Saemundgård spłonął i wszyscy mieszkańcy stracili dach nad głową. Ponadto w okolicy zaczyna się szerzyć nowa zaraza. Ingebjørg z mężem planowali zamknąć drzwi gospodarstwa, nikomu nie otwierać i w ten sposób uchronić wszystkich przez zarażeniem. Niestety wszystko spłonęło i oboje zdają sobie sprawę, że cała rodzina powinna uciekać ale sami nie wiedzą dokąd?

Dalsze losy pięknej Ingebjorg, wciągnęły mnie tak jak poprzednie tomy. Przyznaję, bywały momenty, że byłam już zmęczona tą ilością nieszczęść jakie spadały na główną bohaterkę. Mimo to czytałam dalej i zawsze znalazło się coś co mnie zaskoczyło i czytałam do późnych godzin nocnych bo byłam ciekawa co będzie dalej.

Saemundgård spłonął i wszyscy mieszkańcy stracili dach nad głową. Ponadto w okolicy zaczyna się szerzyć nowa zaraza. Ingebjørg z mężem planowali zamknąć drzwi gospodarstwa, nikomu nie otwierać i w ten sposób uchronić wszystkich przez zarażeniem. Niestety wszystko spłonęło i oboje zdają sobie sprawę, że cała rodzina powinna uciekać ale sami nie wiedzą dokąd?

Dalsze losy...