Star Wars: Klasyczne opowieści #2

Druga część komiksowej Sagi Gwiezdnych Wojen poznana jako Klasyczne Opowieści 2, moim zdaniem, kapke gorsza od poprzedniej. Parę takich no hmm nie starwarsowych klimatów. Ale jak piszę,parę,więc dużo pokaźniejsza część komiksu robi świetną robotę.
Już nie mogę doczekać się zaczęcia części 3.

Pozdrawiam

Druga część komiksowej Sagi Gwiezdnych Wojen poznana jako Klasyczne Opowieści 2, moim zdaniem, kapke gorsza od poprzedniej. Parę takich no hmm nie starwarsowych klimatów. Ale jak piszę,parę,więc dużo pokaźniejsza część komiksu robi świetną robotę.
Już nie mogę doczekać się zaczęcia części 3.

Pozdrawiam

Podoba mi się, że kolejne historie w zeszytach są bardziej rozbudowane. W tomie mamy zakończenie historii nawiązującej do historii o piratach, a później dość rozbudowany spisek związany z kasynem na sztucznym satelicie.

Komiks oceniam pozytywnie. Choć nie jest to nic wybitnego. Ciekawy kicz.

Podoba mi się, że kolejne historie w zeszytach są bardziej rozbudowane. W tomie mamy zakończenie historii nawiązującej do historii o piratach, a później dość rozbudowany spisek związany z kasynem na sztucznym satelicie.

Komiks oceniam pozytywnie. Choć nie jest to nic wybitnego. Ciekawy kicz.

Dalsze niekanoniczne przygody bohaterów gwiezdnej sagi. Album można podzielić na trzy części. W pierwszej Luke Skywalker musi przetrwać na wodnej planecie, a w tym czasie Han Solo i księżniczka Leia walczą z kosmicznymi piratami. Druga część to dwa zeszyty ukazujące dwie zamknięte historie, a w ostatniej bohaterowie trafiają do kosmicznego kasyna.

Pierwsza opowieść przywodzić może na myśl film „Wodny świat”. Mamy tutaj korsarzy żyjących we wrakach statków i grabiących rozbitków. Ich przeciwnikami są jeźdźcy wodnych smoków. Główny antagonista tej opowieści czyli przywódca korsarzy jest strasznie przerysowany i wypada niezamierzenie śmiesznie. Dotyczy to również wszystkich jego podwładnych ukazanych w przesadnie zły sposób. Pojawia się przy tym pewien drobny zwrot akcji, który jest jednak bardzo łatwy do przewidzenia. Niewiele lepiej jest w wątku Hana Solo i księżniczki Leii. Wprawdzie tutaj zostaje rozbudowana historia pewnej antagonistki, ale większość piratów daje się bohaterom wodzić za nos jak dzieci.
Ta część albumu rysowana jest przez Carmina Infantino i Terry’ego Austina. Niestety nie do końca się sprawdzają. Postacie nie zawsze przypominają swoje filmowe odpowiedniki – najbardziej widać to na przykładzie Chewbaccii, który wygląda tu jak brodaty krasnolud. Powracają znane też z poprzedniego tomu krzykliwe kolorowe stroje, a część postaci przez cały czas biega na półnago. Zresztą nawet główni bohaterowie cały czas mają na sobie wyłącznie stroje znane z filmu „Nowa nadzieja”.

Następnie dostajemy dwie jednozeszytowe opowieści.

Pierwszy taki zeszyt poświęcony jest towarzyszom (w tym antropomorficznemu królikowi) Hana Solo znanym z poprzedniego tomu. Tutaj przyjdzie im zmierzyć się z pewnym łowcą nagród. Samo starcie jest niestety dosyć krótkie i mało efektowne – więcej czasu poświęcone jest na przedstawienie obecnego statusu quo bohaterów. Ciekawie zapowiada się za to postać łowcy nagród – widać w nim pewne zalążki takich bohaterów jak Boba Fett czy Dengar. Przy tym osobiście dostrzegam też w nim inspirację paroma postaciami wykreowanymi w latach 70. na potrzeby uniwersum Marvela.

Walt Simonson i Bob Fiacek jako rysownicy radzą sobie całkiem dobrze. Ich rysunki są dokładniejsze, a postacie są bardziej podobne do ich filmowych odpowiedników. Na dodatek też dostajemy parę ładnych kosmicznych scen.

Drugą taką historią jest retrospekcja z przeszłości Luke’a Skywalkera. Fabuła jest dosyć banalna i nie wnosi wiele do postaci czy relacji z jego przyjaciółmi czy rodziną. Również rysunki Herba Trempe’a i Allena Milgrome’a rozczarowują – są strasznie niedokładnie i często trudno odróżnić postacie od siebie.

Ostatnia opowieść skupia się na powrocie wątku Imperium, także starciu z właścicielem kosmicznego kasyna. Przeciwnicy są tu równie pozbawieni cech pozytywnych, co antagoniści z pierwszej historii, ale tutaj są przynajmniej dosyć wyraziści, działają przemyślanie i nie dają się łatwo wyprowadzać w pole. Przy tym wszyscy bohaterowie mogą tu się wykazać – Leia nie jest tu damą w tarapatach, lecz zaradną osóbką; a Luke toczy dosyć nietypowy pojedynek w swoim umyśle. Z kolei wątek Hana i Chewbacci zmierza w dosyć oczywistym kierunku, chociaż samo wykonanie jest całkiem dobre.

Tutaj jako artyści powracają Carmine Infantino i Bob Wiacek. Scenariusz na szczęście daje im możliwość zaprezentowania różnorodności gatunków kosmitów, co wygląda dosyć efektownie. Bardzo dynamicznie są też przedstawiane walki gladiatorów z udziałem Hana Solo i Chewbacci.

Dosyć średni tom. Na plus wybija się głównie ostatnia historia, która niestety jest niedokończona w tym albumie.

Dalsze niekanoniczne przygody bohaterów gwiezdnej sagi. Album można podzielić na trzy części. W pierwszej Luke Skywalker musi przetrwać na wodnej planecie, a w tym czasie Han Solo i księżniczka Leia walczą z kosmicznymi piratami. Druga część to dwa zeszyty ukazujące dwie zamknięte historie, a w ostatniej bohaterowie trafiają do kosmicznego kasyna.

Pierwsza opowieść...