Polski pisarz, publicysta, wydawca, historyk, działacz społeczny i polityczny, autor z największą liczbą wydanych książek i wierszy w historii literatury polskiej. Pseudonimy literackie: Bogdan Bolesławita, Kaniowa, Dr Omega, Kleofas Fakund Pasternak, JIK, B.B. i inne. Ignacy Kraszewski urodził się w Warszawie jako syn Jana i Zofii z Malskich. Rodzice mieszkali na Grodzieńszczyźnie, we wsi Dołhe koło Prużan, matka szukała w Warszawie schronienia w obawie przed wojną francusko-rosyjską. Oboje rodzice pojawiali się w późniejszej twórczości Kraszewskiego, jako wzorce postaci powieściowych. Był powieściopisarzem, poetą, krytykiem literackim, publicystą, dziennikarzem, działaczem społecznym i politycznym. Studiował literaturę na Uniwersytecie Wileńskim.
W 1830 r. został aresztowany za udział w tajnym związku młodzieży. Zwolniono go w 1832 r. dzięki staraniom rodziny. Gospodarował na Wołyniu. Tworzył powieści i pisał artykuły do czasopism. W 1859 r. objął redakcję "Gazety Codziennej" (później "Polskiej"). W 1863 r. wyjechał do Drezna. Do kraju Kraszewski nadsyłał korespondencję, swoje książki, artykuły. Do 1876 r. prowadził działalność polityczną, skierowaną przeciw konserwatystom. Oskarżony o szpiegostwo, osadzony został w Magdeburgu. Ostatnie lata życia Ignacy spędził we Włoszech i Szwajcarii. W licznych utworach Józef Ignacy Kraszewski zawarł obraz współczesnego mu społeczeństwa oraz naszej narodowej przeszłości. W powieściopisarstwie Kraszewskiego wyróżnić można trzy okresy: młodzieńczy (1830-1838),wołyńsko-warszawski (1838-1863) i okres drezdeński (od 1863 r.). Po cyklu powieści współczesnych i ludowych ostatni okres twórczości obfitował w powieści historyczne, dotyczące zarówno czasów starożytnych ("Rzym za Nerona"),XV wieku ("Krzyżacy 1410"),wieku XVIII (trylogia saska oraz późniejsze "Saskie ostatki"),jak i innych, np. "Sto diabłów", "Macocha", "Warszawa 1794".http://www.ignacy.kraszewski.pl/
Nie spodziewałam się, że historia dotąd mi nieznanych losów faworyty Augusta II Mocnego zainteresuje mnie na tyle, aby móc przebrnąć przez tę powieść historyczną. Nie wiem, czy o jej istnieniu bym się dowiedziała, gdyby nie to, iż odziedziczyłam biblioteczkę w spadku po babci. Zaintrygowana przychylnymi opiniami, dałam jej szansę i...nie zawiodłam się. Książka opowiada o czasie panowania saskiego króla Polski, który zamiast wzmocnić kraj odpowiednią polityką zewnętrzną i wewnętrzną, wolał marnotrawić majątek państwa na kochanki i hulanki. Hedonistyczny sposób bycia był dla niego pocieszeniem po nieudanych decyzjach i przegranych walkach. W tym swawolnym sposobie życia naszego władcy, pojawiła się niebyle jaka osobistość, jaką była Anna Hoym, zwana inaczej jako hrabina Cosel. Kobieta niedościgniona urodą i manierami, dumna i ze swoimi zasadami, których nie zmieniła, nawet pod oporem króla. Książka ta opowiada o jej chwale, jak i smutnym losie, który przypieczętował jej król i świta królewska. Zdecydowanie po tej lekturze, nigdy nie spojrzę na Augusta II Mocnego przychylnym okiem. Kto czytał, ten wie. Smutna historia o niezwykle silnej kobiecie, która próbując walczyć o sprawiedliwość, została najdotkliwiej ukarana. Nie dziwi mnie, że jest uznana za najlepszą powieść Kraszewskiego.
Powróciłem po dłuższej przerwie do czytania powieści Kraszewskiego, zacząłem od: SIEROCE DOLE.
Powieść bardzo ładnie napisana, czyta się przyjemnie z zaciekawieniem od pierwszej do ostatniej strony.
Naprawdę warto przeczytać, jeśli lubicie Kraszewskiego.
Pisał bardzo dużo, jedne lepsze drugie gorsze, a wśród tylu napisanych powieści, można natrafić na perełki.