Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Było to chyba moje pierwsze spotkanie z opowiadaniami Henryka Bardijewskiego - od razu bardzo udane i zapadające w pamięć, aż żałuję, że sięgnęłam po tę prozę dopiero teraz. Trudno jednoznacznie sklasyfikować teksty składające się na ten zbiór. Są wśród nich i utwory groteskowe, i wykorzystujące absurd, i bardzo nastrojowe. Bywa i tak, że w obrębie jednego opowiadania liryzm łączy się z czarnym humorem, bo na przykład akcja zaczyna się klimatycznie, potem jednak autor wyprowadza czytelnika w pole, zaskakując niesamowitym rozwiązaniem czy zakończeniem. Są tu też teksty bardziej zbliżone do noweli niż opowiadania, z otwartymi zakończeniami - te szczególnie intrygują. Bohaterowie "Dzikich Aniołów" są w różnym wieku, pochodzą z różnych miejsc i środowisk, ale niezmiennie zaskakują czytelnika swoimi zachowaniami i wyborami. Nieraz te nieprzewidywalne reakcje prowokują sytuacje, w jakich postacie się znalazły - jak chociażby na urodzinowym przyjęciu, na którym nie wiadomo było, kto jest gospodarzem i ostatecznie postanowiono ...wybrać go w drodze głosowania. A to tylko mały przedsmak tego, co autor przygotował dla czytelników w całym zbiorze. Są tu, oczywiście, teksty lepsze i słabsze, jednak całość robi piorunujące wrażenie - w jak najlepszym znaczeniu. Podziwiam nie tylko pomysłowość i poczucie humoru Henryka Bardijewskiego, ale i jego wirtuozerski warsztat. Tę prozę chłonie się wszystkimi zmysłami, bez względu na to, czy akurat jest się wzruszonym, czy rozbawionym. A to lubię i dlatego polecam z czystym sumieniem, zwłaszcza tym, którzy w literaturze szukają nie tylko rozrywki, a jeśli już, to naprawdę na bardzo wysokim poziomie.