Hannibal po drugiej stronie maski

Dzięki tej książce wnikamy w przeszłość, a dokładniej mówiąc w dzieciństwo głównego bohatera tej serii. Obserwujemy co dzieje się z dzieckiem, a później młodym chłopcem na przestrzeni lat. Lat które nie były łatwe. Los kopał go raz po raz udowadniając, że życie nie jest łatwe i czasami trzeba się przez nie przedzierać pazurami aby móc dostać choćby ochłapy.

Tylko czy można usprawiedliwiać swoje zachowanie tym co nas spotkało, czy można twierdzić że odbijamy sobie teraz coś co nas dotknęło kiedyś.
Nie wiem, nie mnie to oceniać.
Pewne jest, że rzeczy z przeszłości zakorzeniają się w nas i czasami tkwią w naszych duszach niczym cierń, który powoduje krwawienie podczas poruszania.

Hannibal po drugiej stronie maski to cudowne zwieńczenie całej serii, którą ja jestem oczarowana 😍
Psychologiczne przedstawienie postaci w tej serii to majstersztyk.
Każde zdanie jest tu mocno dopracowane tak by czytelnik był zachwycony i mimo że chwilami bywa obrzydliwe, całość jest i mocno Wam ją polecam ❤️

Dzięki tej książce wnikamy w przeszłość, a dokładniej mówiąc w dzieciństwo głównego bohatera tej serii. Obserwujemy co dzieje się z dzieckiem, a później młodym chłopcem na przestrzeni lat. Lat które nie były łatwe. Los kopał go raz po raz udowadniając, że życie nie jest łatwe i czasami trzeba się przez nie przedzierać pazurami aby móc dostać choćby ochłapy.

Tylko czy...

Wydaje mi się, że całą historię można byłoby zamknąć w 100 stronach powieści. Zamiast tego są rozwlekłe opisy, które może i owszem miały nadawać klimatu, ale czy faktycznie nadały? Ja tego nie poczułem, ale każdy powinien odpowiedzieć za siebie. Nie podpasowały mi ani wątki obyczajowe, ani akcja. Książkę dobrze się czyta, ale fajerwerków nie było. Motyw zemsty i wydarzeń niestety do mnie nie przemówił. W zasadzie to przed przeczytaniem tej książki miałem pewne domysły na temat treści i prawie zgadłem niektóre wydarzenia. [SPOJLER] Akcja zaczyna się na ostatnich 50-60 stronach, akcja tak wartka, że Hannibal niczym komandos pokonywał kolejnych przeciwników. Nie mogłem tego kupić. Trudno to kupić. Przyjemność odbiera fakt, że wiadomo, że Hannibal nie może zginąć (jeśli ktoś czytał wcześniejsze książki z tą postacią), więc niejako wiadomo, jakie będzie zakończenie powieści, nie ma tam wielu zaskoczeń, o ile jakiekolwiek były...

Wydaje mi się, że całą historię można byłoby zamknąć w 100 stronach powieści. Zamiast tego są rozwlekłe opisy, które może i owszem miały nadawać klimatu, ale czy faktycznie nadały? Ja tego nie poczułem, ale każdy powinien odpowiedzieć za siebie. Nie podpasowały mi ani wątki obyczajowe, ani akcja. Książkę dobrze się czyta, ale fajerwerków nie było. Motyw zemsty i wydarzeń...

Książka robi wrażenie. Hannibal od młodości był oryginalnym człowiekiem. Polecam się zapoznać. Są nawet ciekawostki geograficzne. Np w moim wydaniu przez Paryż płynie Tamiza. Całokształt super!

Książka robi wrażenie. Hannibal od młodości był oryginalnym człowiekiem. Polecam się zapoznać. Są nawet ciekawostki geograficzne. Np w moim wydaniu przez Paryż płynie Tamiza. Całokształt super!

Ostatni tom o Hannibalu. Poziom równie wysoki jak w poprzednich książkach. Postawiłabym ją na 1 miejscu razem z poprzedniczką.
Hannibal... Dużo przeszedł jako dziecko, za dużo. Choć wyjątkowy był już wcześniej.
Koniec (a zarazem początek) jego historii utwierdził mnie w tym, że jest to jedna z najbardziej skomplikowanych, wyjątkowych i złożonych postaci z jakimi się spotkałam.
Brawa dla autora!
Polecam!!

Ostatni tom o Hannibalu. Poziom równie wysoki jak w poprzednich książkach. Postawiłabym ją na 1 miejscu razem z poprzedniczką.
Hannibal... Dużo przeszedł jako dziecko, za dużo. Choć wyjątkowy był już wcześniej.
Koniec (a zarazem początek) jego historii utwierdził mnie w tym, że jest to jedna z najbardziej skomplikowanych, wyjątkowych i złożonych postaci z jakimi się...

Geneza zła

Każdy z nas jest sumą doświadczeń. To one kształtują naszą osobowość i zachowanie. Jakże szybko ulegamy powierzchownemu ocenianiu innych. Nie bacząc na ich własną historię, często przykładając swój kompas moralny, wydajemy osąd nie znając wszystkich szczegółów. Czasami wystarczy się zatrzymać i posłuchać co druga strona ma do powiedzenia, wręcz pozwolić aby emocje znalazły ujście, wówczas może zaistnieć szansa na zrozumienie drugiego człowieka. Można zadać pytanie czym jest ocena innych bez poznania genezy i motywów postępowania?

Któż nie słyszał o ikonicznej postaci jaką jest Hannibal Lecter? Stworzony przez Thomasa Harrisa na potrzeby jego powieści kryminalnych doktor Lecter przeniknął do światowej popkultury zarówno dzięki książkom jak i udanym ekranizacjom. Autor wykazał się niebywałym kunsztem, gdyż zło nacechował artyzmem a kreowany na kanibala Lecter wywołuje zarówno strach jak i fascynację. Choć czytelnicy mieli możliwość zetknąć się z tą tajemniczą postacią, poznać jej charakter, zachowanie, wyrafinowanie, wysublimowany smak artystyczny i kulinarny oraz czyny jakich się dopuścił to nadal w półcieniu tliła się kwestia początków tego wszystkiego. „Hannibal. Po drugiej stronie maski” ujawnia to co było ukryte a sam Harris stara się dokonać studium narodzin zła. Autor kontynuuje wątek bohatera przybliżając jego młodzieńcze lata, pełne straty i bólu, fascynacji i lęku, zamiłowania do sztuki i nauki, przywiązania do rodziny i wewnętrznie spalającej nienawiści do wrogów.

Podczas Drugiej Wojny Światowej w niedostępnych lasach Litwy przetrzymywana jest dwójka małych dzieci, Hannibal i Misza. Dochodzi do makabrycznej zbrodni, która wydaje się końcem a tak naprawdę początkiem narodzin owianego złą sławą doktora. Miłość i nienawiść, wyrzuty sumienia i żądza zemsty, ohyda i zmysłowe piękno, sztuka i kobieta walczą o duszę Hannibala. Ludzie, którzy wpłynęli na los Hannibala, nie zdawali sobie sprawy, że stanęli na drodze potwora, który zemstą karmi drzemiące w nim demony.

Thomas Harris postanowił dokonać genezy powstania geniusza zbrodni. Odsłania przed czytelnikami młodzieńcze lata Lectera oraz sugestywnie kreuje pożogę lat wojennych. Choć Harris stawia na dosyć znany motyw wpływu traumatycznych wydarzeń z dzieciństwa na psychikę i dalszy rozwój przyszłych seryjnych morderców to makabra wojny jest tak sugestywnie odwzorowana, że łatwo nam uwierzyć w prapoczątki zmian w psychice głównego bohatera. Traumatyczne przeżycia z okresu wojny, strata bliskich, powodują, że młodociany Hannibal a pewnie również każdy z nas wyparłby je ze swej świadomości. Dopiero natknięcie się na oprawców sprawia, że demony z przeszłości dają o sobie znać a Hannibal wkracza na drogę zemsty.

„Hannibal. Po drugiej stronie maski” obdziera kultowego bohatera z aury tajemnicy, która mu towarzyszyła. Po poznaniu wszystkich szczegółów z dzieciństwa Lectera, zwłaszcza tych najbardziej dramatycznych, paradoksalnie zaczynamy odczuwać współczucie a nawet zrozumienie co do jego wyboru drogi zemsty. Choć obie postaci Lectera, zarówno ta młodzieńcza i dorosła wydają się początkowo różne to oba wcielenia są identyczne pod względem zamiłowania do sztuki, niezwykłej inteligencji, wyrafinowania czy też niezrozumienia przez innych oraz siły jaka w nich drzemie.

Hannibal krok po kroku odnajduje sprawców makabrycznych wydarzeń z dzieciństwa, rozprawiając się z nimi w sposób adekwatny co do popełnionych czynów. Jednakże pierwsze zbrodnie dokonywane przez Hannibala cechuje takie same wyrafinowanie i opanowanie jak te, które dokonywał na kartach wcześniejszych powieści to pod koniec „Hannibal. Po drugiej stronie maski” tracą one swego rodzaju artyzm na rzecz zwykłej sensacji, co trochę nie współgra z postacią Lectera. Jednym słowem zbyt duża nuta sensacji pod koniec powieści, która dodatkowo potęgowana jest nadmierną ilością postaci pobocznych, co wywołuje lekki chaos czytelniczy. Interesującym jest walka o duszę Hannibala zarówno ta zewnętrzna prowadzona prze jego ciotkę Murasaki oraz wewnętrzna, gdy próbuje nie ulec demonom zemsty. Szkoda, że Harris nie zaakcentował bardziej ostatecznego momentu przemiany Lectera przez co motywy jego późniejszych zachowań, zwłaszcza dotyczących kanibalizmu wydają się mało przekonujące. Wydaje się, że Harris na nowo stworzył postać dobrze nam znaną, lecz nacechował ją elementami znanymi z poprzednich powieści.

Podsumowując, jakże różny jest młodociany Hannibal od tego znanego z „Milczenia owiec” , co ma swoje wady i zalety. Jednak nadal udało się Harrisowi zachować hipnotyzujący obraz wyrafinowanego i perwersyjnie fascynującego człowieka, który z makabry uczynił dzieło sztuki.

Geneza zła

Każdy z nas jest sumą doświadczeń. To one kształtują naszą osobowość i zachowanie. Jakże szybko ulegamy powierzchownemu ocenianiu innych. Nie bacząc na ich własną historię, często przykładając swój kompas moralny, wydajemy osąd nie znając wszystkich szczegółów. Czasami wystarczy się zatrzymać i posłuchać co druga strona ma do powiedzenia, wręcz pozwolić aby...

Książka „Hannibal. Po drugiej stronie maski” Thomas'a Harris'a to czwarty tom cyklu o słynnym doktorze Lecter'ze.
Autor ukazuje nam dzieciństwo i młodość Hannibala Lecter'a. Przyznam szczerze, że każdy człowiek stałby się potworem, w momencie przejścia traumy podczas II wojny światowej.
Książka pokazuje rozwój i wyrafinowanie zmian osobowości bohatera.
Takiego cyklu się nie zapomina, historie opisane przerażają, wywołują mnóstwo emocji.
Co byś zrobił, gdybyś nie miał co jeść?
Czy zjadłbyś dziecko?
Jak wpłynie to na Twoją psychikę, kiedy jesteś obserwatorem?
Czy zemsta idealna istnieje?
Jak dużo poświęcisz, aby zrealizować swój cel?
Serdecznie polecam cały cykl o Hannibalu Lecter'ze.

Książka „Hannibal. Po drugiej stronie maski” Thomas'a Harris'a to czwarty tom cyklu o słynnym doktorze Lecter'ze.
Autor ukazuje nam dzieciństwo i młodość Hannibala Lecter'a. Przyznam szczerze, że każdy człowiek stałby się potworem, w momencie przejścia traumy podczas II wojny światowej.
Książka pokazuje rozwój i wyrafinowanie zmian osobowości bohatera.
Takiego cyklu się...

:) no chyba najsłabsza część

:) no chyba najsłabsza część

Książka wieńczy cykl powieści ze słynnym doktorem Lecterem. Podobnie jak poprzednie części pisana z polotem, znać doskonałość warsztatu pisarskiego Harrisa. Tę i pozostałe części przeczytałam podczas urlopu, bo to wymarzona lektura na wakacje.

Książka wieńczy cykl powieści ze słynnym doktorem Lecterem. Podobnie jak poprzednie części pisana z polotem, znać doskonałość warsztatu pisarskiego Harrisa. Tę i pozostałe części przeczytałam podczas urlopu, bo to wymarzona lektura na wakacje.

Czasy wojenne ciężko trawię, więc pierwszą połowę wymęczyłem.

Czasy wojenne ciężko trawię, więc pierwszą połowę wymęczyłem.

Każdy zamienił by się w potwora, gdyby spotkało go to, czego w dzieciństwie doświadczył Hannibal Lecter. II wojna światowa wyciągnęła z dużej części ludzkości, która mieliła się w kotle piekła wojny prawdziwych demonów zła, którzy z pobudek czysto egoistycznych, by przetrwać wojnę, by nie być głodnym, by się wzbogacić, zająć wysokie stanowiska gwarantujące bezpieczeństwo, oddalające widmo strachu, zamieniali się w potwory.
Taka właśnie ludzka potworność, człowieczych hien, z młodego Hannibala uczyniła potwora, na nieszczęście dla jego ofiar, jeszcze bardziej przerażającego, pałającego chęcią zemsty. By obudził się w nim potwór, nie minęło zbyt dużo czasu, ale na to jak perfekcyjnym potworem się stał, pracował i przygotowywał się latami. Rzeźbił umysł, zdobywał umiejętności, zdobywał wiedzę, wypracowywał styl, uczył się świata i ludzi bardzo uważnie, ze szwajcarską starannością, rzetelnością i precyzją. W końcu dorosły Hannibal Lecter był potworem wyrafinowanym.

Tą powieścią Thomas Harris mocno zaskoczył, bowiem nikt nie spodziewał się, że po trzecim tomie, który w pewien sposób zamknął klamrą ciąg zdarzeń począszy od "Czerwonego smoka", idąc przez "Milczenie owie", by na "Hannibalu" skończyć.
Autor wrzuca swoich czytelników do młodości i dzieciństwa Lectera. Ciekawi mnie jak długo kiełkował w nim pomysł na ten czwarty tom. Być może większość treści miał już w momencie, gdy pisał "Hannibala", bo na przełomie całej lektury trzeciego tomu dało się co jakiś czas dostrzec nawiązaniua odnośnie strasznej przeszłości Hannibala, o jego siostrze, o tym, co oboje przeszli w czasie II wojny światowej.
Myślę, że każdy z czytających chciał się przekonać, wrzucając się w otchłań wyobraźni Harrisa czy Lecter był również tak przesiąkniętym złem dzieckiem, czy też coś w jego życiu się wydarzyło. Coś co odpaliło włącznik w jego umyśle, by stać się tak wyrafinowanym potworem i jakim momencie odpalił się ten pierwszy impuls.
Harris przedstawia Lectera jako dzieciaka niezwykle bystrego, chłonącego wiedzę, przede wszystkim z książek, ale też dzięki miejscom i ludziom, których spotkał na swej drodze. Nikt nie jest tak genialny i samowystarczalny, by z miejsca stać się nie popełniającą błędów maszyną do zabijania. Ten proces musiał dojrzewać powoli i stopniowo. Musiał pojawić się też impuls, by mroczna połowa mogła wyjść na powierzchnie duszy.

"Jest taka chwila, w której, zdani sami na siebie, ludzie przestają żyć, a starają się zaledwie przeżyć."
Stephen King - "Pokochała Toma Gordona"

Jak wiele jesteśmy w stanie zrobić by przeżyć, by przetrwać, by zachować życie, by nie cierpieć na ból fizyczny? Co jesteśmy stanie uczynić, by tego wszystkiego uniknąć? Jak wielki mrok jesteśmy w stanie wydostać z naszej duszy, by nadal istnieć? Czy strach przed śmiercią, przed cierpieniem można pozbawić nas człowieczeństwa.
I tutaj zadajmy sobie pytanie. A co jeśli z takimi dylematami miota się dziecko?

"Jeśli Człowiek Rozumny, wyrafinowany i cywilizowany homo sapiens wybiera kapitulację, to rezygnuje z tego zaszczytnego określenia i lepiej stanę się zwierzęciem. I jak zwierze będę chwytać się życia i rzucać innym do gardeł, żeby przeżyć. I przeżyję. Rozumiesz?! Przeżyję!"
Dymitry Glukhovsky - "Metro 2033"

Psychoanaliza postaci na bardzo wysokim poziomie. Wtąki prowadzone są płynnie, bez żadnych niepotrzebnych i pomieszanych udziwnień. Udało się zachować klimat poprzednich powieści i wtłamsić w młodego Lectrera dojrzewającą osobowość znaną z pierwszych tomów tej postaci. W tym młodym Lecterze, zwłaszcza pod koniec książki da się rozpoznać początkowy etap wyrafinowania tej niezwykłej acz, porąbanej osobwości. Z tym że to nie jest kryminał. Bardziej thiller psychologiczny z wątkiem historycznym, lecz kryminałem tej czwartej częście nazwać nie można.

*******************************
KLASYFIKACJA GENERALNA
*******************************

Jakość i piękno słowa...czyli literacki warsztat autora *** 7/10
Proza *** 7/10
Dialogi *** 6/10
Klimat i nastrój powieści *** 8/10
Malowniczość i dokładność miejsc akcji *** 7/10
Wpływ na wyobraźnię *** 8/10
Pokarm dla świadomości; Przesłanie i ogólna problematyka *** 8/10
Płynność czytania *** 710
Portrety psychologiczne bohaterów *** 8/10

Każdy zamienił by się w potwora, gdyby spotkało go to, czego w dzieciństwie doświadczył Hannibal Lecter. II wojna światowa wyciągnęła z dużej części ludzkości, która mieliła się w kotle piekła wojny prawdziwych demonów zła, którzy z pobudek czysto egoistycznych, by przetrwać wojnę, by nie być głodnym, by się wzbogacić, zająć wysokie stanowiska gwarantujące bezpieczeństwo,...