Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pisane piękną prozą eseje rosyjskiego poety i noblisty. Większość poświęcona jest literaturze: poezji Achmatowej, Kawafisa, Montale, Audena, Mandelsztama, prozie rosyjskiej (wpływ tragedii na twórczość, opozycja Dostojewskiego i Tołstoja, zachwyt dla Płatonowa). Esej o Nadieżdzie Mandelsztam - wdowie po zmarłym w łagrze poecie - rzuca światło na ciężki los artystów i ich rodzin w czasach terroru, zachęca również do poszukania wydanych przez nią wspomnień. Szczególnie piękne są eseje autobiograficzne: tytułowy "Mniej niż ktoś" (przywołujący po latach dzieciństwo w Rosji lat 50-tych i 60-tych XX w., bycie żydowskim dzieckiem i ówczesne odczuwanie antysemityzmu, szkołę i jej porzucenie) oraz "W półtora pokoju" (będący hołdem złożonym rodzicom, urodzonym w wolnym kraju, a potem zniewolonym, choć do końca pełnym godności; wydalony z ZSRR poeta nie mógł już ich spotkać, nie udzielono im zgody na wizytę, z wielkim żalem pisze, że nie mógł być przy nich w starości, odchodzeniu i śmierci). Zachwycający jest esej "Ucieczka z Bizancjum" przeplatający relację z podróży do Stambułu z rozważaniami o historii, chrześcijaństwie i cywilizacji.

Pisane piękną prozą eseje rosyjskiego poety i noblisty. Większość poświęcona jest literaturze: poezji Achmatowej, Kawafisa, Montale, Audena, Mandelsztama, prozie rosyjskiej (wpływ tragedii na twórczość, opozycja Dostojewskiego i Tołstoja, zachwyt dla Płatonowa). Esej o Nadieżdzie Mandelsztam - wdowie po zmarłym w łagrze poecie - rzuca światło na ciężki los artystów i ich...