Fenomenalnie napisana - niewątpliwie największy plus, wciąga wręcz niesamowicie, zachęca do przeczytania w 1-2 dni. Podejrzewam, że materiałów na temat żywotu cesarza wystarczyłoby do napisania dwukrotnie dłuższej biografii, to już jednak zadanie dla obecnego i przyszłych pokoleń. Autor, zwłaszcza w ostatnich rozdziałach, zdaje się być nieco zafiksowany na punkcie Karola V jako duchowego ojca zjednoczonej Europy, miejscami (zwłaszcza na początku książki) wydaje się, że zbytnio próbuje wchodzić do głowy opisywanym postaciom i odgadywać ich intencję. Alvarez bez wątpienia jest zakochany w Karolu jako wielkiej postaci historycznej - od czasów Parkera i jego biografii syna opisywanego cesarza wiemy, że niekoniecznie jest to wada książki - w tym przypadku również zdaje się to zdawać test. Mimo małych minusów jest to pozycja zdecydowanie do polecenia.

Fenomenalnie napisana - niewątpliwie największy plus, wciąga wręcz niesamowicie, zachęca do przeczytania w 1-2 dni. Podejrzewam, że materiałów na temat żywotu cesarza wystarczyłoby do napisania dwukrotnie dłuższej biografii, to już jednak zadanie dla obecnego i przyszłych pokoleń. Autor, zwłaszcza w ostatnich rozdziałach, zdaje się być nieco zafiksowany na punkcie Karola V...

Pozycja napisana przystępnym językiem, dzięki czemu książkę czyta się bardzo płynnie. Naświetliła w ciekawy sposób życiorys Karola V, dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy i pogłębiłam swą historyczną wiedzę.

Pozycja napisana przystępnym językiem, dzięki czemu książkę czyta się bardzo płynnie. Naświetliła w ciekawy sposób życiorys Karola V, dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy i pogłębiłam swą historyczną wiedzę.

Niezła biografia, plusem jest raczej skupienie na osobowości cesarza i mechanizmach epoki niż militarnych detalach. Wadą jest nazbyt wyraźna sympatia wobec Karola V ( sprawa Joanny Szalonej) , niby autor podkreśla koszty tego panowania jakie Hiszpania poniosła jednak bez zwrócenia uwagi na konsekwencje długofalowe.

Niezła biografia, plusem jest raczej skupienie na osobowości cesarza i mechanizmach epoki niż militarnych detalach. Wadą jest nazbyt wyraźna sympatia wobec Karola V ( sprawa Joanny Szalonej) , niby autor podkreśla koszty tego panowania jakie Hiszpania poniosła jednak bez zwrócenia uwagi na konsekwencje długofalowe.

Manuel Fernandez Alvarez podjął w niniejszej biografii próbę ukazania postaci cesarza Karola V Habsburga jako człowieka Europy, można by wręcz rzec, prekursora jej zjednoczenia. Ten punkt widzenia wyraźnie dominuje w całej pracy. Karol V przedstawiony został jako człowiek, który nie był do końca ani Niemcem ani Flamandem, ani Austriakiem ani Hiszpanem, ale przede wszystkim Europejczykiem. Coś w tym rzeczywiście jest, nie sposób uznać, że taki aspekt jego życiorysu jest tylko wymysłem Autora, ale kosztem uwydatnienia tych zagadnień „ogólnoeuropejskich”, zabrakło w tej biografii miejsca na wiele innych spraw. W ogóle trzeba zauważyć, że książka jest niezbyt obszerna. Moim zdaniem była wręcz za krótka. Zabrakło moim zdaniem analizy militarnej działań cesarza Karola, jego polityki religijnej (na ten temat bardzo mało) oraz rozdziału poświęconego jego dworowi (czy też dworom). Fernandez zbytnio skupił się na wyliczaniu kampanii i podróży tytułowego bohatera, przez co analiza ważnych decyzji Habsburga jest niezwykle pobieżna. Myślę, że historycy i osoby bardziej zainteresowane dziejami XVI stulecia również odczują pewien niedosyt. Wydaje mi się, że barwny żywot tego ostatniego cesarza w średniowiecznym stylu zasługiwałby na nieco lepsze i bardziej szczegółowe przedstawienie.

Tomasz Babnis

Manuel Fernandez Alvarez podjął w niniejszej biografii próbę ukazania postaci cesarza Karola V Habsburga jako człowieka Europy, można by wręcz rzec, prekursora jej zjednoczenia. Ten punkt widzenia wyraźnie dominuje w całej pracy. Karol V przedstawiony został jako człowiek, który nie był do końca ani Niemcem ani Flamandem, ani Austriakiem ani Hiszpanem, ale przede wszystkim...

Jakoś biografię babki Jego Cesarskiej Mości czytało mi się zdecydowanie lepiej, mimo wszelkich zastrzeżeń i jednostronności. Tam mimo wszystko widziałam postać, tu są tylko wydarzenia, zza których nie bardzo widać człowieka. I bardziej razi mnie brak krytyzcyzmu autora w stosunku do swego bohatera.
A gdy przeczytałam, że Joanna Szalona przebywała w Tordesillas na "dobrowolnym wygnaniu", to już zupełnie ręce mi opadły....

Jakoś biografię babki Jego Cesarskiej Mości czytało mi się zdecydowanie lepiej, mimo wszelkich zastrzeżeń i jednostronności. Tam mimo wszystko widziałam postać, tu są tylko wydarzenia, zza których nie bardzo widać człowieka. I bardziej razi mnie brak krytyzcyzmu autora w stosunku do swego bohatera.
A gdy przeczytałam, że Joanna Szalona przebywała w Tordesillas na...