Anna Achmatowa

Requiem, Epilog I Doświadczyłam, jak twarz się zapada, Jak strach nagle wyziera spod powiek, Jak na twarzy cierpienie układa Twarde linie pismem klinowym, Jak się włosy z brązowych i czarnych Spopielałe, srebrne nagle stają, Uśmiech więdnie na pokornych wargach, Lęk się w każdym półuśmiechu czai. Już się modlę nie o siebie samą, Lecz o wszystkie, co tam ze mną stały, W kleszczach mrozu, w lipcowe upały, Pod czerwoną oślepłą ścianą.

Requiem, Epilog I

Doświadczyłam, jak twarz się zapada,
Jak strach nagle wyziera spod powiek,
Jak na twarzy cierpien...

Piję za marne życie moje Za dom, co już nie nasz I za samotność, co we dwoje I za ten podły czas Za usta, które mi kłamały Za martwy oczu chłód I że od klęski i rozpaczy Nie chciał nas zbawić Bóg Toast pożegnalny - jeden z wierszy.

Piję za marne życie moje
Za dom, co już nie nasz
I za samotność, co we dwoje
I za ten podły czas
Za usta, które mi k...

Ja z tobą nie będę pić wina, Boś ty chłopak swawolny i zły. Wiem ja, że dla ciebie nie nowina, Pod księżycem się całować z byle kim.

Ja z tobą nie będę pić wina,
Boś ty chłopak swawolny i zły.
Wiem ja, że dla ciebie nie nowina,
Pod księżycem się całować z...