Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zadziwiające, że przeczytałam 2 strony komentarzy, a nikt nie napisał, że ta książka to idealny przykład molestowania seksualnego w miejscu pracy. Okej, tego typu książki czyta się właśnie dla tego wątku miłosnego itp., wiec powiedzmy, że pominę zachowanie szefa w stosunku do głównej bohaterki, choć miejscami też było bardzo niesmaczne i nieodpowiednie, ale..... Kolega z pracy, z którym głównej bohaterki nie łączy nic, znają się jakiś miesiąc: facet próbuje ją wyrwać na randkę (wielokrotnie) - ona się nie daje i gość leci z tekstem ,, nie mogę się doczekać aż będę ssać twoje słodkie cycki" W PRACY, no serio kurcze? I jest jeszcze lepiej, słyszy to główna bohaterka i traktuje jako normalne, słyszy to jej szef/chłopak i tylko jest zazdrosny, nie reaguje w żaden sposób, poza zaznaczeniem ,,swojej własności". Coś tu jest nie halo.
Czytanie o takich sytuacjach w książkach to najlepszy sposób na to by kobiety zaczęły uznawać to co jest nienormalne i nieodpowiednie za normalne i niewarte zgłaszania w odpowiednich miejscach, pomimo tego, że sprawiło, że poczuły się co najmniej niekomfortowo. Tak nie może być!!!
Jeśli chodzi o cała resztę, to historia bardzo płytka, mało ciekawa, ale na szczęście czyta się szybko. Są znacznie lepsze romansidła.

Zadziwiające, że przeczytałam 2 strony komentarzy, a nikt nie napisał, że ta książka to idealny przykład molestowania seksualnego w miejscu pracy. Okej, tego typu książki czyta się właśnie dla tego wątku miłosnego itp., wiec powiedzmy, że pominę zachowanie szefa w stosunku do głównej bohaterki, choć miejscami też było bardzo niesmaczne i nieodpowiednie, ale..... Kolega z...

Książka rozpoczyna się ciekawie, od razu spodobał mi się świat wymyślony przez autorkę i polubiłam bohaterów. Niestety im dalej, tym gorzej było, świat przedstawiony i wiekszość bohaterów nie przestały mi się podobać, jednak książka nudna. Przez pierwszą połowę właściwie nic się nie działo, później (od sceny, gdy Sonea po raz pierwszy rozmawia z Fergunem) zaczęło się robić tak dziecinnie i nielogicznie, że mało nie rzuciłam jej w kąt. Dobrnęłam do końca, ale każdej stronie towarzyszyło załamywanie się nad głupotą bohaterów. Powód, dla którego Sonea ,, nie mogła" nikomu powiedzieć, że Fergun przetrzymuje Cery'ego był tak pozbawiony sensu, że aż szkoda gadać, tyle było gadania, że Wielki Mistrz potrafi wejrzeć do umysłu nawet jak się ktoś opiera - i po co? - Tego nie wie nikt, bo przecież Sonea NIE MOGŁA powiedzieć nikomu bo tylko Fergun wiedział gdzie Cery dokładnie przebywa. To jak się zachowywała po odwiedzinach u Cery'ego w jego wiezieniu - chichotki z służącą, zabawa w uczennicę, w ogóle się tym nie przejęła, no bo co tam, przecież to norma, przyjaciel głoduje, siedzi gdzieś pod ziemią od kilku tygodni w mrozie, wychudzony, ale najważniejsze przecież jest to, że musi Sonei powiedzieć, że się w niej zakochał, no śmiech na sali.... Echhhhh. Później Cery zostaje przypadkiem uratowany i najważniejsze co trzeba TERAZ zrobić to przerwać przesłuchanie! Nieważne że kilak tygodni siedział w ciemności, zimnie i dostawał jeden posiłek co kilka dni. Podobnie jedna z ostatnich scen (okrycie że Wielki Mistrz używa czarnej magii) taka niby poważna, a w rzeczywistości po prostu głupia, reakcja Administratora zupełnie nienaturalna. A na koniec najlepsze - Fergun porwał chłopca i przetrzymywał go w nieludzkich warunkach przez kilka tygodni i jego karą jest UWAGA :bedzie musiał robić na uniwersytecie te rzeczy których nikt nie lubi robić - czytaj: pewnie jakieś nudne wypełnianie papierków.
Polecam dla dzieci w wieku do 14 lat, jak jest się starszym - niestety za dużo głupot.

Książka rozpoczyna się ciekawie, od razu spodobał mi się świat wymyślony przez autorkę i polubiłam bohaterów. Niestety im dalej, tym gorzej było, świat przedstawiony i wiekszość bohaterów nie przestały mi się podobać, jednak książka nudna. Przez pierwszą połowę właściwie nic się nie działo, później (od sceny, gdy Sonea po raz pierwszy rozmawia z Fergunem) zaczęło się robić...

Świetna książka, a jednak brak mi dokładniejszego zakończenia. Brak wyjaśnienia po co w ogóle te dzieci były porywane, nic na temat tego gdzie były ukrywane ich szczątki. Nie wyjaśniło się skąd nienawiść Annie do samotnych matek.
Parę innych rzeczy w treści także mi się nie zgadzało. Chociażby to, że w jednej ze scen Eliah przyznaje że łańcuch pojawił się dopiero gdy Bryony podrapała drzwi, a skoro odwiedzał ją tak często po ciemku to nie wierzę, że nie próbowała uciec wcześniej, np. ustawić się przy drzwiach i czekać na ich otwarcie. A jeśli były tam różne dzieci przez 20 lat, to jakim cudem żadne z nich nie będąc przywiązanym do ściany nie sprawiło wcześniej, że porywacze zaczęli stosować łańcuchy?
Może tu się już czepiam, ale dostajemy informację, że Bryony była przetrzymywana przez 6 miesięcy, w jednym z rozdziałów jest powiedziane, że na youtube zostały dodane tylko 3 filmy z jej udziałem. Troszeczkę mi się to nie zgadza, dlaczego w takim razie z Ellisą nagrano aż 2 filmy w ciągu zaledwie pięciu dni?
Kolejna rzecz, której nie rozumiem, to po co poświęcone było tyle czasu na odgadywanie przez Ellisę kim był jej porywacz, z osób które widziała tego dnia, skoro ostatecznie w ogóle się tego nie dowiadujemy? Trochę tak, jakby autor miał pomysł, a później zmienił koncepcję i zapomniał o tym wątku.
No i ta końcówka; brakowało mi tych kilku stron, wyjaśniających czy udało się uratować dłoń Ellisy, jej spotkania z matką i jakichś wniosków na temat motywów sprawców.

Niech czytających tę opinię nie zwiedzie moje narzekanie - pomimo wszystkiego co napisałam, opowieść mnie bardzo wciągnęła i miała zaskakująco mało bezsensów, jak na tego typu książkę. Gdyby nie uczucie, że autor troszkę pospieszył się z końcówką/ nie miał pomysłu na motywy sprawców wieloletnich uprowadzeń dzieci, myślę że dałabym ocenę 8/10.

Świetna książka, a jednak brak mi dokładniejszego zakończenia. Brak wyjaśnienia po co w ogóle te dzieci były porywane, nic na temat tego gdzie były ukrywane ich szczątki. Nie wyjaśniło się skąd nienawiść Annie do samotnych matek.
Parę innych rzeczy w treści także mi się nie zgadzało. Chociażby to, że w jednej ze scen Eliah przyznaje że łańcuch pojawił się dopiero gdy...