Kolejna pozycja wydawnictwa Agade prezentująca czytelnikowi dorobek Starożytnej Mezopotamii.
Zbiór mitów, pieśni i modlitw pozwalających poznać wierzenia, ale również sposób patrzenia na otaczający ich świat w którym doszukiwali się działalności bóstw, następnego po Sumerach ludu który zaistniał w Dwurzeczu. Nie jest to zbiór autonomiczny. Czytelnik który uprzednio zapoznał się z podobną książką dotyczącą Sumerów łatwo odnajdzie analogie między poszczególnymi mitami, a wraz z nimi ciągłość kulturową która trwała nadal mimo wymiany substratu etnicznego Mezopotamii.
Pewną wadą pozycji jest zbyt ogólny wstęp wyjaśniający historię Mezopotamii. Większy nacisk powinien być jednak położony na sam okres akadyjski. Także poszczególne utworu są opracowane różnie. W jednych brak wyjaśnień odnoszących się do niezrozumiałych fragmentów w innych daje się przypisy objaśniające czytany fragment.

Kolejna pozycja wydawnictwa Agade prezentująca czytelnikowi dorobek Starożytnej Mezopotamii.
Zbiór mitów, pieśni i modlitw pozwalających poznać wierzenia, ale również sposób patrzenia na otaczający ich świat w którym doszukiwali się działalności bóstw, następnego po Sumerach ludu który zaistniał w Dwurzeczu. Nie jest to zbiór autonomiczny. Czytelnik który uprzednio zapoznał...

„Mity akadyjskie” to zbiór kilkunastu mitów, eposów, legend stanowiących istotną część dobytku kulturowego Akadyjczyków, będących bezpośrednimi kontynuatorami spuścizny kulturowej Sumerów. W przygotowaniu tego tomiku brało udział grono większej niż zwykle ilości tłumaczy kompetentnych, tłumaczących z oryginału, w tym m.in. rozpoznawalne już K. Łyczkowska i M. Kapeluś.

Tak jak w innych tomikach z cyklu „Antologia literatury mezopotamskiej”, tu również na samym początku czytelnik otrzymuje króciutki wstęp z charakterystyką tabliczek mezopotamskich oraz samych tekstów kultury. Następnie, również jak w innych, znajduje się równie krótki i skrótowy zarys dziejów politycznych regionu, tym razem od akadyjczyków do najazdu Persów w roku 539 p.n.e.

Najważniejszym w niniejszym tomiku tekstem jest bez wątpienia „Enuma elisz” – najnowsze i najlepsze jego tłumaczenie. To słynny akadyjski epos teologiczny poruszający kwestie kosmologiczne i kosmogoniczne, m.in. pochodzenie człowieka. Do szczególnie ważnych i ikonicznych tekstów należą tu jeszcze „Mit o ptaku Anzu”, „Zejście Isztar do świata podziemnego” (czyli akadyjska wersja słynnej sumeryjskiej opowieści),„Epos o bogu Erra”, „Mit o Atrachasisie” (akadyjska wersja kultowej opowieści o potopie) czy „Legenda o Sargonie z Akkadu” (pierwszoosobowa! biografia słynnego władcy akadyjskiego stanowiąca inspirację dla postaci Mojżesza). Pozostałe teksty są mniej znane, ale i wśród nich można znaleźć co ciekawsze wątki.

Trochę dziwi mnie tylko, że gdzieniegdzie (przy niektórych tekstach) dodane są objaśnienia pomagające zrozumieć treść, a przy innych już nie. Ale poza tym szczegółem to solidna robota. Standardowo dla tej serii wymagana jest znajomość chociażby podstawowych informacji o historii i kulturze Sumeru i Akadu lub wspieranie się książką „Mitologia Mezopotamii” K. Łyczkowskiej i K. Szarzyńskiej lub „Mity Mezopotamii” Henrietty McCal, w których skomentowane zostały niektóre z zawartych w tomiku tekstów.

„Mity akadyjskie” to zbiór kilkunastu mitów, eposów, legend stanowiących istotną część dobytku kulturowego Akadyjczyków, będących bezpośrednimi kontynuatorami spuścizny kulturowej Sumerów. W przygotowaniu tego tomiku brało udział grono większej niż zwykle ilości tłumaczy kompetentnych, tłumaczących z oryginału, w tym m.in. rozpoznawalne już K. Łyczkowska i M. Kapeluś.

Tak...