Prawda w oczy nie kole

Zawiera trochę ciekawych informacji, ładnie napisana, całkiem dobrze się czyta; ale jednak ma formę pamiętnika, gdzie autor podaje mnóstwo nazwisk które nam, już nic nie mówią, nic nie znaczą. I to jest pewien problem dla przeciętnego czytelnika.

Zawiera trochę ciekawych informacji, ładnie napisana, całkiem dobrze się czyta; ale jednak ma formę pamiętnika, gdzie autor podaje mnóstwo nazwisk które nam, już nic nie mówią, nic nie znaczą. I to jest pewien problem dla przeciętnego czytelnika.

Pokaż mimo to

Gdzieś kiedyś wyczytałem, że J. Mackiewicz był zagorzałym antykomunistą, że nienawidził komunizmu. Od razu mi się te słowa nie spodobały. No bo te słowa, że zagorzały, że nienawidził, jakby takie pretensjonalne, jakby jakiś zarzut. To tak jakby określić kogoś, że jest nienawistnikiem zła. Czy coś w tym niewłaściwego? Wręcz przeciwnie!
Zacząłem od tego, ponieważ w tej książce Mackiewicza J. jest sporo o tym jak autor tego zła ze wschodu delikatnie temat ujmując nie lubi. Ale "Prawda w oczy nie kole" głównie skupiona jest na stosunkach polsko - litewskich po pierwszej wojnie światowej do roku 1942 kiedy książka została skończona. Jest kilka stron o tzw. idei krajowej (współdziałanie Polski, Białorusi, Litwy, do tego być może i Ukraina ponad podziałami - pisząc w dużym skrócie). To co mnie jednak najbardziej poruszyło to rozdział o Żydach (mój ulubiony temat haha). Po przeczytaniu tych zaledwie kilku stron moje myślenie o tym narodzie w jakimś stopniu się zmieniło. Nie tyle na lepsze co po prostu pewne rzeczy, które brałem za pewnik zostały przez tegóż autora zweryfikowane i ja się z tym zgadzam po przemyśleniu. Okazuje się, że ja zagorzały antysemita mogę patrzeć na świat nie tylko przez okulary, że "Żydy rządzą światem" haha!
Co do samego stylu pisania J. Mackiewicza to nie jest on dla mnie taki, że się lekko czyta (są autorzy, którzy poruszają naprawdę niełatwe tematy, a czyta się świetnie). Moje wrażenie jest takie, że autor ma trochę "ciężką rękę". Proszę się jednak nie zrażać, podejrzewam, że to mój jakiś problem. Książkę bardzo polecam, treści bardzo ważne i pożyteczne, szczególnie dla Polaków.

Gdzieś kiedyś wyczytałem, że J. Mackiewicz był zagorzałym antykomunistą, że nienawidził komunizmu. Od razu mi się te słowa nie spodobały. No bo te słowa, że zagorzały, że nienawidził, jakby takie pretensjonalne, jakby jakiś zarzut. To tak jakby określić kogoś, że jest nienawistnikiem zła. Czy coś w tym niewłaściwego? Wręcz przeciwnie!
Zacząłem od tego, ponieważ w tej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie jest to lektura łatwa, może dlatego że nie do końca opracowana przez autora (ocalał jedynie jeden egzemplarz maszynopisu) i niestety styl Józefa Mackiewicza nie ma tej lekkości, co u jego brata Stanisława. Jednak "Prawda..." podejmuje szalenie ważny dla zrozumienia naszej historii współczesnej temat stosunków polsko-litewskich w początkach II wojny światowej. Jest to niewielki fragment historii, widziany jednak "od środka" uświadamia olbrzymią zawiłość tych stosunków. Mackiewicz próbuje wyjaśnić dlaczego antypolskość (nadal silnie obecna na Litwie) wbrew logice historycznej stanowi podstawę tożsamości narodowej Litwinów. Osobiste doświadczenia autora w pełni uzasadniają jego olbrzymią niechęć do nich, muszę też przyznać że zasadniczo wpłynęły również na moje oceny.
Bardzo ciekawy jest rozdział poświęcony Żydom. Mackiewicz, który otwarcie przyznaje,że ich lubi, pomimo ich przywar, jednocześnie rewiduje stereotyp o międzynarodowej wszechpotędze narodu wybranego. Przy okazji pada wiele stwierdzeń dalekich od poprawności politycznej, lecz wielce przekonujących.
Dużo do myślenia dała mi niezwykła zaciekłość z jaką Mackiewicz, słynący wręcz z zoologicznej nienawiści do bolszewii, atakował Piłsudskiego (w tym punkcie zasadniczo różni się ze swoim bratem). Wydawać by się mogło,że łączyła ich wspólnota celów. Myślę, że aby to zrozumieć, muszę jeszcze trochę poczytać Mackiewicza.
W świetle tego co przeczytałam obawiam się, że niestety nie mamy raczej szans na osiągnięcie kompromisu z Litwą. Warto czytać Mackiewicza jeśli chce się zrozumieć to co się dzieje współcześnie. Polecam!

Nie jest to lektura łatwa, może dlatego że nie do końca opracowana przez autora (ocalał jedynie jeden egzemplarz maszynopisu) i niestety styl Józefa Mackiewicza nie ma tej lekkości, co u jego brata Stanisława. Jednak "Prawda..." podejmuje szalenie ważny dla zrozumienia naszej historii współczesnej temat stosunków polsko-litewskich w początkach II wojny światowej. Jest to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to