Złe dziewczyny nie umierają

Po raz pierwszy od bardzo dawna brakuje mi słów, by napisać o przeczytanej książce. Wcale nie z powodu jej wyjątkowości i geniuszu autora, wręcz przeciwnie, czegoś równie beznadziejnego nie czytałam już od jakiegoś czasu.
"Złe dziewczyny nie umierają" to koszmar każdego czytelnika obdarzonego inteligencją. To przypadek, z którym często miewa się do czynienia w codziennym życiu, kiedy człowiek da się omamić ładnemu opakowaniu, a pod błyszczącym celofanem znajduje byle g...
Katie Alender nawet nie chciało się wysilać, żeby ogranemu do cna tematowi opętania wymyślić chociażby ciekawszy entourage, nic w tej książce nie jest oryginalne, ciekawe, inne choćby ociupinkę od setek, tysięcy obrazów znanych z kina i literatury. Począwszy od tytułu, po ostatnie zdanie i kropkę wszystko już było. Nic czytelnika nie zaskoczy, nawet trzynastolatek poznając historię sióstr nie poczuje dreszczyku emocji, bo straszniejsze to są nawet niektóre kreskówki. Nie chodzi mi o jakieś epatowanie okrucieństwem, czy przedstawianie zła w sposób trudny do przyjęcia dla młodego czytelnika, ale szanujmy swoją inteligencję. Młodzi ludzie nie są głupi, a kilkunastoletni czytelnik zasługuje na szacunek, tymczasem autorka idzie po najmniejszej linii oporu i wciska nam historię, która ma być po trosze horrorem, powieścią o rodzinie, szkolnym dramatem z pierwszą miłością w tle i historyjką o tym, że młodzieńczy bunt to niesamowicie pozytywna rzecz, a objawia się głównie durnymi akcjami i farbowaniem włosów na różowo. Nie tędy droga, szanowna autorko.
Nie będę się rozpisywać o fabule, bo nie ma o czym, jest tak głupia, że nawet ciężko to streścić, o bohaterach nie da się nic powiedzieć, wystarczy sobie wziąć któregokolwiek z jakiegokolwiek serialu dla młodzieży i pasuje jak ulał. Napisane kiepsko, jeszcze gorzej przetłumaczone, toporne, niegramatyczne, w czytaniu zdania przypominają niepasujące do siebie puzzle, koszmar.
Kiedy napotykam na swojej czytelniczej ścieżce takie "potworki" to zastanawiam się czy naprawdę na całym świecie pisze się i wydaje tak złe książki dla młodych ludzi? Nie ma nic choćby ładnie napisanego, nie wspominając już o jakichś wartościach, które książka w inteligentny sposób próbuje przemycać? Rozumiem, że nie wszystko, co się czyta musi być "arcydziełem", wysmakowanym i nabitym samymi mądrościami, ale nawet od rozrywki trzeba wymagać jakiegoś poziomu. Tutaj poziom jest zerowy.

Po raz pierwszy od bardzo dawna brakuje mi słów, by napisać o przeczytanej książce. Wcale nie z powodu jej wyjątkowości i geniuszu autora, wręcz przeciwnie, czegoś równie beznadziejnego nie czytałam już od jakiegoś czasu.
"Złe dziewczyny nie umierają" to koszmar każdego czytelnika obdarzonego inteligencją. To przypadek, z którym często miewa się do czynienia w codziennym...

To jedna z tego typu serii książek, której nie mam zamiaru kontynuować. Nie ma tragedii, ale jak na horror młodzieżowy, to za wiele się tutaj nie działo. Brakowało mi czegoś takiego, co rzuciłoby mną o ścianę z wrażenia. Myślę też, że wątek romantyczny akurat tutaj jest całkowicie zbędny i też raczej tego typu sceny nie miały żadnego znaczenia w stosunku do tematu całej opowieści. Przyznam, że pierwsze pięćdziesiąt stron jest mocno infantylne i bezosobowe. Myślałam, że to będzie całkowita porażka, ale poniekąd COKOLWIEK się działo. Główny zarzut to właśnie zbyt mało adrenaliny podczas czytania. Nie czułam nic takiego w stylu: nie mogę się oderwać, muszę czytać dalej. Tu zwyczajnie były mi obojętne losy bohaterki, która oczywiście musiała być opisana schematycznie jako prawdziwa buntowniczka.

To jedna z tego typu serii książek, której nie mam zamiaru kontynuować. Nie ma tragedii, ale jak na horror młodzieżowy, to za wiele się tutaj nie działo. Brakowało mi czegoś takiego, co rzuciłoby mną o ścianę z wrażenia. Myślę też, że wątek romantyczny akurat tutaj jest całkowicie zbędny i też raczej tego typu sceny nie miały żadnego znaczenia w stosunku do tematu całej...

Ta książka czekała na swoją kolejkę baaaardzo długo, dostałam ją w prezencie i dobrych parę lat leżała na półce. Biorąc się za nią, byłam bardzo pozytywnie nastawiona, gdyż czytałam o niej bardzo dobre recenzje, ale powiem szczerze, że spodziewałam się czegoś więcej...

Od jakiegoś czasu siostra Alexis - Kasey dość dziwnie się zachowuje... Alexis słyszy jak jej siostra mówi sama do siebie, biega po nocy po domu, a później tego nie pamięta albo zmienia się kolor jej oczu... Próbuje dotrzeć do tego, co się z jej siostrą dzieje i dlaczego tak się dzieje. Dlaczego zły duch wybrał jej siostrę i jaki w swoich działaniach ma cel? Czemu duch nie odszedł a... szuka zemsty?

Jak dla mnie to było trochę takie dość naciągane. Miał to być horror, science fiction ale bez przesady, nagle jedna 15letnia dziewczyna widzi, że coś się złego dzieje i sama idzie ratować świat przed tym demonem, a co! Trzeba przyznać, że książkę bardzo fajnie się czytało dzięki prostemu językowi, którym posługiwali się bohaterowie. Początek był strasznie nudny, ale później się systematycznie wszystko rozkręcało. Niemniej jednak miałam nadzieję na jakoś bardziej rozbudowaną historię a wątek paranormalny był dosłownie znikomy, bardziej to przypominało dramat obyczajowy z życia nastolatki ubarwiony zjawiskami paranormalnymi niż horror. Ale cóż, fajnie szybko się czytało, natomiast fabuła mogłaby być bardziej dopracowana.

Ta książka czekała na swoją kolejkę baaaardzo długo, dostałam ją w prezencie i dobrych parę lat leżała na półce. Biorąc się za nią, byłam bardzo pozytywnie nastawiona, gdyż czytałam o niej bardzo dobre recenzje, ale powiem szczerze, że spodziewałam się czegoś więcej...

Od jakiegoś czasu siostra Alexis - Kasey dość dziwnie się zachowuje... Alexis słyszy jak jej siostra...

Sięgając po książkę nie wiedziałam, że mam przed sobą horror młodzieżowy. Dość potężnie się zawiodłam. Fabuła jest infantylna, a bohaterowie płytcy i stereotypowi. Prawdopodobnie gdybym była jakieś 15 lat młodsza, książka by miała u mnie wyższą notę.

Sięgając po książkę nie wiedziałam, że mam przed sobą horror młodzieżowy. Dość potężnie się zawiodłam. Fabuła jest infantylna, a bohaterowie płytcy i stereotypowi. Prawdopodobnie gdybym była jakieś 15 lat młodsza, książka by miała u mnie wyższą notę.

Książka dla młodzieży, w której pojawia się motyw demona, opętania, sił nadprzyrodzonych. Na szczęście zostały one przedstawione dość delikatnie, nie drastycznie, w sposób który może zachęcić młodego czytelnika do sięgnięcia po thrillery w przyszłości. Gdyby się głębiej zastanowić, to ma w sobie wiele przesłania dla dzieci, ale i dla rodziców. Pokazuje wiele wątków - szkolne przyjaźnie i antypatie, siostrzaną miłość, przepracowaną matkę i niezbyt zaangażowanego w życie rodziny ojca (który na szczęście się opamiętuje), a także rodzącą się młodzieńczą miłość i chęć (a nawet konieczność!) odkrycia mrocznej tajemnicy.

Książka dla młodzieży, w której pojawia się motyw demona, opętania, sił nadprzyrodzonych. Na szczęście zostały one przedstawione dość delikatnie, nie drastycznie, w sposób który może zachęcić młodego czytelnika do sięgnięcia po thrillery w przyszłości. Gdyby się głębiej zastanowić, to ma w sobie wiele przesłania dla dzieci, ale i dla rodziców. Pokazuje wiele wątków -...

Wiedziałam, że sięgam po horror młodzieżowy, ale spodziewałam się strachu, przerażenia, a co dostałam taki horror, że w ogóle się nie przestraszyłam. Zero strachu, zwykła przygodówka z elementami fantastycznymi. Alexis jest tak jakoś dziwnie wykreowana. Kolejny minus to fabuła, jest ona taka głupia, że aż żal.
Podsumowując, książka nie warta czytania. Zobaczę jak jest z drugą częścią, ale nie spodziewam się wiele.

Opis :
Alexis ucieka w fotografowanie i trzyma się na uboczu, jak niejedna nastolatka. Nie każdy jest urodzoną cheerleaderką. Zresztą jak się żyje z takimi rodzicami, nie ma w tym nic dziwnego. Młodsza siostra Alexis, trzynastoletnia Kasey, też jest specyficzna, z tym swoim zbzikowaniem na punkcie starych lalek. W sumie życie Alexis, choć trochę wyobcowane, nie odbiega od normy. Tak się przynajmniej wydaje…

Nagle sprawy wymykają się spod kontroli. Staje się jasne, że złowróżbne sygnały to był dopiero przedsmak prawdziwej grozy. Kasey zaczyna się zachowywać jeszcze bardziej niepokojąco niż wcześniej: jej błękitne oczy skrzą czasem zielonym blaskiem, pamięć odmawia jej posłuszeństwa, a słowa… słowa, które wypowiada, są żywcem wyjęte z dawnych epok. Kasey z radosnej kolekcjonerki lalek zmienia się w uosobienie zła. Dziwne rzeczy dzieją się też w domu. Drzwi otwierają się i zamykają, pchane niewidzialną ręką, woda sama się gotuje, klimatyzacja, choć wyłączona, przepełnia całe wnętrze chłodem.

Wiedziałam, że sięgam po horror młodzieżowy, ale spodziewałam się strachu, przerażenia, a co dostałam taki horror, że w ogóle się nie przestraszyłam. Zero strachu, zwykła przygodówka z elementami fantastycznymi. Alexis jest tak jakoś dziwnie wykreowana. Kolejny minus to fabuła, jest ona taka głupia, że aż żal.
Podsumowując, książka nie warta czytania. Zobaczę jak jest z...

Jedna z moich ulubionych książek. Spodobała mi się główna bohaterka, motyw przewodni oraz fabuła. Utożsamiałam się z Alexis, która świat oglądała przez obiektyw aparatu. Lekkie pióro, przystępny język i ciekawe opisy sprawiały, że dostawałam gęsiej skórki w co straszniejszych momentach i myślę, że książka ruszy zarówno młodszych jak i starszych czytelników.

Jedna z moich ulubionych książek. Spodobała mi się główna bohaterka, motyw przewodni oraz fabuła. Utożsamiałam się z Alexis, która świat oglądała przez obiektyw aparatu. Lekkie pióro, przystępny język i ciekawe opisy sprawiały, że dostawałam gęsiej skórki w co straszniejszych momentach i myślę, że książka ruszy zarówno młodszych jak i starszych czytelników.

Coś zaczyna być nie tak z siostrą Alexis. Kasey robi się tajemnicza, a przy tym zachowuje się dziwnie: chodzi nocą po domu, zbiera podejrzane informacje. Alexis boi się o siostrę, kiedy tymczasem ta snuje mordercze plany.

Fabuła miałaby potencjał, bo nie na co dzień spotyka się horrory młodzieżowe, ale czyta się to po prostu źle. Jest drętwo, pióro autorki nie powala... Miejscami jesteśmy zasypani masą informacji (szczególnie na początku), miejscami wieje nudą. Bohaterowie jacyś tacy bez wyrazu. Szczególnie trudno było mi zwizualizować sobie główne bohaterki, które przecież odgrywały tutaj bardzo ważną rolę. Z czasem fabuła nabiera tempa. Coś zaczyna się dziać, ale generalnie nie jest to na tyle wciągające, żeby nie można się było od tego oderwać. Jest parę elementów grozy - to na plus, ale zakładam, że wielbiciele tego gatunku nie będą zwaleni z kolan.

Coś zaczyna być nie tak z siostrą Alexis. Kasey robi się tajemnicza, a przy tym zachowuje się dziwnie: chodzi nocą po domu, zbiera podejrzane informacje. Alexis boi się o siostrę, kiedy tymczasem ta snuje mordercze plany.

Fabuła miałaby potencjał, bo nie na co dzień spotyka się horrory młodzieżowe, ale czyta się to po prostu źle. Jest drętwo, pióro autorki nie powala......

Nie rozumiem, skąd ten tytuł. Czy naprawdę dziewczyna, która zginęła przypadkowo, kiedy rówieśnicy się nad nią znęcali, jest zła? Nie powiedziałabym.
Ogólnie to nic specjalnego, raczej sztampowo.

Nie rozumiem, skąd ten tytuł. Czy naprawdę dziewczyna, która zginęła przypadkowo, kiedy rówieśnicy się nad nią znęcali, jest zła? Nie powiedziałabym.
Ogólnie to nic specjalnego, raczej sztampowo.

Fajna, choć myślałam, że dużo bardziej mi się spodoba.

Fajna, choć myślałam, że dużo bardziej mi się spodoba.