Historia wojen

Opowieść totalna na 7,5. O wojnie. W każdym jej aspekcie. Wojnie widzianej jako zjawisko samo w sobie, inaczej niż u Clausewitza który postrzegał wojnę jako instrument i przedłużenie polityki (tylko innymi środkami). Keegan widzi i opisuje wojnę wyabstrahowaną od jej kontekstu politycznego, patrząc z perspektywy kulturowej, antropologicznej czy socjologicznej. Książka niesamowicie erudycyjna co jest chyba jej największą zaletą. Sama się czyta co jest nieczęste przy pozycjach związanych z wojskowością. Keegen sporo miejsca poświęca sprawą wojskowym ale używa języka bardzo przyjaznego co tylko ułatwia lekturę. Polecam bardzo.

Opowieść totalna na 7,5. O wojnie. W każdym jej aspekcie. Wojnie widzianej jako zjawisko samo w sobie, inaczej niż u Clausewitza który postrzegał wojnę jako instrument i przedłużenie polityki (tylko innymi środkami). Keegan widzi i opisuje wojnę wyabstrahowaną od jej kontekstu politycznego, patrząc z perspektywy kulturowej, antropologicznej czy socjologicznej. Książka...

Książka w momencie swego wydania była objawieniem na polskim rynku. Wciąż się w dużej mierze broni- błyskotliwe przemyślenia na szerokim polu czasowym i geograficznym. Keegan nie zrozumiał do końca wszystkich niuansów tez Clausewitza (który nigdy nie twierdził, że wojna jest zawsze kontynuacją polityki, i ograniczał swe twierdzenie do Europy od końca XVIII w.). Niektóre rozdziały trącą też uogólnieniami. Mimo to Keegan pozostaje mistrzem w swej dziedzinie. Tajemnicą pozostaje dlaczego nikt nie wydal jeszcze jego najznakomitszego dzieła - "The Face of Battle".

Książka w momencie swego wydania była objawieniem na polskim rynku. Wciąż się w dużej mierze broni- błyskotliwe przemyślenia na szerokim polu czasowym i geograficznym. Keegan nie zrozumiał do końca wszystkich niuansów tez Clausewitza (który nigdy nie twierdził, że wojna jest zawsze kontynuacją polityki, i ograniczał swe twierdzenie do Europy od końca XVIII w.). Niektóre...

Jeden z lepszych historyków wojskowości podjął w swojej książce polemikę z clauswitzowską definicją wojny jako narzędzia polityki. Podpierając się osiągnięciami antropologii Autor udowadnia, że Clauswitz miał rację tylko, gdy mówił "o swoim podwórku", zaś wojna sama w sobie jest zagadnieniem o wiele bardziej złożonym i wykraczającym poza suche kalkulacje dokonywane w sztabach generalnych. Nie jest to w żadnym wypadku synteza ukazująca "dzieje" wojny w sposób opisowy, od pierwszej bitwy do współczesności pozbawiona głębszej refleksji nad istotą wojny. Literatura obowiązkowa chyba dla każdego chcącego poszerzać swoje horyzonty.

Jeden z lepszych historyków wojskowości podjął w swojej książce polemikę z clauswitzowską definicją wojny jako narzędzia polityki. Podpierając się osiągnięciami antropologii Autor udowadnia, że Clauswitz miał rację tylko, gdy mówił "o swoim podwórku", zaś wojna sama w sobie jest zagadnieniem o wiele bardziej złożonym i wykraczającym poza suche kalkulacje dokonywane w...