W zasadzie zgadzam się z Twoimi spostrzeżeniami. Kradnąc sformułowanie z jakieś starej dyskusji z tego portalu - fantastyka młodzieżowa to takie słodkie ciastko, ładne, efektowne, i cały problem w tym, by nie zemdliło. Bardzo często czytając młodziezówkę myślę "ależ to dobry pomysł, gdyby go tak tylko dobrze zrealizować". Chyba tego właśnie bym chciała - pomysłu wyrazistego jak z młodzieżówki, ale napisanego rzetelnie i dojrzale, jak dla dorosłych. Sprzeczność?
Tak z ciekawości (oraz z interesowności, ale cii, może się nie wyda...;)) - na jakie dobre młodzieżówki ostatnio trafiłeś?

W zasadzie zgadzam się z Twoimi spostrzeżeniami. Kradnąc sformułowanie z jakieś starej dyskusji z tego portalu - fantastyka młodzieżowa to takie słodkie ciastko, ładne, efektowne, i cały problem w tym, by nie zemdliło. Bardzo często czytając młodziezówkę myślę "ależ to dobry pomysł, gdyby go tak tylko dobrze zrealizować". Chyba tego właśnie bym chciała - pomysłu wyrazistego...

Zdecydowanie polecam Red Rising. Czy to jeszcze młodzieżówka to kwestia sporna. Można powiedzieć, że to bardzo młodzieżowy koncept fabularny, ale podany po dorosłemu. Słyszałem, że dla niektórych nawet za bardzo. 

Ciężko to jakoś sprzedać nie spoilerując, ale większość książki sprowadza się do "drużynowych igrzysk śmierci". Mnie bardzo książka urzekła, a podobno jest najsłabsza w całej trylogii i pozostałe są niesamowite. To jeszcze zweryfikuję, ale po 1 części jestem zachwycony. :)  

Zdecydowanie polecam Red Rising. Czy to jeszcze młodzieżówka to kwestia sporna. Można powiedzieć, że to bardzo młodzieżowy koncept fabularny, ale podany po dorosłemu. Słyszałem, że dla niektórych nawet za bardzo. 

Ciężko to jakoś sprzedać nie spoilerując, ale większość książki sprowadza się do "drużynowych igrzysk śmierci". Mnie bardzo książka urzekła, a podobno jest...

Ja RedRising znam i uwielbiam :) Rzeczywiście, to młodzieżowy pomysł (oraz tempo akcji czy skala opisywanych wydarzeń), ale napisany z wnikliwością, dojrzałością, złożonością, jak dla dorosłych - czyli, jak dla mnie, idealne, choć niezwykle rzadko spotykane połączenie.

Poza tym, wszystkie te młodzieżówkowe schematy jakoś dają się obronić, a przynajmniej książka prowokuje, by spojrzeć na nie spojrzeć z pewną dozą krytycyzmu. Przykładowo Darrow - można się oburzać na to, jaki jest wspaniały i doskonały, jak cała wielka kosmiczna rebelia kręci się dookoła niego, ale ja tam wolę myśleć, że jest to celowy zabieg, autor mruga do czytelnika, pokazując niełopatologicznie megalomanię głównego bohatera, łatwość, z jaką kreuje on z siebie żywą legendę.

"Słyszałem, że dla niektórych nawet za bardzo. " - podobno pierwsze wydawnictwo, do którego zgłosił się autor, powiedziało, że bardzo chętnie książkę wyda, ale trzeba ją uprościć, bo czytelnik nie zrozumie... :D

Co do tomów - mi się pierwszy bardzo podobał, chociaż moim ulubieńcem pozostaje drugi. Kręcę nosem co najwyżej przy trzecim - nie dlatego, że jest słaby, tylko dlatego, że spodziewałam się czegoś więcej, poza tym, jak to w końcówkach serii bywa, robi się nieco zbyt patetycznie.
Dla jasności - kręcę nosem, ale ciągle uważam za jedną z lepszych książek, jakie kiedykolwiek czytałam.

Ja RedRising znam i uwielbiam :) Rzeczywiście, to młodzieżowy pomysł (oraz tempo akcji czy skala opisywanych wydarzeń), ale napisany z wnikliwością, dojrzałością, złożonością, jak dla dorosłych - czyli, jak dla mnie, idealne, choć niezwykle rzadko spotykane połączenie.

Poza tym, wszystkie te młodzieżówkowe schematy jakoś dają się obronić, a przynajmniej książka prowokuje,...

Dzięki, teraz jeszcze bardziej nie będę mógł się doczekać wzięcia za kolejny tom, a w moim grafiku mam przed nim jeszcze 2 inne książki  😐 Chyba muszę pozmieniać play.

Dzięki, teraz jeszcze bardziej nie będę mógł się doczekać wzięcia za kolejny tom, a w moim grafiku mam przed nim jeszcze 2 inne książki  😐 Chyba muszę pozmieniać play.

Tak, być może dorosłam - tylko czemu w takim razie te stare młodzieżówki wciąż mi się podobają? Nie sądzę, żeby to był tylko sentyment.
I rzeczywiście, mój opis pasuje bardziej do literatury dorosłych, tyle tylko, że... i tam jakoś nie znalazłam czegoś, co by mnie porwało, poza "Pieśnią lodu i ognia" - ale ileż można ją czytać w kółko? ;) Jeśli młodziezówki są przeważnie śmieszne, płytkie, nielogiczne i przerysowane; dorosłe książki często wydają mi się nijakie.
Innymi słowy - grymaszę.

Co do książek, które polecasz, czytałam kiedyś "Lewą rękę boga" i niewiele z niej pamiętam, poza tym, że mnie zniesmaczyła - a nie jest to aż takie łatwe. Pozostałe obiły mi się kiedyś o uszy, ale jakoś nie zachęciły - są dobre?

Tak, być może dorosłam - tylko czemu w takim razie te stare młodzieżówki wciąż mi się podobają? Nie sądzę, żeby to był tylko sentyment.
I rzeczywiście, mój opis pasuje bardziej do literatury dorosłych, tyle tylko, że... i tam jakoś nie znalazłam czegoś, co by mnie porwało, poza "Pieśnią lodu i ognia" - ale ileż można ją czytać w kółko? ;) Jeśli młodziezówki są przeważnie...

Czytałam je wiele lat temu, więc niewiele z nich pamiętam. Wiem, że jako nastolatce mi się podobały, ale czy podobałyby mi się teraz na tyle, żeby móc je polecić - nie wiem.

Czytałam je wiele lat temu, więc niewiele z nich pamiętam. Wiem, że jako nastolatce mi się podobały, ale czy podobałyby mi się teraz na tyle, żeby móc je polecić - nie wiem.

@Ixina - ja z wymienionych czytałam tylko cykl o Kate Daniels I. Andrews (chociaż tak naprawdę napisała ją z mężem i to chyba raczej on jest odpowiedzialny za te lepsze fragmenty). Seria jest typowym tasiemcem, więc porzuciłam ją gdzieś tak w połowie. Ogólnie jedna z lepszych, ale mi tam nie podszedł wątek romantyczny, taki trochę rodem z taniego romansidła. Poza nim była jak dla mnie dobra, jednak widzę, że masz całkiem inny gust i obawiam się, że nie jest w twoim typie, bo tam jest dużo magii i biegania z mieczem (chociaż to urban-fantasy) ;) 

 Generalnie, jak mi się już coś spodobało, to przeważnie była to właśnie jakaś tasiemcowata seria, która prędzej czy później schodziła na psy albo skręcała w jakimś dziwnym kierunku. Tak m.in. było z "Anitą Blake" L.Hamilton czy "Zapadliskiem" K.Harrison. Dobrze i dojrzale wg mnie pisała też A.Rice, ale w "Kronikach wampirów" z kolei co drugi tom był słabszy, tak jakby pisarka sobie robiła odpoczynek, no i też zbyt długo się to wlokło, a ja po prostu nie lubię tasiemców. Poza tym niestety większość kobiecej literatury dla dorosłych skupia się na erotyce i najczęściej wychodzą z tego tanie romansidła czy wręcz takie soft-porno dla gospodyń domowych ;)

@Ixina - ja z wymienionych czytałam tylko cykl o Kate Daniels I. Andrews (chociaż tak naprawdę napisała ją z mężem i to chyba raczej on jest odpowiedzialny za te lepsze fragmenty). Seria jest typowym tasiemcem, więc porzuciłam ją gdzieś tak w połowie. Ogólnie jedna z lepszych, ale mi tam nie podszedł wątek romantyczny, taki trochę rodem z taniego romansidła. Poza nim była...

To chyba kwestia gustu i dojrzałości, bo np. "Porwaną pieśniarkę" usiłowałam przeczytać i wg mnie to była bardzo słabo napisana książka. Już lepsza z fantastyki młodzieżowej jest jak dla mnie seria "Dary anioła" czy trylogia "Angelfall", a z takich mocno starszych, to seria "Pośredniczka".
 W każdym razie faktem jest, że bardzo ciężko znaleźć coś godnego uwagi i faktycznie coraz więcej chłamu zalewa rynek książkowy. I nie dotyczy to tylko fantastyki młodzieżowej, ale też na pewno tej bardziej kobiecej. Męskiej nie czytam, więc się nie wypowiem :P

To chyba kwestia gustu i dojrzałości, bo np. "Porwaną pieśniarkę" usiłowałam przeczytać i wg mnie to była bardzo słabo napisana książka. Już lepsza z fantastyki młodzieżowej jest jak dla mnie seria "Dary anioła" czy trylogia "Angelfall", a z takich mocno starszych, to seria "Pośredniczka".
 W każdym razie faktem jest, że bardzo ciężko znaleźć coś godnego uwagi i faktycznie...

O widzisz, a żeby było wesoło, ja próbowałam kiedyś i "Dary anioła" i "Angelfall", i obie się nie spodobały :)
A na ile to kwestia gustu... cóż, są kwestie bez wątpienia gustu (ktoś woli fantasy, a ktoś inny science fiction), ale są też pewne w miarę obiektywne kryteria - a przynajmniej tak obiektywne, jak tylko mogą być przy zagadnieniu tak nieścisłym jak literatura. Być może np. konflikt "Porwana pieśniarka" vs "Dary anioła" to jeszcze sprawa subiektywna (trochę za słabo pamiętam "Dary anioła", by się wypowiedzieć, zdaje się że moimi głównymi zarzutami były schematyczność i nuda, a nudę ciężko zmierzyć), ale już przywołany we mnie wyżej "Igrzyska śmierci" vs "Niezgodna" ma moim - i pewnie większości czytelników - zdaniem jednoznacznego lidera. Komuś, rzecz jasna, może podobać się bardziej "Niezgodna", ale będę upierać się, że to dlatego, że ma swoje subiektywne kryteria, bardzo różne od tych "obiektywnych".
Ale, rzecz jasna, wkraczamy na niezwykle grząski grunt...  

O widzisz, a żeby było wesoło, ja próbowałam kiedyś i "Dary anioła" i "Angelfall", i obie się nie spodobały :)
A na ile to kwestia gustu... cóż, są kwestie bez wątpienia gustu (ktoś woli fantasy, a ktoś inny science fiction), ale są też pewne w miarę obiektywne kryteria - a przynajmniej tak obiektywne, jak tylko mogą być przy zagadnieniu tak nieścisłym jak literatura. Być...

Jak dla mnie "Porwana pieśniarka" (w moim przypadku DNF) była zaprzeczeniem tego, o czym piszesz, więc możliwe, że nasze gusta/odbiór nie są zbieżne, ale mogę polecić:

- Do gwiazd[bookLink]4875818|Do gwiazd[/bookLink] - w ogóle wszystkie książki tego autora są co najmniej ok, a znajdzie się też wiele perełek ❤

- Czerwone zwoje magii[bookLink]4920793|Czerwone zwoje magii[/bookLink][/span] – mnie też Clare w pierwszej chwili nie zachwyciła i nadal nie nazwałabym jej fenomenalną pisarką, w końcu (po kilku książkach) zakochałam się jednak w uniwersum Nocnych Łowców, "Czerwone zwoje magii" czytałam już jakiś czas temu, ale pamiętam, że były fajne sceny akcji, siekanie demonów, niedrażniący wątek romantyczny – a ja jestem tutaj szczególnie przeczulona – i autorka miała od "Darów Anioła" czas na wyszlifowanie warsztatu; ostrzeżenie: wątek LGBT na pierwszym planie

- Wojna makowa[bookLink]4909870|Wojna makowa[/bookLink] – niektórzy uznają za młodzieżówkę, choć moim zadaniem nie bardzo jest to książka dla młodzieży

- "Trylogia Zimowej Nocy" Katherine Arden

Jeśli chodzi o dobrą fantastykę, wydaje mi się jednak, że wśród młodzieżówek ze świecą takiej szukać. Trafiają się oczywiście perełki (mam na to specjalną zakładkę "💜 dobre YA/NA" – znajdzie się tam jeszcze kilka książkę, które mogłabym polecić), ale zasadniczo tę strefę zawłaszczyły autorki w rodzaju Maas, piszące nudne romansidła przebrane za fantasy, pozycje, które naprawdę powalają, prawie zawsze są albo na pograniczu, albo czytając, odnoszę wrażenie, że ktoś wsadził je w te kategorie przez pomyłkę; a dystopie już w ogóle chyba ostatnio wyszły z mody :/

Jak dla mnie "Porwana pieśniarka" (w moim przypadku DNF) była zaprzeczeniem tego, o czym piszesz, więc możliwe, że nasze gusta/odbiór nie są zbieżne, ale mogę polecić:

- Do gwiazd[bookLink]4875818|Do gwiazd[/bookLink] - w ogóle wszystkie książki tego autora są co najmniej ok, a znajdzie się też wiele perełek ❤

- Czerwone zwoje magii[bookLink]4920793|Czerwone zwoje...

 [bookCover]4875818|Do gwiazd[/bookCover]  [bookCover]4920793|Czerwone zwoje magii[/bookCover]  [bookCover]4909870|Wojna makowa[/bookCover]

Skoro już druga osoba wspomina tak negatywnie "Porwaną pieśniarkę", aż czuję się zobowiązana, by wyjaśnić sympatię do niej (i chętnie wysłucham w zamian zarzutów ;) ). Dla mnie "Porwana pieśniarka" jest przede wszystkim bardzo polityczna, akcję często popycha tam do przodu jakaś intryga, a nie bieganie tam i z powrotem z magią i mieczem. Oprócz tego mamy tam więcej niż dwie strony konfliktu, to nie jest oczywista walka dobra ze złem, różni bohaterowie dążą do różnych celów i z tego układa się fascynującą mozaika. Głównych stron konfliktu mamy co najmniej trzy, a oprócz tego są postacie, które jakoś lawirują pomiędzy nimi. Romans między głównymi bohaterami, oczywiście, jak to w YA, jest słodki i oczywisty, ale... właśnie, są dwa ale. Po pierwsze, początek tej relacji - wiadomo, że za chwilę będą się kochać do szaleństwa, ale i tak początkowa wrogość jest bardzo przekonująca, gdybym nie wiedziała, jak działają takie książki, mogłabym nawet dać się nabrać, a to już dużo, przeważnie takie rzeczy są dużo słabiej zrobione - przyszły lovestorant spogląda na bohaterkę spode łba, ona pojmuje, że on ją nienawidzi i odwzajemnia uczucie, a potem zakochują się w sobie wbrew tym przeciwnościom. Po drugie, nawet kiedy bohaterowie "Porwanej pieśniarki" przeskakują do etapu "kochamy się" wciąż jest między nimi sporo nieufności, nawet pewien konflikt interesów.

Z książek, które poleciłaś, nabrałam największej ochoty na "Wojnę makową", kusi zapowiadaną brutalnością. Jedyne co mnie w niej niepokoi, to ta pierwsza, szkolna czy wręcz harry-potterowa część... jakoś nie wciągają mnie takie wątki. Da się przez niego przejść? Jest tam jakaś ciekawa, warta opowiedzenia historia, a nie, jak to w takich książkach bywa, opis wymyślnego planu lekcji, jaki wytworzył sobie autor, ubrany dla niepoznaki w fabułę?
"Czerwone zwoje magii" pewnie sobie odpuszczę, bo uniwersum Darów Anioła w ogóle do mnie nie przemawia. Niewykluczone, że zraziłam się do autorki.
"Do gwiazd"... może. Może, bo ta fabuła (zero to hero, dobrze zgaduję?) jakoś mnie nie przekonuje.

Skoro już druga osoba wspomina tak negatywnie "Porwaną pieśniarkę", aż czuję się zobowiązana, by wyjaśnić sympatię do niej (i chętnie wysłucham w zamian zarzutów ;) ). Dla mnie "Porwana pieśniarka" jest przede wszystkim bardzo polityczna, akcję często popycha tam do przodu jakaś intryga, a nie bieganie tam i z powrotem z magią i mieczem. Oprócz tego mamy tam więcej niż dwie...

"Porwaną pieśniarkę" czytałam, a od pewnego momentu tylko kartkowałam, ładnych parę lat temu, więc wiele kwestii na pewno mi wyleciało, jednak obraz tej książki, jaki ostał się w mojej pamięci, jest taki:

- bohaterka bez charakteru, mimoza – przypominam sobie taką scenę, że bodajże nasz księciunio ją obraża albo mówi o niej, jakby jej tam nie było, a ona nie reaguje, pomyślałam sobie w tamtym momencie, że mogłaby choć na migi (z jakiegoś powodu nie może mówić) dać do zrozumienia, co o tym myśli (jakiś środkowy palec albo odpowiednik tego gestu w tamtym uniwersum ;)); można by pewnie powiedzieć, że była w tamtym momencie zastraszana itp. itd. bo jeśli dobrze pamiętam, została wcześniej porwana przez trolle, xd, tylko że ja nie czułam tego poczucia zagrożenia,

- bodajże było tam wymuszone małżeństwo pomiędzy naszą bohaterką a księciuniem, ale oczywiście wszystko skończyło się dobrze, bo gołąbki się w sobie zakochały – jeśli dobrze sobie przypominam, powodem tego całego zamieszania była jakaś klątwa, którą to, że bohaterowie się ze sobą chajtną, miało cofnąć – w moim odczuciu koncept mega słaby; podobne wrażenia miałam czytając Gołąb i wąż[bookLink]4911596|Gołąb i wąż[/bookLink], gdzie autorka również postanowiła bohaterów ze sobą pożenić, żeby zmusić ich do przebywania razem, tam miało to jednak dla mnie odrobinę więcej sensu; jedyny znany mi przypadek gdzie podobny pomysł miał solidne podbudowanie logiczne i został dobrze poprowadzony (a też nie był to mój ulubiony wątek książki) stanowi Rozjemca[bookLink]3729498|Rozjemca[/bookLink] (swoją drogą, jeśli jeszcze nie czytałaś, a chcesz intryg politycznych w fantastyce tę książkę oraz Elantris[bookLink]273163|Elantris[/bookLink] mogę spokojnie polecić),

- jeśli chodzi o politykę, przypominam sobie tylko tyle, że król był zły, a syn (księciunio) knuł, żeby go strącić z tronu, oczywiście ze szlachetnych pobudek – mogłoby to być całkiem fajne, gdyby ta książka była o początkach buntu/działaniach mających na celu obalenie tyrana (jak np. Z mgły zrodzony[bookLink]255407|Z mgły zrodzony[/bookLink], czy Buntowniczka z pustyni[bookLink]4317885|Buntowniczka z pustyni[/bookLink]), ale ważniejszy (przynajmniej tak to zapamiętałam) był romans, kiecki i bale... na wspomnienie tej książki od razu nasuwa mi się skojarzenie nudy, więc albo ten wątek też mi nie podszedł, albo było go niewiele,

- przypominam sobie taką scenę, w której księciunio żąda od swoich ludzi, żeby zdradzili mu swoje imiona (co da mu moc uczynienia z nich niewolników) – wydało mi się strasznie słabe, że robi to z powodu poznanej niedawno dziewczyny, zniszczyło w moich oczach tego bohatera.

"Wojna Makowa" – pierwsza połowa nie wydała mi się gorsza od kolejnej, ale co kto lubi; wątek szkolny dotyczy akademii wojskowej, bohaterka uczy się strategii, sztuk walki itp., ważny jest też konflikt Rin z innym uczniem, to właściwie wokół niego kręci się cała akcja tej części;

"Do gwiazd" – zero to hero? nigdy nie rozpatrywałam tego w tych kategoriach, ale chyba tak, z tym że bohaterka od początku ma charakter, jest zdeterminowana i musi naprawdę się napracować, żeby dojść do tego hero, choć moim zdaniem ona od początku miała to w sobie, żadnej przemiany osobowości nie przechodzi, jedynie nabywa nowe umiejętności;

"Porwaną pieśniarkę" czytałam, a od pewnego momentu tylko kartkowałam, ładnych parę lat temu, więc wiele kwestii na pewno mi wyleciało, jednak obraz tej książki, jaki ostał się w mojej pamięci, jest taki:

- bohaterka bez charakteru, mimoza – przypominam sobie taką scenę, że bodajże nasz księciunio ją obraża albo mówi o niej, jakby jej tam nie było, a ona nie reaguje,...

 [bookCover]4911596|Gołąb i wąż[/bookCover]  [bookCover]3729498|Rozjemca[/bookCover]  [bookCover]273163|Elantris[/bookCover]  [bookCover]255407|Z mgły zrodzony[/bookCover]  [bookCover]4317885|Buntowniczka z pustyni[/bookCover]

Ja tez wpadałem do biblioteki lub ksiegarni po rozne tytuly, takie jak Krucjata, Aherna. Jak nie bylo komputerow, tabletow i innych "diabelskich" urzadzen. Zaproponuje nowosc J.L. Huntera - Silver Moon, wydane po polsku niedawno. Pisana "w czasie rzeczywistym" historia z przyszlosci. 

Ja tez wpadałem do biblioteki lub ksiegarni po rozne tytuly, takie jak Krucjata, Aherna. Jak nie bylo komputerow, tabletow i innych "diabelskich" urzadzen. Zaproponuje nowosc J.L. Huntera - Silver Moon, wydane po polsku niedawno. Pisana "w czasie rzeczywistym" historia z przyszlosci. 

@Ixina Też niestety dość dawno miałam do czynienia z "Porwaną pieśniarką", więc mało co pamiętam. W dodatku nie przeczytałam jej nawet do końca, chyba tylko jakąś połowę udało mi się zmęczyć, dlatego mogę tylko ogólnikowo opisać moje wrażenia.
Dla mnie wątek romantyczny był właśnie taki infantylny i płytki, a bohaterowie papierowi. Brakowało im głębi psychologicznej. Główna bohaterka mnie drażniła. Nic też tam się za bardzo nie działo, strasznie mnie nudziła ta książka. Chyba moje odczucia są podobne do tego, co opisała BlackCat. 
 Jeśli lubisz dworskie intrygi (ja nie lubię), to może spodoba ci się ta książka: https://lubimyczytac.pl/ksiazka/118712/sto-tysiecy-krolestw - mnie jakoś szczególnie nie zachwyciła, ale obiektywnie nie była zła

@Ixina Też niestety dość dawno miałam do czynienia z "Porwaną pieśniarką", więc mało co pamiętam. W dodatku nie przeczytałam jej nawet do końca, chyba tylko jakąś połowę udało mi się zmęczyć, dlatego mogę tylko ogólnikowo opisać moje wrażenia.
Dla mnie wątek romantyczny był właśnie taki infantylny i płytki, a bohaterowie papierowi. Brakowało im głębi psychologicznej....