Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Głównym problemem tej książki jest tytuł - trochę poradnikowy, z zaszytą gdzieś w tle obietnicą podania czytelnikom-rodzicom instrukcji jak wychować dziecko skazane na sukces.
Książka tej obietnicy nie spełnia i dla osób dla których wspomniany instruktaż jest najważniejszy - będzie rozczarowaniem. Ale jeśli tego rodzaju praktyczne oczekiwania odłożymy na bok to dostajemy bardzo ciekawą historię głównie amerykańskich zmagań z wyrównywaniem szans edukacyjnych, walki z biedą i dziedziczonym wykluczeniem. Sporo tu też opisów badań z zakresu psychologii poznawczej, ale przeplatanych jednostkowymi historiami które wnioski z tych badań obrazują. Ważna pozycja dla nauczycieli, aktywistów, polityków, etc., zwłaszcza w Polsce.

Głównym problemem tej książki jest tytuł - trochę poradnikowy, z zaszytą gdzieś w tle obietnicą podania czytelnikom-rodzicom instrukcji jak wychować dziecko skazane na sukces.
Książka tej obietnicy nie spełnia i dla osób dla których wspomniany instruktaż jest najważniejszy - będzie rozczarowaniem. Ale jeśli tego rodzaju praktyczne oczekiwania odłożymy na bok to dostajemy...

M. Musierowicz próbująca być T.Pratchettem. Słabe.

M. Musierowicz próbująca być T.Pratchettem. Słabe.

Książka, która nie spełnia żadnego z pokładanych w niej oczekiwań.
Porusza ważny temat jakim jest przemoc w rodzinie, nie wnosząc do niego nic poza zgranymi banałami (obojętność otoczenia, rola kata i ofiary, dotyka też rodzin na tzw poziomie, etc.).
Buduje intrygę kryminalną, która raczej nuży i irytuje swoim koślawym i schematycznym prowadzeniem, niż wciąga i fascynuje. W trakcie lektury skojarzenia z przygodami Pana Samochodzika nasuwają się same.
Ok, intryga kryminalna może być tylko pretekstem do powiedzenia czegoś ważnego, ale tu tego brakuje. Wątek społeczny - jak wyżej. Frustracje i rozczarowania związane z zawodem prokuratora - po co tracić czas na brnięcie przez marne naśladownictwo Miłoszewskiego, skoro można poświęcić go na przyjemność spotkania np. z Kurtem Wallanderem?

Książka, która nie spełnia żadnego z pokładanych w niej oczekiwań.
Porusza ważny temat jakim jest przemoc w rodzinie, nie wnosząc do niego nic poza zgranymi banałami (obojętność otoczenia, rola kata i ofiary, dotyka też rodzin na tzw poziomie, etc.).
Buduje intrygę kryminalną, która raczej nuży i irytuje swoim koślawym i schematycznym prowadzeniem, niż wciąga i fascynuje....