Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem w szoku... że "Papierowa księżniczka" aż tak mi się spodobała.
Nie mogłam się od niej oderwać i czekałam ze zniecierpliwieniem na każdy kolejny rozdział. Strasznie lekko napisana, nie przytłacza.
Bardzo dobry, przemyślany pomysł.

Głowna bohaterka Ella- z bagażem przeżyć, harda dziewczyna, która nie da sobie w kaszę dmuchać. Strasznie podobało mi się to, że nie użalała się nad swoim losem i przeszłością tylko szła cały czas do przodu z podniesioną głową.
Reed...ahhhh... ciężko mi go określić. Od początku sam siebie oszukiwał... mam przeczucie,że za ostatnią sytuacją coś się kryje.

Czekam niecierpliwie na kolejną część i polecam!

Jestem w szoku... że "Papierowa księżniczka" aż tak mi się spodobała.
Nie mogłam się od niej oderwać i czekałam ze zniecierpliwieniem na każdy kolejny rozdział. Strasznie lekko napisana, nie przytłacza.
Bardzo dobry, przemyślany pomysł.

Głowna bohaterka Ella- z bagażem przeżyć, harda dziewczyna, która nie da sobie w kaszę dmuchać. Strasznie podobało mi się to, że nie...

"Chory układ" -taki właśnie tytuł powinna nosić ta książka.

Zawiodłam się. Na prawdę zawiodłam ... Po przeczytaniu opisu stwierdziłam, że to może być na prawdę dobra i ciekawa opowieść. Myślałam, że to ten typ, po którego przeczytaniu siedzisz w kącie przez dłuższą chwilę z chaosem myśli w swojej głowie. Zawiodłam się ... "Zakazany układ" to na prawdę tragiczna powieść,dosłownie. Bohaterzy zachowują się jakby mieli na prawdę ogromne problemy psychiczne. Mam wrażenie, że autorka poszła drogą fantasy bo całkowicie nie ma pojęcia jak wygląda życie mafijne. Czy ona myśli, że przeklinanie i ciągły seks to nieodłączna, najważniejsza część tego światka? Chyba tego najniższych lotów, tak jak ta książka...
Słowo o głównej bohaterce: słaba, z wieloma syndromami, podejrzewam, że z chorobą dwubiegunową, uzależniona od złych mężczyzn dziewczynka. Dziewczynka, ponieważ tak się właśnie zachowywała. Strasznie irytująca postać. Zastanawiałam się ciągle z kim ona się jeszcze prześpi...
Słowo o Marcusie: beznadziejny charakter, któremu tylko pieprzenie w głowie. "Kocham ją, tak bardzo ją kocham... i z tej miłości będę pieprzył wszystko co się rusza i pozwalał sobie obciągać..." - to jego dewiza. Co to za gatunek podmężczyzny został stworzony przez autorkę, który swoją "ukochaną", traktuje jak gówno?
Reszty nie będę komentowała. Żałuję, że straciłam czas na jej przeczytanie.

"Chory układ" -taki właśnie tytuł powinna nosić ta książka.

Zawiodłam się. Na prawdę zawiodłam ... Po przeczytaniu opisu stwierdziłam, że to może być na prawdę dobra i ciekawa opowieść. Myślałam, że to ten typ, po którego przeczytaniu siedzisz w kącie przez dłuższą chwilę z chaosem myśli w swojej głowie. Zawiodłam się ... "Zakazany układ" to na prawdę tragiczna...

"Mechaniczna Księżniczka" tak jak i jej poprzedniczki nie zawiodła mnie. Bardzo piękna książka, uczuciowa, oddająca 'jednym brzmieniem skrzypiec' więcej niż tysiącami słów. Pozwoliła mi spojrzeć na różne rzeczy z perspektywy, której nie znałam.
Zawarte w niej słowa niesamowicie oddają głębię uczuć bohaterów. Są Oni niezłomni, nieugięci i mimo wielu przeciwnościom losu niepokonani.
Will, Jem, Sophie, Charlotte, Henry, Cecily, Gideon, Gabriel, Magnus -pozostaną w mojej pamięci na długo.
Jednak co do Tessy- jestem bardzo rozczarowana tą postacią. W żaden sposób jej nie polubiłam. Jej, niektóre słowa i decyzje upewniły mnie w przekonaniu, że jest egoistką. Mimo, że mówiła coś innego, chciała zagarnąć dla siebie całą miłość 'Parabatai'. Przez całą książkę ciągnęła się (moim zdaniem) dewiza 'jak nie Will to Jem, jak nie Jem to Will'. Przykro mi ale takie odniosłam wrażenie, które na samym końcu tej niesamowitej książki zostało potwierdzone. Tak na prawdę, Tessa dostała więcej niż inni, chociaż oni zasłużyli na szczęście.
Bardzo podziwiam twórczość C.C. i Ją samą, ale zakończenie książki w ogóle mnie nie zaskoczyło, przewróciłam tylko oczami i ciężko westchnęłam zamykając ostatni rozdział trylogii "Diabelskie Maszyny".

"Mechaniczna Księżniczka" tak jak i jej poprzedniczki nie zawiodła mnie. Bardzo piękna książka, uczuciowa, oddająca 'jednym brzmieniem skrzypiec' więcej niż tysiącami słów. Pozwoliła mi spojrzeć na różne rzeczy z perspektywy, której nie znałam.
Zawarte w niej słowa niesamowicie oddają głębię uczuć bohaterów. Są Oni niezłomni, nieugięci i mimo wielu przeciwnościom losu...