Im bardziej skomplikowane prawa, które mają świat tłumaczyć i określać miejsce ludzi w nim żyjących, tym większe bezprawie.
- ArtykułyLiteracki klejnot, czyli „Rozbite lustro” Mercè Rodoredy. Rozmawiamy z tłumaczką Anną SawickąEwa Cieślik1
- ArtykułyMatura 2024 z języka polskiego. Jakie były lektury?Konrad Wrzesiński3
- ArtykułyWeź udział w akcji recenzenckiej, by móc otrzymać książkę Ałbeny Grabowskiej „Odlecieć jak najdalej”LubimyCzytać4
- ArtykułyHłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylkoAnna Sierant1
Władysław Terlecki
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Popularne cytaty autora
Filozofowie dzisiejsi, trzeba przyznać, nie miewają skłonności do przyglądania się ziemi. Wolą raczej wysokości. Nie mam odwagi, by postawę ...
Filozofowie dzisiejsi, trzeba przyznać, nie miewają skłonności do przyglądania się ziemi. Wolą raczej wysokości. Nie mam odwagi, by postawę tę tu osądzać. Ale przecież gówno inaczej pachnie, kiedy nos trzyma się blisko ziemi, niż gdy się je ogląda z wysoka.
2 osoby to lubiąJesteś robakiem! Można cię przewrócić na plecy tak, abyś nie mógł wrócić do swojej normalnej pozycji, i wtedy zobaczysz coś więcej, co jest ...
Jesteś robakiem! Można cię przewrócić na plecy tak, abyś nie mógł wrócić do swojej normalnej pozycji, i wtedy zobaczysz coś więcej, co jest ponad tobą. - Ty to zrobisz, najdroższa. - powiedziałem - Leżąc tak będę konał z pragnienia.
2 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora
Ciężko mi cokolwiek powiedzieć na temat Terleckiego. Ma ciekawy styl, zdecydowanie: mało opisów, trochę toporny, bardzo psychoanalityczny. Odniosłam też wrażenie, że ma bardzo lewicowe poglądy - muszę przyznać, że to ulga po kilkunastu tomach coraz bardziej sprawicowanej Jeżycjady...
Wszystkie powieści (poza ostatnią) dzieją się głównie w zaborze rosyjskim, w epizodach poza jego granicami np. w Warszawie tuż przed wybuchem I wojny światowej. Czyli "Syzyfowe prace" od drugiej strony. Szczerze powiedziawszy wrażenie dosyć pozytywne. Ciekawie było poczytać o dawnej Polsce z perspektywy Rosjan, widzieć romantyków jako anarchistów, a bunt jako pragnienie zburzenia istniejącego porządku, szczególnie, że Terlecki przekazuje myśli bardzo sensownie!
W jego powieściach dopatrzyłam się ciekawego sposobu tkania fabuły: zaczyna się nieźle, przez środek wlecze się niemiłosiernie, a na koniec pędzi i urywa się w najciekawszym momencie!
Jednak najlepszą rzeczą u Terleckiego są bohaterowie. Niejednoznaczni i wyraziści, zapadający w pamięć. Szczególnie pokochałam: Marię i Fiodora z "Czarnego romansu". Właśnie "Czarny romans" podobał mi się najbardziej. Zaintrygował mnie też niekonwencjonalny sędzia, Iwan Fiodorowicz, główny bohater "Odpocznij po biegu".