Nostalgiczna manga - o szkolnym życiu, relacji na odległość i kosmosie.

Nostalgiczna manga - o szkolnym życiu, relacji na odległość i kosmosie.

"Głosy z odległej gwiazdy" to bardzo smutna i pięknie narysowana manga.
Rok 2039. Fabuła kręci się wokół pewnej pary przyjaciół Mikako i Noburu, którzy tuż po tym jak dziewczyna zostaje wybrana do wojska walczącego z tharsjanami, usiłują utrzymać kontakt. Niestety im dalej Mikako przemierza kosmos, tym dłużej są wysyłane wiadomości na telefonie.
Ta manga jest jak już mówiłam bardzo smutna, niejednokrotnie zbierało mi się na płacz, czytając co i jak się nasi bohaterowie się czują. Niech was nie zmyli otoczka mecha i kosmicznych walk. To jedynie tło do historii, a walk było chyba z dwie, trzy... Polecam miłośnikom okruchów życia i dramatów psychologicznych.

"Głosy z odległej gwiazdy" to bardzo smutna i pięknie narysowana manga.
Rok 2039. Fabuła kręci się wokół pewnej pary przyjaciół Mikako i Noburu, którzy tuż po tym jak dziewczyna zostaje wybrana do wojska walczącego z tharsjanami, usiłują utrzymać kontakt. Niestety im dalej Mikako przemierza kosmos, tym dłużej są wysyłane wiadomości na telefonie.
Ta manga jest jak już...

Nie czuję się zachwycona tym tytułem Treść jest spójna, kreska ładna, ale historia nudna...

Nie czuję się zachwycona tym tytułem Treść jest spójna, kreska ładna, ale historia nudna...

Historia bardzo poruszająca, o prawdziwej miłości na dosłownie międzygalaktyczną odległość. Szkoda że nie ma kontynuacji bądź jasnego zakończenia historii.

Historia bardzo poruszająca, o prawdziwej miłości na dosłownie międzygalaktyczną odległość. Szkoda że nie ma kontynuacji bądź jasnego zakończenia historii.

Kreska i kadrowanie ładnie współgrają z przedstawionym w mandze problemem radzenia sobie z uczuciami, rozstaniem, samotnością...

Już dawno nie czytałam czegoś z takim zainteresowaniem nie mogąc doczekać się ostatnich stron z ciekawości jak cała historia się zakończy.

Smutna opowieść o rozstaniu oraz ukrywaniu i nieprzyznawaniu się przed sobą do uczuć które są w nas. O radzeniu sobie z samotnością, o strachu przed zostaniem zapomnianym, o uczuciach które mimo braku silnych bodźców rozwijają się z naszych myśli i wyobrażeń w głowie. O wspomnieniach które karmią te uczucia i pozwalają im rosnąć jeszcze bardziej i wrastać się w nasze serce jeszcze mocniej. O strachu przed spotkaniem z kimś, kogo darzymy głębokim uczuciem, a jednak z powodu długotrwałego rozstania boimy się tych zmian, które zaszły w drugiej osobie i w nas, boimy się ,że nie będzie już tą samą osobą z naszych wspomnień i wolimy karmić się tylko tymi chwilami które chowamy w sercu, zamiast zniszczyć je przez konfrontację z rzeczywistością która zmieniła się z biegiem czasu. Czasem lepiej jest tęsknić całe życie za uczuciem które jest dalej w nas, niż zniszczyć je ponownym spotkaniem. Czasem chcemy aby ktoś pamiętał o nas, tylko po to żeby nie zostać zapomnianym, aby później zdać sobie sprawę z tego, że nie chodziło tylko o bycie zapomnianym, a o miłość. Opowieść o tęsknocie za światem z naszego dzieciństwa i straconą codziennością, o ich zapachach, dźwiękach i smakach które tak powszechne co dnia, na wyciągnięcie ręki nie wzbudzają w nas tak głębokich emocji. Dopiero gdy ich zabraknie i wiemy, że prawdopodobnie już nigdy ich nie poczujemy, nie usłyszymy, nie doświadczymy, zaczynamy wspominać je ze ściśniętym sercem, dopiero wtedy nabierają głębszego znaczenia.

Niby jeden tom bogaty w dość szerokie kadry, przez co mieści się na nich mało treści w postaci dużej ilości rysunków czy tekstu a jednak gdy zastanowisz się głębiej nad każdym słowem, kadrem i spojrzeniem wyciśniesz z tego niesamowitą głębię emocji i złożoność tematów przekazanych w tak z pozoru prostej historii o problemie z zasięgiem telefonii komórkowej między Syriuszem a Ziemią :) Polecam zdecydowanie.

Kreska i kadrowanie ładnie współgrają z przedstawionym w mandze problemem radzenia sobie z uczuciami, rozstaniem, samotnością...

Już dawno nie czytałam czegoś z takim zainteresowaniem nie mogąc doczekać się ostatnich stron z ciekawości jak cała historia się zakończy.

Smutna opowieść o rozstaniu oraz ukrywaniu i nieprzyznawaniu się przed sobą do uczuć które są w nas. O...

Poruszająca historia na jedno posiedzenie. Do tego dochodzi przyjemna dla oka kreska. Bardzo wszystkim polecam

Poruszająca historia na jedno posiedzenie. Do tego dochodzi przyjemna dla oka kreska. Bardzo wszystkim polecam

Głosy z odległej gwiazdy to przedstawiciel gatunku mang obyczajowych z nutką miłości i dramatu. Jeżeli ktoś liczy na wciągającą i pełną dynamizmu historię z pogranicza sci-fi, w której mechy odrywają kluczową rolę, będzie srogo zawiedziony. Pierwszym, najważniejszym i najbardziej uwypuklonym elementem mangi jest wątek miłości pomiędzy wspominanymi bohaterami. Tocząca się wojna oraz sama podróż przez bezkres kosmosu jest tutaj sprawą drugorzędną. Jeśli nawet pojawiają się sceny, w których akcja odrobinę przyspiesza, z reguły są one pokazane z perspektywy relacji Mikako z innymi członkami załogi. Cała zaprezentowana tutaj historia jest bardzo powolna i przepełniona melancholią oraz innymi wyrazistymi ludzkimi emocjami (momentami może nazbyt przesadnie, popadając w ten sposób w odrobinę nudy). Strach, miłość, smutek, tęsknota, rezygnacja, jest tego tutaj o wiele więcej. Każdy kolejny kadr mangi ma wywołać u czytelnika jakąś reakcję emocjonalną, pokazując bezsens i tragizm sytuacji, w której znaleźli się zarówno Mikako i Noboru, jak i cała ludzkość. Początkowa szczeniacka miłość wraz z coraz większym oddalaniem się od błękitnej planety, zaczyna przeobrażać się w naprawdę silne uczucie, które pozwala przetrwać trudne chwile i nie pozwala zapomnieć o swoje drugiej połówce. Oczywiście wątek miłośny jest tutaj odrobinę zbyt przesadzony i pokryty dość grubą warstwą różowego pudru, ale to właśnie nadaje mu swoistego uroku. Przecież każdy ma w sobie cząstkę romantyka, która pozwala wierzyć w to, że dla prawdziwej miłości nie ma barier czasu i odległości. Wątek „miłości na odległość” dotyka tutaj nie tylko wspominaną dwójkę, ale również innych członków załogi, którzy przecież również musieli porzucić swoje dotychczasowe życie (jest to jednak potraktowane tutaj jako wzmianka, bez specjalnego zagłębiania się w temat). Bardziej wnikliwe oko czytelnika dostrzeże również delikatne poruszenie tematu postrzegania kosmicznej misji przez mieszkańców naszej planety. Większość kompletnie się tym nie interesuje, zajęta swoją własną egzystencją, po pewnym czasie kompletnie zapominając o tych, którzy mają bronić Ziemi.


Manga zalicza się do grona tych dzieł, w których rysunki odgrywają bardzo ważną rolę. Tytuł jest bardzo oszczędny w słowie pisanym, przerzucając główny ciężar opowiedzenia historii właśnie na rysunki. Więc ten element mangi siłą rzeczy musiał prezentować się co najmniej dobrze i tak też jest. Co prawda kreska jest dość specyficzna, więc nie każdy musi się nią zachwycać, ale całość prezentuje się naprawdę wyśmienicie i przyjemnie dla oka. Jedyne, do czego można się przyczepić, jeśli chodzi o tek aspekt dzieła, to rysunki mechów, które momentami wydają się dość pokraczne (na szczęście tego typu kadrów jest naprawdę mało).

Cała recenzja na stronie: PopKulturowy Kociołek

https://gameplay.pl/news.asp?ID=116526

Głosy z odległej gwiazdy to przedstawiciel gatunku mang obyczajowych z nutką miłości i dramatu. Jeżeli ktoś liczy na wciągającą i pełną dynamizmu historię z pogranicza sci-fi, w której mechy odrywają kluczową rolę, będzie srogo zawiedziony. Pierwszym, najważniejszym i najbardziej uwypuklonym elementem mangi jest wątek miłości pomiędzy wspominanymi bohaterami. Tocząca się...

Lubię historie z gatunku science fiction, bo choć w większości skupiają się na przedstawieniu wizji przyszłości ludzkości, w tym niezwykłych rozwiązań technologicznych które całkowicie odmienią codzienność każdego człowieka, to nie brakuje w nich ważnych problemów i rozterek, które choć zdawałoby się dotyczą przyszłości, tak naprawdę spotykamy się z nimi już teraz. Manga ,,Głos z odległej gwiazdy”, choć również należy do tego gatunku, mówi przede wszystkim o uczuciach. I robi to w naprawdę piękny sposób. Zapraszam do wsłuchania się w głosy dwójki osób które dzieli nie tylko przestrzeń, ale i czas.

W niedalekiej przyszłości ludzkość odkryła, że nie jest sama we wszechświecie, co więcej obca inteligentna forma życia niekoniecznie jest nam przychylna. Na tle tych wydarzeń obserwujemy dwójkę młodych ludzi, których plany obejmowały pójście do tego samego liceum. A przynajmniej tak było do czasu, gdy Mikako zdradza Naboru, że została wybrana na pilotkę jednego z mechów, wysyłanych w przestrzeń kosmiczną w celu wytropienia i zniszczenia kosmitów. Mimo tego młodzi postanawiają kontynuować swoją znajomość i przesyłają sobie wiadomości za pośrednictwem telefonów. Jednak im bardziej Mikako oddala się od Ziemi tym bardziej wydłuża się czas ich dostarczenia. Czy znajomość na której drodze staje nie tylko zwiększająca się odległość, ale także coraz większa różnica czasu ma szansę na przetrwanie?

,,Granice świata powoli znikają z pola widzenia. Przestaję rozpoznawać, gdzie jestem.”

,,Głos z odległej gwiazdy” to piękna powieść obyczajowa. Nie mamy tu do czynienia z typowym science fiction i choć występują tu mechy, osoby które nastawiły się na pozycję wypełnioną walkami robotów nie znajdą tu zbyt wiele dla siebie. Są to raczej elementy wzbogacające dowieść o dwójce młodych ludzi, których rozdzieliła nie tylko przestrzeń, ale także i czas, a którzy mimo wszystkich tych przeciwności, postanowili dalej kontynuować swoją znajomość i którzy zdają się żyć myślą o tej drugiej osobie. Zupełnie jakby cały czas była ona obecna w ich życiu.

Osobiście byłam zachwycona sposobem w jaki została poprowadzona historia Mikako i Noboru. Akcja toczy się dość powolnym tempem, z jednej strony obserwujemy codzienne życie chłopaka zajętego nauką, z drugiej Mikkako coraz bardziej oddalającą się od Ziemi i wypełniającą swoją misję. Brak tu jakiś nagłych zwrotów akcji, a i relacja między bohaterami jest tu pokazana w dość lakoniczny sposób. Nie oczekujcie nieustannego wzdychania, zapewnień o miłości czy innych tego typu akcji. A jednak podczas lektury czuć, że kipi ona emocjami, nie trzeba też zbędnych słów by wiedzieć jak ważni są dla siebie Mikako i Noboru.

Jeżeli chodzi o szatę graficzną w pełni dorównuje ona fabule. Kreska jest lekka i przyjemna dla oka, w głównej mierze skupia się na pokazywaniu bohaterów, zaś tła są zazwyczaj dość szczątkowe lub wcale ich nie ma. Zabieg ten dodatkowo wymusza na skupieniu się na rozterkach i uczuciach głównych bohaterów, a przy tym pogłębia uczucie pustki jaką wytworzyło ich rozstanie.

,,Głos z odległej gwiazdy” jest jedną z najpiękniej opowiedzianych historii obyczajowych jakie przyszło mi czytać. Fakt iż została ona wymieszana z elementami science fiction tylko dodaje jej uroku i niesamowitego klimatu. Ta pełna nostalgii opowieść o dwojgu młodych ludzi z pewnością poruszy nie jednego czytelnika. Mi skradła serce i z czystym sumieniem polecam wyruszyć w daleką wyprawę między gwiazdy, nie oddalając się przy tym zbyt daleko od tego co znajduje się tuż obok nas, w naszych sercach.

Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami:
https://koszzksiazkami.pl/glos-z-odleglej-gwiazdy-recenzja/

Lubię historie z gatunku science fiction, bo choć w większości skupiają się na przedstawieniu wizji przyszłości ludzkości, w tym niezwykłych rozwiązań technologicznych które całkowicie odmienią codzienność każdego człowieka, to nie brakuje w nich ważnych problemów i rozterek, które choć zdawałoby się dotyczą przyszłości, tak naprawdę spotykamy się z nimi już teraz. Manga...

Może to moja wina, że nie podeszła mi ta manga, bo miałam nadzieję na coś z gatunku mecha. Tymczasem Głos z odległej gwiazdy to obyczajówka - to na wątek relacji między dwójką bohaterów położony jest nacisk, a misja w kosmos to tylko tło, przygotowane zresztą bardzo niedbale i pobieżnie. Większa część scen z misji to ostatecznie też okruchy życia - relacje Mikako z innymi członkiniami załogi.

Niekiedy jednotomówki wydają się przeładowane chaotyczną akcją, bezładnie pośpieszone, byleby zamknąć fabułę w tak małej ilości stron. Autorzy Głosu nawet nie spróbowali. To mógłby być znośny wstęp do historii tej całej misji. Taki pierwszy odcinek z wielu. Jednak jako samodzielny twór nijak się nie broni. Do tego kreska jest mocno średnia - nawet na obrazki nie ma co patrzeć.

Fanom obyczajówek może się spodobać, o ile nie przeszkadzają im niedopowiedzenia w finale. Jeśli jednak szukacie mecha, od tego trzymajcie się z dala.

Może to moja wina, że nie podeszła mi ta manga, bo miałam nadzieję na coś z gatunku mecha. Tymczasem Głos z odległej gwiazdy to obyczajówka - to na wątek relacji między dwójką bohaterów położony jest nacisk, a misja w kosmos to tylko tło, przygotowane zresztą bardzo niedbale i pobieżnie. Większa część scen z misji to ostatecznie też okruchy życia - relacje Mikako z innymi...

Przyznaję się, że jeszcze nie czytałam mangi z motywem kosmosu. Zawsze mam wrażenie, że to taki temat, który jest wyczerpany do zera. A tu bęc, niespodzianka!

Dwójka młodych ludzi, która planowała wspólną przyszłość i naukę, zostaje rozdzielona, bo tak właśnie chciał los. Mikako wylatuje na misje w kosmos, zaś jej przyjaciel Noboru na Ziemi, a ich kontakt opiera się głównie na sms’ach, które wraz z odległością przychodzą coraz rzadziej.

Urocza, spokojna, delikatna i jak wiadomo dla większości, łapiąca za serce. Czyta się ekspresowo, dopingując bohaterom, by to co ich łączy, a łączy ich o wiele więcej jak tylko przyjaźń, przetrwało każdy rozdzielający ich kilometr!



Całość tutaj -----> https://rozchelstanaowca.pl/2019/03/glosy-z-odleglej-gwiazdy-makoto-shinkai-mizu-sahara/

Przyznaję się, że jeszcze nie czytałam mangi z motywem kosmosu. Zawsze mam wrażenie, że to taki temat, który jest wyczerpany do zera. A tu bęc, niespodzianka!

Dwójka młodych ludzi, która planowała wspólną przyszłość i naukę, zostaje rozdzielona, bo tak właśnie chciał los. Mikako wylatuje na misje w kosmos, zaś jej przyjaciel Noboru na Ziemi, a ich kontakt opiera się...