Najnowsze artykuły
Artykuły
Świąteczny prezentownik, czyli pomysł na prezent. Literatura młodzieżowa i dziecięcaLubimyCzytać1Artykuły
Rozwiń dziecięcą wyobraźnię dzięki mocy opowiadania historii. Poznaj aplikację ReadmioLubimyCzytać2Artykuły
6 książek, które sprawią, że pokochasz historięKonrad Wrzesiński15Artykuły
Nie żyje Paweł Huelle. Autor „Weisera Dawidka” zmarł w wieku 66 latEwa Cieślik15
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Gene Day

Znany jako: Howard Eugene DayZnany jako: Howard Eugene Day
2
6,5/10
Pisze książki: komiksy
Urodzony: 13.08.1951Zmarły: 23.09.1982
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
6,5/10średnia ocena książek autora
43 przeczytało książki autora
19 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma

2018

2018
Najnowsze opinie o książkach autora
Star Wars: Klasyczne opowieści #2 Chris Claremont 
6,0

Dalsze niekanoniczne przygody bohaterów gwiezdnej sagi. Album można podzielić na trzy części. W pierwszej Luke Skywalker musi przetrwać na wodnej planecie, a w tym czasie Han Solo i księżniczka Leia walczą z kosmicznymi piratami. Druga część to dwa zeszyty ukazujące dwie zamknięte historie, a w ostatniej bohaterowie trafiają do kosmicznego kasyna.
Pierwsza opowieść przywodzić może na myśl film „Wodny świat”. Mamy tutaj korsarzy żyjących we wrakach statków i grabiących rozbitków. Ich przeciwnikami są jeźdźcy wodnych smoków. Główny antagonista tej opowieści czyli przywódca korsarzy jest strasznie przerysowany i wypada niezamierzenie śmiesznie. Dotyczy to również wszystkich jego podwładnych ukazanych w przesadnie zły sposób. Pojawia się przy tym pewien drobny zwrot akcji, który jest jednak bardzo łatwy do przewidzenia. Niewiele lepiej jest w wątku Hana Solo i księżniczki Leii. Wprawdzie tutaj zostaje rozbudowana historia pewnej antagonistki, ale większość piratów daje się bohaterom wodzić za nos jak dzieci.
Ta część albumu rysowana jest przez Carmina Infantino i Terry’ego Austina. Niestety nie do końca się sprawdzają. Postacie nie zawsze przypominają swoje filmowe odpowiedniki – najbardziej widać to na przykładzie Chewbaccii, który wygląda tu jak brodaty krasnolud. Powracają znane też z poprzedniego tomu krzykliwe kolorowe stroje, a część postaci przez cały czas biega na półnago. Zresztą nawet główni bohaterowie cały czas mają na sobie wyłącznie stroje znane z filmu „Nowa nadzieja”.
Następnie dostajemy dwie jednozeszytowe opowieści.
Pierwszy taki zeszyt poświęcony jest towarzyszom (w tym antropomorficznemu królikowi) Hana Solo znanym z poprzedniego tomu. Tutaj przyjdzie im zmierzyć się z pewnym łowcą nagród. Samo starcie jest niestety dosyć krótkie i mało efektowne – więcej czasu poświęcone jest na przedstawienie obecnego statusu quo bohaterów. Ciekawie zapowiada się za to postać łowcy nagród – widać w nim pewne zalążki takich bohaterów jak Boba Fett czy Dengar. Przy tym osobiście dostrzegam też w nim inspirację paroma postaciami wykreowanymi w latach 70. na potrzeby uniwersum Marvela.
Walt Simonson i Bob Fiacek jako rysownicy radzą sobie całkiem dobrze. Ich rysunki są dokładniejsze, a postacie są bardziej podobne do ich filmowych odpowiedników. Na dodatek też dostajemy parę ładnych kosmicznych scen.
Drugą taką historią jest retrospekcja z przeszłości Luke’a Skywalkera. Fabuła jest dosyć banalna i nie wnosi wiele do postaci czy relacji z jego przyjaciółmi czy rodziną. Również rysunki Herba Trempe’a i Allena Milgrome’a rozczarowują – są strasznie niedokładnie i często trudno odróżnić postacie od siebie.
Ostatnia opowieść skupia się na powrocie wątku Imperium, także starciu z właścicielem kosmicznego kasyna. Przeciwnicy są tu równie pozbawieni cech pozytywnych, co antagoniści z pierwszej historii, ale tutaj są przynajmniej dosyć wyraziści, działają przemyślanie i nie dają się łatwo wyprowadzać w pole. Przy tym wszyscy bohaterowie mogą tu się wykazać – Leia nie jest tu damą w tarapatach, lecz zaradną osóbką; a Luke toczy dosyć nietypowy pojedynek w swoim umyśle. Z kolei wątek Hana i Chewbacci zmierza w dosyć oczywistym kierunku, chociaż samo wykonanie jest całkiem dobre.
Tutaj jako artyści powracają Carmine Infantino i Bob Wiacek. Scenariusz na szczęście daje im możliwość zaprezentowania różnorodności gatunków kosmitów, co wygląda dosyć efektownie. Bardzo dynamicznie są też przedstawiane walki gladiatorów z udziałem Hana Solo i Chewbacci.
Dosyć średni tom. Na plus wybija się głównie ostatnia historia, która niestety jest niedokończona w tym albumie.
Star Wars: Klasyczne opowieści #2 Chris Claremont 
6,0

Druga część jest podobnie denerwująca jeśli chodzi o grafikę. Ukazanie postaci, które w niczym nie przypominają filmowych bohaterów psuje czasem odbiór. Denerwuje też ciągłe przypominanie tego, co było w poprzednim zeszycie (rozumiem z czego to wynika i czasem jest to tylko krótki wstęp, ale czasem jest tego za dużo). Fabuła w niczym nie nawiązuje już do filmów. Kolejnych 11 zeszytów skupia się na przygodach Luke’a, Lei i Hana na morskiej planecie w układzie Drexel, a następnie na Kole (stacji kosmicznej – świątyni hazardu),gdzie śmiałkowie szukają schronienia. W tych historiach widać już różny stosunek do starej republiki, do imperium – grę interesów różnych graczy, w której „herosi” stają się pionkami w rozgrywce innych. Aż mam ochotę sięgnąć po kolejny tom. Choć zdaję sobie sprawę, że to pewnie wciąż rozrywka tylko dla fanów tego uniwersum.