Kolejna antologia w tym roku, ale przede mną jeszcze kilka. Ostrzę sobie zęby na Wattsa. Tym razem zbiór kilku dłuższych opowiadań, których tematem jest wojna. Wydawałoby się, że temat szeroki jak Wołga pod Stalingradem i równie głęboki jak rozpiętość czasowa od chwili, gdy pierwsi jaskiniowcy napadli na sąsiednią jaskinię. A temat okazał się równie zdradliwy jak wody wokół Guadalcanal.

Jak w każdej antologii dobór opowiadań jest sprawą najważniejszą i jak w każdej antologii znalazły się perełki ("rzymska" Próba Losu, oraz "niemiecki" Kanał),ale też opowiadania słabsze (choćby otwierające, którego tytuł już zapomniałem, bo taki to był poziom, że od razu wypadło z głowy.

"Kanał" Orbitowskiego znakomity. O niemieckich powstańcach przemykających kanałami w Berlinie atakowanym przez francuskie i polskie wojska. Fajne, przewrotne wobec "Kanału" Wajdy. A jednocześnie pokazuje, że po obu stronach żołnierze czują to samo.

"Próba Losu" też dobra. Świetny pomysł z konfliktem Rzym-Bizancjum, w którym obie strony sięgają po broń ostateczną - czyli półbogów, herosów i anioły.

Pozostałe specjalnie nie utkwiły mi w głowie. Czy warto? Choćby dla tych dwóch opowiadań. Resztę można przekartkować.

Kolejna antologia w tym roku, ale przede mną jeszcze kilka. Ostrzę sobie zęby na Wattsa. Tym razem zbiór kilku dłuższych opowiadań, których tematem jest wojna. Wydawałoby się, że temat szeroki jak Wołga pod Stalingradem i równie głęboki jak rozpiętość czasowa od chwili, gdy pierwsi jaskiniowcy napadli na sąsiednią jaskinię. A temat okazał się równie zdradliwy jak wody wokół...

Wojna to zjawisko znane od tysiącleci. Pisano o nich książki, układano mity i poematy. Zwykle przedstawiały one konflikt z perspektywy żołnierza - bohatera, zwycięzcy. Tego, czytelniku, w ,,Księdze wojny" nie uświadczysz. Akcja większości opowiadań przedstawia wydarzenia z perspektywy bezbronnych, niewinnych ludzi, najczęściej dzieci. Jedynie w trzech ostatnich opowiadaniach ,,bohaterami" są żołnierze frontowi, pionki na szachownicy mocarstw. ,,Księga wojny", jak każdy zbiór opowiadań, zachowuje nierówny poziom. Kilka opowiadań prezentuje poziom mistrzowski (,,Artur Potter Lwie Serce", ,,Prawo losu") Na szczęście, ogólnie to bardzo dobra pozycja, napisana ciekawym językiem, a zawarte w niej opowiadania doskonale się uzupełniają. Nawet te nieco gorsze, jak ,,Jeden dzień", czy ,,Bóg jest z nami" są w niej zwyczajnie potrzebne, gdyż pomagają w zrozumieniu jakim szaleństwem jest wojna i co potrafi zrobić z człowiekiem.

Wojna to zjawisko znane od tysiącleci. Pisano o nich książki, układano mity i poematy. Zwykle przedstawiały one konflikt z perspektywy żołnierza - bohatera, zwycięzcy. Tego, czytelniku, w ,,Księdze wojny" nie uświadczysz. Akcja większości opowiadań przedstawia wydarzenia z perspektywy bezbronnych, niewinnych ludzi, najczęściej dzieci. Jedynie w trzech ostatnich...

Całkiem przyjemny zbiór opowiadań. Najsłabszym było opowiadanie Ćwieka, co mnie wcale nie dziwi. Reszta natomiast jest całkiem przyjemna i z chęcią przeczytałabym dłuższe utwory z tych światów.

Całkiem przyjemny zbiór opowiadań. Najsłabszym było opowiadanie Ćwieka, co mnie wcale nie dziwi. Reszta natomiast jest całkiem przyjemna i z chęcią przeczytałabym dłuższe utwory z tych światów.

Antologia – moja miłość

Uwielbiam antologie, kocham antologie, zwłaszcza opowiadań fantastyczno-naukowych. Według mnie (ostatnio w Nidzicy dowiedziałem się, że parę innych osób, mądrzejszych ode mnie też tak uważa) opowiadania to jest najlepsza forma literacka (baranek twierdzi, że szort, ale tutaj jeszcze dyskutujemy). Więc jeżeli mam możliwość dostać w książce zestaw opowiadań różnych autorów, to zawsze się na to piszę.

Mamy w Polsce dobre tradycje w wydawaniu antologii, dobre lata zaczęły się od antologii redagowanych przez Zbigniewa Przyrowskiego w Naszej Księgarni, przez serię Stało się jutro także wydanych przez Naszą Księgarnię, antologie autorów demoludów z Wydawnictwa Poznańskiego, do serii KAW-u Spotkanie w przestworzach. Potem przyszły lata chude - było parę antologii w latach dziewięćdziesiątych, w większości podsumowujących, ze sławną Jawnogrzesznicą wydaną w Przedświcie.

Po roku 2000 znowu zaczęły się dobre lata. Fabryka Słów rozpoczęła wydawanie antologii „swoich” autorów. Początkowe antologie były bardzo dobre. Małodobry, Demony, Deszcze niespokojne, potem niestety było już gorzej. Antologie wydawały także inne wydawnictwa, w tym Supernowa czy Runa. Ta ostatnia wydała dotychczas dwie bardzo dobre: Księgę smoków i dwutomową Księgę strachu.

Obecnie Runa wydała swoją trzecią antologię: Księgę wojny, w takich samych przedziwnych wymiarach 160x240 i bardzo dużymi literami, prawie jak kiedyś w serii Duża czcionka Prószyńskiego. Skład autorów może wbić w ziemię, nic, tylko siadać i czytać.

Niestety jak to zwykle ze zbyt dużymi oczekiwaniami bywa, rozczarowanie potrafi przyjść bardzo szybko. Obiecywałem sobie bardzo dużo po niej, kupiłem ją zaraz po wydaniu, przełożyłem na początek kolejki, natychmiast przeczytałem i… jest dobrze, poprawnie, ale nie bardzo dobrze, rewelacyjnie jak chciałem.

ciąg dalszy na stronie:
http://szortal.com/node/288

Antologia – moja miłość

Uwielbiam antologie, kocham antologie, zwłaszcza opowiadań fantastyczno-naukowych. Według mnie (ostatnio w Nidzicy dowiedziałem się, że parę innych osób, mądrzejszych ode mnie też tak uważa) opowiadania to jest najlepsza forma literacka (baranek twierdzi, że szort, ale tutaj jeszcze dyskutujemy). Więc jeżeli mam możliwość dostać w książce zestaw...

Konkretny zbiór opowiadań! Warto moim zdaniem poświęcić chwilkę czasu ;)

Konkretny zbiór opowiadań! Warto moim zdaniem poświęcić chwilkę czasu ;)

Dziwna ta antologia, bardzo nierówny poziom. Im bliżej końca tym opowiadania lepsze i ciekawsze, ale 3 końcowe nie zmienią smaku całości.

Dziwna ta antologia, bardzo nierówny poziom. Im bliżej końca tym opowiadania lepsze i ciekawsze, ale 3 końcowe nie zmienią smaku całości.

"(...) Ogólnie rzecz biorąc „Księga wojny” nie należy do najlepszych antologii. Na dziesięć opowiadań mniej niż połowa jest bardzo dobra, a potencjał wielu ciekawych pomysłów został zmarnowany lub wykorzystany tylko w niewielkim stopniu. Ciężka sprawa. Z drugiej strony, kilku autorów błyszczy. Opowiadania „Bajka o trybach i powrotach”, „Ciężki metal” i „Prawo losu” ratują cały zbiór i chociażby dla nich warto go kupić i przeczytać."

Cała recenzja "Ciekawostek historycznych":
http://ciekawostkihistoryczne.pl/?p=3275

"(...) Ogólnie rzecz biorąc „Księga wojny” nie należy do najlepszych antologii. Na dziesięć opowiadań mniej niż połowa jest bardzo dobra, a potencjał wielu ciekawych pomysłów został zmarnowany lub wykorzystany tylko w niewielkim stopniu. Ciężka sprawa. Z drugiej strony, kilku autorów błyszczy. Opowiadania „Bajka o trybach i powrotach”, „Ciężki metal” i „Prawo losu” ratują...

Moja opinia może być nieco krzywdząca dla części autorów opowiadań zawartych w tej książce, ale niestety nie dotarłem do jej końca - najzwyczajniej w świecie mnie zmęczyła. Być może kolejne opowieści byłyby lepsze, ale te które zdążyłem przeczytać zbyt szybko się dla mnie kończyły, miały przewidywalną fabułę, ale zupełnie głupie, bezsensowne, płytkie zwroty akcji. Wszystkie książki mają u mnie swoje miejsce na półce, równo i schludnie poukładane, od najwyższej do najniższej z podziałem na autorów i gatunki.

"Księgę Wojny" możecie znaleźć już na jednym z portali aukcyjnych, być może znajdzie lepszego czytelnika niż ja i zostanie odpowiednio doceniona. U mnie nie zagrzała zbyt długo miejsca.

Moja opinia może być nieco krzywdząca dla części autorów opowiadań zawartych w tej książce, ale niestety nie dotarłem do jej końca - najzwyczajniej w świecie mnie zmęczyła. Być może kolejne opowieści byłyby lepsze, ale te które zdążyłem przeczytać zbyt szybko się dla mnie kończyły, miały przewidywalną fabułę, ale zupełnie głupie, bezsensowne, płytkie zwroty akcji. Wszystkie...

Mogło być dużo lepiej. Ciekawiej do tematu podeszli twórcy z konkurencyjnego wydawnictwa w "Deszczach niespokojnych" . Tutaj. tym razem najlepsi to Wełnicki i Piekara. Resztę możecie sobie darować.

Mogło być dużo lepiej. Ciekawiej do tematu podeszli twórcy z konkurencyjnego wydawnictwa w "Deszczach niespokojnych" . Tutaj. tym razem najlepsi to Wełnicki i Piekara. Resztę możecie sobie darować.

Niektóre dobre, inne słabsze- jak to w zbiorze opowiadań

Niektóre dobre, inne słabsze- jak to w zbiorze opowiadań