Cytaty z tagiem "siostra" [43]
[ + Dodaj cytat]Pamiętaj, że ten, kto żyje blisko studni, nie zazna pragnienia, a ta, która ma obok siebie siostrę, nie pogrąży się w rozpaczy.
Stopniowo zostaję zmuszona do zaakceptowania, kim jestem: poważnie poparzoną dziewczyną bez skrzydeł, bez ognia, bez siostry.
Twoja siostra z wielką pasją podchodziła do głoszenia prawdy, Shaun, ale ale są prawdy, na które świat nie jest gotowy.
Dokładnie w tym momencie Matt sam musiał przyznać, że był wzruszony. Nie z powodu siostry, ale swojej własnej wspaniałomyślności.
- Dobrze, że tu jestem, co? Fajnie, że ktoś tu odwala całą brudną robotę. Co wy byście zrobili beze mnie?
- Bylibyśmy szczęśliwsi - odpowiadam.
Co można zrobić, kiedy najgorsze, co się może stać, naprawdę się staje? Kiedy odbierasz taki telefon? Kiedy tęsknisz za niezrównoważonym głosem swojej siostry
tak bardzo, że masz ochotę rozdrapać cały dom paznokciami?
Tęsknił za Aryą... może nawet
bardziej niż za Robbem; była takim małym chudzielcem w podartym ubraniu, dzikim i
upartym, z wiecznie pozdzieranymi kolanami i potarganymi włosami. Wydawało się, że nie
pasowała do pozostałych, podobnie jak i on, a mimo to zawsze potrafiła go rozśmieszyć.
Dałby wszystko, żeby być z nią teraz, móc poczochrać jej włosy, zobaczyć, jak się krzywi, i
usłyszeć, jak kończy razem z nim zdanie.
Tylko jedne więzi są nierozerwalne na tym świecie: pomiędzy siostrami.
Spojrzałan na moją siostrę. Po raz pierwszy naprawdę spojrzałam na kobietę, która nie mogła znieść otaczających ją teraz pochlebców, która nigdy w swoim życiu nie spędziła nawet jednego dnia w lesie, a wyruszyła za mną na tereny łowieckie wilków... Która odepchnęła utratę matki, a potem nasz upadek za zasłonę lodowatej wściekłości i rozgoryczenia, ponieważ gniew odgradzał ją od szaleństwa, a okrucieństwo było dla niej wyzwoleniem. Ale poza tym wszystkim zależało jej na mnie, może nawet kochała mnie mocniej, niż byłabym w stanie kiedykolwiek pojąć. Głębiej i serdeczniej, niż sądziłam, że jest zdolna.
- Czy chciałbyś zapomnieć o siostrze? - zapytał nagle Asbiel.
Mężczyzna spojrzał na niego z zaszokowaniem.
- Nie. Oczywiście, że nie.
- Wiesz dlaczego? Bo o osobach, które są dla nas ważne, chcemy pamiętać nawet, wtedy gdy ich już nie ma. To forma czci. Wyrażanego pośmiertnie szacunku.