Elliott Leyton

Chciałem dać więcej "gwiazdek" i wyżej ocenić tę książkę, ale kiedy doszedłem do momentu w którym autor opisuje polskiego mordercę Łucjana Staniaka, to zrezygnowałem. A dlaczego? Ponieważ Staniak to postać fikcyjna, wymyślona najprawdopodobniej przez innego pisarza Michaela Newtona. Elliot Leyton, nie wiedząc o tym rozpisuje się o nim jak o autentycznej postaci, rozważa dlaczego zabił w taki, a nie inny sposób, twierdzi, że pewnie miał ciężkie dzieciństwo, był molestowany, itd, itp. Wygląda to dosyć komicznie, i przez to książka traci swoją wiarygodność, mimo, że jest dobrze napisana, ponieważ autorowi nie chciało się sprawdzić dokładniej tej informacji i zajrzeć do innych źródeł,i przez to wychodzi na ignoranta, bo jak mam teraz uwierzyć w dalsze jego wywody? Poza tym udowadnianie na siłę, że seryjni mordercy wcale nie są chorzy psychicznie, tylko są takimi samymi ludźmi jak wszyscy inni jest, delikatnie mówiąc nie na miejscu. Bo czy zabicie tylu innych, niewinnych ludzi w tak makabryczny i brutalny sposób, nie udowadnia nam tego, że ci mordercy nie są normalni?