Żałuję, że najpierw zobaczyłam serial, tym samym obraz stał się lepszy od liter...

Żałuję, że najpierw zobaczyłam serial, tym samym obraz stał się lepszy od liter...

Zacznę nieco prywatnie i melancholijnie. "Siedlisko" to historia, która rozkochała mnie w sobie, gdy byłam dzieckiem. Albo nastolatką? Trudno mi jednoznacznie orzec, bo z roku na rok pamięć szwankuje mi bardziej, zamazując ramy czasowe niektórych wydarzeń. No więc Siedlisko to wielka miłość. Jak dziś pamiętam, że czekaliśmy na wieczorny seans, siadając z bratem i rodzicami przed telewizorem "z dupą", a gdy na ekranie pojawiał się napis "SIEDLISKO", dawałam się porwać historii.
Czy tak było z książką? I tak i nie. Przyznam, że zdecydowanie lepiej się to ogląda niż czyta. W książce bohaterowie pokazują się z nieco innej strony. Krzysztof i Marianna zyskują tu inną twarz, chociaż tak samo tworzą niezwykłą parę, to jednak potrafią mnie np. zirytować.
Historia jest lekka, sielska, iście mazurska (aż słychać brzęczącego komara, muczącą krowę, a do nosa dolatuje zapach wody z pobliskich jezior).
Dałam się wciągnąć w książkę, ale nie tak jak w serial. Spędziłam z historią kilka wspaniałych wieczorów. I dałabym 7, ale sentyment bierze górę :P Nie potrafię w tej sytuacji być obiektywna, wybaczcie!

Zacznę nieco prywatnie i melancholijnie. "Siedlisko" to historia, która rozkochała mnie w sobie, gdy byłam dzieckiem. Albo nastolatką? Trudno mi jednoznacznie orzec, bo z roku na rok pamięć szwankuje mi bardziej, zamazując ramy czasowe niektórych wydarzeń. No więc Siedlisko to wielka miłość. Jak dziś pamiętam, że czekaliśmy na wieczorny seans, siadając z bratem i rodzicami...

Marianna i Krzysztof otrzymują w spadku posiadłość na Mazurach. Początkowo planują wszystko sprzedać, ponieważ wiodą zawodowe życie w Warszawie, gdzie ona jest malarką, a on doktorem medycyny wykładającym na uniwersytecie. Plany ulegają jednak szybkiej zmianie, bo jak nie oprzeć się pięknu mazurskich krajobrazów? Oboje zakochują się w ciszy i spokoju nowego domu i szybko podejmują decyzję o przeprowadzce. Zaczynają nowe życie we wsi Panistruga, która oprócz urokliwej okolicy oferuje im wiele ciekawych przeżyć, dostarczanych przez jej mieszkańców.
Jest to opowieść o ludziach dojrzałych, którzy cieszą się jesienią życia bez wzajemnych kłótni i pretensji, za to z wielką miłością i oddaniem. Marianna i Krzysztof to para, która mogłaby być wzorem dla wielu ludzi, którzy zapominają jak ważne jest wzajemne zrozumienie i szacunek.
Ksiązka napisana jest zgrabnie, lekko i wiarygodnie, a jedyna rzecz, której mi w niej tak naprawdę brakowało to określenie czasu, w którym dzieje się akcja. Wiem, że serial kręcony był końcem lat 90'tych i w takich latach powinna również dziać się akcja powieści, ale trudno uwierzyć mi w zacofanie, które miałoby wtedy nadal panować we wsi na Mazurach, a już klepisko w chacie jednej czy drugiej rodziny z Panistrugi budzi nie tyle moje zdziwienie co sprzeciw! Może jednak oburzam się niepotrzebnie, nie wiem...
Nie jest to może książka tzw. 'wielkich lotów', ale jako pozytywny przerywnik codzienności spełnia się bardzo dobrze.

Marianna i Krzysztof otrzymują w spadku posiadłość na Mazurach. Początkowo planują wszystko sprzedać, ponieważ wiodą zawodowe życie w Warszawie, gdzie ona jest malarką, a on doktorem medycyny wykładającym na uniwersytecie. Plany ulegają jednak szybkiej zmianie, bo jak nie oprzeć się pięknu mazurskich krajobrazów? Oboje zakochują się w ciszy i spokoju nowego domu i szybko...

Od jakiegoś czasu szukam książek o takiej tematyce. Tej nie czytałam,ale napewno przeczytam.Czy moglibyście polecić mi książki podobne do książki Siedlisko.🙂

Od jakiegoś czasu szukam książek o takiej tematyce. Tej nie czytałam,ale napewno przeczytam.Czy moglibyście polecić mi książki podobne do książki Siedlisko.🙂

https://czytamdlaprzyjemnosci.blogspot.com/2020/10/10320-siedlisko-janusz-majewski.html
Polecam wam "Siedlisko", jeżeli lubicie powieści, w których akcja toczy się wolnym tempem. Ale ma to swoje zalety, bo będziecie mogli lepiej się wczuć w przeżycia bohaterów. Poznacie siłę rodziny, która potrafi się wzajemnie wspierać. Docenicie fakt posiadania rodziny wielopokoleniowej, w której dzieci mają częsty kontakt z dziadkami. Powieść momentami jest przesłodzona, aby za moment w przerysowany sposób pokazać problemy z jakimi borykają się mieszkańcy wsi.

https://czytamdlaprzyjemnosci.blogspot.com/2020/10/10320-siedlisko-janusz-majewski.html
Polecam wam "Siedlisko", jeżeli lubicie powieści, w których akcja toczy się wolnym tempem. Ale ma to swoje zalety, bo będziecie mogli lepiej się wczuć w przeżycia bohaterów. Poznacie siłę rodziny, która potrafi się wzajemnie wspierać. Docenicie fakt posiadania rodziny wielopokoleniowej,...

ciepła, nastrojowa, może trochę przesłodzona, ale pewnie wielu w trakcie czytania pomyślało że może ja też kupię siedlisko w pięknym i malowniczym regionie

ciepła, nastrojowa, może trochę przesłodzona, ale pewnie wielu w trakcie czytania pomyślało że może ja też kupię siedlisko w pięknym i malowniczym regionie

Mimo że znam Mazury od dziecka, to ta książka sprawiła, że zachwyciłam się nimi na nowo. Mimo że od głównych bohaterów dzieli mnie jakieś 30 lat życia, to książka sprawiła, że mogłam się z nimi utożsamiać.
Piękna historia, pełna zwykłej codzienności, która wbrew pozorom nie jest wcale szara, a naprawdę zielona- mazurska i pełna nadziei na dobre jutro i dobrych ludzi wokół.
Musiałam dojrzeć do tej historii- gdy byłam mała, moja mama oglądała serial na TVP- mnie on przeraźliwie nudził. Jakieś 20 parę lat potem natknęłam się na tę książkę i pomyślałam, że spróbuję. Bardzo mnie wciągnęła, od razu miałam ochotę rzucić wszystko i wyjechać na Mazury. Potem dla porównania obejrzałam serial, podobał mi się, ale uważam że książka jest bogatsza. Więcej w niej wątków, są ładnie rozwinięte, bohaterowie są bardziej barwni.
Zdecydowanie polecam osobom szukającym spokoju z dala od zgiełku wielkiego miasta.

Mimo że znam Mazury od dziecka, to ta książka sprawiła, że zachwyciłam się nimi na nowo. Mimo że od głównych bohaterów dzieli mnie jakieś 30 lat życia, to książka sprawiła, że mogłam się z nimi utożsamiać.
Piękna historia, pełna zwykłej codzienności, która wbrew pozorom nie jest wcale szara, a naprawdę zielona- mazurska i pełna nadziei na dobre jutro i dobrych ludzi...

Powieść o urokach życia z małżonkiem po 30 latach razem, o potrzebie prostoty, ciepła i rodzinnego gniazda. Miła, choć trochę zbyt dosłowna i przegadana. Czasem tak trzeba, żeby odsapnąć, żeby nie o morderstwach,historii czy wykorzystanych dzieciach. Taki uśmiech i przyroda.

Powieść o urokach życia z małżonkiem po 30 latach razem, o potrzebie prostoty, ciepła i rodzinnego gniazda. Miła, choć trochę zbyt dosłowna i przegadana. Czasem tak trzeba, żeby odsapnąć, żeby nie o morderstwach,historii czy wykorzystanych dzieciach. Taki uśmiech i przyroda.

Marianna i Krzysztof Kalinowscy - małżeństwo w średnim wieku, udaje się do niewielkiej, malowniczo położonej mazurskiej wioski o dziwnej nazwie Panistruga. Celem ich przyjazdu jest obejrzenie domu, który Marianna otrzymała w spadku. Małżeństwo początkowo ma w planach sprzedaż posiadłości, ale ostatecznie decyduje się tam zamieszkać. Najpierw tylko na okres letni, lecz jesienią przenoszą się jednak na stałe. Krótko po przeprowadzce wcielają też w życie pomysł Marianny i rozpoczynają budowę pensjonatu.

Tak więc, jest to książka o przeprowadzeniu rewolucji w spokojnym i ustabilizowanym życiu oraz zamianie życia miejskiego w wiejskie. Jest to jednocześnie bardzo ciepła opowieść o radościach i smutkach dnia codziennego, pielęgnowaniu starych i zawieraniu nowych przyjaźni, dążeniu do wpasowania się w wiejskie życie a także o próbach przekonania do siebie nowych sąsiadów. A to ostatnie, wbrew pozorom, okazuje się być rzeczą niełatwą do realizacji.

„Siedlisko” jest powieścią niezwykle lekką, łatwą i przyjemną. Bardzo szybko i chętnie się ją czyta. Charakteryzuje się ciekawą fabułą, interesującymi postaciami, dobrymi dialogami i licznymi, zabawnymi sytuacjami. Jest to dobra książka, idealna na wieczory po ciężkim dniu. Można się przy niej odprężyć i odstresować. Polecam.

Marianna i Krzysztof Kalinowscy - małżeństwo w średnim wieku, udaje się do niewielkiej, malowniczo położonej mazurskiej wioski o dziwnej nazwie Panistruga. Celem ich przyjazdu jest obejrzenie domu, który Marianna otrzymała w spadku. Małżeństwo początkowo ma w planach sprzedaż posiadłości, ale ostatecznie decyduje się tam zamieszkać. Najpierw tylko na okres letni, lecz...

Świetna powieść. Piękne opisy krajobrazu, historia niebanalna. Polecam gorąco.

Świetna powieść. Piękne opisy krajobrazu, historia niebanalna. Polecam gorąco.