla osób, które chciałyby dowiedzieć się co nieco o psychopatach z potwierdzonych źródeł.

Z perspektywy totalnego laika w sprawach psychologii mogę zagwarantować, że Dutton napisał tą książkę językiem zrozumiałym dla przeciętnego zjadacza chleba. Wszystkie fachowe określenia oraz badania są ciekawie i przystępnie wyjaśnione. Polecam dla osób, które chciałyby dowiedzieć się co nieco o psychopatach z potwierdzonych źródeł.

Pokaż mimo to