Po lekturze Chamstwa Kacpra Pobłockiego, jeszcze bardziej potwierdza mi się, że Kraszewski był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli polskiego romantyzmu. Nie bał się pisać o współczesnych mu problemach, krytykował ideały romantyków, a jednocześnie tak dobrze władał słowem.

Dodatkowo kocham utwory Kraszewskiego za satyrę naszego narodowego wieszcza. Tadeusz (Ulana) czy Gustaw (Poeta i świat) jako główny bohater to złoto po dziesiątkach godzin z Mickiewiczem. Szkoda, że nie znaleziono czasu, by wcisnąć więcej Kraszewskiego na lekcje j. polskiego.

Po lekturze Chamstwa Kacpra Pobłockiego, jeszcze bardziej potwierdza mi się, że Kraszewski był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli polskiego romantyzmu. Nie bał się pisać o współczesnych mu problemach, krytykował ideały romantyków, a jednocześnie tak dobrze władał słowem.

Dodatkowo kocham utwory Kraszewskiego za satyrę naszego narodowego wieszcza. Tadeusz (Ulana)...

O miłości Tadeusza Mrozoczyńskiego, chłopa na polskiej wsi do tytułowej Ulany. Przeczytałem w jeden wieczór, niedługo mi to zajęło. Polecam gorąco m.in. z tego względu, że wcale nie kończy się happy endem - jak to ma przeważnie miejsce w szeroko pojmowanej sztuce: filmach, serialach czy literaturze. Czas poświęcony na powieść umilają nam obrazki chłopskie lub z widokami na polską wieś. Władysław Reymont tworząc niewątpliwe arcydzieło zwane "Chłopi" - musiał z całą pewnością czytać ludową powieść Józefa Ignacego Kraszewskiego, skoro także badał i dociekał o życiu mieszkańców wsi, prac jakie tamtejsi chłopi mieli do zrobienia, jak robiono domy, szałasy, jak przygotowywano jedzenie, jak hodowano zwierzęta - po prostu uwielbiam takie klimaty.

O miłości Tadeusza Mrozoczyńskiego, chłopa na polskiej wsi do tytułowej Ulany. Przeczytałem w jeden wieczór, niedługo mi to zajęło. Polecam gorąco m.in. z tego względu, że wcale nie kończy się happy endem - jak to ma przeważnie miejsce w szeroko pojmowanej sztuce: filmach, serialach czy literaturze. Czas poświęcony na powieść umilają nam obrazki chłopskie lub z widokami na...

Tak się cieszę, że pomimo obaw sięgnęłam po ten utwór. Dawno temu czytałam "Starą baśń", a poza tym nie miałam nigdy styczności z Kraszewskim. Na szczęście teraz się to zmieni. Jest to krótka powieść, którą spokojnie można przeczytać w jeden dzień. Historia jest prosta, powstało tysiące utworów podejmujących temat romansu bogatego pana i chłopki. Najbardziej zachwycił mnie w tej książce język i plastyczność opisu. Miejscem akcji jest Polesie. Czytając ten utwór czułam się tak, jakbym przeniosła się w czasie. Autor odmalował niezwykle dokładnie wygląd wsi tamtych czasów, wnętrza chat, ubrania. Na niewielkiej ilości stron zmieściło się tak wiele. Mentalność ludzi również została dobrze oddana. Język, opisy i charaktery postaci to coś na czym opiera się ta niewielka powieść. Fabuła jest tu drugorzędna. Ja jestem pod wrażeniem, chociaż zdaję sobie sprawę, że nie jest to wybitny utwór. Obrazek tamtych czasów, ale jak namalowany... Warto znać.

Tak się cieszę, że pomimo obaw sięgnęłam po ten utwór. Dawno temu czytałam "Starą baśń", a poza tym nie miałam nigdy styczności z Kraszewskim. Na szczęście teraz się to zmieni. Jest to krótka powieść, którą spokojnie można przeczytać w jeden dzień. Historia jest prosta, powstało tysiące utworów podejmujących temat romansu bogatego pana i chłopki. Najbardziej zachwycił mnie...

"Ulana" Józefa Ignacego Kraszewskiego to niebanalna powieść opisująca perypetie dwójki bohaterów odmiennych stanów - chłopki i pana.
Ta krótka historia zawiera w sobie mnóstwo informacji o wzajemnych stosunkach na wsi, poza tym w sposób niezwykle realistyczny przedstawia historię dwojga ludzi. To właśnie wątek miłości Ulany i Tadeusza stanowi sedno powieści. Jednak to nie wszystko. Książkę z pewnością urozmaica przedstawienie życia chłopów, ich wzajemnych stosunków, relacji panujących pomiędzy nimi samymi a panem.
Przede wszystkim jednak bardzo podobało mi się psychologiczne ujęcie charakterów postaci. Poza tym samo przedstawienie, jak i styl pisania zdecydowanie mnie ujęły. Powieść pomimo tego, iż pochodzi z XIX wieku zachwyca po dziś dzień.
Podsumowując jest to z pewnością książka warta uwagi. Polecam!

"Ulana" Józefa Ignacego Kraszewskiego to niebanalna powieść opisująca perypetie dwójki bohaterów odmiennych stanów - chłopki i pana.
Ta krótka historia zawiera w sobie mnóstwo informacji o wzajemnych stosunkach na wsi, poza tym w sposób niezwykle realistyczny przedstawia historię dwojga ludzi. To właśnie wątek miłości Ulany i Tadeusza stanowi sedno powieści. Jednak to nie...

biorąc pod uwagę datę wydania - znakomite studium psychologiczne postaci!

*o trzech płaszczyznach czasowych, którymi żyjemy:
"każdy człowiek ma trzy życia w sobie: jedno, po którym płacze, drugie, w którym żyje i stęka, trzecie, którego się spodziewa; tego trzeciego brakło w tej chwili Tadeuszowi i dlatego tak dumał smutnie"

*walka rozumu z uczuciami:
Jak często w jednym człowieku jest wyraźnie dwóch ludzi! [...]
Zimny to rozum, co jak strażnik siedzi wysoko, patrzy pod nogi – i ostrzega, i szydzi. Rzadko człowiek mu posłuszny i mści się rozum na nim szyderstwy, mści się wyrzutami późniejszymi. Im go mniej słuchają, tym ostrzej dojada, tym boleśniej kąsa, tym więcej szydzi. O! to męczarnia! Serce leci do świata, człowiek wyciąga ręce, czuje się
szczęśliwym, chwyta swoje szczęście, a ten głos okropny Kasandry, który w łonie swym nosi, krzyczy mu nad głową nieustannie: zobaczysz jutro to twoje szczęście! [...]Ten głos ducha zawsze się przeciw woli człowieka, zawsze z groźbami staje w poprzek jego drogi! – niestety – on zawsze prorokiem! A człowiek opuszcza głowę, zamyka oczy, dogadza namiętności i nie otwiera powiek, aż zbudzony szatańskim śmiechem tryumfalnym rozumu. Rozum to, czy jak chcesz, go nazwiesz, nieznośny, uparty nieubłagany. Głos jego nieustannie obija ci się o uszy i nie daje spokoju; zagłuszyć go niepodobna – on z tobą wszędzie jak twoje sumienie, on jest częścią ciebie, ale częścią oderwaną, niezależną, co plwa ci w oczy tarzając się z tobą w błocie, a nie zwala ci, co szydzi z twoich rozkoszy, wyśmiewa płoche zamiary, zuchwałe plany wskazuje rozbite na ziemi. [...]Właśnie Tadeusz walczył z tym wrogiem, dwóch ludzi w nim mówiło. Jeden zimny, rozsądny, szyderski, drugi nieopatrzny, namiętny i dziecinny. I pierwszy nielitościwie wyśmiewał drugiego, męczył go, upokarzał – a drugi? jakby nie słyszał, jakby nie czuł, jakby nie rozumiał.

*o przepracowaniu kobiet i zatracaniu swojej tożsamości przez pracę - i paradoksalnie - przez brak pracy i życie w myślach:
"Te kobiety tak mało mają swobodnego czasu, tyle im chwil praca zajmuje, tyle kłopotów wisi nad nimi w chacie, tyle cielesnego trudu, że niepodobna im prawie myśleć nad sobą.
Człowiek musi mieć trochę swobody, żeby umysłem żyć zaczął: praca ręczna powoli zabija w nim duszę. Lecz próżnujący Tadeusz, którego całym zatrudnieniem były myśli tylko, w swojej głowie najdziwniej marzył, a prześladowany wzrokiem Ulany, niepojętym prze niego samego wzrokiem, szukając go wszędzie, pragnąc, nieustannie
błądził, aby się z nim spotkać.
I myślał sobie: – Tylu ją otacza i widzi, tylu ludzi, czemuż nikt tego w niej nie dojrzał, co ja?"

*Życie wiekiem, życie chwilą – rzekłbyś, że w szczęściu połyka się czas wielkimi
hausty, a w niedoli wypija po kropelce. Dawno o tym ludzie wiedzą, a zawsze im to
dziwnym się zdaje, zawsze powtarzają zdumieni: jak ten czas upłynął!

biorąc pod uwagę datę wydania - znakomite studium psychologiczne postaci!

*o trzech płaszczyznach czasowych, którymi żyjemy:
"każdy człowiek ma trzy życia w sobie: jedno, po którym płacze, drugie, w którym żyje i stęka, trzecie, którego się spodziewa; tego trzeciego brakło w tej chwili Tadeuszowi i dlatego tak dumał smutnie"

*walka rozumu z uczuciami:
Jak często w jednym...

Zaczytywałam się tą historią w młodości. Może i trąci myszką, ale czyta się świetnie i książka porusza ważny społeczny problem.

Zaczytywałam się tą historią w młodości. Może i trąci myszką, ale czyta się świetnie i książka porusza ważny społeczny problem.

Poszedłem za ciosem i też się nie rozczarowałem. Dobra.

Poszedłem za ciosem i też się nie rozczarowałem. Dobra.

Bardzo szybko pochłonęłam rzewną historię Ulany i tak jak ktoś tutaj wspomniał - dobrze, że te czasy minęły. Ulana - kobieta w szale, obłędzie, jest ślepa, żywi się nadzieją. Tadeusz - młody, strachliwy, jeszcze mleko pod wąsem. Oboje samotni w codzienności.
Zostało we mnie takie pytanie: jakie mogłoby być alternatywne zakończenie? Co by było, gdyby...? To chyba świadczy o dobrze napisanej powieści.

Bardzo szybko pochłonęłam rzewną historię Ulany i tak jak ktoś tutaj wspomniał - dobrze, że te czasy minęły. Ulana - kobieta w szale, obłędzie, jest ślepa, żywi się nadzieją. Tadeusz - młody, strachliwy, jeszcze mleko pod wąsem. Oboje samotni w codzienności.
Zostało we mnie takie pytanie: jakie mogłoby być alternatywne zakończenie? Co by było, gdyby...? To chyba świadczy o...

Ciekawa historia, nieoczywiste rozwiązania, dowód istnienia pewnej epoki, która na szczęście minęła.

Ciekawa historia, nieoczywiste rozwiązania, dowód istnienia pewnej epoki, która na szczęście minęła.

Uwielbiam starych mistrzów. Kraszewski opisał prostą, życiową historię chłopki zakochanej w paniczu ze dworu, ale tak pięknym językiem, że trzeba robić przerwy między zdaniami żeby dostatecznie się nimi nazachwycać.

Uwielbiam starych mistrzów. Kraszewski opisał prostą, życiową historię chłopki zakochanej w paniczu ze dworu, ale tak pięknym językiem, że trzeba robić przerwy między zdaniami żeby dostatecznie się nimi nazachwycać.